Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter
1

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter

 

»Είσαι δέκα ετών και ο αέρας του μεσοκαλόκαιρου είναι ζεστός, πνιγηρά ζεστός, τόσο υγρός και δυσάρεστος, που, παρόλο που κάθεσαι στην σκιά των δέντρων στην πίσω αυλή, ο ιδρώτας μουσκεύει το μέτωπό σου.

»Είναι αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι δεν είσαι πια νέος. Σε έναν μήνα από σήμερα, θα είσαι 64 ετών. Και μολονότι αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι υπερβολικά μεγάλος -δεν είναι αυτό που κάποιος μπορεί να αποκαλούσε "προχωρημένη τρίτη ηλικία"-, δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι όλους τους άλλους που δεν έφτασαν τόσο μακριά όσο εσύ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα από τα ποικίλα πράγματα που δεν θα μπορούσαν να συμβούν, τα οποία όμως, στην πραγματικότητα, συνέβησαν.

 

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter

«Winter Journal» θα λέγεται το νέο (αλλά δεύτερο) αυτοβιογραφικό βιβλίο του Πολ Όστερ που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο στις ΗΠΑ. Τριάντα χρόνια πριν, είχε γράψει το πρώτο βιβλίο γύρω από τις σκέψεις του για τη ζωή του, με αφορμή τον θάνατο του πατέρα του. Ενδιάμεσα έγραψε πολλά βιβλία που τον έβαλαν σε όλες τις λίστες με τους πιο σημαντικούς συγγραφείς.

Πριν ακόμα κυκλοφορήσει το βιβλίο στις ΗΠΑ, κυκλοφόρησε στην Τουρκία. Εκεί ο συγγραφέας λατρεύεται βαθιά, τα βιβλία του μεταφράζονται, κυκλοφορούν και πωλούνται αμέσως. Αυτή τη φορά η κυκλοφορία του βιβλίου του συνοδεύτηκε από αναστάτωση γιατί ο Όστερ σε μια συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «Χουριέτ» αναφέρθηκε στους ανώνυμους φυλακισμένους δημοσιογράφους και συγγραφείς. «Πόσοι βρίσκονται στη φυλακή αυτή τη στιγμή; Πάνω από εκατό άτομα;».

Ο Ερντογάν απάντησε αμέσως θυμωμένος, λέγοντας ότι «το Ισραήλ, το οποίο επισκέφθηκε, είναι μια δημοκρατική χώρα; Μα πόσο αδαής μπορεί να είστε! Αυτοί δεν είναι που ρίχνουν τις βόμβες στη Γάζα; Αυτοί δεν είναι που πετάνε απαγορευμένες βόμβες φωσφόρου και χρησιμοποιούν χημικά όπλα; Αυτά γιατί δεν τα βλέπετε;» χρησιμοποιώντας το επιχείρημα των παιδικών μας χρόνων, «γιατί μιλάς παιδί μου;» «μα και ο Κωστάκης μιλάει.» Ο Όστερ απάντησε μακροσκελώς και με επιχειρήματα – η ανταλλαγή απόψεων σταμάτησε εκεί.

«Πάντα μιλάμε για την προσπάθεια να “μπούμε μέσα” στον συγγραφέα για να καταλάβουμε καλύτερα το έργο του. Αλλά όταν φτάνεις εκεί, δεν υπάρχουν πολλά να βρεις – τουλάχιστον, όχι τόσα που να διαφέρουν από αυτά που θα έβρισκες σε οποιονδήποτε άλλο».

 

Πολ Όστερ, The New York Trilogy: Ghosts

 

Το Χειμερινό ημερολόγιο του Πολ Όστερ Facebook Twitter

 

 

 

Ο λάθος αριθμός

Βασικός άξονας του Όστερ είναι ότι η ζωή καθορίζεται σε μεγάλο μέρος από την τύχη. Τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν έχουν προκύψει από ασήμαντες και τυχαίες αποφάσεις, συναντήσεις και από συμπτώσεις. Η θεωρία αυτή εμφανίζεται σε διάφορες παραλλαγές στα βιβλία του δημιουργώντας ένα αίσθημα ανημποριάς αλλά και αισιοδοξίας: αφού όλα είναι αποτέλεσμα ενός γιγαντιαίου δικτύου, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, δεν ορίζουμε τίποτα. Αυτό το μοτίβο έχει εξηγήσει στην παρακάτω ιστορία, εξηγώντας παράλληλα πώς τα βιβλία ξεπηδούν χωρίς την έγκριση του συγγραφέα.

[via] Ένας λάθος αριθμός τηλεφώνου στάθηκε η έμπνευσή μου για το πρώτο μου μυθιστόρημα. Ήμουν μόνος μου στο διαμέρισμά μου στο Μπρούκλιν ένα απόγευμα· καθόμουν στο γραφείο μου και προσπαθούσα να δουλέψω, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν άνοιξη του 1980, όχι πολλές μέρες αφότου βρήκα τη δεκάρα έξω από το στάδιο Σι [ΣτΜ: αναφέρεται σε άλλη ιστορία της συλλογής].

 

Σήκωσα το ακουστικό, κι ο άντρας στην άλλη μεριά της γραμμής ρώτησε αν μιλούσε με το Γραφείο Ντετέκτιβ Πίνκερτον. Του είπα πως όχι, είχε καλέσει λάθος αριθμό, και το έκλεισα. Έπειτα γύρισα στη δουλειά μου και αμέσως ξέχασα το τηλεφώνημα.

 

 

Το επόμενο απόγευμα, το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. Όπως αποδείχθηκε, ήταν ο ίδιος άνθρωπος και ρωτούσε το ίδιο πράγμα που με είχε ρωτήσει την προηγούμενη μέρα: «Γραφείο Ντετέκτιβ Πίνκερτον εκεί;». Ξανά, είπα όχι, και ξανά το έκλεισα. Αυτή τη φορά, ωστόσο, άρχισα να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν είχα πει ναι. Κι αν είχα υποκριθεί ότι είμαι ένας ντετέκτιβ από το Γραφείο Πίνκερτον; αναρωτήθηκα. Κι αν είχα πράγματι αναλάβει την υπόθεση;

 

Για να είμαι ειλικρινής, αισθάνθηκα ότι είχα κλοτσήσει μια σπάνια ευκαιρία. Είπα μέσα μου πως αν ο άνθρωπος καλέσει ποτέ ξανά, τουλάχιστον θα του μιλήσω λίγο και θα προσπαθήσω να ανακαλύψω τι συμβαίνει. Περίμενα να ξαναχτυπήσει το τηλέφωνο, αλλά τρίτο τηλεφώνημα δεν υπήρξε ποτέ.

 

Μετά από αυτό, το μυαλό μου άρχισε να παίρνει στροφές, και λίγο λίγο ένας ολόκληρος κόσμος πιθανοτήτων μου ανοίχτηκε. Όταν αργότερα ξεκίνησα να γράφω το City of Glass, ο λάθος αριθμός είχε μεταμορφωθεί στο κρίσιμο περιστατικό του βιβλίου, το λάθος που βάζει όλη την ιστορία σε κίνηση. Ένας άντρας που τον λένε Quinn δέχεται ένα τηλεφώνημα από κάποιον που θέλει να μιλήσει στον Πολ Όστερ, τον ιδιωτικό ντετέκτιβ. Ακριβώς όπως εγώ, ο Quinn του λέει ότι έχει καλέσει λάθος αριθμό. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει την επόμενη νύχτα· και πάλι ο Quinn το κλείνει. Αλλά, αντίθετα από ό,τι έγινε με εμένα, στον Quinn δίνεται και μια τρίτη ευκαιρία. Την τρίτη νύχτα, όταν ξαναχτυπάει το τηλέφωνο, ο Quinn πάει με τα νερά αυτού που τηλεφωνεί και αναλαμβάνει την υπόθεση: Ναι, λέει, είμαι ο Πολ Όστερ – κι από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει η τρέλα.

 

 

Πάνω απ’ όλα, ήθελα να παραμείνω πιστός στην αρχική μου παρόρμηση. Ένιωθα ότι δεν θα υπήρχε λόγος να γραφτεί το βιβλίο, αν δεν διατηρούσα το πνεύμα αυτού που είχε στ’ αλήθεια συμβεί. Αυτό σήμαινε να εμπλέξω τον εαυτό μου στη δράση της ιστορίας (ή τουλάχιστον κάποιον που να με θυμίζει, κάποιον που να έχει το όνομά μου). Σήμαινε επίσης ότι έπρεπε να γράψω για ντετέκτιβ που δεν είναι ντετέκτιβ, για το να παριστάνεις ότι είσαι κάποιος άλλος, για μυστήρια που δεν μπορούν να λυθούν. Καλώς ή κακώς, ένιωθα ότι δεν είχα επιλογή.

 

Όλα καλά. Τέλειωσα το βιβλίο πριν από δέκα χρόνια, κι από τότε ασχολούμαι με άλλα σχέδια, άλλες ιδέες, άλλα βιβλία. Δεν πάνε δυο μήνες, ωστόσο, που έμαθα ότι τα βιβλία ποτέ δεν τελειώνουν, ότι μπορεί οι ιστορίες να συνεχίσουν να γράφονται από μόνες τους, χωρίς συγγραφέα.

 

Ήμουν μόνος μου στο διαμέρισμά μου στο Μπρούκλιν εκείνο το απόγευμα· καθόμουν στο γραφείο μου και προσπαθούσα να δουλέψω, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν άλλο διαμέρισμα από αυτό που είχα το 1980 – άλλο διαμέρισμα με άλλο αριθμό τηλεφώνου. Σήκωσα το ακουστικό, κι ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής ζήτησε να μιλήσει με τον κύριο Quinn. Είχε ισπανική προφορά και η φωνή του μού ήταν άγνωστη. Για μια στιγμή μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι κάποιος φίλος με δούλευε. «Ο κύριος Quinn;», είπα. «Πλάκα μου κάνετε;»

 

Όχι, δεν έκανε πλάκα. Ο άνθρωπος μιλούσε σοβαρά. Έπρεπε να μιλήσει με τον κύριο Quinn, και θα μπορούσα παρακαλώ να τον συνδέσω; Η προφορά του ήταν κάπως βαριά, και ήλπιζα ότι ήθελε να μιλήσει με τον κύριο Queen. Αλλά πού τέτοια τύχη. «Q-U-I-N-N», απάντησε ο άντρας. Ξαφνικά τρόμαξα, και για καναδυό λεπτά δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. «Λυπάμαι», είπα τελικά, «δεν υπάρχει κύριος Quinn εδώ. Πήρατε λάθος αριθμό». Ο άντρας μου ζήτησε συγνώμη για την ενόχληση, και κλείσαμε.

 

Αυτό συνέβη στ’ αλήθεια. Όπως όλα τ’ άλλα που έχω γράψει σε αυτό το κόκκινο τετράδιο, είναι αληθινή ιστορία.

 

Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
''Τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν έχουν προκύψει από ασήμαντες και τυχαίες αποφάσεις, συναντήσεις και από συμπτώσεις.'''οσο σουρεαλιστικό και να φαίνεται-ακούγεται, υπάρχει τόση αλήθεια σ'αυτό..!!