Η συγγένεια μιας συνταγής του 1624 με την κεφαλλονίτικη πίτα

Facebook Twitter
0

Η πίτα είναι από τις πιο αρχαίες συνταγές και υπάρχουν σε όλους τους πολιτισμούς. Η Ελλάδα έχει τεράστια παράδοση με άπειρες παραλλαγές, σε όλες τις γιορτές και για όλες τις ευκαιρίες. Η κρεατόπιτα ειδικά είναι γιορτινή γιατί περιέχει κρέας, το πιο πολύτιμο διατροφικό αγαθό. Όπως οι βόρειοι Ευρωπαίοι, έτσι και οι Έλληνες έχουν μετατρέψει τη γιορτινή γεύση από αλμυρή σε γλυκιά, τώρα που το φαγητό υπάρχει σε μεγάλη αφθονία. Η κεφαλλονίτικη κρεατόπιτα ας πούμε, είναι ένα παραδοσιακά γιορτινό φαγητό, αλλά η βασιλόπιτα που είναι το κατεξοχήν πρωτοχρονιάτικο έδεσμα, είναι γλυκιά. Τελικά, έχουμε κοινά με τους βόρειους Ευρωπαίους.

ο βασιλιάς Κάρολος ο 1ος

 

Ανάμεσα στα επίσημα έγγραφα του Edward Conway, γραμματέα του βασιλιά Κάρολο του 1ου, βρέθηκε μια συνταγή για κρεατόπιτα του 1624 με τίτλο ‘For six Minst Pyes of an Indifferent Bigness‘. Ήταν μια συνταγή εορταστική, για την πρωτοχρονιά ή την 12η νύχτα, που ήταν η τελευταία μέρα των χριστουγεννιάτικων εορτασμών.

Fleur-de-Lis

Εκείνη την εποχή ο συνηθισμένος στολισμός της ζύμης ήταν το Fleur-de-Lis (στυλιζαρισμένος κρίνος, σύμβολο πολιτικό και δυναστικό), για να ακολουθήσει το σχήμα αστεριού. Η γέμιση πολύ πρόσφατα έγινε από κιμά. Κατά το Μεσαίωνα στη Βόρεια Ευρώπη οι κρεατόπιτας περιείχαν αρνί και μοσχάρι σε μεγάλα κομμάτια, γύρω στο 1700 η γέμιση ήταν γλώσσα και ο κιμάς ξεκίνησε να διαδίδεται στο τέλος του 19ου αιώνα. Πλέον οι εορταστικές πίτες σ’αυτές τις περιοχές είναι γλυκιές. Δεν πρόκειται για απότομη αλλαγή όμως: η γέμιση στη συνταγή του 1624 αποτελείται από κρέας μαζί με φρούτα. Τα παρακάτω υλικά και οι αναλογίες προέρχονται από την αρχαία αυτή συνταγή για 6 μικρές πίτες, η καθεμία στο μέγεθος ενός χεριού:

  • 200 γρ αρνίσιος κιμάς
  • 100 γρ μοσχαρίσιος κιμάς
  • 100 γρ μαύρη ζάχαρη
  • 200 γρ σταφίδα
  • 200 γρ φραγκοστάφυλα
  • 1 πορτοκάλι, χυμός και ξύσμα
  • ½ λεμόνι, χυμός και ξύσμα
  • ¼ κουταλάκι αλεσμένο γαρύφαλο
  • ½ κουταλάκι μοσχοκάρυδο
  • ½ κουταλάκι πιπέρι

Aκολουθεί συνταγή για αυθεντική κεφαλλονίτικη κρεατόπιτα από την κυρία Ευσταθία, που ήταν καταπληκτική μαγείρισσα και άφησε τη συνταγή στα παιδιά της.  Η συνταγή έχει ομοιότητες με αυτή του 1624 – είναι καταπληκτικό.

  • 2 κιλά μοσχάρι γάλακτος ή αρνί, κομμένο σε μικρά κομμάτια (η κυρία Ευσταθία πάντως την έφτιαχνε μόνο με αρνί, μπούτι)
  • λίγη φέτα και κεφαλοτύρι τριμμένο
  • ½ ποτήρι του νερού λάδι
  • 1-2 σκελίδες σκόρδο
  • ½ κουταλάκι κανέλα
  • ½ κουταλάκι γαρίφαλο
  • πιπέρι, μαϊντανός
  • 1 κουταλάκι πελτές ντομάτας
  • 2 φλιτζάνια του καφέ ρύζι καρολίνα
  • αλάτι
  • 2 ποτήρια νερό (ή όσο χρειάζεται για να σκεπάσει το μίγμα όταν το βάλουμε στο ταψί)

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά καλά.

Μετά στρώνουμε 2 φύλλα σε μέτριο ταψί.

Ρίχνουμε το μίγμα αφού το ανακατέψουμε καλά και μετά το σκεπάζουμε με 2 άλλα φύλλα.

Τα ραντίζουμε με νερό αφού τα αλείψουμε με λάδι. Τέλος τα τρυπάμε με πιρούνι για να μην φουσκώσουν και τα ψήνουμε σε 200-250 βαθμούς Κελσίου για 1 ½ - 2 ώρες. Σερβίρεται συνήθως χλιαρή.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT