ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.9.2017 | 16:49

.

Περπατωντας στο δρομο σημερα το πρωι βλεπω εναν κυριο μεγαλης ηλικιας με κινητικα προβληματα μπροστα στην διαβαση (δεν υπηρχε φαναρι) να περιμενει υπομονετικα να σταματησει καποιος για να διασχισει τον δρομο. Θεωρησα πως επρεπε να τον βοηθησω και ετσι του εδωσα το χερι μου να περασουμε μαζι. Στα μισα λοιπον της διαβασης ερχεται ενα αυτοκινητο το οποιο περασε ξιστα διπλα μας και του φωναζω ελεος ειναι διαβαση. Αντι να ζητησει ενα συγγνωμη βγηκε απο το παραθυρο και αρχισε να με βριζει με πολυ κοσμιτικα επιθετα. Αυτος 40 και εγω 20. Δηλαδη ελεος δεν μπορουμε να συμπεριφερθουμε σαν ανθρωποι ακομη και στα πιο απλα και αυτονοητα πραγματα
4
 
 
 
 
σχόλια
Πλέον,σε αυτο το θέμα ειδικά,έχω πάψει να είμαι ανεκτική.Περπατάω όπως οδηγούν,λες και δεν υπάρχουν αμάξια δηλαδή όπως οι οδηγοί λες και δεν υπάρχουν πεζοί.Επικίνδυνο ναι αλλά αποτελεσματικό.Να δεις πως σε προσέχουν τότε.Και όπως τη λένε αυτοί στους πεζους στο 90% αναίτια,πλέον τους τη λεω και εγώ.Σε αυτούς που σταματάνε πάνω στη διάβαση στα φανάρια,σε αυτους που παρκάρουν πάνω στη διάβαση(που τις πιο πολλές φορές είναι περασμα και για ανάπηρους),που παρκάρουν στα πεζοδρόμια κτλ κτλ.Δυστυχώς δείγμα πολιτισμού..
Θα γίνω γραφική, θα γίνω αντιπαθητική, αλλά αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν. Εγώ βρίσκομαι εδώ και λίγα χρόνια στη Γερμανία (ναι ναι στη χώρα των απολίτιστων, των πιθήκων κλπ) και όταν πλησιάζω διάβαση πεζών με το καρότσι με το μωράκι μου, τα αυτοκίνητα και από τα 2 ρεύματα σταματάνε και πολλές φορές χαμογελάνε κιόλας.Στην Ελλάδα όταν έρχομαι ειλικρινά (ευτυχώς ή δυστυχώς πολύ συχνά) φοβάμαι πλέον με το μωρό να κυκλοφορήσω. Πεζοδρόμια ανύπαρκτα ή σε άθλια κατάσταση και η συμπεριφορά των οδηγών σαν να σε έχουν βάλει στόχο και σε προσβάλουν και από πάνω. Πριν δεν το είχα συνειδητοποιήσει, τώρα που βρέθηκα με το καρότσι το κατάλαβα. Πόσες φορές στην Αθήνα δεν έχω γυρίσει στο σπίτι με κλάματα από τα νεύρα και την τρομάρα.
Μια φορά είχα πάει να δω τη γιαγιά μου στην επαρχία και σταμάτησα σε διάβαση για να περάσουν πεζοί. Αλλά μόλις είχε τελειώσει η εκκλησία και ήταν πολλοί ηλικιωμένοι με αποτέλεσμα να χρειαστεί να σταματήσω για λιγάκι παραπάνω για να περάσουν. Έρχεται λοιπόν ένας τύπος 50άρης από το πουθενά και μου τραβάει τα μαλλιά από το παράθυρο... ήταν ο οδηγός του αυτοκινήτου πίσω από το δικό μου και δεν είχει υπομονή....Αυτά...