ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Hey ..λοιπον ολη μ την ζωη μ αρεσαν οι αντρες αλλα τον τελευταιο καιρο αφου ειδα ενα βιντεακι με λεσβίες εχω λεσβιακες φαντασιώσεις και οταν βλεπω διαφορα τετοια βιντεο ερεθιζομαι ..αλλα δν εχω κανει ποτε τιποτα με γυναικα και καθε φορα οταν παω να κανω κατι με αντρα ξενερώνω, νοιωθω κενή, δεν θαυμαζω πια το αντρικό σωμα οπως το θαυμαζα καποτε,θελω να δοκιμασω με γυναικα αλλα φοβαμαι πως μετα θα το μετανιωσω ή θα κανω κατι λαθος. Ειμαι πολυ μπερδεμένη, δεν ξερω αν ειναι απλα μια φαση ή πράγματι μου αρεσουν οι γυναίκες.

Έναν άνθρωπο συζητήσιμο μη παρεξηγησιάρη που να του αρέσουν τα ρεμπέτικα, για να πηγαίνουμε για κανα κρασάκι και να τραγουδάμε παρέα (όχι άλλο ΜΟΝΟ ρόκ, κουραστήκαμε )!!!

οι εμμονες ιδεες κ τα κολληματα σου να τα σκεφτεσαι συνεχεια να σε επηρεαζουν κ να επηρεαζεις τους αλλους ορισμενες φορες να μην μπορει να σε αντεξει η ιδια σου η μανα...

Άραγε θα έρθει ποτέ στην ζωή μου μια κοπέλα με την οποία θα μπορώ να αράζω και να μου φεύγει κάθε έγνοια της καθημερινότητας; Δύσκολα.... Πληγωθηκα τόσο με το πρόσφατο παιχνίδι που μου έκανε η τελευταία κοπέλα μου, που το βλέπω δύσκολα να ξανασηκωνομαι.

Γεια σας ,δεν είμαι ανθρωπος που συζητω τα προβληματα μου αν κι εχω πολλες φιλους/φιλες για αυτο και γραφω εδω γτ πλεον είμαι σε μια αδιεξοδο και χρειαζομαι βοηθεια.Είμαι 4 χρόνια με ενα αγορι 25 ετων εγω λιγο μικροτερη το θεμα είναι οτι μενουμε μαζι και μου εχει καταντησει συνηθεια τοσο πολυ που νευριαζω του τη λεω συνεχεια και εχω μονιμος νευρα μαζι του.Εχουμε ενα σκυλο μαζι (μενουμε μαζι το σπιτι είναι δικο μου αυτος μετακομισε απο το πατρικο του)το οποιο και λατρευω και δε προκειτε να τον χασω με τιποτα επισης θυμαμαι οτι καποτε ημουν πολυ ερωτευμενη και κραταω αυτες τις ωραιες στιγμες.Εχει σταματησει πλεον να προσπαθει για τα παντα να με κανει να ειμαι χαρουμενη κλπ. τον νοιαζει μονο ο εαυτος του καθως είναι ολη μερα με του φιλους τους .είναι ανεργος εγβ δουλευω το απο το πρωι 9 ωρες γυρναω σπιτι και αυτο περιμενει να γυρισω να φαει να κατσω με το σκυλο για να φυγει.Φοβαμαι να χωρισω γτ ειναι ο σκυλος στη μεση εγω μονη μου δε μπορω να τα καταφερω για δουλευω 9 ωρες και ειναι κριμα να ειναι μονο του ειναι 4 μηνων μονο και επισης σκεφτομαι οτι αυτος ο ανθρωπος λογο σκυλου θα παρεμβαινει για παντα στη ζωη μου καθως είναι και δικος του ,αυτος δεν θα τον κρατησει (και δε θελω κιολας)διοτι στο πατρικο του δεν θελουν σκυλια οι δικοι του!Τι να κανω γενικα?είναι πολλα τα προβληματα τα αφησα να μαζευτουν και είμαι πολυ μπερδεμενη.

Απο τοτε που χωρισαμε. Οπως φαινεται δεν ηταν δικη μου πρωτοβουλια. Το θεμα ειναι οτι παρολο το διαστημα που περασε εγω ακομη νιωθω ασχημα, ορισμενες μερες ειναι σαν τον πρωτο καιρο που δυσκολευομουν μεχρι και να αναπνευσω. Επισης νιωθω οτι δε μπορω να ερωτευτω ξανα και να νιωσω οπως τοτε. Εχω μαθει οτι εχει παει παρακατω και ειναι με καποια αλλη, ηδη σχεδον απο πριν χωρισουμε. Εγω εκανα πολλα ασχημα πραγματα τοτε του στυλ μεθυσμενα τηλεφωνα, να χτυπαω κουδουνια, να κλαιω συνεχεια κτλ. Αυτος πως τα καταφερε? Εγω ειμαι σε μια σχεση ηδη ( μη βιαστειτε να τα χωσετε, ειμαι ξεκαθαρη απεναντι στον τωρινο μου συντροφο για ολα αυτα που νιωθω και για το πως βλεπω τα πραγματα! Του εχω ζητησει να μ αφησει αλλα δε θελει). Αυτο που θελω να ρωτησω ειναι πως συγχωρεις τον εαυτο σου για ολα οσα εκανες? Που τα εχεις μετανιωσει τρελα... και κυριως ποτε φευγει αυτο που νιωθω τελειως αδεια? Ποσος καιρος ακομη να περασει? Δεν αντεχω αλλο. *συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο!

Να σηκωθω το πρωι, να παω στην σχολη και μετα να πάρω το λεωφορείο και να ερθω να σε βρω και ας με κρεμασουν μετα οι δικοι μου. Δεν αντεχω να ξερω οτι δεν εισαι καλα, οτι εχεις αγχος ,οτι με χρειαζεσαι και σιχαινομαι την σκεψη οτι δεν θα ειμαι εκει σε μια τοσο σημαντικη στιγμη σου. Νιώθω απαίσια, κατι ραγίζει μέσα μου ενω ειμαι η μονη που δεν φταιει για όλο αυτο.

Η καλή μου φίλη απο το πανεπιστήμιο παντρεύτηκε. Χαίρομαι με τη χαρά της και σκέφτομαι τη ζωή μου. Ειμαι γεμάτη απο έρωτες που τελείωσαν πριν καν αρχίσουν, σειρές απο αποτυχημένα ραντεβού, γεμάτη απο αυτά τα "τα λέμε" που δεν τα είπαμε ποτέ, σχέσεις που ξεκίναγαν μόνο στη φαντασία μου. Ποτέ δεν είχα σχέση, το ρεκόρ μου είναι τρία ραντεβού και απο την τελευταία φορά που βγήκα, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια. Πολλές φορές νιώθω πως το σώμα μου δεν με υπακούει. Έχω ανάγκη να με τυλίξουν δυο αντρικά χέρια. Ποτε δεν εχω κάνει έρωτα. Έχω ανάγκη να ζεσταθεί η καρδούλα μου απο αγάπη. Τα βράδια ειναι πάντα τα χειρότερα. Να περπατάς, να βλέπεις ζευγάρια αγκαλιά και να σφίγγεται η καρδιά σου.Σταματάω να γράφω, ήδη τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα.

Αύριο θα πιω και θα έρθω έξω από το σπίτι σου να σε αντιμετωπίσω όταν θα γυρνάς από τη δουλειά... Δεν μπορώ να σου πω όσα είναι να σου πω νηφάλια δυστυχώς... Δε με νοιάζει αν νευριάσεις, έχω κλάψει τόσο πολύ για σένα, έχω εξαθλιωθεί για σένα... Πρέπει να σου εξηγήσω για μια τελευταία φορά τι νιώθω για σένα. Σ'αγαπάω. Και ξέρεις πολύ καλά ότι η αγάπη που μπορώ να σου δώσω εγώ, αν τη δεχτείς, θα είναι η μεγαλύτερη από όλες τις αγάπες του κόσμου. Σε παρακαλώ, μη με στεναχωρήσεις πάλι αγάπη μου.

Εδω και μισο μηνα σχεδον ο φιλος μου μετακόμισε σε αλλη πολη λόγω δουλείας.Η αλήθεια πως ηταν καπως διστακτικος στην αρχη αλλα οταν αποφασισε πως τελικα θελει να παει τον υποστήριξα.Οι καιροι ειναι δύσκολοι οποτε θα ηταν χαζο να χάσει μια τετοια ευκαιρια...Σκεφτηκα πως θα μπορουσαμε να επικοινωνουμε μεσω τηλεφωνου και τετοια αλλα δεν ειναι το ιδιο!! Μιλαμε καθε μερα για λιγο γιατι συνήθως ειναι απασχολημένος.Μερικές φορες ενω μου μιλαει καταλαβαινω πως ειναι κουρασμενος οποτε του λεω πως θα τα πουμε αυριο η κατι τετοιο.Δεν εχει περασει καν μηνας και ειμαι ήδη κουρασμενη απο την ολη κατασταση...Αυτο που με στεναχωρει ακομα περισσοτερο ειναι πως βλεπω πως απασχολει και αυτον τον συγκεκριμένο θεμα και με εχει ρωτησει κιολλας αν πιστεύω πως θα αλλαξει κατι. Δεν ξερω τι θα γινει ουτε για ποσο καιρο θα συνέχιστει αυτο. Μου λειπει παρα πολυ...