ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λειπεις ακομα.Θυμαμαι τις φορες που βρεθηκαμε κοντα. Που μιλησαμε. Που κοιταχτήκαμε. Που γελασαμε. Που τυχαια συναντηθήκαμε στην παραλια. Και νιωθω ενα κενο. Θα ηθελα να τις ζησω ξανα απο την αρχη. Μαζι σου. Ομως τώρα πια μακρια σου, εκει οπου βασιλευει η λογική, γινονται μνημες αμφιβολίας ολες, για το αν ενιωσες κι εσυ οπως εγω. Ή αν βρεθηκες κοντα μου απλα για επιβεβαίωση. Το ευχάριστο ειναι οτι οι πιθανοτητες να συναντηθούμε ξανα είναι ευτυχώς ελαχιστες και για το καλο μου θα τις κανω ακόμα πιο μικρες. Αν ομως δεν θα υπάρξει αλλη επιλογη, αυτο δε θα ειναι προς οφελος μου, το προαισθανομαι.

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι αλλαξε ετσι η συμπεριφορά σου. Ενω επεδιωκες να ειμαστε συνεχώς μαζι, επιδιώκεις το να μη με πετυχαινεις. Σκέφτηκα τα χειρότερα, όπως κανω πάντα ωστε να μην ενθουσιάζομαι ασκοπα. Τα ματια σου ομως χθες, ο τροπος που με κοιταξες, με εκαναν να αισθανθω τη βαθια σου θλιψη. Εισαι ερωτευμενος μαζι μου και εσυ, η έστω, εισαι λιγο πριν τον ερωτα!

Πηγαίναμε για γάμο,φουλ ερωτευμένοι..αλλα η μανούλα του αποφάσισε ότι δεν της αρέσω τελικά. Κ ο χρυσός μου την άκουσε.Σας ευχαριστώ για το μάθημα που μου δώσατε.αλλα θα τα βρείτε ολα μπροστά σας.

μία απερίγραπτα ξεδιάντροπη ύπαρξη,που τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σε κάνει να μου συμπεριφερθείς τουλάχιστον,όπως άξιζε σ'αυτό που μοιραστήκαμε.Σκόπιμα δεν χρησιμοποιώ άλλη λέξη,γιατί θα την καταλάβαινε μόνο κάποιος που την ένιωσε...Όχι εσύ...Άσε τα μεγάλα λόγια,γιατί είσαι ανίκανη να ζήσεις μεγάλους έρωτες. Κοίτα να βρεις κανέναν άλλον,να παίρνεις τη "δόση σου"...και κυρίως,μείνε σ'αυτά που αντέχεις και αυτά που μπορείς να ελέγχεις.

Δεν πιστεύω ότι είμαι ούτε καμία κουκλαρα άλλα ούτε άσχημη. Είμαι μια απλή κοπέλα. Παρόλα αυτά μου έχει τύχει κάποιες φορές να περνάω Και να μ φωνάζουν "πατσαβούρα,ουυ" κτλ. Όπως σήμερα.Αυτό με κάνει να νιώθω χάλια Και μου εχει δημιουργήσει κομπλεξ όπως να μη Θέλω να περνάω μπροστά απο παρέες αγοριών και Γενικα αρκετές φορές να περνάνε απο δίπλα μ και να σκέφτομαι "τωρα θα με πουν άσχημη".Δε μπορώ να καταλάβω τι πρέπει να αλλάξω. Τι είναι αυτό που με κάνει τόσο απωθητική για να φτάσει ο άλλος στο σημείο να μου φωνάζει τέτοια πράγματα?! Είναι τόσο γαϊδουρια να μειώνεις ετσι έναν άγνωστο. Αν δε σου αρέσει κάτι μην το κοιτάς ρε γαμωτο!

Ότι είμαι biΈκανα κάτι με μια φίλη μου στο πρώτος έτος Άργησα να αποδεχτώ ότι μου αρέσει άτομο του ίδιου φύλου Αργότερα γνώρισα την επόμενη κοπέλα με την οποία προχώρησα σε σχέση και με βοήθησε αρκετά ώστε να καταλάβω τον σεξουαλικό μου προσανατολισμόΈχω αρχίσει να το αποδέχομαι και νιώθω εντάξει με αυτό Παρολαυτα θα ήθελα να κάνω κάτι με περισσότερες κοπέλες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μ' αρέσουν οι άντρες

Είμαι γιατρός και σήμερα μου συνέβη το πιο άσχημο πράγμα της ζωής μου.Είχα βγει και στο δρόμο συνάντησα μία παλιά πελάτισσα μου .Είχε τον γιό της μαζί και αφού με χαιρέτησε λέει στον γιό της."Αυτός είναι ο γιατρός που με συμβούλεψε να κάνω έκτρωση οταν ημουν εγκυος σε εσενα αλλά εγώ το μετάνιωσα".Λίγο τακτ κι ευγένεια δεν έβλαψαν κανέναν! Είναι δυνατόν να τα λέει αυτα στην μέση του δρόμου;;;;!!!!

Ποσο άσχημο συναίσθημα...να εισαι δίπλα στην σου στο νοσοκομείο που παλεύει...ο πατέρας σου στην ίδια κατάσταση...να εχεις ισοπεδωθεί σωματικά και κυρίως ψυχολογικά και ο σύζυγος σου να σε κανει χειροτερα απο οτι εισαι...το τρελόσοι σου ηταν μαχαίρια στην καρδιά μου...οπως και να χει...έστω απο εδω...τον ευχαριστώ απο τα βαθύ της καρδιάς μου...

φιλιά και χάδια να μου κάνει, ξέρεις που, εσυ παραμένεις ο μεγαλος μου έρωτας. Απο οταν με παράτησες, μου πηρε λιγο χρονο αλλα έμαθα να ζω έτσι. Μου αρκεί να παιρνω τη δόση μου καθε τόσο απο σένα. Φανταζομουν οτι κι εσενα σου αρκούσε αυτο. Οπως και να χει έτσι είναι.

Ειμαι με το αγόρι μου σχεδον 5 χρόνια. Και οι δύο δεν είμαστε καλά οικονομικά, κυρίως αυτός. Δεν έχει δουλειά και δεν βρίσκει βασικα. Περσυ πηγε 2α Λυκείου (3η σε νυχτερινό) και ήλπιζε πως φέτος τελευταία χρόνια θα έπαιρνε το απολυτήριο και θα έδινε πανελλήνιες (είναι 25+ δεν μπορεί πάλι να τα παρατήσει). Τα πράγματα ομως κυλούν άσχημα. Το σπίτι που μένει ήταν ενός συγγενικού προσώπου το οποίο τωρα τον πετάει στο δρόμο με έξωση. Δεν έχει κανέναν να τον υποστηρίξει, το τονιζω αυτό, κανέναν. Κι εγώ δεν έχω εισόδημα ακομα (κι εγώ φοιτήτρια 22 παω για 2ο έτος τώρα λόγω δυσκολιών) μένω στους γονεις μου και στην ουσια εξαρτιεμαι απο αυτούς. Εδώ σπίτι μας δεν νομίζω να δεχτούν να μείνει. Τι θα κανω μου λέτε? Θα τον αφήσω σοβαρά να μείνει στο δρόμο οπως λέει? Δεν ξέρω πως να το χειριστώ αλλά πρέπει να βρεθεί λύση! Δεν μου έρχεται καμία όμως!!! Βοήθεια ρε παιδιά τι θα κάνω!?