ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειλικρινά θέλω να μου πείτε αν φταίω εγώ. Μου άρεσε ένας τυπάς και άρεσα και σε αυτόν το θέμα είναι ότι πάντα δίσταζα να κάνω κίνηση αλλά τελικά έκανα και θα βγαίναμε αλλά πραγματικά το μετάνιωσα καθώς λίγο αργότερα έμαθα πως έχει κοπέλα και το πήρα πολύ άσχημα νιώθω άθλια για τον εαυτό μου που χάρηκα και πίστεψα σε μένα και η αυτοπεποίθηση μου γκρεμίστηκε άσχημα δεν υπάρχει περίπτωση να πλησιάσω άνθρωπο πάλι γιατί για τον συγκεκριμένο ελιωνα εμπειρίες δεν έχω είμαι 22 και πάντα την ίδια χυλοπίτα τρώω στη μούρη ούτε ένα ραντεβού δεν μπορώ να βγω καημό το έχω. Μάλλον έχω πρόβλημα ούτε μια σχέση δεν μπορώ να κάνω και τι ζητάω έναν άνθρωπο να μιλάμε να αγαπιόμαστε να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον δεν ζήτησα τίποτα άλλο μια αγκαλιά αλλά μάλλον δεν μου αξίζει.

Θα ηθελα να γραψω για την Αντιγονη.Μια κοπελα που γνωρισα πριν 4,5 χρονια και ημασταν μαζι για 10 μηνες.Μετα τον χωρισμο προσπαθησα να προχωρησω εκανα 2 σχεσεις που δεν κρατησαν πολυ.Εδω να σας αναφερω οτι ο χωρισμος ηταν μετα απο δικη της πρωτοβουλια οταν μια μερα ξαθνικα αλαξε συμπεριφορα ,ηταν δυστροπη ,με προσβαλε εκανε τα παντα για να με στεναχωρησει.Εννοειται οτι καταλαβα οτι ηθελε να χωρισουμε και της ειπα οτι δεν χρειαζοτανε ολο αυτο.Πιστευω οτι το εκανε γιατι νομιζε οτι ετσι θα την ξεπερασω πιο ευκολα.Τον τελευταιο καιρο την βλεπω συνεχεια στον υπνο μου και την ημερα δεν βγαινει απο το μυαλο μου.Δεν ξερω τι να κανω,να επικοινωνησω μαζι της ? αν ναι με ποια προφαση ? θελω την γνωμη σας. και τι δεν θα εδινα για μια αγκαλια της ,για ενα φιλι της

Φοβαμαι οτι θα μείνω με τους γονείς μου μεχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα. Εξαιτίας αυτης της συνθήκης, ζωή δεν έχω. Για να αποφευγω την γκρινια τους δεν βγαίνω εξω. Δεν ζω. Εξω δεν με προσέχουν οι αντρες. Σαν να μην υπάρχω. Και επειτα ειναι το θέμα της δουλειάς. Αν δεν με πάρουν σε καποιο φροντιστήριο για την επομενη σεζον... πού αλλου να πάω? Θα ήθελα Ελβετία, ονειρο ζωής, καθώς μιλάω και τρεις ξένες γλώσσες. Αλλά εχω χρόνιο θέμα υγειας. Εκει θα ζω για να πληρώνω ιατρικοφαρμακευτική ασφάλιση λογω χρόνιου προβλήματος. Αλλα τουλαχιστον θα εχω μακράν πολύ περισσοτερες πιθανοτητες να βρω σύντροφο. Πως βρισκουμε όμως σε μια ξενη χωρα δουλειά? Αν πάω για ταξίδι εκει και προσπαθήσω να βρω δουλειά εκει επιτόπου, πιστευετε οτι θα πετυχει? Ετσι δεν βρισκει ο κοσμος δουλειά; Ρωτώντας πορτα-πόρτα? Ολες οι επιλογές μου ενα μπέρδεμα και τα χρόνια περνούν.

Η ζωή χρειάζεται κάτι το ξεχωριστό για να εκτιμηθεί, κάτι που θα σε κάνει να νιώθεις πως ανυπομονείς να τελειώσεις την δουλειά και τις υποχρεώσεις σου ωστέ να τρέξεις γρήγορα προς αυτό το κάτι, αυτό το οποίο σε εμπνέει και σε παροτρύνει να δώσεις το 100% του εαυτού σου και να είσαι η καλύτερη version σου. Για κάθε άνθρωπο αυτό το κάτι διαφέρει, για άλλους μπορεί αυτό να είναι ο έρωτας ενώ για άλλους ένα χόμπι στο οποίο επιδίδονται μανιωδώς (χόμπι που αφορά συλλογές ειδικά), μπορεί να είναι ένα άθλημα, εθελοντισμός, κάποια δραστηριότητα, μουσική, κινηματογράφος, διάβασμα, ταξίδια, οτιδήποτε. Εγώ δεν ξέρω τι ακριβώς ψάχνω και τι μου λείπει αλλά είμαι σίγουρος πως όταν το βρω θα το νιώσω μέσα μου, σαν κάποιος που δε ξέρει να σου πει τι δώρο γενεθλίων θέλει να πάρει σε κάποιον φίλο του αλλά μόλις δει στην βιτρίνα κάτι που του κάνει το κλικ, απλά το ξέρει πως αυτό έψαχνε και ας μην ήξερε την φύση από το ίδιο το προϊόν. Τώρα η ζωή μου κυριολεκτικά συνοψίζεται σε 4 λέξεις, δουλειά, σπίτι, βόλτες (ανάλογα τον καιρό και την παρέα, όχι σε στάνταρ συχνότητα) και διάβασμα. Και μία λούπα αυτών η οποία παρεκκλίνει όταν θα πάω για καμιά βδομάδα διακοπές το καλοκαίρι, αυτό. Το κάτι που ψάχνω θα με κάνει να φαντάζουν όλα αυτά σαν τα σκηνικά του background σε μία παράσταση που ναι μεν ξέρεις πως υπάρχουν εκεί για να δίνουν βάθος σε όλα αλλά το έργο δεν εστιάζει ποτέ σε αυτά, απλά το συμπληρώνουν με την δικιά τους αισθητική και αύρα. Το κάτι που ψάχνω είναι το ίδιο το σενάριο του έργου, αυτό που διανέμει τους ρόλους του κάθε ηθοποιού και κάνει τους πρωταγωνιστές να ξεχωρίζουν, ειδάλλως, χωρίς σενάριο, είναι όλοι πρωταγωνιστές άρα κανείς δεν ξεχωρίζει, είναι μία άμορφη μάζα και ποτέ δε θα ενδιαφερθεί κανείς να δει το έργο αυτό. Ο καθένας είναι ο πρωταγωνιστής στην δική του ζωή απλά χρειαζόμαστε και ένα σενάριο ώστε να αναδειχθεί η μοναδικότητά μας μέσα σε ένα έργο με χιλιάδες, εκατομμύρια άλλους ηθοποιούς. Συμπερασματικά, δε γνωρίζω τι είναι το κάτι που ψάχνω αλλά ξέρω πως όσο δεν το ανακαλύπτω, η ζωή μου θα είναι μία επανάληψη, μία ρουτίνα. Τυχεροί όσοι/ες το βρήκατε αυτό το κάτι, σας ζηλεύω και συνάμα χαίρομαι για εσάς, πραγματικά.

Τα τελευταία 3 χρονια είχα πεσει σε βαριά κατάθλιψη Μια του ότι λόγω covid επέστρεψα από εξωτερικό και έχασα τον ευατο μου και φτου από την αρχή, μια που αναγκάστηκα να χωρίσω επειδή θα έφευγα.. Εν τέλη αφού μετακόμισα σε μια μεγάλη πόλη το πάλεψα από την αρχή και τα κατάφερα εως ένα σημείο . Οικονομικά είμαι ανεξάρτητος βέβαια δουλεύω και υπάρχει μια ρουτίνα . Ευτυχώς έχω τα Σκ ελεύθερα . Γενικά είμαι εσωστρεφής άνθρωπος προτιμάω να μένω μόνος αν και προσπαθώ να κάνω προσπάθειες είτε ερωτικες είτε φιλικές . Όσο αφορά τα ερωτικά τα τελευταία 4 χρόνια απλά περνούσα καλά με διάφορες γνωριμίες , από τη μια αυτό με βοήθησε ψυχολογικά από την άλλη έχασα τον ευατο μου και να ξεχάσω ότι υπάρχει και η αγνή αθωα πλευρά .. Αυτό μου το υπενθύμισε μια απρόσμενη γνωριμία με μια κατά 10 χρόνια μικρότερη μου . Απίστευτη χημεία και αμοιβαία έλξη από τη πρώτη στιγμή η ίδια μου ζήτησε να βγούμε και 2 ραντεβού, με τον τρόπο της με έκανε να της ζητήσω να είμαστε μαζί .. Εγώ είχα ξεχάσει τι θα πει αυτό και αναρωτιόμουν σαν βλάκας Εν συνεχεία την τρόμαξα όταν της εξήγησα περί σεξ κάτι πως μου εξήγησε πως δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει γρήγορα , εμένα με απογοήτευσε αυτό και με έκανε να αισθανθώ άβολα επειδή είχα μάθει διαφορετικά .. Δε μπορούσε να το χωρέσει ο νους μου πως γίνεται να είμαι με κάποια αν δεν έρθω σε επαφή 1-2-3 μήνες για να δω αν ταιριάζουμε . Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει όλο και περισσότερο η συντροφιά της προσπαθώ να την προσεγγίσω χωρίς όμως επιτυχία Αρχίζω να αντιλαμβάνομαι πως έχασα την ευκαιρία να είμαι με κάποια ιδιαίτερα όμορφη κοπέλα στην ψυχή με αισθήματα και αρχές Κάτι που πάντα έψαχνα και πάνω από όλα με αμοιβαία έλξη .. Δε θα ξεχάσω ποτέ την αγκαλιά της ενώ την περίμενα κάτω από το σπίτι για να βγούμε , το πως με έκανε να ξανά νιώσω , πως άρχισε να με κλείνει πληγές βαθιά μέσα μου Εχω το τρόπο να μιλήσω μαζί της αλλά απαντάει μονολεκτικά και της πρότεινα να πάμε σε ένα ιβεντ αλλά δε θα μπορέσει .. Δε ξέρω πως αλλιώς να τη προσεγγίσω Κάποια ιδέα ;; Σίγουρα όμως ξέρω ότι έκανα λάθος και θέλω να επανορθώσω να της δείξω τι πραγματικά έχω μέσα μου και τι μπορώ να της προσφέρω Δεν έχω σκοπο να τη πληγωσω άλλωστε και εγώ πληγωμένος είμαι Μακάρι να γυρνούσα το χρόνο πίσω και να μη ξεσπούσα συναισθηματικά λόγω συναισθηματικής φόρτισης Συγνώμη ..

Παιδιά με έχει εξαντλήσει η ρουτίνα. Έχω καιρό να πάρω άδεια και θα αργήσω να ξαναπάρω.Τρέχω και το πτυχίο μου με κάτι σεμινάρια παράλληλα, κάτι ώρες πρωινές και ξεχασμένες. Δεν προλαβαίνω καλά καλά να αναρρώσω από την κούραση, ο ύπνος δεν μου φτάνει. Δεν με πειράζει τόσο η σωματική εξάντληση, όσο το οτι δεν προλαβαίνω να δω τον άνθρωπο μου (παρόλο που μένουμε μαζί), δεν μου φτάνει ο χρόνος να παίξω με την γάτα μας, να καθαρίσω το σπίτι μας, να ασχοληθώ με την διατροφή μου κ.α. Τουλάχιστον κάνω την εβδομαδιαία γυμναστική μου και κρατάω μια επικοινωνία με τους ανθρώπους μου. Κατα τα άλλα ένα μπάχαλο. Σήμερα έχω ρεπό και δεν ξέρω τι να προφτάσω να κάνω από όλα όσα έχω να διεκπεραιώσω. Πιστεύω οι περισσότεροι έτσι ζούμε, δεν είναι κάτι το καινούριο για όσους το διαβάζετε. Και εγώ έτσι τα γράφω για να τα πω. Άκουσα της προάλλες μια κυρία στο σούπερμαρκετ να μου λέει καλό τριήμερο και αναρωτήθηκα για ποιο τριήμερο μιλούσε. Για μένα ούτε τριήμερα, ούτε αργίες ισχύουν, έχω το δικό μου πρόγραμμα που δεν έχει παύσεις έτσι όπως είναι σχηματισμένο. Και εντάξει, ανέκαθεν έτσι ήταν, απλά πλέον με έχουν πιάσει τα νεύρα μου και κάπου μου την έχει βιδώσει! Πολλές καλημέρες σε όλους, όλες και όλα!

Έχω χρόνια να γράψω εδώ μέσα και ας ήμουν κάποτε μόνιμος κάτοικος. Για πολλά χρόνια. Υπερβολικά χρόνια. Ζορίζομαι πολύ αυτή την περίοδο και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Ένα απλό μεταπτυχιακό είναι, που άργησα να ξεκινήσω και έχω πολλή στήριξη και αγάπη σ' όλη τη διάρκειά του. Άπειρη αγάπη, πραγματική στήριξη. Απλά νιώθω ανίκανη. Ξανά. Γεγονός που με οδήγησε στο να ψάχνω διάφορα από το παρελθόν μου, διαπιστώνοντας, ότι εντέλει, ως ένα βαθμό, ναι, ήμουν υπερβολική. Σε λίγο θα κοιμηθώ και θα καταπιαστώ με την εργασία όταν ξυπνήσω πάλι. Με τρομάζει γιατί αντιπροσωπεύει μια σειρά από προσωπικές αποτυχίες και χρονοτριβές, αλλά η ζωή μου έχει αποδείξει ότι φοβάμαι παράλογα πολύ.

Νομίζω πως η φίλη μου μου κρύβει κάτι σημαντικό. Στο σχολείο της κάνανε bullying μια παρέα αγοριών πολύ άγρια για χρόνια. Έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε που τελειώσαμε το σχολείο και όταν γυρνάει στην πόλη μας δε θέλει ποτέ να βγούμε έξω και όταν βγαίνουμε κοιτάει πάντα πέρα δώθε σαν να φοβάται μην τους δει. Όταν ήμασταν λυκειο μια μερα μέσα σε ένα λεωφορείο για εκδρομή αν θυμάμαι καλά, αυτά τα παιδιά κάτι λέγανε για αυτήν μπροστά σε όλους και ο ένας είπε πως 2 χρόνια πριν κάτι παίχτηκε σε μια τουαλέτα του σχολείου αλλά επειδή η φίλη μου άρχισε να τους φωνάζει δεν καταλάβαμε καλά τι έγινε. Τώρα θα μου πείτε γιατί δεν κάναμε κάτι τοτε. Το θέμα είναι αν μπορώ να κάνω κάτι τώρα. Υπάρχει περίπτωση να της κάνανε και άλλα πράγματα; Δεν μας μιλούσε και πολύ. Τι να κάνω για να την βοηθήσω. Πλιζ δώστε μου συμβουλές.

Καλησπέρα σε όλους! Ειμαι 28 χρονων κοπέλα, εργάζομαι στον τομεα της χημικης μηχανικής και προσφατα ενας συνάδελφος μου μου έκανε δώρο ενα πιατάκι απο πηλό που έφτιαξε μονος του. Το πιατακι είχε πάνω ζωγραφισμένα διαφορα χημικά συμβολα αλλα και μερικές καρδούλες και την λέξη "love". Το δώρο αυτο το έκανε μονο σε εμενα χωρις καποιον προφανή λόγο (δεν ειχα γενεθλια η κάτι τετοιο). Είμαστε συνάδελφοι περίπου ένα χρόνο τώρα, και ενώ κάνουμε παρέα, ποτέ δεν έχει είναι παραπάνω από ό,τι θα θεωρούσα μια φυσιολογική αλληλεπίδραση συναδέλφων. Αυτό το δώρο ομως με έκανε να αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι περισσότερο που συμβαίνει. Εχω ενδιαφέρον για αυτόν πριν από αυτήν την κίνηση και με κανει να ανααρωτιεμαι αν αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι του ενδιαφέροντός του για μένα.Η ερώτησή μου είναι: πώς μπορώ να μάθω αν οι προθέσεις του είναι τετοιες; Θα μπορουσα ισως να του κανω και εγώ καποιο μικρο δωράκι; Αν ναι, έχετε κάποιες ιδέες για το τι θα μπορούσε να είναι; Ευχαριστω για τον χρονος σας!

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας σε κάτι. Λόγω μετακόμισης, έπρεπε να φύγω από την εποχική μου εργασία (σεζον) και να βρω νέα δουλειά στην περιοχή που μένω τώρα. Βρήκα λοιπόν μια δουλειά σεζον στη νέα περιοχή. Πήγα, μίλησα με τον εργοδότη και μου είπε ότι "περιμένει τη θετική μου απαντηση". Μετά από μέρες έμαθα ότι είμαι έγκυος. Η δουλεια ξεκινάει μέσα Απρίλη. Θέλω να τους το πω πριν υπογράψουμε, αλλά φοβάμαι μήπως λόγω εγκυμοσύνης δε με πάρουν. Διάβασα από εδώ και από εκεί ότι πολλές γυναίκες το λένε αφού υπογράψουν. Αλλά δε μου φαίνεται πολύ τίμιο. Έχω ανάγκη τη δουλειά, για να μπορέσω να πάρω όλα τα νόμιμα επιδόματα, να έχω ασφάλεια και να μην τα φορτωθεί όλα ο άντρας μου.Αυτο το άγχος μου έχει πάρει λίγη από τη χαρά για το μπεμπέ. Να το πω πριν να υπογράψουμε ή όταν περάσει ο καιρός (είμαι ακόμη 1 μισή μηνα) και πάνε όλα καλα;