ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαστε 19 ετων ολοι μια παρεα αποτελουμενη απο 12 ατομα, αγορια και κοριτσια. Διαφορετικοι χαρακτηρες σχεδον ολοι,μονο που καποιοι ειμαστε περισσοτερο διαφορετικοι και επιλεκτικοι. Τα τελευταια 4 χρονια που κανουμε κολλητη παρεα οι περρισοτερες στιγμες μας ηταν αξιοζηλευτες. Ωστοσο οι φιλοι μου αρχισαν να περναν τον χρονο τους με ποτα και τα αλλα τα χειροτερα και εγω εχω ξενερωσει απιστευτα. Οχι μονο θεωρουμαι η ξενερωτη αλλα με κατηγορουν που τους αποτρεπω κιολας. Δεν αντεχω αλλο ομως. Σημερα λογου χαριν λεγαμε χαζα και ο ενας ειπε ας κανουμε την Ελενα(εμενα)να κλαψει. Και γενικα εμας τις πιο σοβαρες τις παρεας μας προσβαλλουν πολυ συχνα. Επιπλεον εγω ειμαι χαζη και κλαιω πολυ ευκολα και πονταρουν στην ευαισθησια μου. Κουραστηκα να ειμαι αδυναμη ομως. Δεν ξερω παιδια τι να κανω.Νιωθω τοσο απογοητευμενη και πιεσμενη γτ με τον εναν ειχα και κατι και κατεληξε σαν τους αλλους. Απο την μια σκεφτομαι να τους αφησω ακομα και αν αυτο σημαινει οτι θα χασω τις κολλητες μου. Αλλα απο την αλλη φοβαμαι τι θα απογινω οταν επιστρεφω στο πατρικο μου απο θεμα παρεων... Παντως λυπαμαι που υπαρχουν διπλα μου αλλα και εκει εξω ατομα που δεν εκτιμουν το ενδιαφερον,την αγαπη και την αληθεινη φιλια... Δεν γινεται να θυσιαζονται ολα στον βωμο της πλακας

Λογω δυσκολιων ξεκινησα τις σπουδες μου φετος σε ηλικια 22 και εκει που ενιωθα ωραια και πως κατι κανω ηρθαν οι διακοπες του Πασχα και καθε μερα ακουω τους δικους μου να τσακωνονται αλλα και να βριζουν και εμενα απο το πρωι μεχρι το βραδυ για τα παντα με αποτελεσμα να εχω πεσει ψυχολογικα, να μην διαβαζω οπως σχεδιαζα, να τρωω ολη μερα και να κλαιω ή να κοιταω το ταβανι εχοντας τρομερο πονοκεφαλο. Φιλος κανενας να πω μια κουβεντα και δεν επιτρεπεται να παω βολτα γιατι κατα τους δικους μου αν παω μεχρι την πιο κοντινη καφετερια για καφε μονη μου ή απλα να περπατησω ολη η γειτονια θα με συζηταει και θα με λεει πουτανα και στανταρ καποιος θα με κακοποιησει στο δρομο... και οχι δεν μπορω να πω τιποτα γιατι δεν καταλαβαινουν και οχι δεν ειναι ολα τοσο απλα οσο νομιζετε γιατι παλι θα δω το "22 εισαι κανε οτι θες"... Μην το σχολιασετε αυτο παρακαλω καλυτερα μην σχολιασετε καθολου... Ηθελα απλα να τα βγαλω απο μεσα μου εστω εδω... Καλη συνεχεια κοσμε!

Αυτα τα σκουρα καστανα ματια του με πεθαινουν... ♡♡♡

Έχω καεί πολλές φορές και φοβάμαι να ανοιχτώ σε κάποια και να πω τι νιώθω.Εντελώς εγωιστικό το ξέρω αλλά φοβάμαι.Αν είχα μια ευχή θα ήταν όχι να έχω κάποια που με απέρριψε πλέον τα βλέπω τα πράγματα εντελώς διαφορετικά αλλά κάθε φορά που θα βλέπω κάποια που μου αρέσει ναμπορώ να κεφραστώ και να πω τι νιώθω χωρίς να φοβάμαι το αποτέλεσμα όπως και το να έχω αντικειμενικά κρητήρια γι αυτήν και να μην πληρώνει τα σπασμένα άλλον.Να μην φοβάμαι αυτό είναι που με κρατάει πίσω σε πολλά πράγματα όχι μόνο στον ερωτικό τομέα

Εγώ παλι αν και θεωρώ τον πατέρα μου υπέροχο δεν είχα σκεφτεί ποτέ να θέλω κάποιον σαν αυτόν έστω συνειδητά. Εεε λοιπόν το αγόρι μου όσο τον μαθαίνω καλύτερα φαίνεται να είναι ΙΔΙΟΣ ο πατέρας μου. ΊΔΙΟΙ χαρακτήρες εντελώς, ίδιες γκριμάτσες, περπάτημα,χιούμορ ταμπεραμέντο! Ιδίως όταν γίνεται λίγο πιο αυστηρός η μου δίνει συμβουλές, είναι σαν να ακούσω τον μπαμπά μου. Μέχρι και τις ίδιες ατάκες έχουν. Λέτε λοιπόν όντως να ψάχνουμε ασυνείδητα τον μπαμπά μας? Πάντως μια φορά είμαι πολύ ερωτευμένη..!

Η κολλητη μου μενει μαζι με το αγορι της. Προχθες πηγα στο σπιτι τους. Καποια στιγμη, της λεει το αγορι της να πανε λιγο στο δωματιο. Μετα απο λιγο, ακουω να κανουν σεξ. Εφυγα χωρις να πω κατι. Με πηρε τηλεφωνο μετα η φιλη μου και μου ζητησε συγνωμη. Ενω μιλουσα μαζι της, πηρε το τηλεφωνο της το αγορι της και μου λεει "Δεν καταλαβα, γιατι ενοχληθηκες? Σεξ καναμε. Θα μπορουσες να περιμενεις. Δεν σου αρεσε να μας ακους?"

Δεν το περίμενα έτσι. Ήταν τόσο εύκολο τελικά? Να τελειώσουμε για έναν τόσο αστείο λόγο.. Κάναμε τόσα σχέδια, όνειρα... Τι ήταν όλα αυτά? Εγώ αλλά έβλεπα στα μάτια σου, πως είναι δυνατόν να έπεσα τόσο έξω... Παρόλα αυτά, θα σε έχω στην καρδιά μου. Να προσέχεις τον εαυτό σου...

ΝΙΩΘΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΥΕΡΗ..ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΜΠΗΡΩΝΕΙ!!ΑΥΤΑ ΤΑ 5,5 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!ΑΠ'ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ Ο "ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ"!!!Γ.Κ.

Ότι φοβάμαι να προχωρήσω στην ζωή μου μετά από 2 αποτυχημένες σχέσεις και με δύο επικριτικούς γονείς που σχεδόν ποτέ δεν είναι δίπλα μου σε τέτοια θέματα αλλά συνεχώς μου λένε ότι οι άνδρες θέλουν μόνο σεξ από εμένα και να περνάνε την ώρα τους και ας πρόσεχα που έφαγα τα μούτρα μου ήδη δύο φορές.Όταν είμαι μόνη μου, δεν με κρίνουν άσχημα αλλά ούτε και με παροτρύνουν να βρω κάποιον και να προχωρήσω στην ζωή μου. Εν ολίγοις έχω την ησυχία μου και όχι το καθημερινό άγχος μήπως και αυτός που γνώρισα θέλει απλώς να περάσει την ώρα του μαζί μου, μέχρι να βρει κάποια καλύτερη... Τελικά, οι ίδιοι μου οι γονείς από μικρό κοριτσάκι μου έλεγαν ότι μόνο αυτοί με αγαπάνε και κανένας άλλος και μάλλον έχει περάσει στο υποσυνείδητο μου ότι κανείς άλλος δεν θα με αγαπήσει, πόσο μάλλον ένας άνδρας....

Εχω παρατηρησει οτι ειμαστε πολλοι εδω στις εξομολογησεις που υποφερουμε απο μοναξια θα ηθελα να παραθεσω ενα αποφθεγμα της Audrey Hepburn : "Remember if you ever need a helping hand its at the end of your arm".Μονοι μας ας πιασουμε με το ενα χερι μας το αλλο , ας χαιδεψουμε τρυφερα τα μαλλια μας, ας δειξουμε αγαπη στον εαυτο μας..ας τον βοηθησουμε.Μπορει να μην μπορουμε να ζησουμε ολοι την ζωη μας μονοι αλλα μονοι μπορουμε να βρουμε την ακρη του τουνελ.