ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε μέσα από σοσιαλ, εγώ ηξερα πως ήταν αυτος οχι γιατί δεν ήθελα να στειλω . Μιλούσαμε κάθε μερα ακομα και κλήσεις . Εν τελεί αποφασίσαμε να βρεθουμε από κοντά στη πόλη μου , ήμουν καπως αγχωμένη αλλά εγινε κάτι μεταξύ μας. Ήταν λες και γνωριζόμασταν χρόνια . Μετα από αυτο μιλούσαμε με τον ίδιο ρυθμό και θέλαμε πως και πως να ξαναβρεθούμε . Ήταν σίγουρος ότι θα ρίξω ακυρο αν και το έκανα μετα ξανα φιληθήκαμε . Δεν μπορουσα να ξερω από τοτε γιατί ήμουν κολλημένη στο μυαλό μου με ένα απωθημένο . Αν και είχε ξεκαθαρίσει ότι θέλει να το δουμε κρατούσε ακομα και το χέρι μου εγώ ειπα ότι θέλω να το σκεφτω. Την τελευταία βδομάδα είναι καπως απόμακρος επειδή αρρώστησε δεν θα καταφέρουμε να βρεθουμε . Λέει ότι θα κανουμε καιρό μετα και δεν έχει νοημα. Έχει κακιά εμπειρία απο σχέσεις απο απόσταση και δεν το θέλει. Αν δεν είμαστε μαζί αναγκαστικά θα μείνουμε γνωστοί χωρίς να μιλάμε συχνά , μου ειπε ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη , πως όντως το θελουμε . Εγώ αποφάσισα να στειλω ξεκαθαρισμένο το ότι θέλω να το δουμε αλλά δεν απάντησε ακομα. Γιατί ξαφνικά εγινε έτσι ; Έχω κολλήσει γιατί είχα συνηθίσει να μιλαμε κάθε μερα και να με ρωτάει για τα παντα. Τωρα λέει δεν είναι αδιαφορία απλώς προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες, εγώ έχω κολλήσει . Έφταιξα που δεν ήξερα και ήμουν μπερδεμένη αλλά δεν είναι δυνατόν να ξέρω από το πρώτο ραντεβού . Το να βρεθούμε μια φορά το μήνα το θεωρεί κοροϊδία αλλά άμα δεν βγεις και δεύτερη και Τρίτη φορά πως θα καταλάβεις ;Θεώρησα ότι ήταν γρήγορο για τα δεδομένα μου . Αν και είπε να το δούμε. Μάλλον τα σκατωσα . Ήταν πρώτη φορα που πίστεψα ότι θα ξεπεράσω το απωθημένο . Τι κάνω;

Όλοι εύχονται τα καλύτερα και μετά σε αφήνουν μόνο. Να περάσεις τέλεια, υγεία, χαρά, ευτυχία, αλλά άντε γειά τα λέμε.

Αν δεν έχεις ορθή και λογική σκέψη μπορεί να παρασυρθείς και να νομίζεις πως έχεις τα πάντα χωρίς να έχεις τίποτα. Πραγματικά μου συνέβη αρκετές φορές αυτό. Συνήθως έτσι γίνεται. Φυσικά δεν παρασύρομαι επειδή δεν παύω να σκέφτομαι λογικά. Ξέρω τι έχω και τι όχι. Όταν λέω ότι θέλω να κάνω οικογένεια υπάρχουν άνθρωποι που συνήθως μου λένε ότι κι όσοι έχουν οικογένεια περνούν δύσκολα, πολλές υποχρεώσεις. Όταν λέω ότι επιθυμώ σχέση μου λένε πως και οι σχέσεις κάποιες φορές είναι ψεύτικες ή ότι χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να την διατηρήσεις κι αν είμαι διατεθειμένος να κάνω υποχωρήσεις. Όταν λέω ότι ναι θέλω να κάνω υποχωρήσεις τότε μου προβάλλουν το επιχείρημα ότι δεν είναι σωστό να γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν για να κερδίσεις κάτι. Ή το αντίθετο. Όταν λέω πως θα ήθελα να έχω φίλους αμέσως μού προβάλλουν το επιχείρημα ότι και οι φιλίες δεν κρατούν πολύ κι ότι σ' αυτές τις σχέσεις υπάρχουν δυσκολίες ή προσποίηση. Όταν πω ότι επιθυμώ τον έρωτα μου λένε πως και οι πολλές ερωτικές εμπειρίες δεν κάνουν καλό, δείχνει ανασφάλεια κάτι τέτοιο, ότι πολλοί πηγαίνουν με διάφορες και διάφορους για να νιώσουν επιβεβαίωση. Όταν μιλήσω για έλλειψη ερωτικών εμπειριών θα μου πούνε πως κάτι κάνω λάθος και έχω οδηγηθεί εκεί. Συμπέρασμα: Μπορεί να σε κάνουν να πιστέψεις πως έχεις τα πάντα στη ζωή σου χωρίς να έχεις τίποτα. Τόση χαρά βλέπω, τόσες παρέες, τόσους ερωτευμένους που αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι έχουν άγχος κι έννοιες και καλύτερα να ήταν μόνοι. Αλλά δεν μένουν μόνοι για να δουν πώς είναι. Η αλήθεια είναι πως και οι φιλίες και ο έρωτας αξίζει και το να μοιράζεσαι στιγμές με τους άλλους. Όσες δυσκολίες κι αν έχουν οι σχέσεις. Οπότε καλό θα είναι να μην προβάλλουν εκ του ασφαλούς τις δυσκολίες των σχέσεων κάποιοι όταν μάλιστα είναι με τα μπούνια μέσα σε αυτές. Είναι σαν να πάω εγώ σ' έναν άστεγο ας πούμε που επιθυμεί διακαώς ένα σπίτι και να αρχίσω να του λέω ότι τα σπίτια έχουν έξοδα και διάφορα τέτοια. Ας σκέφτονται λοιπόν κάποιοι πριν παρουσιάσουν τα προνόμιά τους ως βάρη.

Τα τελευταία 2 χρόνια όλη μου η ζωή σταδιακά διαλύεται. Και τώρα έφτασε σε ένα σημείο όπου δε φαίνεται φως από πουθενά και ποτέ. Πέρασα αρκετά τραυματικά γεγονότα λόγω θεμάτων υγείας (από τα οποία πάσχω ακόμα) τα οποία εκτός από το σώμα μου επηρέασαν εμφανώς και την ψυχολογία μου. Φίλους και δικούς μου ανθρώπους γενικότερα είχα λίγους και καλούς, τώρα οσο παράλογο και αν ακούγεται δεν έχω κάποιον άνθρωπο που με νοιάζεται, που ξέρω ότι θα ερθει δίπλα μου σε μια δύσκολη στιγμή. Άρα είμαστε καθαρά εγώ και ο εαυτός μου, από εκείνον αναζητώ κουράγιο. Επαγγελματικά είμαι κι εκεί χάλια, σπουδάζω ενώ παράλληλα έχω κάνει πολλές αιτήσεις για δουλειά χωρίς να έχει γίνει καμία δεκτή. Παράτησα σιγα σιγα και ό,τι χόμπι είχα και πλέον έχω καταλήξει στα 20 χρόνια μου να λειτουργώ σαν υπερήλικας, με το ζόρι βγαίνω από το δωμάτιό μου για οποιονδήποτε λόγο. Βλέπω τους συνομήλικούς μου πως μπορούν να βγαίνουν, να διασκεδάζουν, να έχουν τις δουλειές τους, τις παρέες, τις σχέσεις τους, να κάνουν τα ταξίδια τους, να γεμίζουν με όποια εμπειρία τη ζωή τους και ενώ χαίρομαι για εκείνους, στενοχωριέμαι ταυτόχρονα πολύ για εμένα που δε μπορώ να έχω ό,τι εκείνοι. Επίσης φοβάμαι να προσεγγίσω νέο κόσμο γιατί σκέφτομαι, αν οι παιδικοί μου φίλοι και άνθρωποι που με ήξεραν τόσα χρόνια τόσο καλά με ξέγραψαν, τότε με πόση ευκολία θα μπορούσε να το κάνει ένας ξένος; Οπότε δε βρίσκω το νόημα να το κάνω, νιώθω ότι εν τέλει θα πληγωθώ χειρότερα. Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία εδώ και λίγους μήνες αλλά δεν έχω δει κάποια βελτίωση, δεν ξέρω αν είναι μικρό το διάστημα ή δε λειτουργεί σε εμένα. Δεν έχω ξανανιώσει πιο χάλια στη ζωή μου, κυριολεκτικά νιώθω ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για βελτίωση σε κανέναν τομέα και ότι τίποτα δεν έχει νόημα. Συγγνώμη αν κούρασα με το σεντόνι, αλλά είχα την ανάγκη να νιώσω ότι κάποιος θα με διαβάσει έστω και ανώνυμα...

Τα τελευταία χρόνια διαγνώστηκα με βαρηκοια η οποία ήταν τότε σε σχετικα μικρό βαθμό και ο ΩΡΛ με ενημέρωσε ότι σε 10 χρόνια θα χρειάζομαι ακουστικα. Είμαι πολύ νέος 20+ και δεν μπορώ να το αποδεχτώ. Όλα αυτά που θεωρούσα προβλήματα δεν ήταν πραγματικά προβλήματα σε σχέση με αυτό. Ήδη βλέπω ότι χειροτερεύει η ακοή και ότι συχνά ρωτάω να επαναλάβουν και δυσκολεύομαι να ακούσω όταν έχει πολύ θόρυβο. Πρέπει απλά να το αποδεχτώ ότι κάποια όνειρα θα μείνουν απλά όνειρα

Ειμαι σε σχεση με τη σύντροφό μου εδω και 3 χρόνια. Γενικα τα παμε καλα και δεν εχουμε θεματα περα απο μικροπραγματα που υπαρχουν σε καθε σχεση. Ενα θεμα ομως που εχω εγω ειναι η χρηση που η ιδια κανει στα σοσιαλ μιντια. Εγω παρολο που εχω σοσιαλ μιντια δεν ποσταρω σχεδον ποτε φωτογραφιες μου κ γενικα δεν με εκφραζει καθολου αυτη η σύγχρονη ταση του να πρεπει ολη μας τη ζωη να τη μοιραζομαστε στα σοσιαλ. Εκεινη συχνα πυκνα ποσταρει σελφι φωτο της στον καθρεφτη λιγο πριν βγει (καλοντυμενη και με ωραιο μακιγιαζ) ή σελφι απο το γυμναστήριο. Ξερω οτι αυτό ειναι στις μερες μας μια πολυ συνηθισμενη συμπεριφορά απο άντρες κ γυναίκες και εχουμε φτασει στο σημειο να το θεωρουμε απόλυτα φυσιολογικο, σε σημειο που αν κάποιος ενοχλειται απο αυτο τον βαφτιζουμε ανασφαλη. Εμπιστευομαι τη συντροφο μου κ δεν θεωρω οτι θα με απατουσε, παρολα αυτα δεν βρισκω αυτη την συμπεριφορά φυσιολογικη απο μια κοπελα που ειναι σε σχεση. Ειναι αλλο το να ανεβασεις μια φωτογραφια για να μοιραστεις μια ωραια στιγμη απο μια εξοδο σου με αλλα ατομα, ή απο ενα ταξιδι με φοντο ενα ωραιο τοπιο κ αλλο το να ανεβαζεις μια φωτο στην οποια το μονο που προβάλλεις ειναι η εμφανιση σου. Ξεκαθαρα οταν ποσταρεις μια τετοια φωτογραφια αναζητας προσοχη. Καταλαβαινω οτι το να θες να αρεσεις ειναι θεμιτο, ομως το να μπαινεις συχνα στη διαδικασία να ανεβασεις μια φωτο με μονο κινητρο το να δεχτεις θαυμασμο, εμενα μου φαινεται περίεργο. Και ξαναλεω, ο λογος που με ενοχλεί αυτη η συμπεριφορά δεν ειναι επειδη θεωρω οτι θα με απατησει η κατι τέτοιο, απλα με προβληματιζει το οτι η κοπελα μου αναζητα τετοιου είδους επιβεβαιωση απο αλλους οσον αφορα την εμφανιση της. Ναι, ξέρω οτι οι περισσότεροι κανουν το ιδιο στις μερες μας, αλλα αυτο δεν σημαίνει οτι οσοι το κανουν δεν εχουν θεμα ανασφαλειας και δεν αναζητουν επιβεβαιωση. Ξερω οτι πολλοι θα μου πειτε οτι ειμαι υπερβολικος και ανασφαλης, αλλα δεν θεωρω υγιες το να ανεβαζεις μια φωτο του εαυτου σου και να χαίρεσαι με καθε λαικ που παίρνεις. Το οτι το βλεπουμε παντού γυρω μας δεν σημαινει οτι ειναι υγιες. Η κάτι αλλά τρελά που ακουω οτι κάποιοι άνθρωποι προγραμματιζουν να ανεβασουν μια φωτο συγκεκριμένη ωρα ωστε να πάρουν πιο πολλα λαικ. Αν εισαι καμια πασιγνωστη influencer και βγαζεις λεφτα απο αυτο μπορω να καταλάβω την τοση υπερπροσπάθεια, σε καθε αλλη περίπτωση όλο αυτο μου φαίνεται εντελως μη υγιες.

Καλησπέρα, πριν ένα μισή χρόνο επέστρεψα στο χωριό! γνώρισα το αγόρι μου από κοινούς φίλους! Βέβαια οι φίλοι μου ήθελαν να μου κάνουν κατάσταση με ένα άλλο άτομο από τη παρέα που έλειπε εξωτερικό εκείνο το διάστημα και θα επέστρεφε. ξεκίνησα λοιπόν να έχω σχέση με το αγόρι μου, το πρώτο τετράμηνο ήταν όλα πολύ καλά! Είχαμε καλή επικοινωνία.το επόμενο εξάμηνο όμως ξεκινήσαμε κ δεν είχαμε καθόλου σ*...* επαφές, Και θα πω λάθος μου, διότι έκανα υπομονή. Γύρω στον Αύγουστο με τα πανηγύρια αρχίσαμε να βγαίνουμε * εγώ είμαι κ ήμουν πολύ του έξω, το αγόρι μου όμως με το ζόρι. Και ένα βράδυ έφυγε νωρίτερα, έμεινα έξω με τις φίλες μου κ φίλους του. Λέγοντας " φίλο" του που θέλανε να μου κανονίσουν πριν γνωρίσω το αγόρι μου. Και εκεί σε ένα τραγούδι με αγκάλιασε! Δεν έγινε τίποτα άλλο. Ένιωσα περίεργα ήταν απρόσμενο. Από τότε τον σκεφτόμουν συχνά. Τον έβλεπα συχνά κ πάντα στα τραπέζια με έβαζαν δίπλα του να κάθομαι. Βέβαια εγώ παρόλο που τον σκεφτόμουν τον απέφευγα. Απέφευγα να τον κοιτάζω. Έλα που μια μέρα έφυγαν μαζί και το τότε αγόρι μου πήγε ν με φιλήσει αλλά εγώ ντράπηκα μπροστά στο φίλο του κ το απέφυγα. Ας φύγουμε από το καλοκαίρι. Ήρθε το φθινόπωρο τρεις μήνες ακόμα πέρασαν χωρίς σ**....επαφές, χωρίς να πάμε διακοπές γτ ποτέ δεν είχε χρόνο. Έκανα υπομονή - λάθος μου. Δε χωρίσαμε βέβαια γι'αυτό- χωρίσαμε γιατί θέλουμε διαφορετικά πράγματα στο μέλλον θέλει να φύγει εξωτερικό και να κάνει μια ζωή χωρίς να λογαριάζει για εμένα. Ήρθε το τέλος της σχέσης. Αλλά βλέπω συχνά το " φίλο " του λόγω του ότι οι χώροι εργασίες μας είναι κοντά. Πάντα είναι πρόθυμος να με βοηθήσει σε όλα, πάντα χαμογελαστός. Βέβαια δε ξέρω εάν τρέφει συναισθήματα για εμένα γτ μια βραδιά ήταν στο ίδιο αμάξι με το τότε αγόρι μου, επέστρεφαν από διακοπές με αγόρια φιλους..κ του είπε να με ρωτήσει για μια κοπέλα, μου φάνηκε κ ξεκαρφωμα για να μη καταλάβει τπτ ο τότε δικός μου. Μπορεί σαφέστατα να ήταν κ απλά ιδέα μου. Το θέμα είναι όμως τώρα, κάνεις σχέση με φίλο του πρώην σου όταν ζεις σε χωριό; θα μου πεις η Καμίλα δε ντράπηκε ποτέ να μπει στη θέση της Νταϊάνας. Δε ξέρω φυσικά αν ενδιαφέρεται ο τύπος και ας είν' χαμογελαστός πάντα μαζί μου. Δεν αφήνω τη φαντασία μου να οργιάζει. Τι να πω μπορεί να παρεξήγησα την αγκαλιά; το άγγιγμα της μέσης; Πείτε μου την άποψη σας! Ευχαριστώ

Βρέχει και εγώ σκέφτομαι ότι ποτέ δεν θα είμαι αρκετή. Πάντα κάτι θα βρει να κρίνει, κάτι που θα θέλει να αλλάξω.. Αυτός όμως δεν έχει αλλάξει καθόλου προς το θετικό. Ίσα ίσα, έχει γίνει πιο αδιαφορος, δεν τον νοιάζουν οι ανάγκες μου. Έχει νόημα να προσπαθήσω; Σε μια σχέση, οκ είναι δεκτό να ζητάς από το ταίρι σου να αλλάξει κάποια πράγματα, κάποια άσχημα στοιχεία του χαρακτήρα του. Αλλά όταν η κριτική δεν σταματάει παρόλο που έχεις κατανοήσει τα λάθη σου, και έχεις ζητήσει συγνώμη, έχει νόημα να προσπαθείς; Δεν λέω, εφταιξα σε πολλά πράγματα. Έκανα πράγματα που είναι ασυγχώρητα. Αλλά όταν επιλέγεις να διατηρήσεις τη σχέση, δεν σημαίνει ότι πρέπει να συγχωρέσεις και να συνεχίσεις;

Και όχι δεν θα πω τα κάλαντα φυσικά, αλλά θα πω τα εσώψυχά μου με συντομία. Είμαι 38 και κάτι και νιώθω ένα κενό μετά από διάφορα που ζω χρόνια. Βρήκα δουλειά τα τελευταία χρόνια μετά από καιρό ανεργίας και ο Θεός βοηθός, τα πηγαίνω καλά. Έφτιαξαν κάπως τα οικονομικά μου, αλλά τα αισθηματικά μου είναι ανύπαρκτα εδώ και έξι ολόκληρα χρόνια. Δεν έχω εφήμερες σχέσεις διότι δεν θέλω. Θέλω κάτι σταθερό και αληθινό. Κοινωνικοποιούμαι κάπως, αλλά δεν συμβαίνει κάτι. Εμφανισιακά είμαι καλά, απλώς ένα τίποτα σε αυτά. Δεν έχω χαρεί να νιώσω ερωτευμένη και ότι βρήκα τον άνθρωπό μου και όλο αυτό με κουράζει ψυχολογικά και με αδειάζει. Τα είπα και εγώ και βλέπω τελικά πως είμαστε πολλοί που έχουμε αυτό το παράπονο. Γύρω μου όμως δεν βλέπω μοναξιές και μου φαίνεται παράξενο. Καλά Χριστούγεννα!

Κοίταζα τα αστέρια στον καθαρό βραδινό ουρανό, εκεί, λαμπερά, αμίλητα και υπεροπτικά. Όσες σκέψεις και αν με βασανίζουν, όσα βαριά προβλήματα και αν έχω, όση θλίψη και να με διακατέχει αυτά εκεί, αδιάφορα! Εκατομμύρια πέρασαν πριν απο μένα, εκατομμύρια θα περάσουν αλλά τ'αστερια εκεί, λέτε να τα νοιάζουν τα προβλήματα μας, τα άγχοι και οι δυσκολίες μας; ούτε κάν! Γι'αυτά, όλα αυτά είναι ασήμαντα, αδιάφορα, μιας και όλα θα χαθούν με το που χαθεί η σκέψη μας, γιατί όλα δεν είναι παρα μία σκέψη. Στην ανελεή αιωνιότητα, στο αδυσώπητο άπειρο, εκεί που ο χρόνος σταματά, εκεί που ο χρόνος τρέχει, εκεί που ο χρόνος είναι μία ανθρώπινη εφεύρεση και απλά δεν υπάρχει, για τ'αστερια όλα αυτά είναι ασήμαντα. Μήπως παίρνουμε την ζωή πολύ στα σοβαρά; Μήπως πρέπει απλά να ζήσουμε χωρίς φόβο; Ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται και όταν το αντιληφθούμε έρχεται ο απόλυτος εξαγνισμός, όλα τα βάρη φεύγουν απ'τις πλάτες μας και γινόμαστε πούπουλο που χορεύει στο φύσημα του ανέμου, δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά.....