Ο πλέον ανορθόδοξος τρόπος για να μετακινηθεί κανείς στην πρωτεύουσα των Φιλιππίνων είναι με αυτοσχέδια βαγονάκια, στις γραμμές του ήδη υπάρχοντος -και σε λειτουργία- σιδηροδρομικού δικτύου.
Αυτού του είδους οι επιβάτες συνήθως είναι φτωχοί εργαζόμενοι ή φοιτητές που επιλέγουν τη γρήγορη και σίγουρα φθηνή εναλλακτική μετακίνησής τους στη Μανίλα.
Τις υπηρεσίες τους για να μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί αυτό το απαγορευμένο και άκρως επικίνδυνο σιδηροδρομικό δίκτυο προσφέρουν οι άστεγοι της πόλης, άνθρωποι που το μόνο τους εισόδημα προέρχεται από αυτό το τρομακτικό αγώγι.
Αυτοί που σπρώχνουν τα βαγονάκια πληρώνονται με 2 σεντς από κάθε "επιβάτη" για λίγα χιλιόμετρα και στο τέλος της κάθε εργάσιμης έχουν εξοικονομήσει 6-10 δολάρια το πολύ, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους όλη μέρα, πάνω σε ράγες που διατρέχουν με ταχύτητα τα τρένα του κανονικού σιδηροδρομικού δικτύου της Μανίλας.
Το πιο επικίνδυνο σημείο του δρομολογίου τους; Η μεγάλη γέφυρα της Μανίλας. Εκεί δεν υπάρχουν περιθώρια: αγωγιάτης και επιβάτες θα πρέπει ή να σκοτωθούν ή να πηδήξουν στα νερά του ποταμού για να σωθούν. Και αν... Και φυσικά, έχουν υπάρξει και τραγικά δυστυχήματα.
Όσο, όμως, θα υπάρχουν χαμηλότατα εισοδήματα για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των Φιλιππίνων, θα συντηρείται και αυτό το παράνομο δίκτυο μετακίνησης που θα αφουγκράζεται πότε περνάει τρένο από τις ράγες, για να κανονίσει τα δικά του δρομολόγια...
σχόλια