ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειρήνη σου εύχομαι να βρεις τρόπο η γνώμη του κόσμου να μη μετράει τόσο πολύ για σένα και θα σου φύγει ένα τεράστιο βάρος.

Προσφατα γνωρισα ενα παιδι μεσω κοινων φιλων...τον συμπαθησα ,ταιριαξαμε γενικα απο την αρχη και περναγαμε πολυ καλα!!Το θεμα ειναι οτι τωρα τελευταια εχει αρχησει να μου σπαει λιγο τα νευρα που περναμε τοση ωρα μαζι!!Μιλαμε συνεχεια φβ, παιρνει ολη την ωρα τηλεφωνα και οταν βγαινουμε καθομαστε εξω για υπερβολικα πολλες ωρες (ετσι θεωρω εγω τουλαχιστον) .Ακομα και για τρεξιμο ξεκινησαμε να πηγαινουμε μαζι.Ενω αρχικα βγαιναμε ολοι μαζι σαν παρεα πλεον ειμαστε κυριως μονοι μας.Τον συμπαθω πολυ , ειναι καλη παρεα , ευχαριστος , κοινωνικος ,ευγενικος εχει χιουμορ....απλα ολο αυτο με εχει κουρασει και δεν ξετω πως να το χειριστω!!Τον βλεπω περισσοτερο απο οποιονδηποτε αλλο καθε μερα ενω δεν τον ξερω και παρα πολυ καιρο...Να αρχισω να τον αποφευγω;Να βρισκω δικαιολογιες; Δεν θα ηθελα να κανω κατι τετοιο σε εναν ανθρωπο που ειναι τοσο καλος μαζι μου και εκτιμω πως αφιερωνει ωρες απο την μερα του αλλα νιωθω πως πνιγομαι:(:(

Τίποτα. Ούτε ομορφη είμαι ουτε κατι παραπάνω εχω απο αλλες που συναντας καθημερινά. Το αντίθετο μάλιστα. Μην κολλας προχωρα και ξεχνα όσα σου ειπα. Κερδισμενος βγαινεις.

Αυτος ο σερβιτορος...10 καφεδες πινω καθε μερα!! Θ-Ε-Ο-Σ :)

Έχω επισκεφθεί 4 ψυχολόγους και ψυχιάτρους και μου είπαν το ίδιο πράγμα. Είσαι ευαίσθητη, αλλά σε καμία περίπτωση τρελή. Αλήθεια γιατί είθισται να λέμε μόνο στους πληγωμένου να πανε σε ψυχολόγο ή σε όσους κουβαλουν μεγαλύτερο φορτίο στις πλάτες τους, αλλά όχι στους αναίσθητους και σε αυτούς που δεν μπορούν να νοιωσουν αισθήματα και πληγωνουν τον άλλο;;; Ωραία στερεότυπα‼ Μπράβο... Εσυ έχεις πας σε ψυχολόγο αγαπητέ σχολιαστή ή σου πήγαν στην ζωή σου ολα δεξιά και δεν χρειάστηκε. Αυτή τη στιγμή ειναι θαύμα που ζω και αναπνέω με οσα έχω περάσει. Και ειναι πολλά. Θα σταματήσω ομως να μεμψιμοιρώ. Ειμαι μόνο 26

Είμαι 26 και από τα 12 έχω ακμή. Από τα 17 παίρνω αντισυλληπτικά (διότι διαπιστώθηκε ότι είναι ορμονικό πρόβλημα, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια τα έχω σταματήσει για κάποιους μήνες ανά περιόδους και φυσικά το πρόβλημα επιδεινώνεται εκείνους τους μήνες), έχω κάνει διάφορες θεραπείες σε δερματολόγους αλλά και σε αισθητικούς, κρέμες, αντιβιοτικά χάπια, αλλά ακόμα κ έτσι δεν έχει καθαρίσει το πρόσωπό μου.Έχω βαρεθεί να είμαι έτσι. Ζηλεύω τις κοπέλες, μικρότερες και μεγαλύτερες από 'μένα που έχουν καθαρά πρόσωπα, θα ήθελα κι εγώ να έχω.Τι γκρινιάζω, κάποιοι άνθρωποι πάσχουν από ανίατες ασθένειες, υπάρχουν τόσα χειρότερα προβλήματα από το δικό μου, αλλά και μια ζωή με πουά πρόσωπο δεν την λες και ευχάριστη...

Έχουν περάσει 3 χρόνια απο τότε που σε πρωτοείδα , από τότε που είμασταν χαρούμενοι ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι. Είχαμε κακο timing στη ζωή αυτή ακόμα και όταν προσπαθήσαμε ξανά παρά τις αντίξοες συνθήκες ,χαθήκαμε ξανά...προσπαθώ να ισορροπήσω ξανά στη ζωή μου να τα βρω με τον εαυτό μου και τη ζωή μου μα δεν ... εσύ είσαι η ζωή μου αλλα αισθανομαι και ξέρω πως δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. μετά απο τοσο καιρό η αγάπη μου για σένα μεγαλώνει.στα δύσκολα σκέφτομαι εσένα .μακάρι τώρα να έχεις βρει την ευτυχία στη ζωή σου και να είσαι χαρούμενος.δεν θα σε ξεχασω ποτέ.και εαν η ´´μοίρα᾽᾽μας φέρει ξανά κοντά για 3η φορά θα είναι σαν να μην έφυγες ποτέ απο τη ζωή μου .θα υπάρχεις πάντα μέσα μου .εύχομαι να τα ξαναπούμε στο μέλλον....αγαπητέ παπα

Δεν ειναι ανάγκη φίλε μου να μου κάνεις εξομολόγηση‼ Σε μια εξομολόγηση που με είχε πάρε το παράπονο και έκλαιγα, δεν ξέρω πως μου πέρασες απο το μυαλό. Α, ίσως επειδή παίζεις μπουζούκι αν αληθεύει και ακούω ρεμπέτικα αρκετές φορές έτσι γιατί είχα μπάρμα γνωστό Ρεμπέτη και μου άρεσε κι εμένα... Όχι σαν την Rock metal όμως ;-) Πάντως τα ρεμπέτικα ειναι πολύ επαναστατικά και γουστάρω να τα ακούω‼

Φέτος δίνω πανελλήνιες...ανέκαθεν ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και με οξυμένη σκέψη,απ'ο,τι μου έχουν πει...οι καθηγητές,η οικογένεια και οι συμμαθητές μου είναι σίγουροι πως θα πιάσω την σχολή που θέλω,καθώς διαβάζω πάρα πολύ και γενικώς τα πάω καλά.Κι ενώ όλοι είναι βέβαιοι για την επιτυχία μου,εγώ έχω βυθιστεί σε απόγνωση.Θεωρώ ότι θα αποτύχω παταγωδώς παρά την μεγάλη μου προσπάθεια.Κλαίω κάθε βράδυ και όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω...θεωρώ πως όσα κάνω δεν είναι αρκετά,πως πρέπει να προσπαθήσω κι άλλο,κι άλλο,κι άλλο...έχω φτάσει στο σημείο να μην έχω χρόνο για τίποτα εκτός του διαβάσματος.Νιώθω,όμως,εντελώς άχρηστη και ανίκανη και ζηλεύω τους συμμαθητές μου που δείχνουν να πιστεύουν περισσότερο στον εαυτό τους...είμαι πολύ απαισιόδοξη και δεν μπορώ να δω την κατάσταση αν όχι θετικά,τουλάχιστον ουδέτερα...είχατε κι εσείς παρόμοιες σκέψεις ή είμαι απλά υπερβολική;Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο...απλώς είχα την ανάγκη να εξωτερικεύσω όλα αυτά που μου διαλύουν την ψυχολογία εδώ και περίπου έναν χρόνο..

Γεια σας, ειμαι 24 χρονων και ειχα μια σχεση 3 μηνες οπου και χωρισαμε πριν μια βδομαδα. Το θεμα ειναι πως εχω καθυστέρηση εδω και 8 μερες. Εκανα τεστ εγκυμοσυνης χθες το απογευμα και βγηκε αρνητικο. Επαφη με τον συντροφο δεν ειχαμε ποτε χωρις προφυλακτικο παρα μονο μια φορα που εφυγε καταλαθος αλλα διακοπηκε οταν το καταλαβα. Θελω να σου πω οτι οι πιθανοτητες ειναι ελαχιστες. Παρολο που δεν εχω καλη σχεση με το αγχος νιωθω οτι συμβαινει αυτο που φοβαμαι. Λατρευω τα παιδια και δεν μπορω να σκεφτω το ενδεχομενο της εκτρωσης αλλα και ουτε να ειναι ο συγκεκριμενος πατερας του παιδιου μου.Μηπως το τεστ εγκυμοσυνης δεν ειναι τοσο εγκυρο αν δεν γινει με τα πρωινα ουρα; Ας με καθυσηχασει καποιος ρε παιδια.