Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ VIRAL στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η είδηση έκανε αμέσως τον γύρο του διαδικτύου με τον τίτλο: «Ο Έλληνας γιατρός που κέρδισε το πρώτο βραβείο Εντατικολογίας σε Γερμανία και Αυστρία». Ο Αλέξανδρος Ρόβας είναι μόλις τριάντα τριών ετών και εργάζεται ως ειδικευόμενος γιατρός Παθολογίας και Νεφρολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μίνστερ.
Εδώ και λίγες μέρες έλαβε το γερμανικό Βραβείο Έρευνας Εντατικολογίας για την ερευνητική εργασία που εκπόνησε μαζί με συναδέλφους του και είχε ως βασικό θέμα τον κορωνοϊό. Ειδικότερα, η συγκεκριμένη μελέτη αποδεικνύει ότι αλλοιώσεις που παρουσιάζονται στα αγγεία της γλώσσας μπορεί να αποτελέσουν ένα μέσο καταγραφής της πορείας που θα έχει ο ασθενής.
Τον συναντώ διαδικτυακά στη διάρκεια ενός μικρού διαλείμματος από το επιβαρυμένο πρόγραμμα του. Ο ίδιος βρίσκεται στο διαμέρισμά του στο Μίνστερ, μια πόλη που θεωρείται το πολιτιστικό κέντρο της περιοχής της Βεστφαλίας.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη Γερμανία βρίσκεται από το 2013 με σκοπό να κάνει την ειδικότητά του στους τομείς της Παθολογίας και Νεφρολογίας.
Περισσότερο με ανησυχεί ότι θα έχουμε νέες μεταλλάξεις που δυστυχώς δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν από τα υπάρχοντα εμβόλια. Φοβάμαι το ενδεχόμενο ότι θα χρειαστεί να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αυτό είναι το χειρότερο σενάριο και ελπίζω να μην το ζήσουμε.
Από μικρό παιδί ήθελε να ασχοληθεί με την Ιατρική. Ο πατέρας του είναι ορθοπεδικός και το μικρόβιο το είχε κολλήσει από νωρίς. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω γιατρός. Με γοήτευε το άγνωστο του ανθρώπινου σώματος» επισημαίνει στη συνομιλία μας.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για τη βράβευσή του, την πανδημία, την ιατρική, την Ελλάδα αλλά και τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή.
— Τι σημαίνει για σας αυτό το βραβείο;
Πρόκειται για ένα βραβείο που δίνεται από τη Γερμανική Εταιρεία Εντατικολογίας και Επείγουσας Ιατρικής. Επομένως, εκτός από μεγάλη τιμή και αναγνώριση των κόπων σου, αποτελεί ταυτόχρονα και μια ευκαιρία ώστε να χρηματοδοτηθεί περαιτέρω η έρευνά μας.
— Πείτε μας λίγα λόγια για τη μελέτη σας. Διάβασα ότι ασχοληθήκατε με ασθενείς με κορωνοϊό στην εντατική ή στον σταθμό αυξημένης φροντίδας.
Η μελέτη μας αποσκοπούσε στον πλήρη και ποσοτικό προσδιορισμό μικροαγγειακών αλλοιώσεων σε ασθενείς που είχαν νοσήσει σχετικά ήπια ή βαριά με Covid-19. Έτσι, μελετήσαμε ασθενείς με κορωνοϊό σε τέσσερα νοσοκομεία, οι οποίοι είχαν εισαχθεί στην εντατική ή σε μονάδες αυξημένης φροντίδας. Πήραμε αίμα απ’ αυτούς τους ανθρώπους και μετρήσαμε με κάμερα το πάχος των αγγείων κάτω από τη γλώσσα. Παρακολουθώντας την κλινική τους πορεία, ανακαλύψαμε ότι οι ασθενείς αυτοί είχαν υποστεί καταστροφή των αγγείων αυτών καθώς και ότι οι αλλοιώσεις στα αντίστοιχα αγγεία της γλώσσας μπορούσαν να καταδείξουν την πορεία που θα είχαν μελλοντικά. Δηλαδή ποιοι θα χειροτέρευαν ή πιθανόν και να πέθαιναν το επόμενο χρονικό διάστημα.
Ουσιαστικά, αυτό λειτούργησε ως ένα εργαλείο ώστε να αποδείξουμε ότι ο κορωνοϊός δεν είναι μια απλή πνευμονία αλλά κάτι πολύ περισσότερο και αντιπροσωπεύει μια νέα αγγειακή πολυσυστημική νόσο. Ξέρετε, είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο αυτοί που νοσούν με Covid-19 να εμφανίζουν εγκεφαλικά, θρομβώσεις κ.λπ., τα οποία δεν παρουσιάζονται σε άλλες μορφές μολυσματικών ασθενειών, για παράδειγμα στη γρίπη.
— Τι θα λέγατε σε αυτούς που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κορωνοϊός;
Είναι εξωφρενικό να συζητάμε μετά από τόσο καιρό τέτοιου είδους παράλογες απόψεις. Προφανώς, η πανδημία είναι ακόμη εδώ. Οτιδήποτε άλλο είναι αντίθετο στην κοινή λογική. Ως γιατροί ζήσαμε πολλές δύσκολες στιγμές από τις αρχές του 2020, που ξεκίνησε η υγειονομική κρίση, ως και σήμερα. Αντιμετωπίσαμε κάτι άγνωστο και πρωτόγνωρο για την ανθρωπότητα. Ευτυχώς, παρόμοιες ανορθολογικές αντιλήψεις έχουν αρχίσει να εκλείπουν. Περισσότερο ευεπίφορο έδαφος έβρισκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος. Τώρα, μετά από τόσα κρούσματα και αμέτρητους θανάτους, κρίνω ότι είναι λίγο δύσκολο να το πιστεύεις.
— Με τους εμβολιασμούς πώς είναι η κατάσταση στη Γερμανία;
Στο νοσοκομείο όπου εργάζομαι έχει εμβολιαστεί το 95% του ιατρικού προσωπικού, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό σε όλη τη χώρα έχει σπεύσει να εμβολιαστεί. Ωστόσο, και εδώ υπάρχουν αρνητές, οι οποίοι εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους. Όμως, τα εμβόλια είναι η πιο σημαντική λύση που έχουμε και πρέπει όλοι όσοι είναι επιφυλακτικοί να εμβολιαστούν, προκειμένου να αποφύγουμε ένα τέταρτο κύμα πανδημίας το ερχόμενο φθινόπωρο. Όσο δεν εμβολιαζόμαστε, αυξάνουμε τις πιθανότητες να δημιουργηθούν νέα στελέχη και μεταλλάξεις. Σκεφτείτε, όταν κάποιος νοσήσει, έχει πολλές πιθανότητες να εξελιχθεί σε ένα κινούμενο φορτίο μεταλλάξεων του ιού και να τις μεταδώσει αστραπιαία στους γύρω του.
— Τι σας ανησυχεί περισσότερο;
Το ότι θα έχουμε νέες μεταλλάξεις που δυστυχώς δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν από τα υπάρχοντα εμβόλια. Φοβάμαι το ενδεχόμενο ότι θα χρειαστεί να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αυτό είναι το χειρότερο σενάριο και ελπίζω να μην το ζήσουμε.
— Πότε είναι πιθανή μια επιστροφή στην κανονικότητα;
Εξαρτάται από τις μεταλλάξεις και τα νέα στελέχη του ιού. Τις μάσκες θεωρώ ότι θα τις φοράμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Υποθέτω ότι μετά από ένα ή δύο χρόνια θα έχουμε μια ομαλοποίηση της κατάστασης.
— Ποια είναι η μεγάλη πρόκληση της εποχής μας;
Το να μείνουμε μονιασμένοι και να μη διχαστούμε για άλλη μια φορά. Διότι διακρίνω ότι η πανδημία έχει ανασύρει και πάλι όλους τους ανώφελους κοινωνικούς διαχωρισμούς. Το πρώτιστο για μένα είναι να βρούμε τη λύση σε αυτό το οικουμενικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι ανεξαιρέτως.
— Η Ελλάδα είναι μια χώρα που προσφέρει ευκαιρίες; Θεωρείτε ότι αν μένατε εδώ η πορεία σας θα ήταν διαφορετική;
Ναι, θα ήταν σίγουρα διαφορετική. Όταν ξεκίνησα και έκανα αίτηση για ειδικότητα στην Ελλάδα, ήθελα να ασχοληθώ με τη Νευρολογία. Έκανα τα χαρτιά μου σε ένα μεγάλο νοσοκομείο και η απάντηση που πήρα ήταν πως η αναμονή αγγίζει τα έντεκα με δώδεκα χρόνια. Οπότε, αν είχα μείνει στην Ελλάδα, ίσως και να μην ήμουν ειδικευόμενος σήμερα.
— Έχετε μια επιτυχημένη διαδρομή μόλις στα τριάντα τρία σας χρόνια. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα συστατικά της επιτυχίας σήμερα;
Η επιμονή, η υπομονή αλλά και οι βάσεις που έχεις χτίσει ως άτομο. Το καλό βιογραφικό πάντοτε αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο. Όταν ήρθα στη Γερμανία έκανα αίτηση σε διάφορα μεγάλα νοσοκομεία. Όλα με απέρριψαν. Τελικά, αποφάσισα να δουλέψω σε ένα μικρότερο νοσοκομείο, εμπλούτισα την επαγγελματική μου εμπειρία και, τελικά, κατάφερα μετά από περίπου δύο χρόνια, να με καλέσουν σε πέντε-έξι συνεντεύξεις και σήμερα να εργάζομαι στο νοσοκομείο του Μύνστεν. Τέλος, πολύ σημαντικό εφόδιο είναι μη σταματάς ποτέ. Διαρκώς να βελτιώνεσαι. Όχι μόνο για σένα αλλά και για τους ασθενείς σου.
— Τι σας έχει μάθει η ενασχόληση με την ιατρική;
Το να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο. Πραγματικά, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει. Βλέπω, πολλές φορές, νέους ανθρώπους να υποστηρίζουν ότι έχουν χρόνο και να πορεύονται παίρνοντας τα πάντα ως φυσιολογική εξέλιξη του βίου τους. Δυστυχώς, όμως, η δουλειά μου με έχει μάθει ότι το αιφνίδιο, το απρόσμενο και το αναπάντεχο είναι μέρος της ζωής και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Γι’ αυτό ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι κάθε στιγμή και κάθε μέρα πρέπει να τη ζεις όσο καλύτερα μπορείς. Γιατί δεν ξέρεις αν θα είναι η τελευταία.
— Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;
Την αξιοπρέπεια. Επίσης, στο τέλος της ημέρας, όταν πέφτεις για ύπνο, να έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου.
