Στις πρόβες του Μαδαφάκα

Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
0

Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
«Ο Μαδαφάκας με το καπέλο» είναι ένα σύγχρονο αμερικάνικο έργο του 2011, που μιλάει για έναν τύπο, αλκοολικό, που βγαίνει από την φυλακή και πάει στο σπίτι του να δει την κοπέλα του και βρίσκει ένα αντρικό καπέλο που του γίνεται εμμονή. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

 

Είναι μεσημέρι Σαββάτου, ο καιρός είναι μουντός και οι δρόμοι ακόμη υγροί από τη βροχή της νύχτας. Στο μικρό και απρόσμενα ωραίο θέατρο Skrow οι ηθοποιοί Ορφέας Αυγουστίδης, Αντρέας Κοντόπουλος, Κώστας Κορωναίος, Ειρήνη Μπούνταλη, Ειρήνη Φαναριώτη είναι έτοιμοι για την πρόβα του «Ο Μαδαφάκας με το καπέλο», μία μαύρη κωμωδία σε σκηνοθεσία Θάνου Τοκάκη. Τους πετύχαμε την ώρα που έκαναν το μακιγιάζ. Μπλε χείλη, πράσινη σκιά και πολύ ρουζ στα μάγουλα, έντονα μαύρο στα μάτια. Ήταν όλοι ντυμένοι με τα κοστούμια της παράστασης, χαλαροί και ευδιάθετοι, έκαναν μασάζ ο ένας στον άλλο. Ο Θάνος Τοκάκης καθόταν σε μια καρέκλα και τους παρατηρούσε προσεκτικά και με ήρεμο αλλά ευθύ τρόπο τους έλυνε τις απορίες που είχαν για την άρθρωση ή την κίνηση. Ο Μαδαφάκας είναι η δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά.

«Ο Μαδαφακας με το καπέλο» είναι ένα σύγχρονο αμερικάνικο έργο του 2011, που μιλάει για έναν τύπο, αλκοολικό, που βγαίνει από την φυλακή και πάει στο σπίτι του να δει την κοπέλα του και βρίσκει ένα αντρικό καπέλο που του γίνεται εμμονή. Εκεί που περιμένει να ξεκινήσει μια νέα ζωή του έρχονται τα πάνω κάτω, όταν παθαίνει μανία να ανακαλύψει σε ποιον ανήκει αυτό το καπέλο. «Ουσιαστικά η αναζήτηση του καπέλου είναι μία αναζήτηση του εαυτού του», λέει ο Θάνος Τοκάκης, ενώ οι ηθοποιοί ετοιμάζονται για το πέρασμα της σκηνής 9. «Όλοι οι χαρακτήρες του έργου αυτό κάνουν. Το καπέλο είναι μία ευκαιρία να ξεκινήσουν την αναζήτηση. Ο χαρακτήρας επιλέγει να ψάξει τι είναι αυτό το καπέλο. Θα μπορούσε να το βάλει στην άκρη και να μην ασχοληθεί καθόλου. Η αναζήτηση αυτή συνδέεται με ερωτήματα όπως το τι είμαστε, τι θέλουμε τι είναι η ευτυχία τι είναι έρωτας, τι είναι μια σχέση, τι σημαίνει να υπάρχουμε σε μία σχέση, τι είναι η φιλία». «Προσπάθησα και λίγο να το «απαμερικανοποιήσω». Αν και είμαστε – εγώ είμαι τριάντα πέντε - μια γενιά που έχει μεγαλώσει πολύ με τα αμερικάνικα, την δεκαετία του '90 φάγαμε όλο το Μπέβερλι Χιλς. Μεγαλώσαμε με όλες αυτές τις σειρές και τις ταινίες όποτε όλα αυτά τα αμερικάνικα κλισέ μας είναι αναγνωρίσιμα και μου αρέσει να τα χρησιμοποιώ στην σκηνοθεσία. Τα έφερα λίγο στα δικά μας δεδομένα για να είναι και πιο ευρέως αναγνωρίσιμα. Είναι φτιαγμένη στο πλαίσιο, ότι είναι ο δικός μου κόσμος και των παιδιών που παίζουν στην παράσταση, έτσι το βλέπουμε το θέμα. Ίσως στατιστικά και μόνο επειδή είναι πολλά τα παιδιά που παίζουν ο κόσμος να ταυτιστεί».

Η τέχνη θεωρείται σαν ματαιοδοξία όμως και αυτό είναι το πιο άσχημο στον πολιτιστικό τομέα. Και στο σινεμά και σε όλα. Κάνεις δεν θέλει να δώσει λεφτά για αυτά. Είναι άσχημη αυτή η νοοτροπία. Σημαίνει κατάρρευση. Μια σήψη κοινωνική. Δεν ξέρω που θα μας βγάλει αλλά το παλεύουμε πάρα πολύ.

Παρατηρώ τους ηθοποιούς που είναι ντυμένοι περίεργα: αδιάβροχο σκουφάκι, μανίκια με tattoo, ένας ηθοποιός φοράει μία μπλούζα που έχει το λογότυπο της Chiquita αλλά λέει Chipipa, παντόφλες με κάλτσες, καπέλο του σεφ. «Δεν ήθελα να το προσεγγίσω νατουραλιστικά και ρεαλιστικά, κούνησα αρκετά το έργο. Το αντιμετώπισα με μία μεγαλύτερη ένταση γιατί είναι ο τρόπος που προσεγγίζω τα πράγματα στην ζωή μου αυτόν τελευταίο καιρό. Όχι κουφή ένταση, θέλω να εμπνέομαι από πράγματα που όντως συμβαίνουν και είναι γεμάτα. Δεν πιστεύω πολύ στον αφηγηματικό τρόπο».

Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ένα από τα θέματα που αγγίζει η παράσταση είναι η αντρική φιλία τι είναι αυτό που την κάνει ξεχωριστή; «Είμαι 35 χρονών και οι κολλητοί μου φίλοι είναι από το σχολείο», λέει ο Θάνος Τοκάκης. Το θεωρώ πολύ σημαντικό. Η ανδρική φιλία είναι κάτι το ανομολόγητο και είναι κάπως κρυφό και πολύ ισχυρό. Είναι διαφορετική από αυτή των γυναικών έχω δει πολλές φορές να σπάνε γυναικείες φιλίες μακροχρόνιες. Στους άντρες γίνεται πιο σπάνια. Δεν το λέω για καλό ή για κακό αλλά νομίζω ότι οι άντρες μπορούνε πιο εύκολα να μιλήσουν και να λύσουν τα ζητήματα που προκύπτουν μεταξύ τους. Υπάρχει αυτή η χαλαρότητα «Μαλάκα γιατί τι έκανες αυτό;» «Για αυτό και για αυτό» «Ε, εντάξει τότε» και αποσυμπιέζεται κάπως το πράγμα» Ο έρωτας; «Είναι μια τρέλα και μια δίνη που αν μπεις μέσα δεν θες να φύγεις από την άλλη ίσως θες. Το βλέπω σαν ένα κολλάζ έρχονται φάπες με φιλιά ταυτόχρονα. Ένας χαμός ένα λούνα παρκ, υπάρχει μόνο η ένταση στον έρωτα. Η προδοσία, ο έρωτας, η απόρριψη όλα είναι ένταση. Ο έρωτας φεύγει και είναι λογικό να φεύγει και αλλά μένουν άλλα πράγματα. Υποκαθίστανται από σεβασμό, στοιχεία αγάπης που για τον καθένα είναι υποκειμενικά, υπάρχει μεγαλύτερη επαφή, συνεννόηση. Ο έρωτας εξελίσσεται σε μια άλλη μορφή.

Η κουβέντα πάει αλλού. «Πώς βλέπεις τα πράγματα;», ρωτάω. «Πως να τα βλέπω. Χάλι μαύρο», λέει κάπως χλευαστικά. «Κάνω τρεις δουλειές και δεν πληρώνομαι από καμία. Περιμένουμε τα εισιτήρια. Είναι χάλια και το ξέρω ότι είναι παντού έτσι, είμαστε μια χώρα σε πλήρη κατάρρευση, πλήρη και προσπαθούμε να κρατηθούμε με τέτοια πράγματα. Η τέχνη θεωρείται σαν ματαιοδοξία όμως και αυτό είναι το πιο άσχημο στον πολιτιστικό τομέα. Και στο σινεμά και σε όλα. Κάνεις δεν θέλει να δώσει λεφτά για αυτά. Είναι άσχημη αυτή η νοοτροπία. Σημαίνει κατάρρευση. Μια σήψη κοινωνική. Δεν ξέρω που θα μας βγάλει αλλά το παλεύουμε πάρα πολύ».

Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
Αν και είμαστε μια γενιά που έχει μεγαλώσει πολύ με τα αμερικάνικα, την δεκαετία του '90 φάγαμε όλο το Μπέβερλι Χιλς. Μεγαλώσαμε με όλες αυτές τις σειρές και τις ταινίες όποτε όλα αυτά τα αμερικάνικα κλισέ μας είναι αναγνωρίσιμα και μου αρέσει να τα χρησιμοποιώ στην σκηνοθεσία. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το 2011, ο Θάνος Τοκάκης πήρε το βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στον ρόλο του Σερ Άντριου, στην «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Μοσχόπουλου. Πώς είναι η ζωή μετά το βραβείο Χορν; «Έχει περάσει τόσος καιρός. Καλά είναι δεν ξέρω τι ήταν το πριν και το μετά. Είναι ωραία. Σε όλους θα άρεσε κάτι τέτοιο πιστεύω. Δεν το σκέφτομαι παραπάνω. Ίσως το ότι το έχουν πάρει και τόσοι άλλοι η ηθοποιοί και ότι είναι η αναγνώριση της δουλειάς. Η δουλειά είναι το πιο σημαντικό αν θέλεις να πετύχεις».

«Τι σου δίνει χαρά;», ρωτάω τον Θάνο, ενώ η ηθοποιοί χορεύουν μπροστά μας. Είναι το κλείσιμο του έργου. «Όσο μεγαλώνω είναι όλο και πιο πολύ οι στιγμές, οι μικρές. Τα ταξίδια είναι τεράστια ευτυχία. Μια ταινία ένα καλό φαΐ μπορούν να με κάνουν χαρούμενο. Πραγματικά ευτυχισμένα πέρασα στις διακοπές μου. Πήγα στα Κύθηρα και στο Κουφονήσι. Παρόλα τα προβλήματα και όλα όσα συνέβαιναν μου έδωσε μία αίσθηση τρομερή. Τα ταξίδια γενικά είναι ένα άνοιγμα και η φύση σε κάνει να ανοίγεις και να καταλαβαίνεις πόσο μικρός είσαι. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Δεν έχει σημασία τίποτα. αν κάτι δεν πετύχει δεν πειράζει. Αν δούμε μια κακή παράσταση ή αν φτιάξουμε μία κακή παράσταση δεν πειράζει. Δεν είμαστε χειρουργοί. Θα κάνουμε άλλα καλύτερα».

Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στις πρόβες του Μαδαφάκα Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Info:

Η παράσταση «Ο Μαδαφάκας με το καπέλο» κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Skraw (Αρχελάου 5, Παγκράτι) την Κυριακή 1 Νοεμβρίου και θα παίζεται κάθε Κυριακή στις 10.30 μ.μ και Δευτέρα, Τρίτη στις 9.00 μ.μ.

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Κρίτσης

Σκηνοθεσία: Θάνος Τοκάκης

Σκηνικά/Κοστούμια: Ερμίνα Αποστολάκη

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Ταμπακάκης

Εκτέλεση παραγωγής: Ιωάννα Μυλοπούλου

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Φαίδρα Τσολίνα, Δέσποινα Φούντα

Φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός

Κατασκευή Σκηνικού: Ελένη Παπαδάκη

Χορογραφίες: Χαρά Κότσαλη, Ελένη Κότζιλα

Μουσικές Εκτελέσεις: Λήδα Μανιατάκου

Επιμέλεια Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μύτα

Ηθοποιοί: Ορφέας Αυγουστίδης, Αντρέας Κοντόπουλος, Κώστας Κορωναίος, Ειρήνη Μπούνταλη, Ειρήνη Φαναριώτη

 

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ