ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 19+ ετών, κοπέλα, πρωτοετής στη Θεσσαλονίκη και έχω απογοητευτεί. Τα στέκια είναι πολύ λίγα και όλα στο κέντρο μαζεμένα, σχεδόν πουθενά αλλού, όπου βασιλεύει το σκοτάδι και η...ησυχία. Γενικά η κατάσταση είναι πολύ ασφυξία, αν κι έχω παρέα. Άλλα άτομα που γνώρισα εδώ λένε ότι αυτό το παθαίνουν πολλοί απ' το 2ο έτος, δηλαδή βαριούνται την πόλη, δεν ήταν όπως τα άκουγαν, έχει πέσει πολύ μάρκετινγκ ότι είναι καλή φοιτητούπολη, αλλά ρε παιδιά τζίφος...Και δεν έχω προϋποθέσεις για να πάρω μεταγραφή. Βέβαια, πολλά παιδιά που κατάγονται από χωριά ή κωμοπόλεις της Β. Ελλάδας τους αρέσει αρκετά, εντάξει, αλλά αν έχεις μεγαλώσει σε πόλη, δεν παθαίνεις και καμιά πλάκα, για να το πω ευγενικά.

Είναι και αυτή η κατηγορία πληθυσμού. Οι μπάρμεν και οι ντι τζέϊς. Νομίζω ότι αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι ξεχωριστή από μόνη της. Μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες και να τους ακούς να σου λένε ιστορίες. Τί ιστορίες; Μάντεψε: για γκόμενες που έχουν πηδήξει όοολα αυτά τα καλοκαίρια που έχουν δουλέψει σαιζόν.Δε 'πα να 'ναι άσχημοι, χοντροί, καραφλοί, κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα; Αυτοί έχουν πηδήξει το σύμπαν, τελεία και παύλα. Όχι ότι έχω κάτι με τους καραφλούς ή με τους (εντελώς υποκειμενικά άσχημους), ξέρετε όλοι τί εννοώ. Κάθομαι και τους ακούω ευχαριστα όμως - οι περισσότεροι από αυτούς έχουν λέγειν και ωραίο τρόπο παρουσίασης της ιστορίας τους. Αλλά ρε φίλε, πραγματικά έχω μια απορία -και νομίζω πολλοί από εμάς-, πώς γίνεται να έχεις πηδήξει τη μισή Ελλάδα, αλλά όσο καιρό σε ξέρω δεν έχεις πηδήξει ούτε κουνούπι; Πώς μιλάς για πεσίματα που οδηγούν σε παρτούζες, όταν μαζεύεις όλο το κουράγιο σου κανά μισάωρο για να πεις μια χλιαρή ατάκα σε γκόμενα που κατά πάσα πιθανότητα θα φας "χ"; Σκέφτομαι όλα εκείνα τα βράδια που βγήκα με προσδοκίες ότι "οκ μπορεί να μην πηδήξω σήμερα, αλλά έστω μια γνωριμία, κάτι θα παιχτεί, δεν παίζει". Αλλά όοοχι καργιολάκι, ουτε καν γνωριμία, βγαίνεις για ποτάκι μέσα σε μια γνώριμη, ωμή και ξεκάθαρη μιζέρια. Τέτοια που λες, μαλάκα μου καλύτερα να άραζα σπίτι και να χάζευα στο Porn Hub, πάλι περισσότερες πιθανότητες να πηδήξω θα είχα. Προφανώς και μιλάμε τώρα για ιστορίες για αγρίους, αλλά έτσι να έχουμε και κάτι να πούμε. Λοιπόν επειδή προφανώς και δεν πήδηξα σήμερα (εύκολα καταλάβατε ότι δεν είμαι ούτε μπάρμαν, ούτε ντι τζέϊ), λέω να πάρω το μαξιλάρι μου αγκαλιά και να πάω για ύπνο, κάποιοι δουλεύουμε κιόλας αύριο. Λοιπον, τα λέγαμε.

Για μια καθυστέρηση-για ένα λάθος που διορθώνεται τελος πάντων, σχόλασα 23:35 γιατί το αφεντικό ήθελε να με εκδικηθεί. Απο το πρωί εκεί... όλα τα γραφεία άδεια...ο κόσμος σπίτια του/ έξω να διασκεδάζει και γω με τον δυνάστη.Νιώθω εξαντλημένος, αδικημένος, ανήμπορος, απογοητευμένος μα πολύ μίσος για το ποιός κανονίζει τη ζωή μου...Σύρθηκα με το μετρό στο σπίτι...ίσα για ένα ντούς και λιγο φαι να κοπεί η πείνα...Για 650 ευρώ απο τις 09:00 το πρωί. Και να σου λεει δικό σου το λάθος (μα πρώτα δικό του). Και να μη σε αφήνει να φύγεις γιατί "πρεπει να βρεθεί το λάθος". Δική του η επιχείρηση, η ζωή μου όχι.Παρανομία στην παρανομία (υπερεργασία, νυχτερινό ωράριο, εκμετάλλευση θέσης συν άλλα πολλά...) όλα ξεχασμένα γιατί απλά θα ψάχνω για δουλειά την άλλη μέρα και πού να βρεθεί σε αυτό το χάος;Αυτός εκδικείται εγώ όχι.Με τι όρεξη να σηκωθείς το πρωί...να πείς δουλεύω ρε, να μαι καλά... Αφεντικά - δυνάστες - αλήτες με μόρφωση.Υπάρχουν και καλοί ίσως. Ίσως/ μπορεί... αλλά όχι για μένα, όχι εδώ. Όχι σήμερα.

Νόμιζα ότι τελειώσαμε αλλά εσύ με θυμηθηκες.. Τελικά δεν θα ξεφυγω τόσο εύκολα απο σένα ! Είναι τοσα τα εμπόδια που έχω χασει κάθε ελπίδα.. Εσύ συνεχίζεις να λες πως μια στιγμη θα γίνουν όλα όσα σχεδιάζουμε. Δεν ξέρω αν πρέπει να σε πιστέψω. Ίσως σου δώσω μια τελευταία ευκαιρία.. Μονο γιατί μου υπενθυμίζεις οτι τουλάχιστον κανεις όνειρα.

Νιώθω χάλια για ενα ακομα βραδυ..γιατι να προσπαθείς να προσπαθεις για εναν ανθρωπο που δεν βρισκει χρονο για σενα που δεν σε νοιαζεται που λεει πως η δουλεια εχει τη πρωτη θεση στη ζωη του μετα εισαι εσυ ..και να τον αγαπας και να του κανεις παραπονο οτι σε ξεχνάει αλλα αυτος να το βλεπει ολο αυτο σαν πιέση και να σου λεει οτι εσυ προσπαθεις να τον σουταρεις και οτι η συμπεριφορά του ειναι πολυ φυσιολογικη? Και οτι αν δεν μπορώ να συμβιβαστω με το ωραριο και τη δουλεια του αυτος δεν μπορει να κανει κατι αλλο...τι να κανω?να περιμενω μηπως αλλαξουν τα πραγματα?φοβαμαι μηπως θέλει αλλη γυναικα και τελειωσα για αυτόν....αν με αγαπουσε δεν θα προσπαθουσε να αλλαξει?Όποια γνωμη ευπρόσδεκτη..Γενικά τι κάνουμε αν δουμε οτι ο αλλος μας λεει πως ετσι ειναι και δεν αλλάζει??

Καλησπέρα μια φίλη μας τα έχει με έναν τραμπουκο που γενικά της έχει κάνει πολλά και πάλι σε αυτόν γυρίζει,κλασική περίπτωση.Έχει τύχει να απειλήσει άτομο από κοινή παρέα επειδή έτυχε και έκατσε δίπλα της... και σήμερα απείλησε τον κολλητό μου για να του πει που βρίσκεται η κοπέλα και ενώ του έλεγε την αλήθεια ότι δεν ξέρει τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει αν του λέει ψέματα.Τώρα εμείς φταίμε να της κόψουμε και την καλημερα η πιστεύετε ότι δεν φταίει αυτή εξολοκλήρου?

Οτι πατάω δεν ταυτίζομαι σε όλες τις εξομολογήσεις. Γι'αυτό υπάρχει, για να μπορείς να το πατάς αν θέλεις, οπότε θέλεις, για οποιονδήποτε λόγο.

..και δεν πρόκειται να σου πώ ή να σου δείξω κάτι αφού ξέρω ότι δεν έχει νόημα εφόσον η ζωή σου και η ζωή μου είναι δρόμοι παράλληλοι που δεν θα συναντηθούν ποτέ..Όμως είναι μερικές φορές που νιώθω ότι μιά δυό εξομολογήσεις ήταν δικές σου κ είχαν να κάνουν με εμάς ...έτσι για να ελπίζω ότι μπορεί να με σκέφτεσαι και να νιώθεις όπως εγώ.Σ'αγαπώ ,να χαμογελάς πάντα και να'σαι καλά.

Είμαι εδώ και 6 χρόνια με κάποιον και συγκατοικούμε τα τελευταία 2. Άρα το πάμε για σοβαρά... Εδώ όμως και κάποιο καιρό μάλλον με φλερτάρει ένας συνάδελφος. Και λέω μάλλον γιατί μέχρι και σε μένα δεν είναι τελείως ξεκάθαρο. Με κοιτάει (όχι πάντα έντονα), και εμφανίζεται συχνά στο δικό μου χώρο εργασίας, με προσεγγίζει με έναν περίεργο σχεδόν διστακτικό τρόπο. Τηλέφωνο δεν μου έχει ζητήσει, Facebook δεν έχει (καρατσεκαρισμένο) και κακά τα ψέματα εγώ δεν θέλω να το ζητήσω κυρίως γιατί ούτε τις τυπικές φιλικές συζητήσεις δεν έχουμε αναπτύξει και θα εκτεθώ... Στην αρχή κολακευόμουν, έπαιρνα τα πάνω μου και ένιωθα πως είχα το πάνω χέρι, χωρίς όμως να θέλω να απιστήσω. Μετά τον σκεφτόμουν λίγο παραπάνω, είχα καιρό να νιώσω αυτού του είδους τον ενθουσιασμό! Μέσα από συζητήσεις με φίλους έμαθα ότι μόλις εχει δημιουργήσει μια σχέση και μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο! Με έχει μια κρύο μία ζέστη. Έχω ψιλοκολλήσει και νιώθω ήδη ενοχές. Κάποια στιγμή λειτούργησε η λογική και αποφάσισα να τον αγνοώ γενικά, να μην τον κοιτάω καν και όντως είχε σταματήσει όλο αυτό. Σε μια πρόσφατη επαγγελματική συνάντηση τον κοιτούσα κάποιες φορές, όπως και εκείνος και ξανάρχισε η όλη κατάσταση. Τον θέλω πολύ, ερωτικά και μόνο. Όμως ούτε θέλω να πληγώσω τον άνθρωπό μου. Και από την άλλη τον έχω απέναντί μου συνεχώς να μου δίνει ελπίδες τις οποίες παίρνει πίσω... Δεν καταλαβαίνω το εξής: Σκωτσέζικο ντους κάνουμε συνήθως σε αυτούς που θέλουμε να κολλήσουν με την πάρτη μας και να πάει κάπου τέλος πάντων. Αν δεν θέλει να προχωρήσει σε κάτι γιατί το ενδιαφέρον? Γιατί με τυρρανάει? Μια ξεκάθαρη κατάσταση μπορώ να την διαχειριστώ μία κατάσταση ντεμί όχι! Τί μπορεί να θέλει από μένα? Πώς να δράσω?

οτι δεν διαβασα οσο ηθελα σημερα επειδη χαζευα.Και τωρα νιωθω τυψεις.Και αυριο ειναι τερμα φορτωμενη μερα.Ας το ξεχασω