ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κορίτσι του μπαμπά και της μαμάς. Που δεν έχει ανάγκη να δουλέψει, που τα έχει όλα στο πιάτο. Που ασχολείται με τα μαλλιά της, με τα νύχια της, με τα δόντια της. Που έχει μια ντουλάπα γεμάτη ρούχα και μπιχλιμπίδια και σίγουρα κάθε πρωί ρωτάει >. Ξέρει και θα μιλήσει για ιδεολογίες και θέλει να κάνει και κύρηγμα..

τους λύκους. Οι λύκοι ξεχωρίζουν. Φοβάμαι τα προχειροβαμμένα, λευκά προβατάκια.

Γενικα είμαι αντικοινωνική, περπατάω σαν να μην υπάρχει κανένας, φοβάμαι να γυρίσώ το βλέμμα μου ενω γνωριζω πως με βλέπουν, δεν έχω κανένα θέμα εμφάνισης, απλώς ίσως λίγο κόμπλεξ που δεν ξέρω αποπου δημιουργείται ενώ μου κάνουν όλοι κομπλιμέντα τους λέω ναι σίγα!ώρες ώρες νιώθω σαν ρομπότ σαν και δεν ανηκω σε αυτο το σύμπαν, θα με χαρακτήριζα με πολύ σοβαρό ύφος και κάπως καταθλιπτικό αν και αισθάνομαι μια χαρα , θέλω πολύ να αφεθώ άλλα κάτι με κρατάει πίσω, δεν βαριέσαι στο ράφι εκέι ταιρειαζω.

Με πονας,με πονας πολυ ρε γαμωτο.Με ποναει που δε καταλαβαινεις.Δεν ειναι ειρωνεια μωρο μου.Οταν μου επιτειθεσαι ετσι προσπαθω να αμυνθω.Οταν μου λες ποσες,πώς,ποτε,και που και γαμας δε μπορω να κανω κατι αλλο.Τωρα με διεγραψες.Εφυγες λεγοντας ενα απλο γεια.Ποναει η καρδια μου ρε μαλακα.Ηρθες μου γαμησες την ψυχη και εφυγες.Εχω αυτο το κουσουρι να πιστευω στους ανθρωπους,να δενομαι με αυτους. Σου ζητησα απλα να με σεβεσαι και μου λες πως δε τα δεχεσαι εσυ αυτα.Δεν ημουν εγω μαζι σου,με εχανα.Με εχασα και σε εχασα.

ΧΤΕΣ!!!! Δεν μου ανανεωσαν την τριμηνη συμβαση μου.. Που θα βρω τωρα δουλειααααααα ;;;;;; :(

Δεν μπορώ να καταλάβω εαν πολλοί είναι αναίσθητοι ή αν ακόμα έχουν λεφτά παρά την κρίση.Βλέπω τον κόσμο να ασχολείται μόνο με γκομενικά,χωρίσαμε,τα φτιάξαμε,πού θα πάμε ταξίδια,πού θα βγούμε,και απορώ.Ακόμα και οι εξομολογήσεις εδώ,σχεδόν όλες για γκομενικά είναι.Εγώ από το άγχος για το μέλλον μου,δεν μπορώ να κοιμηθώ.Και βλέπεις άλλους να είναι αραχτοί στις καφετέριες,χωρίς άγχος,άλλοι συνομήλικοί μου 30+ να έχουν και παιδιά ενώ δεν δουλεύουν,πραγματικά δεν ξέρεις τί να σκεφτείς γι'αυτούς.Καταλαβαίνω ότι υπάρχει μεγάλη πίεση από τους συγγενείς για γάμους και παιδιά,αλλά να κάνεις παιδί χωρίς να έχεις μια επαγγελματική αποκατάσταση,πώς το κάνεις;Εδώ μόνος σου είσαι και τρελαίνεσαι από το άγχος.Τί να πω,πρέπει να υπάρχει πολλή αναισθησία εκεί έξω.

Έχει γεμίσει ο τόπος από γυναίκες που κρύβουν χρόνια και από τον ίδιο τους τον σύντροφο! Πήγε ζευγάρι στο δημαρχείο να παντρευτεί, και εκεί έμαθε ο γαμπρός πως η γυναίκα που θέλει να παντρευτεί είναι 44 και όχι 36 όπως του έλεγε! Είναι δυνατόν?? Έκανε πολύ καλά που σηκώθηκε κι έφυγε, κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Έμεινε η νύφη πίσω να κλαίει και να τον κατηγορεί πως δεν την αγάπησε ποτέ πως είναι επιφανειακός και άλλα.Όχι γυναίκα μου ΕΣΥ είσαι επιφανειακή κομπλεξική και ψεύτρα, και καλά να πάθεις. Όχι να τα γυρίζουμε όπως μας αρέσει, έτσι?Πέστε ρε την αλήθεια στους άντρες σας, όχι κόβετε χρόνια, σεξουαλικούς συντρόφους κ.λ.π.. Και αν πιστεύετε πως δεν τον αφορά, πέστε του το κατάμουτρα ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.Τελειώνετε με τα ψέματα και τις αηδίες. Αίσχος καταντήσαμε.

Αν μια κοπελα που ειναι σε σχεση,σας ελεγε οτι της αρεσετε,τι θα κανατε? Θα θελατε να ζησετε κατι εφημερο η θα ξεκοβατε αμεσως?

Πως γνωριζω πολυ καλα πως δε ταιριαζουμε σχεδον στα περισσοτερα. Ειμαστε 2 χρονια μαζι(με εναν ενδιαμεσο χωρισμο 7 μηνων). Τον αγαπαω τοσο πολυ που διορθωνω τα ελατωματα μου εφοσον ξερω πως βλαπτουν τη σχεση μας,και ειμαι σε καλο δρομο. Μα ξερω πως θα τελειωσει αυτο που εχουμε,συντομα. Και παρολο που ξερω πως ειμαστε μαζι διοτι αγαπιομαστε,με λιγη κυνικη σκεψη παραδεχτηκα στον εαυτο μου πως το μονο πραγμα που εχει αυτη η σχεση και ψιλοκρατιεται ακομα ειναι η αγαπη και το καλο σεξ. Τιποτα περισσοτερο τιποτα λιγοτερο,δε συζηταμε συχνα,ζηλευει,προσπαθει με εμμεσους τροπους να με απομακρυνει απτις φιλες μου αλλα ποτε δε το παραδεχεται. Αλλα τα φερνει ετσι ωστε να μη βγαινω. Και αν βγω θα βγει και θα γυρναει με φιλους πραγμα που με εκνευριζει γιατι το κανει για αντιποινα. Οποτε βγαινω με τη παρεα μου παντα του προτεινω να παμε μαζι ενω αυτος αποφευγει να μου γνωριζει του φιλους του(που γνωρισε το διαστημα που ημασταν χωρισμενοι). Το λογο δε τον καταλαβαινω... εν ολιγοις ξερω πολυ καλα πως δεν εχουμε κοινα και απτην αρχη το βλεπαμε αλλα μετα μπηκε και το συναισθημα. Περασαμε τα δυσκολα μαζι. Ημασταν ενωμενοι μα το θεμα ειναι πως μονο αυτο δν αρκει. Και φοβαμαι οταν ερθει η μερα του χωρισμου,δε θελω να τη σκεφτομαι. Γιατι τον αγαπω αλλα παραλληλα στεναχωριμαι που η πραγματικοτητα ειναι αυτη και προσπαθουμε σα μ****κες να αλλαξουμε τα δεδομενα. ΒΟΥΡ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

θα έπρεπε να πληρώσεις ακριβά,για όλα αυτά που μου έχεις κάνει και συνεχίζεις ακάθεκτη,να μου κάνεις.Πως χώρεσε τόσο μίσος στην καρδιά σου;Δεν γίνεται όμως να σ'ακολουθήσω,για δυό λόγους: 1. Δεν ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΣΗΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ,όσο κακό κι αν μου έχει κάνει και2. Θα κριθείς,αλλά όχι από μένα.Να θυμάσαι,πως κανείς δεν ξεφεύγει από τις επιπτώσεις των πράξεών του.