Οι λακκούβες στους δρόμους και η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ζωής στην πόλη

Οι λακκούβες στους δρόμους και η συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ζωής στην πόλη Facebook Twitter
Κακοφωτισμένα στενά, λακκούβες και σπασμένα πεζοδρόμια συνθέτουν ένα υποβαθμισμένο αστικό σκηνικό.
4

Τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησε πρόσφατα ο Συνήγορος του Πολίτη σε Κυψέλη, Άνω Πατήσια, Άγιο Παντελεήμονα, Νίκαια, Πέραμα και Ρέντη είναι εντυπωσιακά. Οι κάτοικοι ανέδειξαν ως μεγαλύτερο πρόβλημα των περιοχών αυτών, σε ποσοστό 24,2%, τους ανεπαρκείς και μη συντηρημένους ελεύθερους δημόσιους χώρους και όχι, όπως θα περίμενε κανείς παρακολουθώντας τα δελτία των 20:00, την παρουσία μεταναστών και αστέγων, που βρέθηκαν στη δεύτερη θέση, με 23,1%. Στην τρίτη θέση με 18,9% ακολούθησε ένα πρόβλημα που συνδέεται άμεσα με το πρώτο: οι προβληματικές υποδομές, δηλαδή οι λακκούβες στους δρόμους, τα σπασμένα πεζοδρόμια κ.ά.


Οι γειτονιές είναι ζωντανοί οργανισμοί και επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες, πόσο μάλλον από μια οικονομική κρίση που μπαίνει στον έκτο χρόνο της. Πριν από αυτήν είχαμε να διαχειριστούμε διαφορετικές προκλήσεις, που απέρρεαν από το γεγονός ότι η πόλη μεγάλωνε, σε πληθυσμό και έκταση. Τώρα βλέπουμε και στην Αθήνα το φαινόμενο της αστικής συρρίκνωσης που παρατηρείται σε πόλεις ή τμήματα πόλεων που εμφανίζουν για περισσότερο από δύο χρόνια σημαντική μείωση της οικονομικής, κοινωνικής και δημογραφικής βάσης τους. Αμέτρητες επιχειρήσεις έχουν κλείσει, καταστήματα και γραφεία στέκουν άδεια σε κεντρικούς εμπορικούς δρόμους των περιοχών της πρωτεύουσας, αυξάνονται τα κενά διαμερίσματα, κτίρια και κατοικίες λόγω εξωτερικής μετανάστευσης ή και εσωτερικής προς φθηνότερες γειτονιές των πόλεων ή προς τις ιδιαίτερες πατρίδες στην ελληνική επαρχία.

Θα σκεφτεί κανείς, εδώ ο κόσμος καίγεται και θα ασχοληθούμε με τις λακκούβες στους δρόμους; Ναι, πρέπει να ασχοληθούμε, γιατί όταν μαζεύονται πολλά τέτοια «μικρά πραγματάκια» ο κάτοικος χάνει την πίστη του, διαρρηγνύεται η κοινότητα, η σχέση του πολίτη με την πόλη και λειτουργεί ο καθένας για τον εαυτό του.


Αυτό που έδειξε και η συγκεκριμένη έρευνα είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος να «καθιερωθούν» δύο διαφορετικές Αθήνες. Η μία των θεωρούμενων «καλών» περιοχών και η άλλη που περιλαμβάνει περιοχές όπως αυτές που βρέθηκαν στο επίκεντρο της έρευνας, των οποίων οι κάτοικοι σε ποσοστό 72,8% είναι λίγο έως καθόλου ευχαριστημένοι από τις συνθήκες διαβίωσης. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την απουσία ενός ολοκληρωμένου, συνεκτικού σχεδίου –ή οράματος, αν προτιμάτε–, όμως στην περίπτωσή μας καλό θα ήταν να βάλουμε πιο χαμηλά τον πήχη και να διατηρήσουμε μια ρεαλιστική προσέγγιση.


Οι λακκούβες στους δρόμους είναι μια καλή αφετηρία. Ας ξεκινήσουμε με το να απλοποιήσουμε τη διαδικασία, να καθορίσουμε τους τομείς αρμοδιότητας των τριών (!) φορέων που εμπλέκονται, του δήμου, της περιφέρειας και του ΥΠΕΚΑ, ώστε να αντιμετωπίζονται πιο αποτελεσματικά. Η Περιφέρεια Αττικής είναι υπεύθυνη για 1.447 χιλιόμετρα οδοστρώματος στις κεντρικές οδικές αρτηρίες της πρωτεύουσας (αλλά και για 40.000 φανάρια και το πράσινο στις νησίδες), όμως τα πράγματα δεν είναι τελείως ξεκάθαρα. Η λεωφόρος Κηφισίας, για παράδειγμα, από το άγαλμα του Τρούμαν και πάνω είναι αρμοδιότητα της περιφέρειας, όμως το τμήμα του δρόμου μπροστά στο Καλλιμάρμαρο ανήκει στον Δήμο Αθηναίων και το τμήμα που διέρχεται από την Κηφισιά, στον αντίστοιχο δήμο. Όσον αφορά τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, ενώ ανήκει ολόκληρη στην περιφέρεια, ο Δήμος Αθηναίων είναι υπεύθυνος για την κεντρική νησίδα και τις λακκούβες που ακουμπούν στα πεζοδρόμια...

Θα σκεφτεί κανείς, εδώ ο κόσμος καίγεται και θα ασχοληθούμε με τις λακκούβες στους δρόμους; Ναι, πρέπει να ασχοληθούμε, γιατί όταν μαζεύονται πολλά τέτοια «μικρά πραγματάκια» ο κάτοικος χάνει την πίστη του, διαρρηγνύεται η κοινότητα, η σχέση του πολίτη με την πόλη και λειτουργεί ο καθένας για τον εαυτό του. Αν θέλουμε να το πάμε λίγο πιο μακριά, μπορούμε να μιλήσουμε και για τη θεωρία του «σπασμένου παραθύρου», η οποία υποστηρίζει ότι το καλά συντηρημένο αστικό περιβάλλον δημιουργεί μια ατμόσφαιρα τάξης και λειτουργεί αποτρεπτικά για την παραβατικότητα – και το αντίστροφο. Και αν δούμε και τα υπόλοιπα ευρήματα της έρευνας θα συνειδητοποιήσουμε ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος ολόκληρα κομμάτια της πόλης να μείνουν αποκλεισμένα: το 48,5% των ερωτηθέντων δυσκολεύεται να αποπληρώσει τις οφειλές του, στο 17% έχει διακοπεί στο πρόσφατο παρελθόν η ηλεκτροδότηση ή υδροδότηση στο σπίτι του λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών, το 17% δεν διαθέτει σταθερή τηλεφωνική σύνδεση, το 23,2% δεν έχει υπολογιστή, το 27,2% δεν έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο.


Ο αναπληρωτής Συνήγορος του Πολίτη Βασίλης Καρύδης δήλωσε στην «Καθημερινή» σχετικά με την έρευνα ότι του προκάλεσε εντύπωση το γεγονός πως οι άνθρωποι απαντούσαν, δεν ντρεπόντουσαν, φοβούμενοι το στίγμα της φτώχειας. «Δεν έδειχναν καθόλου ντροπή. Αντιθέτως, ήταν πρόθυμοι. Αισθάνονταν ότι είχαν επιτέλους κάπου να απευθυνθούν, κάπου να τα πουν. Σε πολλούς ανθρώπους αρκεί ότι έδωσε κάποιος σημασία». Η αίσθηση του ανήκειν, ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της γειτονιάς στο παρελθόν, κινδυνεύει να χαθεί οριστικά.

Αθήνα
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αθήνα: Κενά διαμερίσματα, απίστευτα ενοίκια

Ρεπορτάζ / Αθήνα: Κενά διαμερίσματα, απίστευτα ενοίκια

Χιλιάδες διαμερίσματα και επαγγελματικά γραφεία στην Αθήνα είναι κενά. Την ίδια στιγμή το στεγαστικό πρόβλημα διογκώνεται, με τα ενοίκια να έχουν εκτοξευτεί και τα σπίτια στο κέντρο της πόλης να είναι δυσεύρετα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένας ξενώνας για ευάλωτους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους

Lgbtqi+ / Ένα «καταφύγιο» για τα ευάλωτα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στην Αθήνα

Υπογράφηκε χτες το μνημόνιο συνεργασίας ανάμεσα στον δήμο Αθηναίων και δέκα ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις για τη δημιουργία ενός ξενώνα για ευάλωτα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Η δομή αναμένεται να λειτουργήσει την άνοιξη του ’24, οι προκλήσεις όμως που αφορούν τη λειτουργία του παραμένουν πολλές.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αστική θερμονησίδα: Πώς έγινε φούρνος η Αθήνα και τι κάνουν άλλες πόλεις της Ευρώπης

Ρεπορτάζ / Αστική θερμονησίδα: Πώς έγινε φούρνος η Αθήνα και τι κάνουν άλλες πόλεις της Ευρώπης

Η Αθήνα είναι μια κλιματικά άρρωστη πόλη που «καίγεται» από το ατμοσφαιρικό φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας, ένα φαινόμενο που τα επόμενα χρόνια θα αλληλεπιδράσει σφόδρα με τους παρατεταμένους και συχνούς καύσωνες τους οποίους θα φέρει η κλιματική αλλαγή. Τι πρέπει να γίνει για να θεραπευτεί η πόλη από την ακραία ζέστη;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πόσο εύκολα μπορούμε να βρούμε πλέον ταξί στην Αθήνα;

Ρεπορτάζ / Πόσο εύκολα μπορούμε να βρούμε πλέον ταξί στην Αθήνα;

Η αναμονή στις εφαρμογές και τις εταιρείες ραδιοταξί, όσα ζούμε καθημερινά παρακαλώντας για κούρσα στο Μοναστηράκι ή στην πλατεία Συντάγματος και η πλευρά των εκπροσώπων των οδηγών.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Οι Αθηναίοι ψάχνουν σπίτι να νοικιάσουν και δεν βρίσκουν - Οι αιτίες και οι λύσεις

Έρευνα / Οι Αθηναίοι ψάχνουν σπίτι να νοικιάσουν και δεν βρίσκουν - Οι αιτίες και οι λύσεις

Όσο πυκνώνουν οι... διωγμοί συμβατικών νοικάρηδων προς χάριν του AirBnB, τόσο τα νοίκια παίρνουν την ανιούσα: οι τιμές ανά περιοχή, η μηδενική διαθεσιμότητα φοιτητικών κατοικιών, οι συγκρίσεις με τα προηγούμενα χρόνια.
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ
Πλατεία Αγίας Ειρήνης: Στο έλεος της ηχορύπανσης, της ανομίας και της κατάληψης κοινόχρηστων χώρων

Aθήνα / Πώς διέλυσαν και καταπάτησαν την πλατεία Αγίας Ειρήνης

Τρεις μόνιμοι κάτοικοι και ο αντιδήμαρχος Δημοτικής Αστυνομίας μιλούν στη LiFO για την άναρχη ανάπτυξη της περιοχής και την καταπάτηση του δημόσιου χώρου, που έχει εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα του κέντρου της Αθήνας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Να συμφωνησω με ολους τους συναναρτητες. Στα ελληνικα πεζοδρομια βλεπει κανεις το επιπεδο κοινωνικης παιδειας του λαου μας. Αν και ζω διομισυ δεκαετιες σε μια πολη-διαμαντι, το Σαν Φρανσισκο, εχω κανει παρεμβασεις να σουλουπωθουν πεζοδρομια, να βουλωθουν λακουβες, να καθαριστουν προσοψεις κτιριων στη Ακτη Τζελεπη, στο παραλιμνιο στον Πειραια ( απο την απαισια πλατεουλα "υποδοχης" εξω απ το ΗΣΑΠ στη γεφυρα Καλατραβα μεχρι την Αγια Τριαδα και την Σοφοκλεους ), στον Πυργο, στο φαναρι του Διογενη, λιγο πιο κατω στις στυλες, στην Πατησιων εξω απ το αρχαιολογικο και αλλου, πριν και αφου εφυγα για Αμερικη. Πληγωνομαι οταν βλεπω την αδιαφορια του κοσμου, το αλυτο προβλημα του παρκιν, την αισθητικη τρομοκρατια του ανεξελεγκτου γκραφιτι, την εγκαταλειψη των παλιων νεοκλασσικων απο ανθρωπους που τυφλα ταυτιζουν καθε καινουργιο trend με προοδο.Ειναι μια αντικατοπτριση της αδυναμιας μας να συλλαβουμε τη χωρα ως εναν ενιαιο προτζεκτ. Πνιγμενοι στον παρτικιουλαρισμο, την βιαιη και κυνικη υπερατομικοτητα, τον ετσιθελισμο ( για να χρησιμοποιησω ενα μεταπολιτευτικο νεολογισμο της μοδας ) της επιβολης των λιγων στους πολλους' της επιβολης του ασυνειδητου των οικονομικα δυνατοτερων και των διαφορων αντιδραστικων με δικα τους απωθυμενα. Αυθαδης ηχορυπανση, αποστασιοποιηση απο την ενεργη μας σχεση με το αστικο περιβαλλον, ωχ-βραδερφισμος αναμεμυγμενος με οπορτουνισμο, και αφ υψηλου ποζα παρτικιουλαρισμων ( πανακριβο μπαρ με φοβερο εσωτερικο ντιζαιν διπλα σε τονους απο αισθητικα σκουπιδια ), αποδυκνειουν οτι τουλαχιστον για την Αθηνα και τον Πειραια, η ΜΙΣΗ Ελλαδα ζει σε δυο πολεις που δεν αγαπα, δεν συμπαθει, δε φροντιζει, σαν να ζει σε δυο πολεις απ οπου δε καταγεται παρα μονο κατ αναγκη ( κι αυτο το τελευταιο το λεω συνειδητα γι αυτους που τα μηντια ονομαζουν εφεμιστικα "εκδρομεις" των Χριστουγεννων και Πασχα. Τα τελευταια χρονια εχουν γινει αρκετες μεμονωμενες προσπαθειες ( δενδροφυτευσεις σε παρκα, κινητοποιησεις κατοικων για διαφορα ζητηματα που αφορουν την ποιοτητα ζωης στα μεγαλα αστικα κεντρα, δρασεις απο τους Μονουμεντα, Ατενιστας, τους πανθηρες, απο τον Γιωργο τον Ζουπανο, τον πανεπιστημιακο, ομαδες καθαρισμων παραλιων κοκ ) δε κρυβω ομως οτι το ελλειμμα κοινωνικης παιδειας εξακολουθει να υπαρχει στερωντας το λαο μας απο μια πιο αναβαθμισμενη ποιοτητα ζωης κυριως στις πολεις. Ισως φταιει η προβληματικη συλληψη που εχουμε για τη σχεση κρατους-πολιτη-κοινωνιας. Οταν το 2011, πηγα στην Οδοποιια στην Αθηνας 16 και ζητησα να βουλωσουν μια λακουβα μπροστα στο Αρχαιολογικο Μουσειο στο πεζοδρομιο, επρεπε να τους πω οτι εχω σχεση με τους New York Times για να μου πουν οτι : "Κ. ν δεν ειναι υπευθυνοτητα μας αλλα θα το κανουμε, θα παρουμε τηλεφωνο και θα ριξουν εναν κουβα τσιμεντο..." Το καναν, αλλα σαν να ηταν αγγαρεια.Αν σεβομασταν τους εαυτους μας - και την ιστορια μας - πεζοδρομοι οπως αυτοι θα πρεπε να διοργανωνουν εβδομαδιαια καθαρισμο πεζοδρομιου με τη γλωσσα, και να θεωρειται τιμη γι αυτους που κερδιζουν στο λαχνο για να το κανουν. Η αισθητικη που βγαζει το αστικο τοπιο της μισης Ελλαδας διαμορφωνει τις αξιες και την ψυχοσυνθεση μας. ΕΙΝΑΙ οτι ΕΙΜΑΣΤΕ κι οσοι το αποφευγουν 'η το σνομπαρουν, διχως να προσπαθουν να το καλυτερεψουν, αρνουνται την κοινωνικο-πολιτικη τους υποσταση μεσα στην κοινωνια της.
Δεν είναι μόνο οι λακούβες. Είναι τα βρώμικα σπασμένα και κυρίως κατειλημμενα πεζοδρόμια (σε ποια άλλη χώρα της Ευρώπης οι πεζοι κατεβαίνουν στο οδόστρωμα για να περπατήσουν;). Και δεν είναι μόνο οι φτωχές γειτονιές. Όλη η χωρα πάσχει στους δημόσιους χώρους. Η βρωμιά των νησίδων είναι ανεπαναληπτη ειδικά τα καλοκαίρια. Οι δρόμοι είναι κακοστρωμένοι με φτηνα τσιμέντα στις άκρες που φθείρονται αμεσως και μαζευουν βρωμιές. Διαγραμμίσεις σπανίως υπαρχουν για αμαξια και πεζούς....Όλα αυτα κανουν τη διαφορα μας με την Ευρώπη, πλουσια και φτωχή ανατολική και δυτική
συμφωνο αλλα δυστηχως η φτωχεια της ελλαδας δεν ειναι φτωχεια οικονομικη. ειναι φτωχεια του μυαλου. γιατι ο ελληνας παρκαρει πανω στο πεζοδρομιο και το σπαει, πεταει τη τσιχλα του, το αποτσιγαρο του, το σκουπιδι του, ο ελληνας μηχανικος κανει σκοντο στα εξοδα τσιμεντου κ πισσας οταν φτιαχνει τους δρομους για να τσεπωσει τη διαφορα και ετσι σε ενα μηνα εχεις λακουβες-κρατηρες, και αλλα κ αλλα.. ο λογος για τον οποιο εχουμε γινει το ρεζιλι της ευρωπης ειναι γιατι το ενδιαφερον μας σταματαει στη μεσα πλευρα του φραχτη μας. απο εκει περα στα τσακιδια ολα ..και πεζοδρομια,και περιβαλλον, και η πολη και οι συνανθρωποι μας. αν θελουμε να αλλαξει η χωρα μας θα πρεπει να αλλαξουμε τον ευατο μας..αλλα δυστηχως ο ωχαδερφισμος μας, η αδιαφορια μας και το εγω ειμαι ελληναρας και κανω οτι θελω ,,δεν μας αφηνει! αυτα δυστηχως