Η Μίνα Ορφανού αφηγείται τη ζωή της

Η Μίνα Ορφανού αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
0

Γεννήθηκα στη Ρόδο και μεγάλωσα στην Κάλυμνο. Το σχολείο ήταν απωθημένο μου. Ήταν πολύ κακή εμπειρία. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι ότι τα παιδιά στην τάξη μου δεν με καλούσαν ποτέ στα πάρτι που έκαναν για τα γενέθλιά τους! Με είχαν στην απέξω.

Μέχρι τα 15 μου δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι μου στο νησί, επειδή κάποιοι με κράζανε τόσο πολύ που είχα πάθει ψυχολογικό. Έλεγα, Θεέ μου κάνε να μην τους βρω μπροστά μου. Περισσότερο φοβόμουν μη με κράξουν μπροστά στους γονείς μου και τους κάνουν να αισθανθούν άσχημα. Η κακοποίηση που δέχονται όλα τα διαφορετικά άτομα στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία είναι τρομερή. Τα ψυχολογικά προβλήματα που μαζεύεις ως παιδί δύσκολα τα ξεπερνάς. Και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών σε άτομα νεαρής ηλικίας είναι μεταξύ λεσβιών και γκέι.

Με έχουν βοηθήσει οι γονείς μου. Πάρα πολύ. Όχι τόσο οικονομικά, αλλά ηθικά, με στήριξαν και με στηρίζουν. Μέχρι να φύγω απ' το νησί δεν ξέρανε, αλλά όταν το έμαθαν ήταν εκεί και με δέχτηκαν. Οι γονείς μου είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Είναι εκεί αν πάθω κάτι και χαίρομαι πολύ κάθε φορά που τους βλέπω. Δυστυχώς, όχι συχνά.

Δεν μπορώ να πω πως είχα ποτέ πραγματικούς φίλους. Ίσως επειδή δεν έχω μείνει στο ίδιο μέρος για πολύ καιρό. Τώρα βέβαια στην Αθήνα αυτό αλλάζει. Για να δούμε...

Είμαι ζωγράφος. Έχω κάνει εκθέσεις ζωγραφικής, πουλάω έργα μου και με αυτό ζω. Τι θέλω να ξέρει κάποιος για μένα; Πως δεν κάνω κακό ποτέ, σε κανέναν. 

Μ' αρέσει να ταξιδεύω. Και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μου αρέσει να μένω για λίγο σε κάθε μέρος και να μετακινούμαι. Μια βδομάδα εδώ, μια βδομάδα εκεί. Μου αρέσει πάρα πολύ να βγάζω φωτογραφίες τη φύση. Μ' αρέσει να βοηθάω με όποιο τρόπο μπορώ, μ' αρέσει να κουτσομπολεύω, μ' αρέσει να μαγειρεύω και να καλώ τους καινούργιους φίλους για φαγητό και να τους λέω ιστορίες από την παιδική μου ηλικία.

Παρόλο που είμαι από νησί, δεν μου αρέσει καθόλου η θάλασσα. Μ' αρέσει να βλέπω στεριά, βουνό, πράσινο, πέτρα.

Για τη Στρέλλα έμαθα τυχαία, είδα μια αγγελία στο μπαρ «Κούκλες» που ζητούσε κάποια για μια ταινία μεγάλου μήκους.Είπα, γιατί όχι; Δεν είχα καμία εμπειρία με σινεμά, κάμερες. Μάλιστα, κατά την προετοιμασία με πήγε η βοηθός του Πάνου, η Σοφία, σε ένα γύρισμα κάποιου φίλου της για να δω πώς είναι. Δεν είχα ιδέα. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν πως δεν με άφηναν να φάω γιατί φούσκωνα και δεν έμπαινα στα ρούχα.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που με έβγαλε για φαγητό ο Πάνος ο Κούτρας για να μου ανακοινώσει ότι θα παίξω στην ταινία. Σκεφτόμουν «ωχ, έχει γούστο να θέλει τίποτα και δεν έχω καμιά διάθεση». Είχα ακούσει ότι οι σκηνοθέτες συνήθως ζητάνε σεξ απ' τις πρωταγωνίστριες. Μετά κατάλαβα ότι είναι όλα ψέματα. Οι πιο πολλοί σκηνοθέτες που ξέρω δεν γουστάρουν τις πρωταγωνίστριες. Με είχε πάει στον Δουράμπεη για ψαρικά -πανάκριβα- κι εγώ έτρωγα απ' όλα, έτρωγα κι έτρωγα, και κάποια στιγμή γύρισα και τα έβγαλα όλα σε έναν πανάκριβο εμετό. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι στη θάλασσα έπλεε μια καπότα που την τσιμπούσαν τα ψαράκια.

Η Στρέλλα είναι μία πολύ θαρραλέα και δυνατή γυναίκα. Συγχρόνως είναι και ένα πληγωμένο παιδί. Σ' αυτά νομίζω πως μοιάζουμε. 

Έκανα μια ταινία ωραία, συμβολική, αλλά δεν θέλω να κάνω άλλη. Μακάρι να ανοίξουν τα μάτια των ανθρώπων και να βλέπουν μόνο τα ωραία πράγματα. Το πιο μεγάλο μου όφελος από την εμπειρία με την ταινία; Το ότι κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα όνειρό μου, να με δει ο κόσμος και να με εκτιμήσει. Δεν έχω σκοπό να κυνηγήσω καριέρα ηθοποιού γιατί δεν είμαι. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.

Δεν ενθουσιάστηκα ούτε με την ταινία, ούτε με το Βερολίνο, ούτε με τη λάμψη της πρεμιέρας.Ο μεγαλύτερος ενθουσιασμός μου ήταν που από αγόρι έγινα αυτό που είμαι. Χωρίς να χαθώ. Οι πιο πολλοί που το κάνουν χάνονται από δουλειά, από οικογένεια, η κοινωνία σε κάνει σκουπίδι, ένα με το δρόμο. Ρίσκαρα τα πάντα για να το καταφέρω.

Η εικόνα μου με απασχολεί πολύ, θέλω να είμαι όμορφη, αυτό επεδίωκα από μικρή. Να είμαι μία όμορφη γυναίκα. Είμαι υπερήφανη γιατί κατάφερα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να γίνω αυτή που θέλω.  

Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει επιτυχία. Πάντα πίστευα πως επιτυχία είναι αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση όταν κάποιος παίρνει ένα βραβείο. Δεν έχω πάρει βραβείο. Ακόμα τουλάχιστον.

Στην Αθήνα δεν μ' αρέσει τίποτα. Περίμενα άλλα πράγματα κι είναι μια πόλη χωρίς έλεος. Βέβαια την ανακαλύπτω ακόμα. Περισσότερο μ' ενοχλεί το ότι το παράθυρο της κουζίνας και του μπάνιου βλέπει στο φωταγωγό. Σιχαίνομαι τους φωταγωγούς!

Για τα λεφτά μπορώ να κάνω τα πάντα, όχι όμως πορνό, οποιοδήποτε είδος. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Δεν θα έκανα πορνεία, δεν θα πούλαγα ναρκωτικά.

Με γοητεύουν οι άνθρωποι που δεν χρησιμοποιούν βία και ειρωνεία για να πετύχουν. Είμαι πουριτανή. Ζυμώνω, φτιάχνω το δικό μου ψωμί, γιαούρτι. Καμιά φορά μ' αρέσει να με δέρνει η μοναξιά!

Πήγα κάποια φορά στην τράπεζα να ανοίξω λογαριασμό με 1.000 ευρώ και να βγάλω κάρτα. Η υπάλληλος που με εξυπηρετούσε μου είπε ότι δεν γίνεται γιατί η φωτογραφία μου στην ταυτότητα ήταν γυναικεία και το όνομα αντρικό - κάτι που μου επέβαλε ο νόμος να κάνω. Δεν ταυτίζεται μου λέει το όνομα με τη φωτογραφία. Ζήτησα να πάω στο διευθυντή, με πήγαν, κι αυτός ζήταγε να του πάω χαρτιά. Δίνω μία στην τσάντα και φεύγουνε όλα μα όλα απ' το γραφείο του, με είχαν κάνει έξαλλη. Έφεραν την αστυνομία και οι αστυνομικοί που ήξεραν του είπαν: «Εξυπηρετείστε αμέσως την κυρία!». Όταν τους λες «είμαι τρανς» πρέπει να το σεβαστούν βάσει Ευρωπαϊκού Δικαίου. Δεν συμβαίνουν αυτά στη υπόλοιπη Ευρώπη. Στο εξωτερικό περνάω απαρατήρητη.

Τι είναι για μένα ο Θεός; Αυτός που με έχει στηρίξει και δεν μου έχει στερήσει μια φέτα ψωμί.

Η ζωή με έμαθε «ψηλά το κεφάλι και δώσ’ του περπάτημα!».

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Μανώλης Παπουτσάκης

Οι Αθηναίοι / Μανώλης Παπουτσάκης: «Νομίζεις ότι το χαίρεται ο εστιάτορας που αγοράζει και πουλάει ακριβά;»

Χαρούπι και Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, Pharaoh στην Αθήνα. Ένας σεφ με μεγάλες επιτυχίες στο παλμαρέ του μιλά για το τώρα της γαστρονομίας, εξηγεί γιατί η ελληνική κουζίνα σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ήταν κάποτε και ανοίγει το θέμα που συζητάνε οι foodies: Το sitting στα εστιατόρια.
M. HULOT
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Cara Hoffman, συγγραφέας, δημοσιογράφος

Οι Αθηναίοι / Cara Hoffman: Από κράχτης σε ξενοδοχείο του Σταθμού Λαρίσης, συγγραφέας best-seller

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, ζει στα Εξάρχεια. Εγκατέλειψε το σχολείο για να γυρίσει τον κόσμο και στα δεκαεννέα έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας απένταρη, πιστεύοντας ότι θα πιάσει δουλειά σε ελαιώνες. Αυτή η πόλη την έκανε «καπάτσα», «της πιάτσας», της έμαθε πώς να γράψει ένα μυθιστόρημα, τους «Κράχτες» που θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Gutenberg.
M. HULOT
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Αντώνης Βαβαγιάννης: Ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που δεν είναι καν λέξη

Οι Αθηναίοι / Κουραφέλκυθρος: «Αν δεν σε μισήσουν οι φασίστες, τι κάνεις σε αυτήν τη ζωή;»

Ο Αντώνης Βαβαγιάννης, ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που κάποτε τα είχαν απορρίψει όλα τα έντυπα ενώ τώρα έγιναν ταινία στο Cinobo, λαμβάνει για τα πολιτικά του σκίτσα μηνύματα σύμφωνα με τα οποία κάθε εβδομάδα τα παίρνει από άλλο κόμμα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ Δημήτρης Παπαχρήστος

Οι Αθηναίοι / Δημήτρης Παπαχρήστος: «Το μόνο που θέλαμε ήταν να αλλάξουμε τα πράγματα με όπλο τη νεανική μας τρέλα»

Γεννήθηκε στην Εύβοια, ζει στα Εξάρχεια. Δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, υπήρξε εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου κατά την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 και δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τέλης Σαμαντάς

Οι Αθηναίοι / Τέλης Σαμαντάς: «Έχουμε μπουχτίσει από τις αμέτρητες γνώμες»

Από τον «Σύγχρονο Κινηματογράφο» και την «Αυγή» ως τον «Ταχυδρόμο» και το «Αθηνόραμα», ο δημοσιογράφος Τέλης Σαμαντάς υπήρξε αριστερός όταν η λέξη είχε ακόμη κόστος και νόημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Νάντια Αργυροπούλου

Εικαστικά / Νάντια Αργυροπούλου: «Κάντε τους σοφούς να αισθανθούν άβολα, ταρακουνήστε τους!»

Εικαστική επιμελήτρια. Γεννήθηκε στη Λαμία, ζει σε ένα μικρό σπίτι-ζούγκλα στο Χαλάνδρι. Κάποτε έκανε τραμπολίνο σε διαγωνιστικό επίπεδο. Οι φίλοι την φωνάζουν Ενάντια.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ