Η Όλγα Κοτλιδά δεν προσποιείται πως είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που επέλεξε να γίνει. Στην εποχή των creators, επέλεξε να ασχοληθεί επαγγελματικά όχι μόνο με τα συμβατικά social media, όπως το Instagram, αλλά και με το OnlyFans. «Το γυναικείο μου κοινό είναι φανατικό μαζί μου, και το αγαπώ πολύ». Η φωνή της έχει σιγουριά. Ξέρει πώς να ονομάσει αυτό που κάνει. «Το OnlyFans ξεκίνησε πάνω στην ιδέα που είχα για το πώς μπορώ να έχω μερίδιο στο online business. Μπορεί κάποιοι να μην πείθονται, αλλά έτσι ξεκίνησε, με συνειδητή φιλοσοφία», εξηγεί.
Για την Όλγα, το πρόβλημα δεν είναι η πλατφόρμα. Είναι το βλέμμα που την κοιτά. «Στην Ελλάδα υπάρχει μια παρεξήγηση, ότι μια γυναίκα που βρίσκεται στην πλατφόρμα δεν έχει πνεύμα, δεν έχει ήθος. Εγώ ήρθα να σπάσω αυτή την εικόνα και το στερεότυπο». Και το κοινό, όπως αποδεικνύεται, το αναγνωρίζει.
Στο OnlyFans, εκατομμύρια δημιουργοί περιεχομένου, κυρίως γυναίκες, βρήκαν έναν χώρο να θέσουν τα όριά τους και να καθορίσουν οι ίδιες τι σημαίνει έκθεση, δουλειά, οικειότητα. Η πλατφόρμα, που ιδρύθηκε το 2016, γνώρισε τεράστια ανάπτυξη στην πανδημία, δίνοντας ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο σε γυναίκες που ήθελαν να δημιουργήσουν περιεχόμενο για ενήλικες με τους δικούς τους όρους. Η Κοτλιδά ανήκει σε αυτές και δεν το αντιμετωπίζει αμυντικά.
«Η πλατφόρμα στον τομέα αυτό έχει δημιουργήσει μια ασφάλεια. Διασφαλίζει τα δικαιώματα και του δημιουργού και του χρήστη», τονίζει. Ένα «όχι» σε μια πρόταση που δεν σε εκφράζει είναι μια κατάφαση στον εαυτό σου κι εκείνη το γνωρίζει καλά: «Είμαι περήφανη που βάζω τα όριά μου». Όταν τη ρωτούν αν τέτοιες πλατφόρμες ενισχύουν τις τοξικές σχέσεις, απαντά με ερώτηση: «Είναι οι πλατφόρμες που φέρνουν τις σχέσεις σε αυτό το επίπεδο; Δεν νομίζω».
Τίποτα από αυτά δεν είναι τυχαίο. «Οι επιλογές μου κινούνται ανέκαθεν σε ένα αντισυμβατικό πλαίσιο. Θα ήταν ευκολότερο να πάω με την πεπατημένη, αλλά κάτι με τραβούσε για παραπάνω». Αυτό το «παραπάνω» είναι που φαίνεται να εκτιμά ο κόσμος. Όχι μόνο το περιεχόμενο, αλλά η επιμονή, η στάση, η διαρκής αμφισβήτηση.
Η Κοτλιδά είναι από εκείνες τις γυναίκες που αποφάσισαν ότι η έκθεση δεν είναι ντροπή. Είναι θέση. Και όταν η κοινωνία σε δυσκολεύει επειδή ξεφεύγεις από το συμβατικό, ο δρόμος δεν γίνεται ευκολότερος. «Το πιο σημαντικό “όχι” που έχω πει στη ζωή μου ήταν το “όχι” στο να μείνω σε συμβατικά νερά. Να είμαι αυτή που πραγματικά ήθελα να είμαι. Το διεκδίκησα, πήγα κόντρα σε πολλές γνώμες. Πίστευα πολύ μέσα μου ότι αυτό θα είναι το μεγαλύτερό μου asset τελικά. Πάλεψα γι’ αυτό και ακόμα παλεύω».
«Έχω περάσει φάσεις σκοταδιού και αποφάσισα να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία. Γενικά, ακόμα και σήμερα το αντιμετωπίζω. Κατά μία έννοια, θεωρώ ότι είναι ένας αγώνας να αγαπήσω και το φως και το σκοτάδι μου. Αν πω ότι αγαπώ μόνο το φως μου, είναι ψέμα και θα το βρω μπροστά μου. Όταν υπάρχει πολύ φως, υπάρχει και πολύ βαθύ σκοτάδι», λέει.
Η Όλγα Κοτλιδά επιλέγει, εκτίθεται, επιβιώνει, χτίζει – όχι μόνο λογαριασμούς, αλλά μια αφήγηση για το ποια είναι. Και αυτό, σε έναν κόσμο που θέλει τις γυναίκες ή φωνές ή σώματα –αλλά σπάνια και τα δύο–, είναι ήδη μια μικρή επανάσταση.
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Βαλάρης
Κάμερα - μοντάζ: Γεράσιμος Δομένικος
Ηχοληψία: Άλεξ Αντωνίου
Μίξη ήχου: Φαίδωνας Κτενάς
