Κινήματα σε συμμαχία με τον νόμο

Η πολιτική ηθική της «πετσέτας». Κινήματα σε συμμαχία με τον νόμο Facebook Twitter
H αφύπνιση στην Πάρο και στα άλλα μέρη που υποφέρουν από τον τσαμπουκά μη κρατικών κυρίαρχων και νέου τύπου φέουδων είναι ένα από τα ελάχιστα καλά νέα για την πολιτική κοινωνία μας αυτό τον καιρό.
0



ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
, ένα ρεύμα που ονομάζεται πολιτειακός ρεπουμπλικανισμός (civic republicanism) έχει στην αιχμή του την επαγρύπνηση για αυθαίρετες κρατικές επεμβάσεις αλλά και για μορφές κυριαρχίας ιδιωτών και κοινωνικών δικτύων. Τα σχετικά με την εξουσία του κράτους παραπέμπουν στο imperium, ενώ οι σχέσεις εξάρτησης από ιδιωτικά συμφέροντα εκφράζονται με τον όρο «dominium». Απλουστευτικά μιλώντας, για έναν «ρεπουμπλικανό» μια κοινωνία είναι πιο ελεύθερη όσο περισσότερο μειώνονται οι αυθαίρετες εξουσιαστικές εξαρτήσεις στο εσωτερικό της και στο εξωτερικό της. Φυσικά, υπάρχει μια πολύχρονη συζήτηση για το τι σημαίνει αυθαίρετη παρέμβαση, κατάχρηση και κυριαρχία – αυτά δεν είναι καθόλου αυτονόητα και απλά θέματα. 

Ομάδες ανθρώπων κινητοποιούνται πλέον όχι για να αρνηθούν τον νόμο, ούτε για να διεκδικήσουν μόνο μια δική τους εγωιστική ελευθερία, αλλά για να υποχρεώσουν το κράτος να δράσει, να φύγει από την αναξιοπρεπή παθητικότητα και τον συμβιβασμό του με ένα συγκεκριμένο μοντέλο επιθετικής επιχειρηματικότητας.

Θα αναρωτηθεί κανείς όμως τι συνέβη αυγουστιάτικα και μιλάμε στη LiFO για τον ρεπουμπλικανισμό. Αν, όπως λέγεται συχνά, πρόκειται για φιλοσοφία που δίνει μεγάλη σημασία στα δημόσια πολιτικά ήθη και στον ενεργό ρόλο του πολίτη, δεν φαίνεται να ταιριάζει στις θερινές μας προτεραιότητες, όπου τον τόνο δίνει η ανάγκη ιδιωτικών/ οικογενειακών αποδράσεων. Η συνηθισμένη εικόνα του καλοκαιριού και μάλιστα του Αυγούστου είναι αυτή της άδειας, της παύσης, της φυγής – με άλλα λόγια, κάτι μακριά από τη ρεπουμπλικανική προσδοκία της μέριμνας για τα κοινά της πόλεως.

Το μόνο που μπορώ να πω εδώ είναι ότι οι σημαντικοί άνθρωποι που συζητούν τις τελευταίες δεκαετίες για τις πολιτικές και ηθικές αρχές του ρεπουμπλικανισμού έχουν κάνει τους λογαριασμούς τους με κάποιες ιστορικά άκυρες ή ανοιχτά αναχρονιστικές αντιλήψεις, για να στραφούν στα σημεία του σημερινού κόσμου. Τα αποθέματα ανδροκρατικού πολιτικού ηρωισμού ή άλλων αντιλήψεων που αναπτύχθηκαν σε εποχές ιεραρχικής βαναυσότητας δεν έχουν σχέση με τις σύγχρονες αναζητήσεις. Τώρα το κύριο θέμα είναι πώς μπορούμε να εξασφαλιστούμε ως ελεύθεροι πολίτες από τις αυθαιρεσίες της μιας ή της άλλης κυβερνώσας ελίτ αλλά επίσης το πώς αμυνόμαστε απέναντι σε ισχυρούς ιδιώτες και άλλους μη κρατικούς παράγοντες χειραγώγησης. Και εδώ η σχετικά αφηρημένη πολιτική σκέψη που μάλλον παραξενεύει τους αναγνώστες του Αυγούστου συναντά γεγονότα και καθημερινές εμπειρίες που είναι πολύ οικείες.

Για παράδειγμα, η συγκεκριμένη αφύπνιση για τη διεκδίκηση ελεύθερων χώρων στις παραλίες της Πάρου και άλλων νησιών (το «κίνημα της πετσέτας», όπως βιάστηκαν να το χαρακτηρίσουν) μοιάζει με εφαρμογή μιας βασικής ρεπουμπλικανικής πεποίθησης: της πεποίθησης που λέει ότι ο νόμος ο οποίος καλείται να περιορίσει καταχρηστικές ιδιωτικές εξουσίες είναι σύμμαχος της ελευθερίας των πολιτών. Ομάδες ανθρώπων κινητοποιούνται πλέον όχι για να αρνηθούν τον νόμο, ούτε για να διεκδικήσουν μόνο μια δική τους εγωιστική ελευθερία, αλλά για να υποχρεώσουν το κράτος να δράσει, να φύγει από την αναξιοπρεπή παθητικότητα και τον συμβιβασμό του με ένα συγκεκριμένο μοντέλο επιθετικής επιχειρηματικότητας.

Η πολιτική ηθική της «πετσέτας». Κινήματα σε συμμαχία με το νόμο Facebook Twitter
Το θέμα είναι ποιος και με ποιους όρους έχει την εξουσία στο "ελληνικό καλοκαίρι", καταλαμβάνοντας ζωτικούς χώρους μιας κοινότητας και υπαγορεύοντας το τι θα ακούσουν και τι θα εισπράξουν ως εμπειρία οι υπόλοιποι.

Σε αντίθεση με μια ρηχή φιλελεύθερη αντίληψη που βλέπει κάθε περιοριστική επέμβαση του κράτους στην κοινωνία των συναλλαγών ως σπόρο αυταρχισμού (ήδη διάφοροι φίλοι των ιδιοκτητών beach bar στα σόσιαλ μιλούν για «φασισμό»), κινήσεις όπως το «reclaim the beach» ή ανάλογα διαβήματα προσφέρουν εμπειρίες συγκεκριμένης χειραφέτησης. Χειραφέτηση δεν σημαίνει ένα επιδεικτικά ανατρεπτικό λεξιλόγιο, ούτε άσκηση βίας ή εναντίωση δίχως κριτήρια. Δεν νομιμοποιεί κάθε λογής αντιστασιακή ή εξεγερτική στάση, αφού, λ.χ., και ομάδες της ακροδεξιάς κάθε λίγο διαλαλούν τις δικές τους «απειθαρχίες» (όπως τώρα εν όψει της νέας αστυνομικής ταυτότητας).

Στην περίπτωση που έχουμε τώρα, κάποιοι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η ιδέα να τεθούν σαφή όρια στην ιδιωτική αυθαιρεσία είναι πολύ σημαντική για να αφήνεται στις αδράνειες ενός ρουτινιάρη νομικισμού που αρκείται σε ένα πρόστιμο και έπειτα όλα συνεχίζουν όπως πριν.

Ο συγκεκριμένος, «μικρός» σκοπός που συνδέεται με τις διακοπές και την πρόσβαση στη θάλασσα («πετσέτες») είναι πλέον ένα σημείο τομής μεταξύ δυο διακριτών οριζόντων. Ο ένας ορίζοντας αφορά την ανεμπόδιστη από κατασκευές και άλλες εμπορευματικές προσθήκες χρήση μιας δημόσιας παραλίας. Ο άλλος ορίζοντας ανοίγεται στην ιδέα του κοινού καλού που απειλείται από την αδιαφορία, την ανεπάρκεια ή και τη διαφθορά της κεντρικής πολιτείας αλλά και από πλέγματα συμφερόντων με πηγή την ίδια την τοπική κοινωνία και την Αυτοδιοίκηση. Ο ρεπουμπλικανισμός δεν έχει αλλεργία στο κράτος, ούτε συντάσσεται πάντα «υπέρ της κοινωνίας και του δίκιου της», αφού μέσα στην κοινωνία φυτρώνουν και κινούνται και οι καταληψίες των παραλιών και οι μπράβοι τους και οι υπόλοιποι σύμμαχοί τους σε πόλεις και νησιά.

Γι' αυτό νομίζω πως η αφύπνιση στην Πάρο και στα άλλα μέρη που υποφέρουν από τον τσαμπουκά μη κρατικών κυρίαρχων και νέου τύπου φέουδων είναι ένα από τα ελάχιστα καλά νέα για την πολιτική κοινωνία μας αυτό τον καιρό. Δίνει ένα μέτρο πολιτειακού σθένους με όρους καθημερινότητας. Η συγκεκριμένη έγερση όπως και η άλλη, σαφώς πιο περιορισμένη πολιτικά, της ευαισθητοποίησης για το πλέγμα των καταχρηστικών υποκλοπών/ παρακολουθήσεων, μπορεί να λογαριαστούν ως δείγματα μιας νέας πρακτικής και πολιτικής ηθικής. Μιλάμε για σκιρτήματα απέναντι σε αθέμιτες μορφές επέκτασης και ισχύος, είτε έχουν πηγή προέλευσης ένα «παράλληλο» σκοτεινό κράτος, είτε εκπορεύονται από επιχειρηματικές μαφίες της αξιοποίησης και της εμπορευματοποίησης των πάντων.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι σχολιαστές είναι ότι το κίνημα δεν αφορά ούτε την ξαπλώστρα, ούτε την πετσέτα, ούτε καν ένα μερίδιο σχετικής γαλήνης για κάποιους πολίτες σε ένα ή περισσότερα νησιά. Το θέμα είναι ποιος και με ποιους όρους έχει την εξουσία στο «ελληνικό καλοκαίρι», καταλαμβάνοντας ζωτικούς χώρους μιας κοινότητας και υπαγορεύοντας το τι θα ακούσουν και τι θα εισπράξουν ως εμπειρία οι υπόλοιποι. Ένα κίνημα επανιδιοποίησης της ζωής, που προσβλέπει στη συμμαχία με τον νόμο ενάντια σε συγκεκριμένες εκδοχές ανομίας: θα μπορούσε να είναι το μυστικό και για τις επερχόμενες εκλογές για τους δήμους και τις περιφέρειες.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ