«Green Post-it»: Μια σελίδα στο Instagram γεμάτη μικρές καθημερινές αλήθειες

Οι Έλληνες influencers: Η Σταυρούλα Κουλίτση ζωντάνεψε ένα πράσινο post it μέσα από τη σελίδα «Green Post it» Facebook Twitter
Η 31χρονη Σταυρούλα Κουλίτση δίνει ζωή σε ένα άψυχο αντικείμενο μέσα από το βλέμμα και τις φωτογραφίες της, μετατρέποντάς το σε έναν μεγάλο πρωταγωνιστή.
0

Η «Green Post-it» είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές σελίδες του Instagram λόγω των πράσινων post-it, πάνω στα οποία αναγράφονται ευφάνταστα και σύντομα μηνύματα που ταξιδεύουν από επιφάνεια σε επιφάνεια, πάνω σε κάγκελα, σε οθόνες, πάνω σε στύλους, ακόμα και στον ουρανό.

Η 31χρονη Σταυρούλα Κουλίτση δίνει ζωή σε ένα κομμάτι χαρτί μέσα από το βλέμμα και τις φωτογραφίες της, μετατρέποντάς το σε μεγάλο πρωταγωνιστή. Κάνει ποίηση με την ευρύτερη έννοια του όρου, δηλαδή δημιουργεί. Δημιουργεί σε ένα κοινωνικό και ψηφιακό περιβάλλον που πολύ συχνά εχθρεύεται την αυθεντική δημιουργία, όσο κι αν συχνά την αγκαλιάζει με διάφορους τρόπους.

Η απήχηση της σελίδας της δείχνει ότι ένα σημαντικό μέρος του κόσμου το καταλαβαίνει αυτό και μπορεί να το αναγνωρίσει.

Θέλω το Green Post-it να υπάρχει ως έννοια. Η φιλοσοφία του, οι αξίες του, ο τρόπος που προσεγγίζει τον κόσμο, ο τρόπος που κάνει χιούμορ. Είναι κάτι εντελώς αφηρημένο και ταυτόχρονα πολύ συγκεκριμένο.

Η Σταυρούλα μεγάλωσε στα Χανιά και ζει στην Αθήνα, «την οποία», μου λέει, «λατρεύει γιατί δεν κρύβεται». Σπούδασε στο Μαθηματικό Αθήνας και δουλεύει ως Sports Betting Analyst. Η καθημερινότητά της είναι γεμάτη αναλύσεις και τέχνη, και αν έπρεπε να αποφασίσει πώς θα περνούσε μια ιδανική μέρα, θα ήταν με τους φίλους της, καλό φαγητό και τη σωστή playlist.

— Σε ποια πλατφόρμα δραστηριοποιείσαι και πότε ξεκίνησες;
Δραστηριοποιούμαι στο Instagram και το account του Green Post-it υπάρχει από τον Αύγουστο του 2021.

— Τι κάνεις και πώς σου ήρθε η αρχική ιδέα;
Το Green Post-it είναι ένα Ιnstagram account. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια ολόκληρη φιλοσοφία. Μιλάει για τη ζωή, και την πραγματική και αυτή που υπάρχει μέσα στο μυαλό μας, αλλά και για καθετί που συμβαίνει ή θα μπορούσε να συμβεί.

Έχει συχνά τα υπαρξιακά του και ακόμα πιο συχνά θέτει ερωτήματα που δεν έχουν απαραίτητα μια σωστή απάντηση. Κυκλοφορεί στην πόλη σαν να ζούσε από πάντα εκεί, πιστεύει στον ρεαλισμό και φοβάται τους αισιόδοξους και τους κενούς ανθρώπους. Μιλάει χωρίς φίλτρα και προσπαθεί να χωρέσει μεγάλες αναλύσεις μέσα σε πράσινα χαρτάκια. Το αν τα καταφέρνει δεν μπορεί το ξέρει, αλλά μπορεί να σου πει τι σκέφτεται.

Η ιδέα ήρθε τυχαία. Μια μέρα έγραψα αυτό που ήθελα να πω σε ένα πράσινο post-it και το φωτογράφισα. Τις επόμενες μέρες έκανα το ίδιο. Μετά από λίγο καιρό αποφάσισα ότι όλο αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ενιαίο πρότζεκτ και έκτοτε προσπαθώ να τα χωρέσω όλα σε πράσινα χαρτάκια. Είναι μια φυσική συνέχειά μου το Green Post-it και το αντιμετωπίζω σαν να είναι ένας ζωντανός οργανισμός που αφουγκράζεται τα πάντα και παραμένει ανήσυχος.

— Παρακολουθείς κάποια άλλα κανάλια στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, που σε ενέπνευσαν;
Απ' όταν σταμάτησα να είμαι άνθρωπος και έγινα account (είναι ένα αστείο που κάνουμε συχνά με τους φίλους μου) ήρθα σε επαφή με άλλους ανθρώπους που εκφράζονται με αντίστοιχο τρόπο, καλλιτέχνες, γραφίστες, σκιτσογράφους, κειμενογράφους, φωτογράφους. Υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί έξω, άνθρωποι που έχουν πραγματικά κάτι να πουν και η έμπνευση συχνά λειτουργεί αμφίδρομα. Είναι σαν να επικοινωνούμε βαθιά, ακόμα κι αν δεν έχουμε μιλήσει ποτέ.

— Τι ανταπόκριση έχεις από τον κόσμο;
Μου στέλνουν για να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν, να δώσουν μια δική τους οπτική. Είναι μια πραγματικά παραγωγική διαδικασία και έχει πολύ ενδιαφέρον. Το να ακούω το «λες αυτά που σκεφτόμαστε» είναι κάτι μαγικό.

— Πόσο χρόνο αφιερώνεις κατά μέσο όρο την ημέρα σε αυτήν τη δραστηριότητα;
Δεν μπορώ να το προσδιορίσω αυτό ακριβώς. Και επειδή στα χαρτάκια γράφω τις σκέψεις μου, είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου πλέον, και πνευματικά και πρακτικά. Ένα χαρτάκι μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας ανάλυσης που επεξεργάζομαι για χρόνια. Δεν ξέρω αν αυτό μετράει ως γκρινποστ-ικός χρόνος!

— Υπάρχει κάτι από το περιεχόμενο που ανεβάζεις το οποίο δεν κάνεις μόνη σου;
Όχι, ό,τι ανεβαίνει στη σελίδα έχει φτιαχτεί από μένα. Τα κείμενα στην ουσία είναι ένα απόσταγμα του οτιδήποτε έχει περάσει από το μυαλό μου και είναι χειρόγραφα γιατί νιώθω ότι αυτό βγάζει μια αλήθεια.

— Ποιο είναι το πιο χρονοβόρο κομμάτι της συγκεκριμένης δουλειάς;
Όταν θέλω να μιλήσω για κάτι που κι εγώ η ίδια δεν έχω δομήσει ακόμα στο μυαλό μου, σίγουρα θα πάρει περισσότερο χρόνο. Επίσης, το κομμάτι της επικοινωνίας με τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αυτή την κοινότητα. Γιατί δεν με ενδιαφέρει απλώς να πω τη γνώμη μου και τους προβληματισμούς μου αλλά κυρίως να εκφράσω τις ζυμώσεις και τις συζητήσεις που προκύπτουν μέσα από μια τοποθέτηση ή ένα ερώτημα.

— Πώς σου έρχονται οι ιδέες για το τι θα γράψεις στα post-it;
Επειδή είναι ένα πολύ προσωπικό πρότζεκτ, οι ιδέες προκύπτουν από αυτά που με απασχολούν κάθε μέρα. Μπορεί να είναι το νόημα της ζωής, ένα σημαντικό κοινωνικό ζήτημα ή το γιατί δεν μας αρέσει το φαγητό όταν δεν έχει αλάτι. Αυτό που θέλω είναι να μην περιορίζω τον εαυτό μου, να εκφράζομαι όπως νιώθω σε κάθε χρονική στιγμή και αυτό που παράγεται είναι ταυτόχρονα πολύ εγκεφαλικό και πολύ συναισθηματικό.

— Με τι κριτήρια επιλέγεις το φόντο τους; Έχεις κάποια προτίμηση;
Ιδανικά θα ήθελα όλα τα χαρτάκια να έχουν φόντο ένα αθηναϊκό urban spot. Αλλά επειδή μου αρέσει o ρεαλισμός, χρησιμοποιώ ως φόντο ό,τι έχω διαθέσιμο τη στιγμή που γράφω το χαρτάκι. Είτε είναι ένας φανταστικός τοίχος με γκράφιτι είτε το μωσαϊκό στο μπαλκόνι μου.

— Έχεις μετανιώσει ποτέ για κάτι που έχεις γράψει;
Είχα γράψει κάποια στιγμή το «Μην κρίνεις για να μην κριθείς. Μην κρίνεις, γενικά, ρε φίλε». Αυτό που ήθελα να πω ήταν να μην κρίνουμε χωρίς επεξεργασία πράγματα τα οποία δεν μας αφορούν και δεν μας επηρεάζουν. Τις επιλογές των άλλων ας πούμε. Υπήρξαν αντιδράσεις του στυλ «μας λες να μην έχουμε κρίση» το οποίο ήταν πολύ μακριά από το point μου. Σκέφτηκα πολύ το αν έπρεπε να το έχω εκφράσει κάπως διαφορετικά, ώστε να γίνει σαφές.

— Παίρνεις μια δεύτερη γνώμη πριν δημοσιεύσεις κάτι;
Τις περισσότερες φορές όχι. Όταν όμως έχω να διαχειριστώ κάποιο θέμα που έχει μεγάλη βαρύτητα –και συνήθως αυτό έχει να κάνει με την επικαιρότητα– θα ζητήσω μια γνώμη περισσότερο στο κομμάτι της έκφρασης. Μπορεί να θέλω να χρησιμοποιήσω μια σκληρή λέξη, για παράδειγμα, και να έχω αμφιβολία. Εκεί, ναι, θα χρειαστώ μια καθαρή ματιά από κάποιον που εμπιστεύομαι.

— Θα φοβόσουν περισσότερο αν καταλάβαινες ότι έγραψες κάτι κοινότοπο ή κάτι γλυκανάλατο;
Γλυκανάλατο όχι, όλοι έχουμε μια γλυκανάλατη πλευρά άλλωστε! Κοινότοπο, ναι. Με την έννοια του ότι αν είναι να πω κάτι που έχει ήδη ειπωθεί ή κάτι που δεν έχει να προσφέρει κάτι σε αυτόν που θα το διαβάσει, προτιμώ να μην πω τίποτα.

— Διαβάζοντας αυτά που γράφεις, νομίζω ότι εμπνέεσαι αρκετά από τις απογοητεύσεις στη ζωή. Τι είδους απογοητεύσεις σε εμπνέουν περισσότερο;
Το σημείο στο οποίο βρίσκεται αυτήν τη στιγμή η κοινωνία είναι απογοητευτικό. Πρέπει να κάνουμε ακόμα πολλά βήματα και για να αποδεχτούμε πλήρως ο ένας τον άλλο και για να νιώθουμε όλοι ασφαλείς. Αυτό είναι κάτι στο οποίο εστιάζω. Και καθετί που μας τραβάει πίσω είναι ένας λόγος απογοήτευσης και ένα επιπλέον κίνητρο για να αλλάξουμε, να προβληματιστούμε, να παλέψουμε. Πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό μας και μετά με τα υπόλοιπα.

— Ανησυχείς μήπως έρθει κάποια στιγμή που θα σου τελειώσει η έμπνευση;
Σίγουρα. Αλλά επειδή γράφω αυτά που σκέφτομαι, το θεωρώ απίθανο να έρθει μια μέρα που δεν θα έχω σκεφτεί απολύτως τίποτα. Κι αν έρθει αυτή η μέρα, νομίζω πως αυτό που θα πω είναι ότι «σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που δεν σκέφτηκα τίποτα».

— Έχεις κάποιο μακροπρόθεσμο πλάνο σε σχέση με τη σελίδα σου;
Θέλω το Green Post-it να υπάρχει ως έννοια. Η φιλοσοφία του, οι αξίες του, ο τρόπος που προσεγγίζει τον κόσμο, που κάνει χιούμορ. Είναι κάτι εντελώς αφηρημένο και ταυτόχρονα πολύ συγκεκριμένο. Θέλω να μη δεσμεύεται από το Instagram και το ίντερνετ γενικότερα, να μη φοβάται να αλλάζει μορφές, να μπορεί να μεταβάλλεται όπως ακριβώς μεταβάλλομαι εγώ, όπως και η κοινωνία.

Ακολουθήστε τη σελίδα Green Post-it στο Instagram

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Μήδεια της Ηλείας»: Ένα έγκλημα τιμής που θυμίζει άλλες, σκοτεινότερες εποχές

Αληθινά εγκλήματα / Η «Μήδεια της Ηλείας»: Ένα έγκλημα τιμής που θυμίζει άλλες, σκοτεινότερες εποχές

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την τραγική ιστορία του θανάτου της 21χρονης Κωστούλας, σε ένα χωριό της Ηλείας, το 1997. Ήταν αυτοκτονία, όπως αρχικά θεωρήθηκε, ή μια ανατριχιαστική υπόθεση παιδοκτονίας για λόγους κοινωνικής κατακραυγής;
THE LIFO TEAM
Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Ζούμε, ρε! / Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τη σκηνοθέτιδα και σεναριογράφο Νάνσυ Σπετσιώτη, κάτοικο της περιοχής, η οποία καταγράφει την προσβασιμότητα της Φωκίωνος Νέγρη και άλλων γειτονικών δρόμων για τα άτομα με αναπηρία.
THE LIFO TEAM
Σκληρές Αλήθειες

Άρης Δημοκίδης / 10 Σκληρές Αλήθειες που σοκάρουν μέχρι σήμερα

Αδυσώπητοι εγκληματίες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, δολοφόνοι που παρίσταναν τους αθώους, παράξενες εξαφανίσεις και σοκαριστικές αποκαλύψεις σε 10 ηχητικά ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη που φωτίζουν ξανά πολύκροτες υποθέσεις.
THE LIFO TEAM
O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Αληθινά εγκλήματα / O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ξεχασμένη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη στην Ελλάδα, που στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα δύο μήνες πριν από τον Βασίλη Λυμπέρη, το 1972.
Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Ζωή στα καλύτερά της / Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Mια συζήτηση με την παιδοψυχολόγο Αλεξάνδρα Καππάτου για το πώς μπορούν οι έφηβοι να διαχειριστούν καλύτερα το άγχος τους και να αναπτύξουν στρατηγικές μελέτης την περίοδο των Πανελληνίων, στο πλαίσιο της σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
«Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Lifo Videos / «Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Η ηθοποιός Ελεάνα Στραβοδήμου μιλά για την πορεία της από τη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου μέχρι την τηλεόραση, για τα όρια που χρειάστηκε να θέσει, τις κακοποιητικές συμπεριφορές που αντιμετώπισε και την ανάγκη για αυτοπροστασία που καλλιέργησε.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο Αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Πώς το αρχείο υποδεικνύει τα αναγνώσματα του ποιητή. Η προσωπική του βιβλιοθήκη, τα ενδιαφέροντά του, η ανάγνωση στην ποίηση του Καβάφη και η θέση του στην «Ιστορία της Ανάγνωσης». Μια συζήτηση με τον Γιάννη Παπαθεοδώρου, Αναπληρωτή Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο πλαίσιο της σειράς podcasts «Ο Καβάφης ανάμεσά μας» που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Αρχείο Καβάφη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Lifo Videos / «Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Στέφανος Κακαβούλης μιλά για το τραύλισμα που τον σημάδεψε από παιδί, το bullying και την απομόνωση που βίωσε, και για το πώς η υποκριτική τον απελευθέρωσε, βοηθώντας τον να το ξεπεράσει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ο δικηγόρος από την Κρήτη που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της γυναίκας του και της πεθεράς του

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ποιος σκότωσε τη γυναίκα και την πεθερά του δικηγόρου από την Κρήτη;

O Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται το θρίλερ της διπλής δολοφονίας της συζύγου και της πεθεράς γνωστού δικηγόρου, που συγκλόνισε και δίχασε την τοπική κοινωνία του Ηρακλείου το φθινόπωρο του 1996.
Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την συναρπαστική, κινηματογραφική ζωή του αμφιλεγόμενου τραγουδιστή και την προσπάθειά του, μέσα από συνεχείς περιπέτειες, να παραμείνει στην κορυφή
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Αθήνα / Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Ποιοι είναι οι μύθοι και οι αλήθειες γύρω από το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας και πόσο σωτήριο μπορεί να είναι το όριο των 30 χιλιομέτρων; Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον συγκοινωνιολόγο, καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Γιώργο Γιαννή για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι Αθηναίοι.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Ζούμε, ρε! / Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συνομιλούν με τον τυφλό gamer Μιχάλη Αλεξίου, ο οποίος μοιράζεται την εμπειρία του και ρίχνει φως στις προκλήσεις και τις προοπτικές που υπάρχουν για μια κοινότητα παικτών που μέχρι πρόσφατα έμενε στο περιθώριο.
THE LIFO TEAM
«Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Lifo Videos / «Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Ο Monozim, κατά κόσμον Ορέστης Μπαρσάκης, μιλά για τους δύο άξονες της δημιουργίας του –τη μουσική και το animation– και τη μοναχική πορεία που ακολουθεί, για τη δυσπιστία του απέναντι στις δισκογραφικές, καθώς και για τη δυσκολία βαθιάς σύνδεσης με τους ανθρώπους γύρω του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε στο σκοτάδι

Αληθινά εγκλήματα / Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε για πάντα στο σκοτάδι

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ιστορία του ανθρώπου που για τουλάχιστον δύο χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές του ’90, σκόρπιζε τον τρόμο και τον θάνατο στη βόρεια Ελλάδα, κατά μήκος του οδικού άξονα Καβάλα–Έβρος. Του ψυχρού δολοφόνου που, παρά το ανθρωποκυνηγητό από όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες, παρέμεινε ασύλληπτος.