Απεργία την Πρωτομαγιά

Τα μνημόνια τελείωσαν

Τα μνημόνια τελείωσαν Facebook Twitter
Ε. Βενιζέλος
0

Περίμενα με ενδιαφέρον το κείμενο όσων φιλοδοξούν να βάλουν την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία στο πολιτικό προσκήνιο. Στο κάτω-κάτω η τραγωδία που ζούμε, η οικονομική αλλά και ηθική κρίση που συνταράσσει την Ευρώπη, είναι άμεση συνέπεια αυτού που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «μεγάλη προδοσία» στο τέλος του 20ού αιώνα: το γεγονός, δηλαδή, ότι η διεθνής σοσιαλδημοκρατία, η κεντροαριστερά, αν αυτό διευκολύνει τη συζήτηση, απαρνήθηκε τις ιδέες του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής δικαιοσύνης, υιοθετώντας το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα. Την ιδέα ότι η «αγορά», οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι και οι οίκοι αξιολόγησης είναι που οι κυβερνήσεις πρέπει, αντί να ελέγχουν, να εξυπηρετούν.

Η στροφή ξεκίνησε τη δεκαετία του '90 με τον Κλίντον και τον Μπλερ. Ο τελευταίος ίδρυσε στα πρότυπα της Θάτσερ το «νέο» Εργατικό Κόμμα, που δεν είχε καμιά σχέση με το ιστορικό κόμμα που είχε χαρίσει στη Μεγάλη Βρετανία δομές κοινωνικής πρόνοιας, όπως το σύστημα Υγείας που δεν υπήρχε πουθενά αλλού στον κόσμο. Γοητευμένος από το χρήμα, ο Αμερικανός ομόλογός του κατάργησε στα τέλη της δεκαετίας του '90 τον νόμο που διαχώριζε διά ροπάλου από τη δεκαετία του '30, από την εποχή δηλαδή του μεγάλου Κραχ, τις επενδυτικές από τις καταναλωτικές τράπεζες. Έτσι γιγαντώθηκαν κι έγιναν ισχυρότερες από κυβερνήσεις οι διάφορες Γκόλντμαν Σακς, πριν προκαλέσουν με την απληστία τους τη διεθνή οικονομική κρίση του 2008, που τόσο πολύ στοίχισε και εξακολουθεί να στοιχίζει στην Ελλάδα.

Η τελευταία, όταν βρέθηκε στη δίνη της παγκόσμιας κρίσης, είχε στο τιμόνι ένα κεντροαριστερό κόμμα που κινούνταν περίπου στο ίδιο μήκος κύματος με τα υπόλοιπα σοσιαλδημοκρατικά. Σε αντίθεση, όμως, με αυτά της Γαλλίας ή της Γερμανίας, τα οποία δεν κλήθηκαν να διαχειριστούν την κρίση –μόλις τον τελευταίο χρόνο δοκιμάζει ο Φρανσουά Ολάντ με ολέθρια αποτελέσματα– στο ΠΑΣΟΚ η ιστορία ανέθεσε καθήκοντα που το ίδιο ούτε μπορούσε, ούτε ήθελε, λόγω της διεθνούς ιδεολογικής «προδοσίας», να εκπληρώσει. Με κύρια ευθύνη του ΠΑΣΟΚ –και στη συνέχεια όσων συγκυβερνούν μαζί του– η χώρα γνώρισε μια πρωτοφανή ήττα και χρεοκόπησε, χωρίς να δώσει την παραμικρή μάχη. Και αυτά δεν τα λέει καμιά αγριεμένη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα πρακτικά του ΔΝΤ που ήρθαν πρόσφατα στο φως και ο Έλληνας εκπρόσωπος εκεί, πρώην υπουργός και διορισμένος εκεί από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Το γεγονός ότι το κείμενο των 58 που κυκλοφόρησε τη Δευτέρα με τη φιλοδοξία να ανασυγκροτήσει την κεντροαριστερά δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτές τις ιστορικές ευθύνες έχει την εξήγησή του: οι περισσότεροι από αυτούς που το υπογράφουν υπήρξαν ακόμα και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ή κινούνταν στις παρυφές του. Το εξαιρετικά προβληματικό είναι ότι η ανασυγκρότηση της σοσιαλδημοκρατίας δεν μπορεί να γίνει χωρίς να παρθούν σαφέστατες αποστάσεις από τη διεθνή στροφή της σοσιαλδημοκρατίας, που έχει οδηγήσει στην πανηγυρική επικράτηση της δεξιάς σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες.

Το απαράδεκτο είναι ότι, για να κρατηθούν οι κάθε λογής ισορροπίες και να χωρέσει στην προσπάθεια ο κ. Βενιζέλος με το ογκώδες παρελθόν του κόμματός του αλλά και του ίδιου, το κείμενο πραγματοποιεί ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός: διαπιστώνει ότι τα μνημόνια τελειώνουν και έχει έρθει η ώρα της ανασυγκρότησης. Είναι από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία που ανακοινώνεται το τέλος ενός πολέμου –γιατί περί οικονομικού πολέμου ουσιαστικά πρόκειται– και γενικώς μιας καταστροφής, χωρίς να καταλογιστεί η παραμικρή ευθύνη για μια πορεία που έχει γονατίσει τους πολίτες της χώρας, έχει περιορίσει την εθνική της κυριαρχία κι έχει πληγώσει την εθνική της αξιοπρέπεια.

Τα μνημόνια, φυσικά, δεν έχουν τελειώσει. Για νέα δάνεια και μέτρα κάνουν, άλλωστε, λόγο σχεδόν καθημερινά οι δανειστές και η μέχρι σήμερα υποχωρητική στάση του χώρου που υπογράφει το κείμενο δεν αποτελεί καθόλου εγγύηση ότι θα αντιταχθούν στις νέες απαιτήσεις τους την επόμενη φορά. Οι δε πολίτες που θα υφίστανται για πολύ καιρό ακόμη τις συνέπειες πρέπει να έχουν σαφείς απαντήσεις για το ποιος έφταιξε και πώς οι ίδιοι άνθρωποι δεν θα επαναλάβουν τα ίδια πράγματα. Γιατί μπορεί, σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση, το 30% των Ελλήνων να πιστεύει ότι μας ψεκάζουν και εκεί βρίσκεται η αιτία των δεινών τους, υπάρχει όμως και ένα 70% που δεν το ψεκάζουν, ακόμα!

Στήλες
0

Απεργία την Πρωτομαγιά

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ