ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα ένα ατύχημα που μου προκάλεσε σοβαρό μυικο σπασμο και κυκλοφορούσα με πι . Το Πάσχα πήγα με τον άντρα μου σε 'ένα ξενοδοχείο με θάλασσα κοντά. Εντολή γιατρού να βαδίζω στα ρηχα μέσα στο νερό . Μόλις φτάσαμε κ' κανονισαμε τη διαμονή, η ρεσεψιονιστ πήγε μπροστά στο ασανσερ , ο αντρουλης μου σαν υπνωτισμενος πίσω της, με ξεχασε με το πι, κι όταν αυτή του είπε : η κυρία; έκανε αα, και γύρισε πίσω να με βοηθησει..και τις τρεις μερες που μείναμε σάλιαρίζε στη ρεσεψιον ,κι έγραψε σχόλιο " amazing stuff!! " , στο site του ξενοδοχείου , γενικα φέροταν σα να ημουνα αόρατη. Και ήταν και η γιορτή μου..αρχικά με πιάσανέ τα γέλια, η σκηνή ήταν σαν κόμικ, μετά όμως τσαντιστηκα πολύ, γιατί ήμουν πολύ αδύναμη για να 'αντίδρασω.. γνωμες;

Ρε παιδια συνεχεια ακουμε τις δραματικες επιπτωσεις του καπνου στα πνευμονια και βλεπουμε παραδειγματα εμφανισης καρκινου.....αναρωτιεμαι.....οι ινδιανοι της β. Αμερικης δηλαδη δεν παθαινανε ποτε καρκινο!?...αφου ειναι τοσο κακος ο καρκινος....δεν εχω ακουσει ποτε τιποτα.... Για τους ινδιανους μαλιστα ειχε και θετικες επιδρασεις....τι παιζει

Με τον πρωην μου ειμαστε και δεν ειμαστε μαζι 9 χρονια. Δηλ. Μια χωριζουμε μια τα φτιαχνουμε. Ήμουν κ εγω λαθος δηλ δεν κοιμόμουν σπίτι του δεν πηγαίναμε ταξιδια λογω οικογενειακων προβληματων. Αυτο επρεπε να το καταλαβει. Ολα αυτα ομως τ χρονια τον λεω ν συγκατοικησουμε, δεν μ δειχνει στους δικους τ κ γενικά δεν θελει σχεση μ λεει. Το σεξ ειναι τελειο. Αλλα εγω μεγαλωσα. Θελω εναν αντρα καθημερινα διπλα μ. Εχασα πολλες ευκαιριες λογω του κολληματος μου. Αυτος θελει χαλαρά να μην ειμαστε συνεχεια μαζι. Αλλα αυτα τα χρονια δεν πηγε με καμια. Πως προχωραω; δεν ξερω πως

Ολο και περισσοτερο μου φαινεται οτι πολλες κοπελες δεν ενδιαφερονται για το ιδιο το ατομο, αλλα για τον κοινωνικο του κυκλο. Αυτο που θελουν απο τη σχεση τους ειναι μια "in" παρεα απο αντρες και γυναικες που εχουν δικτυωσεις και "μπλεκονται" παντου, ειτε ειναι εκδηλωσεις,κλαμπ,χιπστεροκαφετεριες,ταξιδια,μπιτσομπαρα στη Γλυφαδα κλπ. Το προβλημα ειναι οτι δεν εχουν ολοι τετοιο κοινωνικο κυκλο για διαφορους λογους πχ οικονομικους η απλως τυχης.Ολο αυτο μου φαινεται καπως,δε ξερω, νομιζω οι σχεσεις δεν ειναι μονο οι εξοδοι και το να πουλας μουρη, αλλα δυστυχως ετσι γινεται σημερα. Εσεις τι γνωμη εχετε ;

..τα κάλλη μου.Τάχα μου εμείς οι γεμάτες δεν αρέσουμε στους άντρες..καλά..τους βλέπω πως κοιτάζουν. Κι άμα φορέσουμε και κανένα μεσάτο φόρεμα με ανοιχτό ντεκολτέ, ξεχνάνε και το όνομά τους.Δεν θα γίνουμε ποτέ Γαλλία, πάρτε το απόφαση.Εδώ είναι νότος ρε!

Εχω παρει εδω κ 2 χρονια σχεδον το διπλωμα οδηγησης και εχω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ βαρεθει να ερχομαι αντιμετωπη με τα περιεργα σχολια οποιου μπαινει ως συνοδηγος στο αμαξι μου. Κ φυσικα οι περισσοτεροι που κανουν αυτα τα σχολια ειναι ολως τυχαιως αντρες. Δεν ξερω πως την εχετε δει εσεις οι αντρες, αλλα καθε φορα που μπαινετε στη θεση του συνοδηγου κ στο τιμονι ειναι καποια γυναικα, νομιζετε οτι αυτοματα παιρνετε το ρολο δασκαλου οδηγησης κ αρχιζετε τις οδηγιες "προσεχε τον μπροστινο σου", "αφησε αυτον να περασει", "μειωσε ταχυτητα". Εχοντας 2 χρονια τωρα το διπλωμα και οδηγωντας καθημερινα μεγαλες αποστασεις λογω δουλειας, εχω εξασκηθει πολυ στο "αθλημα" της οδηγησης. Κ εχω εξοικειωθει αρκετα με το τι συμβαινει στους δρομους. Σιγουρα δεν ειμαι η πιο επιδεξια οδηγος του κοσμου, δεν ειμαι ομως σε καμια περιπτωση κ καμια πρωταρα που, αν μπειτε στο αμαξι της, κινδυνευετε να πεθανετε. Ξερω να αντιδρω εγκαιρως, ξερω να προσαρμοζω την ταχυτητα μου αναλογα με τις εκαστοτε συνθηκες, ξερω να προβλεπω τι βλακεια μπορει να κανει ο μπροστινος μου κ να αφηνω την απαραιτητη αποσταση ασφαλειας κλπ. Αρα, αντι να επιδεικνυετε τις γνωσεις σας την ωρα που κραταμε εμεις οι γυναικες το τιμονι διπλα σας, θα ηταν πιο ωφελιμο να προσπαθησετε να εφαρμοσετε αυτες τις γνωσεις σας, οταν οδηγειτε εσεις. Γιατι απο την μικρη εμπειρια μου στους δρομους εχω να πω οτι τις περισσοτερες μαλακιες στο δρομο βλεπω να τις κανουν οι αντρες. Ειδικα οσοι εχουν "αμαξαρες", θεωρουν οτι επιβαλλεται να τις επιδεικνυουν, οδηγωντας επικινδυνα κ για εντυπωσιασμο κ θετοντας σε κινδυνο, οχι μονο τις δικες τους ζωες, αλλα και των γυρω τους. Κ θα μου πειτε τωρα(ως κλασικοι αντρες) "ναι αλλα εμεις ειμαστε καλυτεροι οδηγοι κ εμπειροι μπλα μπλα. Ακομα κ αν ειστε ο καλυτερος οδηγος κ εχετε απολυτη εμπιστοσυνη στον εαυτο σας, δεν μπορειτε να ξερετε πως μπορει να αντιδρασει καποιος αλλος οδηγος με μια επικινδυνη προσεραση που εσεις θα επιχειρησετε να κανετε. Γι, αυτο, αν θελετε να λεγεστε καλοι οδηγοι, οφειλετε να προσεχετε οχι μονο τους εαυτους σας, αλλα να μεριμνατε και για τους γυρω σας. Και για να τελειωνουμε λοιπον, αν δεν εμπιστευεστε μια γυναικα οδηγο, να μη μπαινετε στο αμαξι της. Αν ομως μπειτε, αυτο σημαινει οτι την αποδεχεστε ως μια ικανη οδηγο, αρα αυτο σημαινει οτι δεχεστε επισης οτι το τιμονι το κραταει εκεινη κ επομενως τις αποφασεις κατα την οδηγηση τις παιρνει εκεινη κ δεν θελει συμβουλες απο τριτους. Αντε γιατι μας κουρασατε.

Μου αρέσει ο τρόπος που τα λες!Αν είσαι 25 και κάτω και μένεις μόνιμα Αθήνα,Θέλω το μειλ σου!

Γεια σας παιδιά μου κάνει εντύπωση που μερικοί άνθρωποι τους λες καλημέρα και η δεν θα απαντήσουν η θα το πουν ξερά σας έχει τύχει ποτέ εσάς αυτό.και ποίος πιστεύεται ότι είναι ο λόγος που το κάνουν.

Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει τη ζωή νιώθει άγχος για το αναπόφευκτο τέλος όταν φτάσει τα 90? Ή το βλέπει σαν το πλήρωμα του χρόνου και σαν κάτι που "όταν είναι να έρθει θα έρθει"? Περίεργες σκέψεις για τα 20 μου αλλά το έχω απορία.

Σε μια χωρα της απολυτης επικρατησης του "φαινεσθαι", εναντι του "ειναι" θεωρειται(απ τους περισσοτερους) αδιανοητο καποιος να μην εξωτερικευει τον πονο του, τη χαρα του κλπ. Αν καποιος κλαιει σε μια κηδεια, οι περισσοτεροι συμπεραινουν οτι ΣΩΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ λυπαται βαθια(κ οχι οτι ας πουμε ειναι γενικα πολυ ευαισθητος κ κλαιει με το παραμικρο). Αντιθετως, αν καποιος στεκεται πιο διπλα κ ειναι ανεκφραστος, οι περισσοτεροι συμπεραινουν οτι αυτος ο ανθρωπος ειναι αναισθητος κ οτι δεν νιωθει τιποτα. ΤΟοοοοοσο μακρια φτανει το μυαλο καποιων ανθρωπων που θεωρουν οτι αυτο που νιωθει καποιος ειναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ Κ ΜΟΝΟ αυτο που δειχνει. Αν δεν δειχνει κατι δηλαδη, σημαινει οτι δεν νιωθει. Αν ειναι δυνατον. Ποση ελλειψη συναισθηματικης νοημοσυνης υπαρχει σε μερικους ανθρωπους, που δεν μπορουν να καταλαβουν οτι δεν ειμαστε ολοι ιδιοι, οτι ο καθενας απο μας εχει μεγαλωσει σε διαφορετικο περιβαλλον, σε διαφορετικες συνθηκες κ οτι ολα αυτα εχουν επηρεασει τον τροπο που ο καθενας απο μας συμπεριφερεται? Οταν εχεις μεγαλωσει σ ενα οικογενειακο περιβαλλον, το οποιο δε σε ενθαρρυνε ποτε να εξωτερικευεις τα συναισθηματα σου ή που, ακομα χειροτερα, σε τιμωρουσε, αν εξεφραζες τον φοβο σου, τη λυπη σου, τη στενοχωρια σου, ειναι ΛΟΓΙΚΟ να εχεις γινει ενας ενηλικας που δεν εξωτερικευει τα συναισθηματα του. Αυτο ομως ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ οτι δεν νιωθεις!!!!! Ημαρτον.Ολοι εσεις που βιαζεστε να χαρακτηρισετε αναισθητο κ προβληματικο καποιον που δεν εξωτερικευει αυτα που νιωθει, πιστευω οτι θα κανατε περισσοτερο καλο στον εαυτο σας, αν προσπαθουσατε να καλλιεργησετε λιγο την ενσυναισθηση σας, αν προσπαθουσατε να συνειδητοποιησετε οτι ολοι οι ανθρωποι δεν εχουμε ιδιες αντιδρασεις κ ΒΑΣΙΚΑ θα κανατε πολυ καλο στον εαυτο σας αν, αντι να περιθωριοποιειτε ανθρωπους, επειδη ειναι "αναισθητοι κ ψυχροι", προσπαθουσατε να ερθετε πιο κοντα τους(αν το θελετε φυσικα) κ να ανακαλυψετε τους τροπους με τους οποιους εκφραζουν, εστω κ εμμεσα, τα συναισθηματα τους. Γιατι ολοι καπως τα εκφραζουμε. Απλα οχι με τον ιδιο τροπο. Καποιος μπορει να εκφραζει τη λυπη του σιωπωντας, καποιος αλλος μπορει να την εκφραζει με το να απομακρυνεται απ τους αλλους κλπ κλπ. Αντι να βαζετε ταμπελες, προσπαθηστε λιγο να ανοιξετε τον τροπο σκεψης σας κ να αντιληφθειτε οτι ο μονος τροπος εκφρασης της λυπης ΔΕΝ ειναι το κλαμα κ οδυρμος!!!