Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
οταν θελεις, γινεσαι ο πιο τρυφερος αντρας του κοσμου. Μου αρεσει που εισαι δυναμικος. Ειναι κατι που θαυμαζω πανω σου. Αλλα μου αρεσει και η τρυφερη πλευρα σου τοσο πολυ! Ξερω οτι μαζι μπορουμε να ειμαστε χαρουμενοι. Ας το επιχειρησουμε λοιπον. Ας προσπαθησουμε μαζι! Μου αρεσει που νοιαζεσαι για μενα και με φροντιζεις. Θελω κι εγω να κανω το ιδιο για σενα αν με αφησεις. Χαιρομαι να ακουω οτι με αγαπας. Δεν το χορταινω ποτε. Σε αγαπω. Δεν θα παραιτηθω απο σενα. Θα προσπαθησουμε μαζι. Καληνυχτα.
Το βαλς των χαμενων ονειρων.Γνωριμη μουσικη αλλα δεν γνωριζα και ουτε εψαξα ποτε μου τον τιτλο της συγκεκριμενης μελωδιας.και εκει που καθομαι και κοιταω τον ουρανο αρχιζει και παιζει ξαφνικα στα ακουστικα μου.Τα ματια μου γεμιζουν δακρυα,μνημες απο τα παιδικα μου χρονια ερχονται στο μυαλο.Μνημες ωραιες απο ξεγνοιαστα ανεμελα χρονια,ατομα που εχουν φυγει απο τη ζωη πια και ειχα καιρο να φερω στη σκεψη μου.Κοιταζω να δω τον τιτλο.Το Βαλς των χαμενων ονειρων.Ποσα ονειρα χαμενα,ποσες σκεψεις.Πως καταντησα ετσι?Που πηγε εκεινο το παιδι και τα ονειρα του?το εχασα για παντα?μα ειμαι μολις 22.
Αλλά σταμάτα σε παρακαλώ να με πληγώνεις. Το κάνεις καθημερινά. Δεν μπορώ να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Πονάω. Αν θες να φύγεις, φύγε μια και καλή. Μην με πληγώνεις συνέχεια ενώ παράλληλα μου δίνεις τα εντελώς αντίθετα μηνύματα. Αν θέλεις πράγματι να ψάξω την τύχη μου αλλού, φύγε και άσε με να κάνω ό,τι νομίζω. Προσπαθώ να είμαι λογική και να μην επηρεάζομαι αλλά πληγώνομαι. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Σταμάτα να με πληγώνεις. Πονάω ρε γαμώτο. Έχεις καταλήξει να μου χαλάς τη διάθεση κάθε μα κάθε φορά που διαβάζω τα μηνύματά σου. Είμαι ευδιάθετη και στο τέλος κλαίω.
Έχω ακμή στην πλάτη τα τελευταία χρόνια η οποία μου έχει αφήσει του κόσμου τα σημάδια. Όχι, το στυλ μου προηγουμένως δεν ήταν μόνο αθλητικές μπλούζες ή/και V. Νιώθω απαίσια για την κατάσταση μου και δεν τολμώ να φορέσω αμάνικη μπλούζα ή και στράπλες εάν δεν συνοδεύεται από ζακέτα/10 τόνους μεικ απ σώματος, ειδικότερα δεν τολμάω να κάνω σχέση με κάποιον μήπως και με κρίνει γι'αυτό. Είναι αντιαισθητικό για κοπέλα και το ξέρω. Έχω πάει σε άπειρους δερματολόγους και το μόνο που έχουν να μου πουν είναι ότι είναι ακμή εφηβείας, 26 ΧΡΌΝΩΝ είμαι παρεμπιπτόντως.. Και να πω ότι δεν περιποιούμαι το σώμα μου και τον εαυτό μου θα παραδεχόμουν ότι το αξίζω, αλλά το έχω ξεφτιλίσει στην περιποίηση σε σημείο υπερβολής και απλά κουράστηκα να είμαι τόσο προσεκτική