ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 24 ετών και μέχρι τώρα έχω πάει με γυναίκα μόνο 1 φορά στα 16 μου! (και αυτό σε οίκο ανοχής!). Το ... εργαλείο είναι μικρό (ίσως αυτό να οφείλεται και σε ένα νευρολογικό πρόβλημα που 'χω, δε ξέρω). Σχέσεις δεν έχω κάνει αρκετές. Είμαι χαρούμενος άνθρωπος και ότι και αν τύχει στη ζωή πάντα το αντιμετωπίζω θετικά. Τί φταίει?

Σημερα στο σ/μ είδα ενα γλυκούλι μωράκι - μπομπιράκι που εβγαζε κραυγούλες.Πανέμορφο ξανθούλι με μεγάλα σχιστά τιρκουαζ ματακια. Ολο γελουσε και εκανε ναζάκια.

Πρόσφατα γνώρισα ένα παληκαρι πολύ συμπαθητικό που μετακόμισε εδώ λόγω δουλειάς. Βγήκαμε με την παρέα μου και μου φάνηκε πολύ συμπαθητικός.Δεν έχει παρέες και απ'ότι έδειχνε με συμπάθησε και αυτός. Πήρα την πρωτοβουλία να τον καλέσω κάπου με την παρέα αλλά δεν μπορούσε. Το θέμα είναι ότι τον τελευταίο καιρό νοιώθω πως με αποφεύγει. Ισως να να εχει δουλειες η τρεξιμο.Όμως σκεφτομαι, Μήπως θεώρησε ότι μου άρεσε; Τι παίζει; Κ.26

Και φτάσαμε ξανά με τον μπαμπά μου στο νοσοκομείο για άλλο λόγο όμως τώρα, κάτι που δεν ξέρουμε αν είναι αντιμετωπίσιμο ή μοιραίο. Παρόλα αυτά πάμε με τις καλύτερες διαθέσεις και σκέψεις μέχρι να καταρριφθούν, ίσως. Εγώ σκέφτομαι ότι όλα θα περάσουν και θα γίνουν και αυτά μια ανάμνηση με καλό αποτέλεσμα. Όσοι μπορείτε στείλτε μας τις ευχές σας και θα μας βρουν, όσοι το θεωρείτε αστείο μην μπείτε στον κόπο να σχολιάσετε, άλλωστε δεν είναι ο μπαμπάς σας

Παρατηρω πως θελω να κανω παρεα περισσοτερο με συμφοιτητες μου που μονο οταν με εχουν αναγκη με παιρνουν τηλ και με κοροιδευουν πισωπλατα παρα με την παρεα μου που καθε μερα με θυμουνται και νοιαζονται πραγματικα για μενα.Δεν ξερω γιατι να ειμαι τοσο βλακας με ανθρωπους που με αγαπουν πραγματικα

...ότι ήρθα για δουλειά σε ένα νησι, και ότι σκέφτομαι να φύγω γιατί δεν ασθάνομαι καλά! Ε, σήμερα το πήρα απόφαση ότι αύριο φεύγω και αισθάνομαι πάλι ο εαυτός μου! Έχω μία παράξενη αίσθηση, ότι έκανα μαλακία που ήρθα εξ αρχής,και ότι τώρα φεύγω, αλλά δεν βάζω την ψυχική μου υγεία πάνω από τα χρήματα, ή ό,τι άλλο. Η μάνα μου λέει να προσπαθήσω λίγο,αλλά το θεωρώ χάσιμο χρονου...ήδη σήμερα ξύπνησα με πόνο στο στήθος! Αυτά...

Τελικα οι πιο περιεργοι πελατες ειναι μακραν οι γεροι τα πρωινα στις καφετεριες. Ναι αυτοι με τον ελληνικο που θερμομετρουν το νερο τους κ αν ειναι στους 24 βαθμους κ οχι στους 25 στο στελνπυν πισω κ σου ζητανε καινουριο. Αυτοι που μιλανε μεσα απο τα δοντια τους και νευριαζουν κιολας που δεν τους ακους. Αυτοι που μολις σε δουν οτι εισαι καινουρια σε ενα μαγαζι σε ρωτανε με ανακριτικο υφος ποια εισαι κ αν δουλευεις εδω. Οχι δεν δουλευω εδω απλα σε ειδα να διψας και ειπα να σου προσφερω το νερο μου!!!

Ρε Ιωαννα γυρνα πισω! Μου λειπεις κοριτσι μου!

Έχει μια ηλίθια συνήθεια να με αντιμετωπίζει σαν μωρό. Λες και είμαι 5 χρονών. Εντάξει δεν λέω η μάνα μου θέλει να γίνω ανεξάρτητος και να μην κρέμομαι από τα φουστάνια της. Αλλά ρε σεις άμα δείτε την αδερφή μου πως μου μιλάει τι να πω όπως μιλάνε στα μωρά. Γιατί και δουλειά βρήκα άσχετα πλέον που δεν την έχω αλλά και πάλι μου φέρονται έτσι. Θέλω να σταματήσει αυτό. Αρκετά .Είμαι 22 χρονών γαιδούρι και ξέρω καλύτερα από το καθένα τι μου γίνεται. Τράβηξα του Χριστού τα πάθη έχω κατάθλιψη και έχω και τους δικούς μου να μου λένε μη κάνεις το ένα, μη κάνεις το άλλο, τι ώρα θα γυρίσεις, που θα πας και άλλα τόσα. Και η υπομονή έχει τα όρια της. Σκέφτηκα πολύ σοβαρά τον Οκτώβριο να πήγαινα στον αδερφό μου στην Αγγλία να καθόμουν εκεί μια 10ετία και να δούλευα. Άλλο φρούτο κι εκείνος.Έχει πάρει μια ξένη και κάθε τόσο που μιλάμε πετάγεται κι αυτή και μου λέει τάδε τι κάνεις πως πάει η σχολή να εμείς εδώ καθόμαστε μπλα μπλα μπλα... σκατά. Αν φύγω για εκείνα τα μέρη στο Δουβλίνο θα πάω. Στους τρελό-ιρλανδούς μου. Έκατσα εδώ είπα τουλάχιστον να τελειώσω την σχολή μου και μετά θα φύγω. Τουλάχιστον εκεί δεν θα με αντιμετώπιζαν σαν μωρό. Είμαι 22 χρονών άντρας έλεος δηλαδή.

να μπορούσα να έφευγα από εδώ