20 υπέροχα χρόνια στο Φεστιβάλ Καλαμάτας

20 υπέροχα χρόνια στο Φεστιβάλ Καλαμάτας Facebook Twitter
1

 Από την Αργυρώ Μποζώνη 

 

Από όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό που γενικώς ονομάζουμε πολιτισμό στη χώρα, αυτή τη γυναίκα θαυμάζουμε και σεβόμαστε απεριόριστα. Τη Βίκυ Μαραγκοπούλου. Το όνομά της είναι απολύτως συνδεδεμένο με μια πόλη. Την Καλαμάτα. Και με ένα Φεστιβάλ. Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας. 

 

Η Βίκυ Μαραγκοπούλου είναι ο άνθρωπος που μας έκανε να προγραμματίζουμε αλλιώς τις διακοπές μας, έβαλε μια πόλη στον διεθνή πολιτιστικό χάρτη, δημιούργησε μια σχολή. Φέτος θα είναι φαντάζομαι πολύ υπερήφανη που επιτέλους το όνειρο του Μεγάρου Χορού που ξεκίνησε το 2000 με αρχικό προγραμματισμό να παραδοθεί το 2003 επιτέλους ολοκληρώθηκε. Είναι μια γυναίκα που χάρη στην πίστη και την επιμονή της, χάρη στο όραμά της, κατάφερε με την προσωπικότητα, τη γνώση και το κύρος της να φέρει όλες σχεδόν τις ομάδες και τους καλλιτέχνες της πρώτης γραμμής στην Καλαμάτα. Πολύ πριν μας συνηθίσε στην αφρόκρεμα του παγκόσμιου χορού ο Γιώργος Λούκος, η Καλαμάτα είχε ανεβάσει ψηλά τον πήχη.

 

Δεν ακούστηκε ποτέ να γκρινιάζει, να προτάσσει τις δυσκολίες, να εκβιάζει με αποχωρήσεις. Κι ας υπάρχουν ένα σωρό δυσκολίες που ξέρουμε κι άλλες τόσες που μπορούμε να φανταστούμε.

Αυτή η γυναίκα με την μοναδική ηρεμία και αυτοσυγκράτηση έχει αντιμετωπίσει δεκάδες δύστροπους καλεσμένους, απαιτητικούς υψηλούς φίλους, έχει συνδιαλαγεί με τους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης στην αθάνατη ελληνική επαρχία, έχει καταφέρει να πείσει και να επιχειρηματολογήσει απέναντι σε ανίδεους επαρχιώτες πολιτευτές.  

Ακόμα και σήμερα σε αυτή την πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία η Βίκυ Μαραγκοπούλου κερδίζει το παιχνίδι. Φέτος το πρόγραμμά της λάμπει. Οπως και όλα τα προηγούμενα δεκαοκτώ χρόνια.

Της οφείλουμε πολλά. Είδαμε πολύ χορό, υπέροχο χορό. Γι' αυτό και κάθε φορά που εδώ ή στο εξωτερικό βλέπουμε μια ομάδα η πρώτη μας σκέψη είναι: "Αυτούς τους έχουμε δει στην Καλαμάτα;".  

Ζουζού Νικολούδη

Η περιπέτεια για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας άρχισε το 1995. Τότε η πρωτεύουσα της Μεσσηνίας μπήκε στο δίκτυο πόλεων με αντικείμενο το χορό. Καλλιτεχνική διευθύντρια ορίζεται η Βίκυ Μαραγκοπούλου.

Με το καλημέρα, το φεστιβάλ δείχνει τη σοβαρότητα, τη συγκρότηση, την άποψή του. Πρώτη παράσταση τα "Χορικά" της Ζουζούς Νικολούδη.

 

 Ρασίντ Ουραμντάν

Ούτε μια ούτε δέκα. Πενήντα οκτώ ξένες παραστάσεις πρώτης γραμμής έκαναν πρεμιέρα στην Καλαμάτα! Απίστευτο. Και όχι μόνο. Μέχρι σήμερα η παραγωγή σε αριθμούς είναι απίστευτα εντυπωσιακή: 82 ξένες & 36 ελληνικές ομάδες, 184 παραστάσεις ξένων ομάδων, 65 παραστάσεις ελληνικών ομάδων, 7 παραγωγές, 2 συμπαραγωγές

 

Στα σεμινάρια και τα μαθήματα του παρέλασαν μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του χορού στον κόσμο. Και μπορεί οι αριθμοί από μόνοι τους να μην εξασφαλίζουν την ποιότητα ενός θεσμού, ωστόσο, οι καλλιτέχνες που βρέθηκαν στην Καλαμάτα είναι από τα ονόματα εκείνα που μας έκαναν να παίρνουμε το ΚΤΕΛ και να τρέχουμε προς το Νότο. Ακόμα και με 40 βαθμούς.

 

Τρίσα Μπράουν

  

Ξεκινώντας να κρατάμε σημειώσεις ξεχωρίσαμε τους: Ballet Preljocaj, Doug Varone and dancers, David Dorfman Dance, Bouvier/Obadia, Arakne Mediteranea, Trisha Brown, Twyla Thapr, El Farruco su compania, Siobhan Davis, Compagnie D.C.A. Philippe Decouflet, Russel Maliphant, Rui Orta, Murray Louis and Nikolais Company, Rachid Ouramdane, Peeping Tom, Wim Vandekeybus,  Anne Teresa De Keersmaeker, Inbal Pinto, The Batsheva Dance Company, Merce Cunningham, Trisha Braun.

Compagnie Marie Chouinard

Επειτα βγάλαμε ένα δεύτερο χαρτί γιατί μας ήρθαν στο μυαλό αυτοί : Jan Fabre, Philippe Decouflé, Jérôme Be, Les Ballets C de la B, Yvonne Rainer, Gregory Maqoma, Sidi Larbi Cherkaoui, Damien Jalet, Maguy Marin, Ballet Lausanne, Xavier Leroy, Mathilde Monnier, Iraqis Bodies, Compagnie Marie Chouinard, Rosemary Butchers dance Projects, Liat Dror and Nil Ben Gal Company, Beau Geste/Dominique Boivin, Akram Khan, Tanzcompagnie Rubato, Lanonima Imperial, Roland Brown, Robin Orlin, Stephen Petronio Company, Compagnie Kafig.

Meg Stuart

Ούτε και αυτό μας έφτασε. Στο τρίτο γράψαμε: Meg Stuart, Tero Saarinen, George Piper dances, Gelabert-Azzopardi cia de dansa, Nasser Martin Gousset, Irven Lewis, Michael Clark, Jan Fabre, Rosas, Annahuber company, Prue Lang, Yasmeen Godder, Via Katlehong dance, Noema dance works, Sonia Baptista, Liquid Loft, Caroline Hainaut and Palle Dyrvall, Vuyani dance theatre.

Rosas

Στο τέταρτο πια -λέμε- πως τους έχουμε θυμηθεί όλους: Vera Mantero, Jonathan Burrows and Matteo Fargion, Storm and Discipulos do Ritmo, Pere faura, Saburo Teshigawara/Karas, Compagnie Ea Sola, La Macana, Association Dam/Cespi, Theatre se Suresnes Jean Vilar, I m Company/Ivana Muller, Pierre Rigal. 

Τα μπαλέτα της Οπερας της Λυών, οι BATSHEVA DANCE COMPANY ,RUSSELL MALIPHANT COMPANY, MERCE CUNNINGHAM DANCE COMPANY,NBAL PINTO DANCE COMPANY, Jerome Bell,EMANUEL GAT DANCE,COMPAGNIES BEAU GESTE & NON DE NOM, TONEELHUIS / SIDI LARBΙ CHERKAOUI, SANKAI JUKU, JOSEF NADJ, JASMIN VARDIMON COMPANY, και όλη η σκηνή του σύγχρονου ελληνικού χορού

.

Ακραμ Καν "Zero Degrees" (2007)

Στην Καλαμάτα μάθαμε τι σημαίνει σύγχρονος χορός από όλο τον κόσμο. Διότι στην Ελλάδα του 1995, όχι μόνο ελάχιστοι ήξεραν τι σημαίνει η λέξη αλλά και οι υπόλοιποι που είχαν άγνοια, έμοιζαν αρνητικοί απέναντι στο καινούργιο. Ευτυχώς, μέσα στο χρόνο εκπαιδευτήκαμε όχι μόνο εμείς αλλά και πολλοί από εκείνους που ταύτιζαν ως τότε το χορό με το Λύκειο Ελληνίδων.

Κάθε παράσταση ήταν μια αισθητική πρόταση. Μας δίχασε, μας ξάφνιασε, μας ταξίδεψε, μας έβαλε στο μυαλό εμμονές, μας διέλυσε, μας ανάστησε, μας θύμισε προσωπικές στιγμές, προκάλεσε ατελείωτες συζητήσεις ακόμα και τσακωμούς. Οι αντιπαραθέσεις ξεκινούσαν πάντα κατεβαίνοντας τα πρώτα σκαλοπάτια του Κάστρου και διαρκούσαν ως το πρωϊ στις ταβέρνες της Καλαμάτας.

 

Peeping Tom

 

Στην πραγματικότητα κανένας στην Ελλάδα με τις επιλογές του δε μας έδειξε το τοπίο της σύγχρονης δημιουργίας, τόσο προσεκτικά και σφαιρικά όσο η Βίκυ Μαραγκοπούλου. Η νίκη της είναι διπλή διότι αφενός απευθύνθηκε σε μια χώρα που η μιζέρια και η βαριά της παθογένεια συχνά νικούν, αφετέρου γιατί κανείς σε βάθος χρόνου δε μπόρεσε να αμφισβητήσει τις επιλογές και το κύρος της καλλιτεχνικής διεύθυνσης.

 

Ultima Vez / Βιμ Βαντεκέιμπους

 

Στη Βίκυ Μαραγκοπούλου, ωστόσο, χρωστάμε και κάτι ακόμα: την ευκαιρία να κάνουμε τους καμπόσους στις διεθνείς σκηνές. Γιατί πράγματι υπήρχαν στιγμές που φουσκώσαμε από υπερηφάνεια όταν τις απίθανες ομάδες που εμείς είχαμε δει στην Καλαμάτα δε τις ήξεραν ούτε οι πιο κουλτουριάρηδες φίλοι μας στη Γαλλία ή τη Γερμανία. Είναι ένα συναίσθημα καταπληκτικό. Πώς να τους εξηγήσεις πως όλη αυτή την ασύλληπτη εμπειρία εμείς την ζήσαμε σε ένα μικρό, κουκλίστικο αμφιθέατρο Κάστρου, σε ένα γυμναστήριο, σε ένα Πολυκλαδικό λύκειο μιας επαρχιακής πόλης. Και μάλιστα μιας πόλης με άθλιο μέχρι πρότινος εθνικό δρόμο.

 

 


C de la B

 

Και τέλος, κάτι ακόμα: η Βίκυ Μαραγκοπούλου είναι από τους ανθρώπους που θα πρέπει να δοξάζουν οι Ελληνες χορογράφοι και χορευτές. Οχι μόνο γιατί πάντα τους έδινε βήμα να εκφραστούν. Αλλά γιατί τους έκανε κομμάτι μιας παγκόσμιας χορευτικής σκηνής στην οποία η πρόσβαση θα ήταν απλώς άπιαστο όνειρο...

Φέτος, αθόρυβα και πάλι η Καλαμάτα παρουσίασε το πρόγραμμά της. 

Nederlands Dans Theater 2 / l'association fragile - christian rizzo / KVS, les ballets C de la B & A.M. Qattan Foundation / Mette Ingvartsen / Αερίτες.

Το επετειακό 20ό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας θα πραγματοποιηθεί από τις 17 έως τις 24 Ιουλίου 2014, φωτίζοντας και πάλι ξεχωριστές και ενδιαφέρουσες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής και διεθνούς χορευτικής δημιουργίας, της θεωρητικής σκέψης για τις παραστατικές τέχνες, την εξειδικευμένη εκπαίδευση, αλλά και το «παιχνίδι» του χορού που αφορά όλους –επαγγελματίες, σπουδαστές, ερασιτέχνες και κοινό.

20 υπέροχα χρόνια στο Φεστιβάλ Καλαμάτας Facebook Twitter
Nederlands Dans Theater 2
20 υπέροχα χρόνια στο Φεστιβάλ Καλαμάτας Facebook Twitter
Nederlands Dans Theater 2

 

 

Αναλυτικά το πρόγραμμα είναι εδώ

 

20 υπέροχα χρόνια στο Φεστιβάλ Καλαμάτας Facebook Twitter
KVS, les ballets C de la B & A.M. Qattan Foundation

20 υπέροχα χρόνια στο Φεστιβάλ Καλαμάτας Facebook Twitter
l'association fragile - christian rizzo

 

 

 

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

σχόλια

1 σχόλια