Κανένα δίλημμα δεν βλέπω στις φετινές κοινοβουλευτικές εκλογές. Το μόνο ίσως δίλλημα, και αυτό είναι κυρίως ρητορικό, είναι το πώς θα ξαναγυρίσει ο σπουδαίος δημοσιογράφος Θοδωρής Ρακιντζής στην κουτσομπολίστικη απογευματινή εκπομπή του Star μετά το επικό του σπικάζ στη διαφήμιση του ΛΑΟΣ. Η ανδρική, μελωδική φωνή του (δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως είναι ξάδερφος του επιτυχημένου τραγουδιστή Ρακιντζή της Γιουροβίζιον) μπορεί να μη με έπεισε να ψηφίσω τον ΛΑΟΣ (θα ψηφίσω τον ακίνδυνο συνασπισμό της ριζοσπαστικής αριστεράς γιατί γουστάρω να βλέπω τη μούρη του Αλαβάνου να υπερασπίζεται τους τραμπούκους φοιτητές), αλλά δεν αρνούμαι ότι με έβαλε σε βαθιές σκέψεις - κυρίως για το δυσοίωνο μέλλον του σπικάζ. Το δίλλημα δεξιά αυτοδυναμία ή ακυβερνησία επίσης με βάζει σε βαθιές μαύρες σκέψεις. Δεν θέλω να κινδυνολογήσω αλλά φοβάμαι πως η χώρα χωρίς τη χονδρή αυτοδύναμη διακυβέρνηση του χονδρού συζύγου της νηπιαγωγού-νευροχειρουργού από τη Ραφήνα μπορεί να μπει σε μεγάλες περιπέτειες. Μπορεί οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις, η ανασύσταση του κράτους, η μείωση του εμπορικού ελλείμματος, η αναγέννηση της Πελοποννήσου και οι 300 μαύρες ελιές που θα φυτευτούν στον κράνιο λόφο να επιβραδυνθούν ή ακόμα χειρότερα και να ακυρωθούν. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, το σύγχρονο ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμιά σχέση με το παλιό, το φριχτό εκείνο, του Λαλιώτη και της Βάσως Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι ένα νέο κίνημα που ενώνει όλους τους Έλληνες, μέχρι και τον τελευταίο μαλάκα, και που δημιουργεί μια δίκαιη κοινωνία ανάπτυξης, αλληλεγγύης και, πάνω απ' όλα, ανθρωπιάς - παρέα με τον αλληλέγγυο Γιώργο Λιάγκα, φαντάζομαι.