ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ποιος σεβάστηκε "αυτό που είχαμε" το ξέρεις πολύ καλά. Και αν είχες λιγη τσίπα "αυτο που είχαμε" δε θα το ξαναπιανες στο στόμα σου. Βρες καμια άλλη να σκοτώνεις την ωρα σου και αν γίνεται να την... ξεφτυλισεις. Διπρόσωπε.

Του να ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες συνάντησης με κάποιον που δε μας θέλει..Κι εγώ σε αυτό στοχεύω. Μου λείπεις μωρό μου αλλά δε με θέλεις. Καλύτερα να μη σε δω ξανά ποτέ.

ονειρευτηκα ξανα χτες..μαλλον το υποσυνειδητο μου μου λεει κατι..δε θα ξεφυγεις ποτε απο το απωθημενο μου..

και αδιαφορω για τη γνωμη των υπολοιπων. Δεν με αγγιζουν πια τα λογια κανενος. Μονο τους δικους μου ανθρωπους φοβαμαι μην πληγωσω. Και μην ανοιξω τωρα το στομα μου. Ασε. Γιατι δεν ειμαι και πολυ ευγενικη.

ενα πραγμα μονο..καλοκαιρινοι ερωτες..

Μου λειπεις ακομα.Θυμαμαι τις φορες που βρεθηκαμε κοντα. Που μιλησαμε. Που κοιταχτήκαμε. Που γελασαμε. Που τυχαια συναντηθήκαμε στην παραλια. Και νιωθω ενα κενο. Θα ηθελα να τις ζησω ξανα απο την αρχη. Μαζι σου. Ομως τώρα πια μακρια σου, εκει οπου βασιλευει η λογική, γινονται μνημες αμφιβολίας ολες, για το αν ενιωσες κι εσυ οπως εγω. Ή αν βρεθηκες κοντα μου απλα για επιβεβαίωση. Το ευχάριστο ειναι οτι οι πιθανοτητες να συναντηθούμε ξανα είναι ευτυχώς ελαχιστες και για το καλο μου θα τις κανω ακόμα πιο μικρες. Αν ομως δεν θα υπάρξει αλλη επιλογη, αυτο δε θα ειναι προς οφελος μου, το προαισθανομαι.

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι αλλαξε ετσι η συμπεριφορά σου. Ενω επεδιωκες να ειμαστε συνεχώς μαζι, επιδιώκεις το να μη με πετυχαινεις. Σκέφτηκα τα χειρότερα, όπως κανω πάντα ωστε να μην ενθουσιάζομαι ασκοπα. Τα ματια σου ομως χθες, ο τροπος που με κοιταξες, με εκαναν να αισθανθω τη βαθια σου θλιψη. Εισαι ερωτευμενος μαζι μου και εσυ, η έστω, εισαι λιγο πριν τον ερωτα!

Πηγαίναμε για γάμο,φουλ ερωτευμένοι..αλλα η μανούλα του αποφάσισε ότι δεν της αρέσω τελικά. Κ ο χρυσός μου την άκουσε.Σας ευχαριστώ για το μάθημα που μου δώσατε.αλλα θα τα βρείτε ολα μπροστά σας.

μία απερίγραπτα ξεδιάντροπη ύπαρξη,που τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σε κάνει να μου συμπεριφερθείς τουλάχιστον,όπως άξιζε σ'αυτό που μοιραστήκαμε.Σκόπιμα δεν χρησιμοποιώ άλλη λέξη,γιατί θα την καταλάβαινε μόνο κάποιος που την ένιωσε...Όχι εσύ...Άσε τα μεγάλα λόγια,γιατί είσαι ανίκανη να ζήσεις μεγάλους έρωτες. Κοίτα να βρεις κανέναν άλλον,να παίρνεις τη "δόση σου"...και κυρίως,μείνε σ'αυτά που αντέχεις και αυτά που μπορείς να ελέγχεις.

Δεν πιστεύω ότι είμαι ούτε καμία κουκλαρα άλλα ούτε άσχημη. Είμαι μια απλή κοπέλα. Παρόλα αυτά μου έχει τύχει κάποιες φορές να περνάω Και να μ φωνάζουν "πατσαβούρα,ουυ" κτλ. Όπως σήμερα.Αυτό με κάνει να νιώθω χάλια Και μου εχει δημιουργήσει κομπλεξ όπως να μη Θέλω να περνάω μπροστά απο παρέες αγοριών και Γενικα αρκετές φορές να περνάνε απο δίπλα μ και να σκέφτομαι "τωρα θα με πουν άσχημη".Δε μπορώ να καταλάβω τι πρέπει να αλλάξω. Τι είναι αυτό που με κάνει τόσο απωθητική για να φτάσει ο άλλος στο σημείο να μου φωνάζει τέτοια πράγματα?! Είναι τόσο γαϊδουρια να μειώνεις ετσι έναν άγνωστο. Αν δε σου αρέσει κάτι μην το κοιτάς ρε γαμωτο!