Η πολυτάραχη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν, του πιο αγαπημένου -και αμφιλεγόμενου- κωμικού του σινεμά

Η πολυτάραχη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν, του πιο αγαπημένου -και αμφιλεγόμενου- κωμικού του σινεμά Facebook Twitter
Τον συγκρίνουν συχνά με τον άλλο μεγάλο «σιωπηλό» κωμικό, τον Buster Keaton, ωστόσο, οι fans του έχουν πολύ εύστοχα παρατηρήσει ότι ο Keaton ήταν πιο κυνικός όταν έπαιζε, ενώ ο Chaplin έδειχνε μεγάλη αγάπη στους συναισθηματισμούς και το πάθος.
0

Ο Charles Spencer Chaplin γεννήθηκε στις 16 Απριλίου του 1889 σε μια φτωχή οικογένεια στο Λονδίνο. Οι γονείς του, Hannah Chaplin και Charles Chaplin SR ήταν διασκεδαστές σε βραδινά μαγαζιά. Έκανε το ντεμπούτο του το 1894, όταν ήταν ακόμη παιδί.

Τα πρώτα χρόνια ζωής του τα πέρασε με τη μητέρα του -που δεν είχε κανένα εισόδημα- και τον αδελφό του στο Kennington. Ο πατέρας τους δεν παρείχε καμία στήριξη στα παιδιά του, αναγκάζοντας τον Charlie Chaplin να σταλεί στο πτωχοκομείο στην ηλικία των επτά ετών.

Ήταν γνωστός για τις καινοτόμες τεχνικές παραγωγής των ταινιών του, αν και ο ίδιος τις κράτησε ως επτασφράγιστο μυστικό. Είχε πει κάποτε ότι η αποκάλυψη των μεθόδων του θα ήταν παρόμοια με το spoiler ενός μάγου στην ψευδαίσθηση που έχει δημιουργήσει.

Έζησε τα παιδικά του χρόνια μπαινοβγαίνοντας στο πτωχοκομείο και μαθαίνοντας γράμματα σε μια σειρά από φιλανθρωπικά σχολεία, σύμφωνα με το History.com.

Το 1898, η μητέρα του κλείστηκε σε ψυχιατρικό άσυλο λόγω μιας ψύχωσης που προκλήθηκε από τη σύφιλη και τον υποσιτισμό. Παρέμεινε εκεί μέχρι τον θάνατό της το 1928, αφήνοντας τον νεαρό Charlie και τον αδελφό του Sidney ολομόναχους να φροντίσουν τον εαυτό τους.

Η πολυτάραχη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν, του πιο αγαπημένου -και αμφιλεγόμενου- κωμικού του σινεμά Facebook Twitter
Ήταν γνωστός για τις καινοτόμες τεχνικές παραγωγής των ταινιών του, αν και ο ίδιος τις κράτησε ως επτασφράγιστο μυστικό.

Ξεκίνησε την καριέρα του στον τομέα της ψυχαγωγίας, όταν έπαιξε το ρόλο του παιδιού που πουλάει εφημερίδες, στον «Σέρλοκ Χολμς». Στην ηλικία των 14, εργάστηκε ως μίμος σε βαριετέ θέατρα, μέχρι που άφησε το Λονδίνο για την Αμερική.

Όταν o Charlie Chaplin έφτασε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ εντάχθηκε στον θίασο παντομίμας Karno, και περιόδευσε μαζί του για έξι χρόνια.

Υπέγραψε την πρώτη του κινηματογραφική συμφωνία στο τέλος του 1913, με την εταιρεία Keystone Pictures. H πρώτη του ταινία ονομαζόταν «Making a Living». Ήταν όμως στην ταινία του 1915, «The Tramp», όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως ο καταπιεσμένος, ονειρικός χαρακτήρας για τον οποίο είναι πλέον διάσημος.

Η πρώτη διαμάχη όσον αφορά τον Charlie Chaplin ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η πίστη του στην πατρίδα, τέθηκε υπό αμφισβήτηση και ενώ ο ίδιος ζούσε στις ΗΠΑ. Πολλοί Βρετανοί πολίτες τον αποκάλεσαν δειλό και τεμπέλη.

 

Στην ταινία του 1915, «The Tramp», εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως ο καταπιεσμένος, ονειρικός χαρακτήρας για τον οποίο είναι πλέον διάσημος.

Το 1918, στα 29 του, νυμφεύτηκε τη 17χρονη Mildred Harris με την οποία απέκτησε τον γιο του Norman Spencer Chaplin. Ο μικρός γεννήθηκε με αναπηρίες, πήρε το όνομα «μικρό ποντίκι» και έζησε μόνο για τρεις ημέρες. Το ζευγάρι χώρισε το 1920.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο Chaplin είχε ήδη κάνει δικές του ταινίες με ηθοποιούς την Mary Pickford και τον Douglas Fairbanks με την ίδρυση των Chaplin Studios και United Artists το 1919.

Έχοντας τον έλεγχο στις ταινίες του, δημιούργησε κλασικά αριστουργήματα, όπως τα «The Kid», «The Gold Rush», «City Lights», «Modern Times» και «The Great Dictator». Αυτές οι ταινίες τον καθιέρωσαν ως τον πιο επιτυχημένο σταρ του κινηματογράφου της εποχής του.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο 35χρονος Chaplin ήταν παντρεμένος με τη 16χρονη Lita Grey, με την οποία είχε δύο γιους, τον Charles και τον Sydney. Πήραν διαζύγιο το 1927. Ακολούθησε ένας ακόμη σύντομος γάμος όταν ο ίδιος ήταν 45 ετών με την 26χρονη Paulette Goodard μεταξύ 1936 και 1942.

Ήταν γνωστός για τις καινοτόμες τεχνικές παραγωγής των ταινιών του, αν και ο ίδιος τις κράτησε ως επτασφράγιστο μυστικό. Είχε πει κάποτε ότι η αποκάλυψη των μεθόδων του θα ήταν παρόμοια με το spoiler ενός μάγου στην ψευδαίσθηση που έχει δημιουργήσει.

Τον συγκρίνουν συχνά με τον άλλο μεγάλο «σιωπηλό» κωμικό, τον Buster Keaton, ωστόσο, οι fans του έχουν πολύ εύστοχα παρατηρήσει ότι ο Keaton ήταν πιο κυνικός όταν έπαιζε, ενώ ο Chaplin έδειχνε μεγάλη αγάπη στους συναισθηματισμούς και το πάθος.

Η πολυτάραχη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν, του πιο αγαπημένου -και αμφιλεγόμενου- κωμικού του σινεμά Facebook Twitter
Ταινίες όπως ο «Μεγάλος Δικτάτορας» και οι «Μοντέρνοι Καιροί» τον καθιέρωσαν ως τον πιο επιτυχημένο σταρ του κινηματογράφου της εποχής του.

Έγραψε τη μουσική για πολλές από τις ταινίες του. Μάλιστα το τραγούδι «Smile», που έγραψε για το «Modern Times», τραγούδησε λίγο αργότερα ο Nat King Cole, ανεβάζοντάς το στο No2 των charts του Ηνωμένου Βασιλείου.

Όταν όμως εμφανίστηκε ο ήχος στις ταινίες, το φυσικό ανάγλυφο των βουβών ταινιών του Chaplin επισκιάστηκε από την καινοτομία και τον ρεαλισμό της νέας αυτής τεχνολογίας.

Είχε κατηγορηθεί ότι ήταν κομμουνιστής από τον γερουσιαστή McCarthy, ο οποίος κατασκεύασε τεχνηέντως τη «λεπτομερή ανατρεπτική πολιτική του δράση» από το 1922.

Η πρώτη «ομιλούσα» ταινία του «The Great Dictator», το 1940, προκάλεσε σάλο και έκανε ακόμη πιο δύσκολη τη θέση του. Η ταινία έδειχνε τον Chaplin σε μια έκδοση καρικατούρας του Αδόλφου Χίτλερ και απέφερε συνολικά πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια κερδίζοντας πέντε βραβεία Όσκαρ.

Αν και ο Χίτλερ δεν τον συμπαθούσε καθόλου, γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν αγαπητός στον κόσμο. Αυτή ήταν και η αιτία που άφησε το ίδιο μουστάκι. Θεωρούσε ότι θα τον έκανε τόσο αγαπητό στον κόσμο, όσο ήταν ο Charlie Chaplin. Μάλιστα, ο Χίτλερ γεννήθηκε μόλις 4 μέρες μετά τον Chaplin.

 

Τσάρλι Τσάπλιν, «Ο Μεγάλος Δικτάτορας» (1940). Ήταν η πρώτη ομιλούσα ταινία του και προκάλεσε σάλο.

Το 1952, επισκέφθηκε την Ευρώπη για την πρεμιέρα της ταινίας του «Limelight». Ωστόσο η άδεια επανεισόδου του Chaplin στις ΗΠΑ έχει ανακληθεί από τον J. Edgar Hoover και o ίδιος αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στην Ελβετία. Έκανε μια ταινία, «The King In New York» το 1957, στην οποία έκανε κριτική στον McCarthy και την αμερικανική κοινωνία γενικότερα.

Το 1964 κυκλοφόρησε την πρώτη αυτοβιογραφία του με τίτλο «Η αυτοβιογραφία μου», και την οποία ακολούθησε το βιβλίο από το «Η ζωή μου σε Εικόνες» το 1974.

Του επετράπη να επιστρέψει στις ΗΠΑ το 1972 για να πάρει ένα Όσκαρ για τη συμβολή του στον κινηματογράφο. Λίγο αργότερα του δόθηκε ο τίτλος του ιππότη της Μεγάλης Βρετανίας από τη βασίλισσα, το 1975.

Η πολυτάραχη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν, του πιο αγαπημένου -και αμφιλεγόμενου- κωμικού του σινεμά Facebook Twitter

Πέθανε στην Ελβετία σε ηλικία 88 ετών από φυσικά αίτια το 1977.

Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, ήταν πατέρας 12 παιδιών, οκτώ εκ των οποίων με την τελευταία σύζυγό του, Oona O'Neill, την κόρη του θεατρικού συγγραφέα Eugene O'Neill, την οποία είχε παντρευτεί το 1943.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο LIFO.gr το 2015 από την Α. Κολοβού. © LIFO 2015

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ