ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελευταία βλέπω εφιάλτες και ξυπνάω μέσα στο άγχος και την ανησυχία.Πφφ..

Πόσο νοσταλγώ να έρθει και σε μένα...18 χρονών και φοιτητής πρώτο έτος. Να ξέρω αρκετά καλά τον εαυτό μου, μα λόγο της κακιάς και σκληρής κοινωνιας να απογοητευομαι. (σημερα δυστηχως με την προπαγανδα των ΜΜΕ και το σχεδιο πολλών άλλων σκοτεινων κυκλων εχουν διαβρωσει τις ηθικες μας αξιες,την πίστη μας)δηλαδή με νοιάζουν πολλοί οι συνάνθρωποι όχι, το τι λένε για μένα αυτό κατά 60% αλλά να βοηθάω μέχρι εκεί που μπορώ όμως είμαι και αρκετά κοινωνικός. κάθε φορά όμως που βελτιώνομαι συμβαίνει κάτι που δημιουργεί νέο προβλημα.π.χ πριν αρχίσω το λύκειο λιποθύμησα έξω στην πόλη και μου άφησε φόβο. Φοβόμουν και φοβάμαι -αλλά με την βοήθεια του Θεού το ξεπερνάω σιγά σιγά. Όμως σε αυτήν μου την προσπάθεια και γενικά συναντώ όλο εμπόδια π.χ ανάποδιές, πειρασμοί γιατί ο διαβολος υπάρχει. ++ διάβασμα δουλειές, πανεπιστήμιο ε κάτσε ρε φίλε πόσο να αντέξω; το καλοκαίρι δουλειά σε δύσκολο περιβάλλον. Νιώθω τόσο μπερδεμένος πώω

Να έρθω εκεί δίπλα που κοιμάσαι, να σε πάρω αγκαλιά και το πρωί που θα ξυπνήσουμε να σου δώσω ένα μεγάλο φιλί. Δε θα είναι στο μάγουλο :ΡΑχ...δε θα σε πιάσω στα χέρια μου κάποια στιγμή;Θα μετανιώσεις πικρά που με αφήνεις να κοιμάμαι μόνη μου...βλαμμένο μου...Μου λείπεις.

Πριν λιγότερο από δύο μήνες έχασα τον πατέρα μου. Ήταν τόσο απρόσμενο και αιφνιδιαστικό. Από εκείνη τη μέρα μέχρι σήμερα οι ταχύτητες άλλαξαν. Ταυτόχρονα βλέπω τα πράγματα με διαφορετικό μάτι. Έχω αλλάξει τις προτεραιότητες και την βάση που δίνω στο καθετί. Η κοπέλα μου στα ευχάριστα ήταν καλά, τώρα στα ζόρια αντί να μου συμπαρασταθεί, τόλμησε να μου πει ότι η απόσταση (μιας και ξενοικιασα άρον άρον) ίσως να σημαίνει ότι θα χωρίσουμε. Με το που το είπε αυτό δεν ένιωσα λύπη απλά την έβαλα στους περαστικούς ανθρώπους. Το ίδιο και κάποιους που νόμιζα φίλους που περιορίστηκαν απλά σε ένα χλιαρό συλλυπητήρια. Οι ζεστοί άνθρωποι φάνηκαν τώρα. Δεν πρόκειται να στενοχωρηθώ για ανθρώπους και καταστάσεις που δεν αξίζουν.Προτεραιότητα αυτή τη στιγμή νιώθω την οικογένεια που απέμεινε.Το μόνο κακό είναι ότι προσπαθώ μπροστά σε όλους να δείχνω δυνατός και η μόνη στιγμή που δάκρυσα ήταν λίγο στην κηδεία του πατέρα του. Σε κανέναν μπροστά δεν τολμώ να φανώ αδύναμος. Όχι γιατί είμαι ψωροπερήφανος αλλά θέλω να με βλέπουν δυνατό και να παίρνουν κουράγιο από εμένα. Η αλήθεια όμως είναι ότι κάποιες φορές δεν με χωράει ο τόπος. Μου λείπει η ζωή που είχα και οι δραστηριότητες μου. Γυρνώντας πίσω στην επαρχιακή πόλη χωρίς δουλειά νιώθω να ασφυκτιώ.Ελπίζω να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο και για όσο χρειαστεί να δίνω κουράγιο.Ώρες ώρες σκέφτομαι πόσο υπομονή έκανα με χαζομάρες και ανούσια πράγματα. Συγνώμη για τις φορές που σου νευρίασα μπαμπά. Λυπάμαι πολύ που το τελευταίο βράδυ πήγα και έμεινα στην κοπέλα μου που τελικά αποδείχτηκε λίγη. Μακάρι να είχα περάσει το τελευταίο βράδυ μαζί σας και να με φιλούσες στο κεφάλι όπως έκανες κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς.Όταν με πήρε τηλέφωνο ο αδερφός μου τα ξημερώματα το ένιωσα ότι δεν ήταν καλό. Το βράδυ που είχα πέσει να κοιμηθώ δεν με έπιανε ύπνος. Όταν έφτασα στο σπίτι και έπιασα το πόδι σου και ήταν κρύο ήξερα ότι όλα θα άλλαζαν από δω και πέρα. Θα είμαι δυνατός και μακάρι να χαρίσω χαμόγελα.Αν τελικά η ζωή δεν τελειώνει εδώ, ελπίζω να μας βλέπεις και να χαίρεσαι. Αν τα ξαναπούμε να ξέρεις ότι ήσουν πατέρας αληθινός και δεν έχω παράπονο κανένα.

Πώς ένα βλέμμα σε ξαναβάζει σε τόσες σκέψεις, τις οποίες με κόπο είχες διώξει. Γιατί μου το κάνεις αυτό? Βασανίζομαι τόσο....πες μου πως όλα αυτά τα φαντάζομαι! Μόνο σταμάτα να με κοιτάς έτσι. Τρέμω δίπλα σου, το νιώθεις. Πες μου επιτέλους κάτι. ΣΕ ΘΕΛΩ όμως το κρατάω μέσα μου και αυτό πονάει. ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ να μου χαμογελάς, να με πειράζεις, να με κοιτάς με αυτό το βλέμμα....πες μου, μου ζητάει κάτι? μόνο πες μου για να προλάβω τα χειρότερα.-τοποθεσία: Πάτρα

Ειμαι μπουκωμενος, τα βράδια δεν κοιμαμαι, ειμαι εθισμενος σε αποσυμφόρητικα φάρμακα και παλευω να ξε-εθιστω, χρωσταω 15 μαθηματα, εφαγα 2 χιλοπιτες μεσα σε δύο μηνες, εχω θλαση στον ωμο και δεν μπορω να κάνω γυμναστική, ειμαι αντικοινωνικος και δεν εχω φιλους....και αλλα πολλά

Χριστινα σαγαπαω πολύ και δεν μπορω να περιμένω για την στιγμη που θα σαπισουμε ωρες ατελειωτες στο σπιτι, βλέποντας Αννίτα. ?

Ο δεσμός που έχεις να βρεθεί με άλλο άτομο το οποίο έκανε κίνηση και δήλωνε με πλάγιο τρόπο ότι γουστάρεΚαι να αυτοϊκανοποιηθεί ο σύντροφός σου με την ιδέα του?

Συγνώμη κιόλας​ αλλά όταν είσαι άφαντη πως να σε βοηθήσω; Σου λέω ότι θα είμαι δίπλα σου και μετά εσύ είσαι αυτή που εξαφανίζεται! Αρκετά, βρες τις λύσεις στα προβλήματα σου μόνη σου! Άντε γεια!

Πριν 2 χρονια γνωρισα ενα παιδι που ειχε ερθει διακοπες στον τοπο μου.Ηταν ο κολλητος του αδερφου της φιλης μου και ετσι ετυχε να βγουμε 2-3 φορες ολοι μαζι Αρχικα μιλουσαμε πολυ μεταξυ μας σαν να γνωριζομασταν χρονια. Μαρεσε πολυ η παρεα του. Μετα απο εκεινη την μερα Δεν τον ξαναειδα εφυγε. Γερμανια.τοσο μακρυα.Καμια επαφη και δεν ειχαμε.Ξαφνικα βλεπω αιτημα του στο facebook.Εγω το δεχομαι και αρχισαμε να λεμε τα νεα μας για περιπου 3μηνες οπου μετα περασε σε μια αλλη φαση ερωτικη δηλαδη...Αρχισαμε να καταλαβαινουμε οτι ενας ποθουσε τον αλλον και καθημερινα μιλουσαμε τηλεφωνο,καμερα κτλπ συνεχισαμε για 3μηνες ελιωνε ο ενας για τον αλλον και δεν μπορουσα να τον νιωσω κ να με νιωσει! Πιστευαμε οτι θα μπορεσουμε να το ζησουμε !ετσι Και αποφασισε να ερθει να με δει, λογω συνθηκων δεν τα καταφερε, παρολα αυτα συνεχισαμε να μιλαμε για 1 χρονο σχεδον οπου μετα αποτομα σταματησαμε να μιλανε για ενα χρονο περιπου ..καποια στιγμη βρεθηκα ομως στα μερη του και τον ειδα τυχαια πολυ ψυχρος μαλλον ειχε φτιαξει την ζωη του Και εγω εφυγα σχεδον εκνευρισμενη μετα απο τοσα ονειρα και φιλοδοξιες που ειχαμε ανταλλαξει. Απο τοτε στελνει και καλα να μαθαινει αλλα ξερω οτι ενδιαφερεται ακομα ερωτικα και το χει δειξει. Το θεμα ειναι οτι μου λεει οτι καποια στιγμη θα μαστε μαζι και το θελει πολυ και δεν εχει παψει να νοιαζεται για μενα, θα μας ευννοησουν οι καταστασεις μου λεει. Εγω ομως με αυτα γεμιζω ελπιδες, χωρις να μπορω να προχωρησω μπροστα! γιατι ηταν ενας ανθρωπος ξεχωριστος απο ολους οσους εχω γνωρισει μεχρι τωρα ενιωσα πολλα. Το ζητουμενο ειναι να περιμενω να συμβει κατι χωρις να ξερω αν θα συμβει ποτε; εφοσον δεν μπορω να παω ουτε εγω εκει που μενει μα ουτε και εκεινος. Καποια στιγμη μπορει να γινει μηπως ομως θα ειναι αργα εως τοτε?