Με παραδοσιακή μουσική της πατρίδας τους, χορούς, και παραδοσιακά φαγητά που ετοίμασαν οι ίδιοι ξέχασαν - όσο μπορούσαν βέβαια - τον πολύμηνο εγκλωβισμό τους στη Λέσβο. Ευχόμενοι όπως έλεγαν η νέα χρονιά να τους φέρει την πολυπόθητη έγκριση του αιτήματος χορήγησης ασύλου που έχουν υποβάλει.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα κόπτες χριστιανοί, οι Αιθίοπες και Ερυθραίοι πρόσφυγες διοργάνωσαν μια πολύ όμορφη γιορτή με την ενίσχυση του Κίνησης Πολιτών «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο».
«Είναι η πρώτη φορά που κάνω πρωτοχρονιά μακριά από την πατρίδα. Δε γινόταν αλλιώς. Οι γονείς μου σκοτώθηκαν, η αδελφή μου χάθηκε φεύγοντας να σωθεί προς το Σουδάν, έπρεπε να φύγω για να ζήσω» λέει μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Ισαάκ, 25χρονος πρόσφυγας από την Αιθιοπία. Τι εύχεται για την καινούρια χρονιά; Μια μέρα να πάει στην υπηρεσία ασύλου και να μην του απαντήσουν «wait», δηλαδή περίμενε, αλλά να του που ότι το αίτημα ασύλου του εγκρίθηκε. Την ίδια ευχή κάνουν και όλοι οι άλλοι Αιθίοπες και Ερυθραίοι που ζουν όλοι μαζί σε μια γωνιά του καταυλισμού έχοντας στήσει εκεί το δικό τους μικρό «κέρας της Αφρικής».
Το αιθιοπικό ημερολόγιο είναι γνωστό ως «Γκεέζ» ημερολόγιο. Αποτελεί το κύριο ημερολόγιο της Αιθιοπίας και το λειτουργικό ημερολόγιο των χριστιανών της Ερυθραίας, πλην των Καθολικών.
Βασίζεται στο παλαιότερο Αλεξανδρινό ή Κοπτικό ημερολόγιο, το οποίο με τη σειρά του βασίζεται στο ακόμα παλαιότερο αιγυπτιακό ημερολόγιο. Το χάσμα επτά με οκτώ ετών μεταξύ του αιθιοπικού και του Γρηγοριανού ημερολογίου προέρχεται από εναλλακτικούς υπολογισμούς στη προσπάθεια του καθορισμού της ημερομηνίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Όπως και το κοπτικό ημερολόγιο, το αιθιοπικό ημερολόγιο έχει δώδεκα μήνες, 30 ημερών ο καθένας, συν πέντε ή έξι επαγόμενες ημέρες (συνήθως αποκαλούνται ως ένας δέκατος τρίτος μήνας). Η πρώτη ημέρα του αιθιοπικού έτους για έτη μεταξύ 1901 και 2099 είναι η 11 Σεπτεμβρίου του γρηγοριανού ημερολογίου ή η 12η Σεπτεμβρίου του Γρηγοριανού ημερολογίου, στα έτη που προηγούνται του Γρηγοριανού δίσεκτου έτους.
«Μπερδεμένα δεν είναι όλα αυτά;» ρωτάμε τον Ισαάκ που μας προσφέρει κοτόπουλο μαγειρεμένο με μια αιθιοπική συνταγή. «Μπερδεμένο είναι αλλά είναι ένας τρόπος να θυμόμαστε την πατρίδα μας και αυτός» λέει με φανερή κιόλας τη νοσταλγία του τόπου που υποχρεώθηκε να αφήσει πίσω του.
