«Ατου Ηρώδη του Αττικού, τι δόξα είναιαυτή!
Ποιοςάλλος... τα αξιώθηκεν αυτά; - / Κατά πουθέλει και κατά που κάμνει /οι Έλληνες(οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν, / μήτενα κρίνουν ή να συζητούν / μήτε να εκλέγουνπια, ν' ακολουθούνε μόνο».
Ναι -και μάλιστα κατά 65%! Ούτε ο Καβάφης,όταν έγραφε για τον Ηρώδη τον Αττικό,δεν είχε προβλέψει τέτοια ποσοστάθεαματικότητας.
Τρίτηβράδυ η πόλη ερημώνει - σαν να παίζεταιντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. ΟΛάκης δίνει ρεσιτάλ στη μικρή οθόνη καιοι Έλληνες (οι Έλληνες!) μαγεμένοι τονπαρακολουθούν και τον ακολουθούν.
Πού;Όπου τους πάει.
Καιπού τους πάει;
Αλίμονο- πουθενά. Αναπαράγεισυστηματικά τις αγκυλώσεις τους, ταστερεότυπα, τις φαντασιώσεις τους, τιςθεωρίες συνωμοσίας, τις φοβίες τους.
Θα μουπείτε: γι' αυτό τον αγαπούν, γιατί δίνεισώμα και υπόσταση σε αυτά που νιώθουν,φοβούνται και ονειρεύονται. Αν τουςέλεγε π.χ. δυσάρεστες αλήθειες για μερικά«εθνικά θέματα», θα εξακολουθούσαννα τον ακολουθούν;
Σίγουραόχι. Και δεν το ρισκάρει. Αλλά είναι ναλυπάσαι τόσο ταλέντο, τόση ευφυΐα, τόσηζωντάνια, να αναλίσκονται σε μία (έστωχαρισματική) ανακύκλωση του προφανούς.Να μη βοηθάνε το κοινό να προχωρήσειέστω λίγα βήματα παρακάτω, να αντικρίσειτις άλλες πλευρές των πραγμάτων, ναανοίξει λίγο τα μάτια και το νου του.
Έπειτα,τις διάφορες γελοίες περσόνες τηςτηλεόρασης, τι τις θέλει; Χρειάζεται οΛαζόπουλος τη Βροχοπούλου; Δεν θα ήτανκαλύτερο να σατιρίσει μερικά από τασκληρά ιερά μας ταμπού;
Κι εγώπαρακολουθώ τον Λάκη και γελάω - πολλέςφορές όμως πικρά. Γιατί βλέπω πώςεξαγοράζει τη δόξα του. Με ευκολίες.Λαϊκίζοντας. Χάθηκε να ήταν πιο αιρετικός;
Κακώςόμως κατακρίνω. Δεν θέλησε τη ρήξη -προτιμάει τη φήμη. Επέλεξε να είναιΣουρής, και όχι Ροΐδης.
ΠάλιΚαβάφης: «Εκεί που έφθασες, λίγοδεν είναι. Τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».
σχόλια