Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Το μητρικό μου ένστικτο έχει ξυπνήσει και βροντοφωνάζει! Κάποιος άνδρας δεν υπάρχει στην ζωή μου και φοβάμαι πάρα πολύ μήπως κάνω κάτι με κάποιον μόνο και μόνο για να κάνω παιδί. Δεν λέω για αρπαχτή, αλλά να μπω μέσα σε έναν γάμο με κάποιον που δεν τον θέλω καθόλου, αλλά απλά και μόνο για να κάνω παιδί!
18 χρονων, προσφατα ακουγα ξενη ραπ και κατι ελληνικα. Ολα αυτα ξαφνικα μεταλλαχτηκαν και καταλαβα οτι ακουω μαλακιες..ακουσα Χαρουλα Αλεξιου και με στιγματισε..εδω και 1 χρονο ακουω μονο εντεχνα! Τα αλλα τα σιχαινομαι, δεν βρισκω λογο να τα ακουω, ξερασμα. Χαιρομαι παρα πολυ οταν τα ακουω, σχεδον καθημερινα, στο δρομο, στο σπιτι...δυνατα.
Ειμασταν σε ενα καραβι μαζι αγκαλια, σε φιλουσα, μακαρι να ηταν αληθεια, να πηγαιναμε καπου μαζι, να ειμασταν μαζι!Αλλα παντα θα υπαρχει καποιο Κ, Γ, Μ που θα θες περισσοτερο η θα αισθανεσαι περισσοτερη ασφαλεια εκει, σωστα;
Οσο και αν μας αγαπαει η μανα ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΠΑΣΑΡΧΙΔΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ. ΕΙΜΑΙ 17 ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΗ ΠΟΡΤΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΜΟΥ.ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΓΙΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΣΤΑΝΤΑΡΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΡΟΜΠΟΤ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΟΠΩΣ ΘΈΛΕΙ. Η ΘΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ Η ΟΧΙ.ΠΑΡΤΟ ΑΠΟΦΑΣΗ.
Εχω σχεση εδω και 8 μηνες με ενα παιδι περιπου στην ηλικια μου (26 εγω 28 αυτος)Τα παμε καλα, δεν εχω παραπονο. Δουλευω στην ιδια επιχειρηση μαζι με τον πατερα του και τον βλεπω καθε μερα. Ακομα κι αν δεν εχω καποια δουλεια μαζι του εκεινη τη στιγμη κατι θα επινοησω για να τον δω. Μου χει γινει εμμονη. Αμα δω οτι μιλαει με καποια πιανω τον εαυτο μου να ζηλευει. Περισσοτερο απο οσο θα ζηλευα τον γιο του.Δεν μου αρεσε απο την αρχη που ξεκινησα τη δουλεια. Αρχισε να μου αρεσει λιγους μηνες μετα, οταν ξεκινησα να βγαινω με τον γιο του. Ξερει για τη σχεση μας κι ειναι ανετος. Με συμπαθει. Εξωτερικα μοιαζουν παρα πολυ. Ειμαι σιγουρη οτι ετσι θα γινει το αγορι μου οταν μεγαλωσει. Δεν ξερω αν "ερωτευομαι" την εικονα που θα χει το αγορι μου οταν μεγαλωσει αλλα εχει γινει κουραστικοΔεν εχω δειξει κατι. Ειμαι πολυ τυπικη και οταν τυχαινει να βρισκομαστε μονοι μας παλι δεν κανω σαν λυσσασμενηΝιωθω πολυ ασχημα. Δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτοΔεν θελω να χωρισω αλλα δεν γινεται και να χω κολλημα με τον πατερα του. Τι να κανω;