ΓΕΙΑ ΣΑΣ! Έχω σπουδάσει Αρχαιολογία, αλλά αυτή την περίοδο της ζωής μου είμαι βιβλιοπώλισσα και διαβάζω πολλά βιβλία, μεταξύ αυτών και πολλά επιστημονικού ενδιαφέροντος.
Ένα από τα θέματα που με απασχολούν τον τελευταίο καιρό είναι η αφαίρεση της σκωληκοειδίτιδας. Δεν μπορώ να καταλάβω ειλικρινά πώς μια τέτοια απλή επέμβαση κοστίζει τόσο ακριβά αν δεν έχεις δημόσια ασφάλιση, οποιαδήποτε μέθοδο κι αν επιλέξεις –παραδοσιακή ή λαπαροσκοπική–, και χρειάζεται να χάσεις τόσο χρόνο για να την κάνεις – τα περισσότερα νοσοκομεία σε κρατούν τουλάχιστον ένα βράδυ. Είναι απορίας άξιο πώς η εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης δεν σημειώνει πρόοδο σε αυτόν τον τομέα.
Αποφάσισα, λοιπόν, να αναπτύξω η ίδια μια μέθοδο που θα βοηθάει όσους και όσες υποφέρουν από σκωληκοειδίτιδα να την αφαιρούν ανώδυνα, χωρίς κόστος και, κυρίως, γρήγορα. Και τα κατάφερα! Χαίρομαι, λοιπόν, που μου δίνεται η ευκαιρία να γράψω γι' αυτό.
Αυτό το μέσο, άλλωστε, πάντοτε υπερασπιζόταν την ελευθερία της έκφρασης και της άποψης. Όμως, όσοι και όσες το ακολουθείτε και παρακολουθείτε την επιλογή των αρθρογράφων του θα διαπιστώσετε ταυτόχρονα ότι, πέρα από την ελευθερία της άποψης, υπερασπίζεται με κάθε τρόπο εξίσου την αξιοπιστία και την εγκυρότητά του. Γι' αυτό ελπίζω, όσοι και όσες διαβάσατε μέχρι αυτό το σημείο του άρθρου, να μην περιμένατε στ' αλήθεια να έχει επιτρέψει αυτή εδώ η εφημερίδα σε κάποιον ή κάποια χωρίς κανένα απολύτως επιστημονικό υπόβαθρο να εκφράσει οποιαδήποτε άποψη για το πώς μπορεί να γίνεται η εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας!
Κάθε Γρηγόρης Πετράκος έχει, φυσικά, το δικαίωμα να έχει την άποψή του και να την εκφράζει ελεύθερα. Ταυτόχρονα, έχω κι εγώ το δικαίωμα και την υποχρέωση να ενημερωθώ για όλες τις κρατούσες απόψεις. Για όλες τις διαφωνίες που υπάρχουν. Με μία προϋπόθεση: να ενημερώνομαι υπεύθυνα και να εμπιστεύομαι αυτούς που αδειοδοτούνται για να «φιλτράρουν» την είδηση για μένα ότι διασφαλίζουν την εγκυρότητά της.
Κι αν είστε από αυτούς και αυτές που δεν περίμεναν από μια βιβλιοπώλισσα να μιλήσει για ιατρικά θέματα, θα καταλάβατε ότι αναφέρομαι στο θέμα που απασχόλησε τα κοινωνικά δίκτυα την προηγούμενη εβδομάδα, δηλαδή την υπόθεση Γρηγόρη Πετράκου.
Διαβάζω, λοιπόν, μερικά σχόλια για την απόφαση να μη μεταδοθεί η εκπομπή: «Τόσο πολύ σας τρομοκράτησε μια άλλη άποψη; Ούτε στον Μεσαίωνα τέτοια χούντα, έχουμε λογική να κρίνουμε, μη φοβάστε», «Ελευθερία λόγου 2020 στην Ελλάδα. Το βίντεο του Πετράκου που ανέβασε στο YouTube το "κόψανε", ίσως γιατί τους πετσόκοψε!!!», «Το ότι κάποιος δεν ταυτίζεται με τη γνώμη των πολλών δεν σημαίνει ότι είναι και ΑΡΝΗΤΗΣ. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ».
Η πληροφόρηση, εκτός από αντικειμενική, ξεχνάμε ότι πρέπει να είναι και έγκυρη!
Είναι προφανές ότι με το πρόσωπο του συμπαθούς τραγουδιστή ταυτίζονται όλοι εκείνοι και εκείνες που διαχειρίζονται τη δοκιμασία που περνάμε μαζί με έναν διαφορετικό τρόπο. Τους καταλαβαίνω και τους συμπονώ. Κάθε Γρηγόρης Πετράκος έχει, φυσικά, το δικαίωμα να έχει την άποψή του και να την εκφράζει ελεύθερα.
Ταυτόχρονα, έχω κι εγώ το δικαίωμα και την υποχρέωση να ενημερωθώ για όλες τις κρατούσες απόψεις. Για όλες τις διαφωνίες που υπάρχουν. Με μία προϋπόθεση: να ενημερώνομαι υπεύθυνα και να εμπιστεύομαι αυτούς που αδειοδοτούνται για να «φιλτράρουν» την είδηση για μένα ότι διασφαλίζουν την εγκυρότητά της, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων.
Υποθέτω, λοιπόν, ότι δεν «κόπηκε» η άποψη, αλλά ότι δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη, ώστε να βοηθά το τηλεοπτικό κοινό να καταλήξει σε ασφαλή και εύλογα συμπεράσματα. Δεν «λογοκρίθηκε», δηλαδή, η άποψη του κ. Πετράκου αλλά ο ίδιος ο κ. Πετράκος και το δικαίωμα που δεν του δίνει η ιδιότητά του να με ενημερώσει, πληρώντας τις προϋποθέσεις.
Επειδή, όπως δεν είμαι γιατρός, δεν είμαι ούτε νομικός, υπάρχουν αρμόδια όργανα που η δουλειά τους είναι να εποπτεύουν τη συμβατότητα των ΜΜΕ με τα παραπάνω και αναλόγως να ανακαλούν κάποιον στην τάξη.
Είμαι όμως πολίτης και ως πολίτης οφείλω να ακούω, να διαβάζω και να κρίνω αν ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η δημοσιογραφία από κάποια ΜΜΕ και από κάποιους και κάποιες εκπροσώπους τους με εκφράζει και ικανοποιεί την ανάγκη μου για σφαιρική και νηφάλια ενημέρωση.
Οφείλω να ξεκαθαρίσω και να επανακαθορίσω τη «συμφωνία τιμής» ανάμεσά μας.
Οφείλω να θέτω εγώ τα μέτρα σύγκρισης αυτού που ονομάζεται quality journalism και να ανεβάζω τον πήχη εκεί όπου θέλω εγώ, αν θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου, με τα στάνταρ που έχω θέσει για τον εαυτό μου και με αυτό που περιμένουν οι γύρω μου από μένα.
Οφείλω, εν τέλει, να κρίνω και να αποφασίσω αν θα κάνω ζάπινγκ ή όχι.
Η Αρετή Γεωργιλή είναι σύμβουλος επικοινωνίας, διαχειρίστρια του ακτιβιστικού βιβλιοπωλείου Free Thinking Zone και regional leader της οργάνωσης Lean in Hellas που ασχολείται με την ισότητα και την ενδυνάμωση των γυναικών.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
