ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πλέον 29 και δεν εχω τίποτα στην ζωή μου,ούτε σταθερή εργασία ούτε κολλητούς φίλους παρά μόνο μερικούς γνωστούς,αλλά ούτε να εχω βρει ακόμα τον άνθρωπό μου...Βλέπω γνωστές-φίλες συνομίληκες ή και μικρότερες μου που έχουν όσα θέλουν ή έστω κάποιον άνθρωπο να τις αγαπάει και να τις νοιάζεται και εγω ακόμα τίποτα..Παραμυθιάζω τον εαυτό μου οτι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα μου και πως όλα θα γίνουν την στιγμή που πρέπει αλλά νομίζω οτι εχω χάσει τα καλύτερα χρόνια μου στην μοναξιά...Οκ,δεν χαραμίζομαι δεξιά και αρστερά σε ανούσιες σχέσεις,τα εχω βρει με τον εαυτό μου,με προσέχω,περνάω όμορφα αλλά συνεχώς μόνη μου...Οχι,δεν φαίνομαι απελπισμένη για σχέση,κανείς δεν καταλαβαίνει οτι οσα χρόνια ζω πως είμαι μόνη μου αλλά με τρώει σαν σαράκι αυτό,γαμώτο!!!