ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγόρι μου έχει διάφορα ψυχολογικά θέματα λόγω δύσκολων καταστάσεων που πέρασε στην παιδική-εφηβική του ηλικία καθώς και οικογενειακών και οικονομικών προβλημάτων. Παλιά είχε δει κ ειδικό κι έπαιρνε χάπια.Προσωπικά τον στηρίζω όσο μπορώ σε όλους τους τομείς.Το θέμα είναι ότι σε άκυρες στιγμές τρώει φλασιές χωρίς απαραίτητα να έχει γίνει κάτι -απλά σκεπτόμενος τα προβλήματά του-πέφτει ψυχολογικά,ενίοτε ξεσπάει κλαίγοντας,και παίρνει τη μάνα του να τον ηρεμήσει (είναι ορφανός από πατέρα ήδη πριν γεννηθεί). Όλη αυτή η "κρίση" ,συνοδευόμενη συνήθως και από ναυτία ή πονοκέφαλο,κρατάει περίπου ένα δύωρο όπως μου έχει ομολογήσει και ο ίδιος.Επίσης,όταν έχει αυτές τις ψυχολογικές μεταπτώσεις ισχυρίζεται ότι είναι ματιασμένος και εκτός αυτού,όπως είναι φυσικό,δεν έχει όρεξη και για σεξ.Καταλαβαίνω ότι έχει τα ψυχολογικα του αλλά κι εμένα έχει αρχίσει και με κουράζει κάθε τρεις και λίγο αυτή η κατάσταση..χθες ήταν τα γενέθλιά μου και εκεί που μου έταζε βραδιά πάθους κ όλο υπονοούμενα κτλ,όταν γυρίσαμε σπίτι από την εξοδό μας τον έπιασε πάλι αυτό το πράγμα..πριν μου πείτε ότι σκέφτομαι τον εαυτό μου σκεφτείτε αν θα σας ξενερωνε κ εσάς κάτι τέτοιο!Πολλές φορές ακυρώνει και τις συναντήσεις μας γιατί δεν είναι καλά ψυχολογικά.Δεν αντέχω άλλο αλλά δε θέλω και να τον αφήσω.

επικριτική, σκληρή πάντα. το μόνο μου μέλημα πάντα ήταν πώς να μην πυροδοτησω το θυμό της. θύμωνε πάντα. συνέχεια. μαζί μου. βέβαια μπορεί να φταίει που ίσως -ίσως- είχε αντιληφθεί την "ιδιαίτερη" σχέση μου με τον πατέρα μου βλ. σεξουαλική κακοποίηση, από τα 9 ως τα 19. αλλά βέβαια ως καλή χριστιανή θεώρησε πως φταίω εγώ (;) ή μπήκε σε άρνηση ή δεν ξέρω τι. σε μισώ που δε με προστάτεψες και που μ' έκανες να νιώθω ότι φταίω για ό,τι στραβό συμβαίνει (οπουδήποτε, οποτεδήποτε, σε οποιονδήποτε).υ.γ. μην αρχίσετε να λέτε για ψυχολόγο, πάω ήδη...υ.γ.2. μισώ.

Θά κοιμηθούμε μαζί θα ξυπνήσουμε μαζί θα το ζήσω όπως θέλω να το ζήσω σ αγαπαωωωω

Θα σε έχω αγκαλιά θα σε φιλαω δε θα θέλω να σ αφήσω!!!!

Για τήν αυριανή συνάντηση,! Εύχομαι όλα να πάνε καλά!

Πόσο θέλω να σε δω, να σε αγκαλιάσω ξανά... Να σε φιλήσω και να σε κοιτάζω ενώ κοιμάσαι. Πόσο όμορφη είσαι...Συνήθως αφιερώνω... αυτό είναι εξομολόγηση, δεν πειράζει αν δε με καταλάβεις..

Φτάνει κάποια στιγμή που νομίζεις πως έχεις φτάσει στον πάτο του βαρελιού και δεν υπάρχει παρακάτω...Κι όμως τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα...και τότε?Πρέπει να ξαναβρείς τη δύναμη να αρχίσεις...Αλλά ως πότε?Πόσες απογοητεύσεις μαζεμένες?Πόσα όνειρα χαμένα...Και ολα μαζί...Και όλα σα να θέλουν να σε τιμωρήσουν για τις λάθος επιλογές σου...Σα να θέλει η ζωή να σε πείσει πως αυτά που θες δεν θα τα βρεις και αυτά που θα θέλουν οι άλλοι για σένα δεν θα τα θες εσύ...ΣΥΜΕΩΝ

Μου λείπει η πατρική φιγούρα. Δεν γνωρίζω τι σημαίνει να έχεις πατέρα. Βλέπω τα κορίτσια που εχουν τον μπαμπά τους και τους προστατεύει και με πιάνουν τα κλάματα. Τουλάχιστον αν είχα έναν αδερφό‼ Θα τον λάτρευα τον αδελφό μου. Τώρα ελπίζω να βρω κάποιον που να μου θυμίζει τον πατέρα μου στην βελτιωμένη έκδοσή του για να γίνουμε φίλοι. Ο πατέρας μου είναι καλλονός στην μορφή, αλλά το ακριβώς αντίθετο στην ψυχή. Δεν του κρατάω κακία, ούτε που δεν ήρθε να με δει στο νοσοκομείο, ούτε που μας εγκατέλειψε και πήγε στην Σπάρτη. Προσδοκώ να γυρίσει και να με αγκαλιάσει. Παλιά μου είχε πει "Σ'αγαπω" ομως έμενε μόνο στα λόγια και εξαφανιζόταν... Πόσο μου λείπει. Ε.Ρ

Δεν φτανει που εχω αγχος αλλα τις περισσοτερες φορες το μεταδιδω και στους γυρω μου.Τι να κανω να μην αγχωνομαι για τα παντα γυρω μου;Ειναι κανεις σε παρομοια κατασταση; Δεν ξερω αλλα μολις κατι παει στραβα εστω και ασημαντο με ποιανει παρα πολυ αγχος.

Είναι άλλο πράγμα το αν ¨θα έπρεπε¨ να είναι κάποιος ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος και άλλο το αν ξέρει από δυστυχία. Η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις. Και μερικά γεγονότα σε σημαδεύουν για πάντα.