«Η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε κίνδυνο»: Η διάσημη αρθρογράφος των «New York Times», Pamela Paul, μιλά στη LiFO Facebook Twitter
Φωτ.: Krista Schlueter/NYT

Pamela Paul στη LiFO: «Η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε κίνδυνο»

0

Οι ιδέες και το γράψιμο είναι συνυφασμένα με τη ζωή της Pamela Paul. Την έχουν χαρακτηρίσει ένα από τα πιο δημιουργικά και φιλοπερίεργα μυαλά, ενώ οι «New York Times», στους οποίους εργάζεται, έχουν εξάρει τις καινοτομίες που εισήγαγε στον κόσμο των βιβλίων. Από τον Μάρτιο του 2022 συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους αρθρογράφους της φημισμένης εφημερίδας, ενώ για πολλά χρόνια ήταν υπεύθυνη του «The New York Times Book Review». Πριν ενταχθεί στους κόλπους της ήταν συνεργάτιδα του περιοδικού «Time», ανταποκρίτρια του «The Economist» και αρθρογραφούσε σε άλλα γνωστά μέσα, όπως το «The Atlantic», η «Washington Post» και η «Vogue».

Κατά καιρούς έχει ζήσει στην Ταϊλάνδη, τη Γαλλία και τη Βρετανία, ενώ σήμερα ζει στη Νέα Υόρκη με τον σύζυγο και τα παιδιά της. Έχει μεγαλώσει στο Λονγκ Άιλαντ, σπούδασε Ιστορία και όταν αποφοίτησε αποφάσισε να μείνει σε μια μικρή πόλη της Ταϊλάνδης, θέλοντας να δει αν θα μπορούσε να ζήσει κάπου χωρίς επαφές, μαθαίνοντας ταυτόχρονα μια νέα κουλτούρα και γλώσσα. Σήμερα είναι συγγραφέας οκτώ βιβλίων, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που τα κείμενά της έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Από τα θέματα που έχει γράψει για τους «New York Times», η προσχολική κατάθλιψη, ο αγώνας ενός ζευγαριού λεσβιών για την υιοθέτηση ενός ανάδοχου μωρού στη Βιρτζίνια, η ανάλυση τού γιατί πρέπει να διαβάζεις βιβλία που μισείς, η εξιστόριση τού τι συμβαίνει όταν είσαι έγκυος και παθαίνεις καρκίνο είναι μερικά από τα αγαπημένα της. 

«Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει υπερβολικά επιρρεπείς στην ανησυχία για το "τι σκέφτεται το Διαδίκτυο", χωρίς να αναγνωρίζουν ότι ο καθένας από εμάς βλέπει μόνο μια μικρή γωνιά του Διαδικτύου, που δημιουργείται από τον αλγόριθμο, και που διαφέρει για κάθε άτομο».

Η συζήτησή μας έγινε με αφορμή τη συμμετοχή της στο 11ο Athens Democracy Forum, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από τις 27 μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου 2023. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για τον διασυνδεδεμένο κόσμο μας, το μέλλον της έντυπης δημοσιογραφίας, την επιρροή των social media, το αποτύπωμα της πολιτικής ορθότητας, τον φεμινισμό καθώς και τη λογοτεχνική κριτική.  

«Η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε κίνδυνο»: Η διάσημη αρθρογράφος των New York Times, Pamela Paul, μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Έγινα συγγραφέας και δημοσιογράφος επειδή είμαι περίεργη. Θέλω πάντα να μαθαίνω περισσότερα και η δημοσιογραφία είναι η δίοδος που σε οδηγεί στη γνώση. Φωτ.: Krista Schlueter/NYT

— Τι τίτλο θα δίνατε στην εποχή μας και γιατί; 
Μπορώ να σκεφτώ πολλούς τίτλους, καθώς δεν ξέρω αν ένας μόνο μπορεί να αποτυπώσει πλήρως αυτή την περίοδο. Αλλά αν είναι να επιλέξω έναν πιθανό τίτλο, θα σας έλεγα ότι αυτός είναι «Η εποχή της δυσαρέσκειας». Με όλη την πρόοδο της τεχνολογίας και την κατακλυσμιαία διάδοση της πληροφορίας, έχουμε δει να επικρατούν χαμηλοί βαθμοί ικανοποίησης εκ μέρους της κοινωνίας, ή τουλάχιστον, μια αυξημένη αίσθηση δυσαρέσκειας.

— Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στις μέρες μας; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε ότι σήμερα παραμένει ο μισογυνισμός ισχυρός και διαδεδομένος; 
Καταρχάς, για μένα, το να είσαι γυναίκα έχει σχεδόν μια καθαρά βιολογική σημασία. Είμαι γυναίκα επειδή γεννήθηκα έτσι, και αυτό είναι ένα αιώνιο και αμετάβλητο επιστημονικό γεγονός. Όλα τα άλλα μάς επιβάλλονται κοινωνικά και πολιτισμικά και μπορούμε να υποταχθούμε σε αυτά ή να τα απορρίψουμε. Σίγουρα πιστεύω ότι ο μισογυνισμός είναι έντονος και διαδεδομένος παγκοσμίως. Αλλάζει μορφές και τακτικές με την πάροδο του χρόνου, αλλά παραμένει ένας από τους πιο ισχυρούς τρόπους άσκησης εξουσίας και γι' αυτό είναι ανθεκτικός.

— Ποιο θα λέγατε ότι είναι το νέο πρόσωπο των media;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ένα ενιαίο πρόσωπο στα μέσα ενημέρωσης, επειδή τα ΜΜΕ έχουν γίνει τόσο κατακερματισμένα και, δυστυχώς, τόσο ανεπαρκώς αντιπροσωπευτικά των ανθρώπων που τα καταναλώνουν (ή, δυστυχώς, δεν τα καταναλώνουν). 

— Ωστόσο, πιστεύετε ότι έχουν μέλλον οι εφημερίδες και τα περιοδικά; 
Ναι, αλλά νομίζω ότι προϋποθέτει μια μεγάλη δέσμευση και πόρους για την υποστήριξη του μοντέλου. Η καλή δημοσιογραφία κοστίζει χρήματα και πρέπει να πληρώνεται. Η παρεξηγημένη ιδέα ότι «η πληροφόρηση πρέπει να παρέχεται δωρεάν» δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να πληρώνουν για την πληροφόρηση. Νομίζω ότι αν γίνουν περισσότερες ρυθμίσεις στο Διαδίκτυο, πράγμα που θα ήταν καλό, οι άνθρωποι θα βασίζονται όλο και περισσότερο σε αξιόπιστες και επιμελημένες πηγές πληροφοριών. Πρέπει να κοσκινίζουμε τον βούρκο για να συλλέγουμε αληθινές, ανεξάρτητες και ειλικρινά μεταδιδόμενες πληροφορίες. Μέσα σε έναν ωκεανό ειδήσεων και παραπληροφόρησης, οι άνθρωποι διψούν περισσότερο για αξιόπιστες πληροφορίες.

— Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν στην ενασχόλησή σας με τη δημοσιογραφία;
Έγινα συγγραφέας και δημοσιογράφος επειδή είμαι περίεργη. Θέλω πάντα να μαθαίνω περισσότερα και η δημοσιογραφία είναι η δίοδος που σε οδηγεί στη γνώση. Δηλαδή είσαι διαρκώς μαθητής, χωρίς να είσαι πραγματικά στο σχολείο. Τίποτα δεν με συναρπάζει περισσότερο από το να ανακαλύπτω μια ανείπωτη ιστορία και να παίρνω συνεντεύξεις από ανθρώπους που αφηγούνται τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους. Λατρεύω το ρεπορτάζ και λατρεύω επίσης ολόκληρη τη διαδικασία της συγγραφής, από τη σύλληψη της κύριας παραγράφου μέχρι τις τελευταίες πινελιές της διαδικασίας επιμέλειας.

— Τι είναι αυτό που αγαπάτε στη δημοσιογραφία και ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο δημοσιογράφο; 
Θα συμβούλευα έναν επίδοξο δημοσιογράφο να βρει ένα θέμα ή έναν τομέα εξειδίκευσης ή έναν τομέα ρεπορτάζ που τον ενδιαφέρει και να αναπτύξει το υλικό του γύρω από αυτό. Για παράδειγμα, το τοπικό ρεπορτάζ ή αυτό που αποκαλούμε ελεύθερο ρεπορτάζ επαρχίας, ειδικότερα, αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη ρεπορτάζ για το τι συμβαίνει σε όλη τη χώρα –και σε πολλά μέρη διεθνώς– σε τοπικό επίπεδο, στα δημοτικά κτίρια, στις μεγάλες και στις μικρότερες πόλεις. Πάρα πολλά μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται στις μεγάλες πόλεις. Βρείτε νέες ιστορίες να διηγηθείτε και πείστε τους αναγνώστες ότι είναι σημαντικές.

«Η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε κίνδυνο»: Η διάσημη αρθρογράφος των New York Times, Pamela Paul, μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Νομίζω ότι είναι κακό σημάδι για τον πολιτισμό και την κοινωνία όταν υπάρχει μικρή ανάληψη ρίσκου στις απόψεις ή στις κατευθύνσεις έρευνας, ιδίως για τους νέους. Φωτ.: Krista Schlueter/NYT

— Τι σημαίνει για εσάς να είστε αρθρογράφος των «New York Times»;
Είναι μια μεγάλη ευκαιρία, τεράστια ευθύνη και νιώθω πραγματικά χαρούμενη. Είναι συναρπαστικό να έχω την ελευθερία να γράφω για θέματα που θεωρώ σημαντικά, να τα μοιράζομαι με τους αναγνώστες μας και τον ευρύτερο κόσμο και να μπορώ να γράφω αυτό που θεωρώ ως αλήθεια ή να προβάλλω το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ μιας άποψης. Απολαμβάνω τη δυνατότητα να εκφράζω τη δική μου άποψη με τρόπο που είτε θα έχει απήχηση στους αναγνώστες μας είτε θα τους κάνει να αμφισβητήσουν τις υποθέσεις τους ή να ανοίξουν τα μάτια τους σε μια νέα προοπτική. Υποστηρίζω σθεναρά την αποστολή των «Times» να γράφουν χωρίς φόβο ή μεροληψία και εκτιμώ την ευκαιρία να την υποστηρίξω σε ένα ολοένα και πιο πολωμένο πολιτικό περιβάλλον, το οποίο συχνά ευνοεί απόψεις που αντανακλούν αυτό που θέλουν να ακούσουν οι κομματικοί μηχανισμοί, παρά αυτό που πρέπει να ακούσουν ή τα γεγονότα ενός θέματος, όσο άβολα κι αν είναι για μια πολιτική ατζέντα.

— Ποια έντυπα διαβάζετε, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας αρθρογράφοι;
Διαβάζω πολλά έντυπα τακτικά. Tους «Times», φυσικά, και τον «Economist», όπου ξεκίνησα τη δημοσιογραφική μου καριέρα, το «Atlantic», τη «Washington Post» και το «New Yorker». Εξακολουθώ να διαβάζω τα περιοδικά του εκδοτικού κλάδου, καθώς μου αρέσει να ενημερώνομαι για τον κόσμο της λογοτεχνίας. Διαβάζω πολλά Substacks και ακούω πάρα πολλά podcasts. Όσον αφορά τους αγαπημένους μου αρθρογράφους, μου αρέσουν φυσικά πολλές στήλες των συναδέλφων μου εδώ στους «Times». Λατρεύω τη Hadley Freeman στους «Sunday Times». Διαβάζω κάθε λέξη που γράφει η Κέιτλιν Φλάναγκαν, αν και δεν είναι αρθρογράφος. Προσπαθώ να κρατώ την ανάγνωση των μέσων ενημέρωσης όσο πιο αυστηρά επικεντρωμένη μπορώ, επειδή το μεγαλύτερο μέρος του αναγνωστικού μου χρόνου το επιφυλάσσω για τα βιβλία, τόσο για δουλειά όσο και για ευχαρίστηση.

— Πώς αποφασίζατε για ποια βιβλία θα κάνετε κριτική στο «New York Times Book Review»;
Κοιτάξτε, ήταν μια διαδικασία πολλών βημάτων με πολλές δικλείδες ασφαλείας, σε μια ίσως απέλπιδα προσπάθεια να μη χάσω αξιόλογα βιβλία. Ένα ακατόρθωτο εγχείρημα, το οποίο όμως προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε, δεδομένου ότι τόσο λίγα έντυπα κάλυπταν ακόμη το εκδοτικό τοπίο. Και το σημαντικότερο, ήταν μια ομαδική προσπάθεια, με μεγάλη ελευθερία κινήσεων στους επιμέρους συντάκτες του προσωπικού, προκειμένου η κάλυψη των βιβλίων μας να αντικατοπτρίζει ένα ευρύ φάσμα απόψεων και προτιμήσεων. Τελικά, το θέμα κατέληγε στο γούστο και στην κρίση των ειδήσεων: είναι αυτό το βιβλίο σημαντικό για τους αναγνώστες μας; Θέλουν οι αναγνώστες των «Times» να ακούσουν τις απόψεις των κριτικών μας; Κάνει αυτό το βιβλίο κάτι καινούργιο –προσφέρει νέες πληροφορίες, αφηγείται μια ιστορία με διαφορετικό τρόπο, παρέχει μια ασυνήθιστη οπτική γωνία– που οι αναγνώστες μας πρέπει να γνωρίζουν; Πιστεύουμε ότι αυτό το βιβλίο είναι σημαντικό ή αξιόλογο;

— Πείτε μου ένα βιβλίο που ακόμα σας ενθουσιάζει.
 Το «Άλλες ζωές απ' τη δική μου» του Εμανουέλ Καρέρ είναι ένα βιβλίο που έχει χαραχθεί στο μυαλό μου. Νομίζω θα το σκέφτομαι για πάντα. Η ιδέα ότι οι ζωές μας κατασκευάζονται, ενημερώνονται και επηρεάζονται από τις ιστορίες που ακούμε και λέμε είναι προφανώς θεμελιώδης για όλους τους συγγραφείς αλλά και για όλους τους αναγνώστες.

— Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το Διαδίκτυο, μήπως έχουμε γίνει «αφελείς αναγνώστες»;
Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει υπερβολικά επιρρεπείς στην ανησυχία για το «τι σκέφτεται το Διαδίκτυο», χωρίς να αναγνωρίζουν ότι ο καθένας από εμάς βλέπει μόνο μια μικρή γωνιά του Διαδικτύου, που δημιουργείται από τον αλγόριθμο, και που διαφέρει για κάθε άτομο. Επιπλέον, καμία από αυτές τις μικρές γωνιές δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα.

pamela paul Facebook Twitter
Θυμάμαι την ελευθερία, τη μοναξιά, το απρόβλεπτο καθώς και τη δυνατότητα να ταξιδεύεις κάπου στον κόσμο και να βρίσκεσαι ΜΟΝΟ σε εκείνο το μέρος, εκείνη τη στιγμή, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τι συνέβαινε αλλού την ίδια στιγμή. Είναι σχεδόν αδύνατο να δημιουργήσεις αυτό το πλαίσιο στο μυαλό σου σήμερα. Φωτ.: Craig Barritt/Getty Images for East Hampton Library/Ideal Image

— Το τελευταίο σας βιβλίο φέρει τον τίτλο «100 πράγματα που χάσαμε στο Διαδίκτυο». Τι θυμάστε περισσότερο από την εποχή πριν από το Διαδίκτυο;
Θυμάμαι την ελευθερία, τη μοναξιά, το απρόβλεπτο καθώς και τη δυνατότητα να ταξιδεύεις κάπου στον κόσμο και να βρίσκεσαι ΜΟΝΟ σε εκείνο το μέρος, εκείνη τη στιγμή, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τι συνέβαινε αλλού την ίδια στιγμή. Είναι σχεδόν αδύνατο να δημιουργήσεις αυτό το πλαίσιο στο μυαλό σου σήμερα.

Pornified — Το πιο γνωστό βιβλίο σας, το «Pornified» του 2005, ήταν προφητικό για τις αρνητικές πτυχές της πορνογραφίας. «Η πορνογραφία είναι εξαιρετικά δημοφιλής στα έφηβα αγόρια με τρόπο που κάνει τις χθεσινές κρυφές ματιές στο "Penthouse" να μοιάζουν μοναστηριακές. Για τους εφήβους, η πορνογραφία είναι απλώς άλλη μια διαδικτυακή δραστηριότητα – υπάρχει μικρό εμπόδιο εισόδου και σχεδόν καμία αίσθηση ταμπού», ήταν ένα από τα αξιομνημόνευτα αποσπάσματα. Δώδεκα χρόνια μετά, θα προσθέτατε κάτι στην κριτική σας;
Όταν έγραψα το βιβλίο, θεωρήθηκε αρκετά αμφιλεγόμενο. Μου είπαν ότι οι επιπτώσεις του Διαδικτύου στην πορνογραφία δεν ήταν «τίποτα σπουδαίο». Έτσι, έπρεπε να αφιερώσω πολύ χρόνο στο βιβλίο για να συγκεντρώσω τα στοιχεία, μέσω εκτεταμένων συνεντεύξεων και έρευνας, απλώς και μόνο για να πείσω τους ανθρώπους ότι κάτι συνέβαινε. Αν έγραφα αυτό το βιβλίο σήμερα, θα μπορούσα να τα συνοψίσω όλα αυτά σε μια παράγραφο και η αντίδραση θα ήταν: «Φυσικά». Είναι ωραίο να δικαιώνεσαι, αν και θα ήταν ακόμη πιο ωραίο αν τα προβλήματα δεν είχαν επιμείνει και μεγαλώσει στο μεταξύ.

— Πώς αξιολογείτε την πολιτική ορθότητα στις μέρες μας; Ποιο είναι τελικά το αποτύπωμά της;
Δεν ξέρω αν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «πολιτική ορθότητα», αλλά θα έλεγα ότι η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε κίνδυνο, όχι μόνο από πλευράς νόμου, αλλά και από πλευράς κουλτούρας και πρακτικής. Υπάρχει μια τεράστια επιφυλακτικότητα, η οποία πηγάζει από τον φόβο να μιλήσεις για το τι πραγματικά σκέφτεσαι. Νομίζω ότι είναι κακό σημάδι για τον πολιτισμό και την κοινωνία, όταν υπάρχει μικρή ανάληψη ρίσκου στις απόψεις ή στις κατευθύνσεις έρευνας, ιδίως για τους νέους. Είναι ένα τρομερό μήνυμα που στέλνεται στα παιδιά, τα οποία πειραματίζονται με τις ιδέες τους και θα έπρεπε να κάνουν πολλές ερωτήσεις, ότι είναι καλύτερο να παραμείνεις σιωπηλός παρά να πεις τη γνώμη σου. Θα έπρεπε να μαθαίνουν ακριβώς το αντίθετο.

— Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή; 
Τους φίλους και την οικογένεια. Την υγεία. Και φυσικά να προσπαθείς να κάνεις κάτι καλό για τον κόσμο. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ