ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεννήθηκα πριν σχεδόν 25 χρόνια, μια χιονισμένη (λατρεύω το χιόνι) μέρα του Δεκέμβρη. Μεγάλωσα (και ζω ακόμα) σε μια μεσοαστική οικογένεια με πολλές ανέσεις και παραστάσεις που μπορεί να έχει ένα παιδί μέχρι την ηλικία του σχολείου. Και ταξίδια και ό,τι ήθελα από μόρφωση (ιδιωτικό σχολείο καλό και αυστηρό κ.α.). Μου άρεσε να διαβάζω, αγαπούσα τους δασκάλους μου και ήμουν πάντα σχεδόν άριστος μαθητης σε όλα τα μαθήματα χωρίς ιδιαίτερα και φροντιστήριο. Αυτοδημιουργητος εν μέρει. Με είχαν ξεχωρίσει αντικειμενικά σα συνολική προσωπικότητα στο σχολείο μου. Στα χρόνια αυτά δεν απέκτησα φίλους, πάρα μόνο καλούς γνωστούς που τους βοηθούσα ψυχικά και πρακτικά οπότε μπορούσα.Τελείωσε η γ λυκείου και μπήκα σε κλασσική δύσκολη σχολή επιλογής μου στο Πανεπιστήμιο εδώ στην Αθήνα. Σε όλο το Λύκειο αυτό ήθελα άσχετα αν τα μόρια που έπιανα ήταν πολύ περισσότερα κατά χιλιάδες από τη βάση της. Μεταφέρθηκα στη γνωστή χαώδη κατάσταση της τριτοβάθμιας. Αντιστάθηκα δύο εξάμηνα αλλά μετά με πήρε και μένα η μπαλα. Δε πάταγα μαθήματα, σάπιζα σπίτι μήνες άπραγος. Τουλάχιστον έδινα τα μαθήματα διαβάζοντας μόνος μου και τα περνούσα ευτυχώς. Τελείωσα σε 5 χρόνια. Όλη η κατάσταση αυτή μου είχε δημιουργήσει ψυχολογικο τέλμα συν την έντονη ακμή που εμφάνισα στο δεύτερο έτος συν τα κάποια παραπάνω κιλά. Παρ όλα αυτά ήμουν ανεκτός στο εξωτερικό περιβάλλον. Προσπάθησα να κρατήσω δύο "φίλους", αλλά τους έκοψα σχετικά γρήγορα, διότι ήταν ακατάλληλοι και εν μέρει υποβάθμισενοι. Δεν ήθελα να πέσω πιο κάτω.Προς το τέλος του προπτυχιακου έχασα κιλά, η ακμή ήταν ακόμα παρούσα (εντάξει υπήρχαν πολλές χειρότερες εκδοχές της. Μην είμαι και αχάριστος!) Δίνω εξετάσεις για το μεταπτυχιακό, περνάω με άνεση, και τα τρία εξάμηνα των μαθημάτων τελειώνω με συνεχείς υποτροφίες. Τώρα είμαι σε φάση διπλωματικής. Μέσα στο μετ. λόγω της φύσης του και φοιτητών μεγάλης ηλικίας απέκτησα εμπειρίες που δε μπορούσα να πάρω αλλιώς σε ένα προστατευμενο πλαίσιο. Τους βασικούς καθηγητές τους νιώθω σαν οικογένεια μου και αυτοί εν μέρει σα παιδί τους. Και εγώ μια ζωή ονειρευόμουν να είμαι μαζί με παιδιά και να τους διδάσκω αυτό που σπούδασα. Ίσως αυτή μου η αγάπη προς τα παιδια να οφείλεται στο γεγονός ότι πήρα και εγώ φροντίδα και στοργή από το περιβάλλον μου, δεν είχα αδέλφια συν του ότι είμαι ιδιαίτερα (αλλά καλυμμένα) ευαίσθητος σαν ανθρωπος. Μακάρι να με αξίωνε ο Θεός κάποια στιγμή στα χρόνια της ωριμότητας (μη σιτεψω όμως ε;) να έχω ένα παιδί. Δύσκολο όμως...Και αν όλα πάνε καλά το καλοκαίρι μπαίνω σε διδακτορικό (δεν με ενδιαφέρει αν τελειώσει και σε 12 χρόνια) και ίσως και σε μεταπτυχιακό (δωρεάν από Σεπτέμβρη). Θα μου πεις όλα καλά φίλε τα βλέπω. Είναι όμως η ζωή αυτή;Ζωή όμως δεν έχω ζήσει ρε φίλε. Οκ. Κάποιες εξόδους της είχα που και που. Αλλά αυτες τις ωραίες τρελές τις νεανικές δεν έζησα. Έρωτες επίσης δε βίωσα. Ούτε στο σχολείο ούτε στο πανεπιστήμιο. Διαολε, δε ξέρω τι είναι όλο αυτό. Ούτε πως το διαχειρίζεσαι ή το εξελίσσεις. Δε με βοηθούσε και η εμφάνιση. Πως είναι (πρακτικά μιλωντας) να κάνεις πράγματα με μια κοπέλα να πηγαίνετε βόλτες και διακοπές μαζί ... Όλα αυτά τα ωραία και απλά που ο κάθε απλος άνθρωπος τα ζει. Ακόμη τεχνικά μιλώντας δε ξέρω αν είμαι η οχι παρθένος. Είχα μισοκάνει τη δουλειά σε ένα στούντιο προ διετίας. Άνοστο και ουδέτερο (όχι τραυματικο ευτυχως). Ελάχιστα θυμάμαι. Είχα σκάσει ένα 150αρι. Σκέφτομαι να ξαναπάω σε ένα τις επόμενες μέρες για να ξεπαρθενιαστω (και γάμω την ορολογία) πέραν πάσης αμφιβολίας, να τελείωνω και με αυτή τη μαλακια. Αισθάνομαι συναισθηματικά δυσλειτουργικος πια και με οργανικές συνέπειες σε βασικο σημείο του σώματος - ελπίζω εύκολα αναστρέψιμη όπως λέει και ο γιατρός μου. Εντάξει πια μου έχει φύγει (πρόσφατα) η ακμή κάνω και δυο δραστηριότητες που πάντα μου άρεσαν και ανέβαλλα, έχω πιάσει και δύο φίλους αλλά ο τομέας εταιρο φύλο βρίσκεται σε νηπιακο στάδιο. Πρέπει να τα πιάσω όλα από την αρχή σαν να ήμουν 15 χρόνων. Και νοιώθω πολύ άβολα μια και αυτό πρέπει να γίνει (και αν είναι εφικτό κιόλας) με άτομα αρκετά μικρότερα μου. Κοπέλες κοντά στην ηλικία μου προφανώς είναι πέρα από κάθε αμφιβολία απαγορευτικό δείγμα πια. Ούτε δικούς μου πόρους έχω, ούτε εμπειρίες, ούτε συναισθηματική ασφάλεια μπορώ να προσφέρω σε ένα επίπεδο απαιτήσεων πέριξ των 25. Είμαι εντελώς starter...Αντε να δούμε πως και από που πρέπει να πιάσω το κουβάρι.Για να φτάσω να ζήσω το παρόν που θα έπρεπε, θα περάσουν πολλά πολλά χρόνια. Και αυτό με τρώει! Τουλάχιστον δε θέλω να καταντήσω σε μια δεκαετία ο καημενουλης που απλά βγάζει καποια λεφτά από τη δουλειά του. Το παράδοξο είναι ότι ο γιατρός που με παρακολουθεί δε με έχει στείλει σε ψυχολόγο αν και τον έχω ρωτησει αν χρειαζομαι. Ξέρω και αλλούς με ανάλογη ιστορία και πολλά κοινά, αλλά φυσικά αυτό δεν είναι παρήγορο. Συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο. Ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου. Ελπίζω να μη σας κούρασα! Τα χαιρετίσματα μου και την καλημέρα μου σε όλους! Άγγελος

Καλησπέρα , εδω και δυο χρόνια περίπου εχω σχέση..μέσα σε αυτο το διάστημα έχουμε χωρίσει 2 φορές για μικρά χρονικά διαστήματα. Την δεύτερη φορά που τα βρήκαμε ξεκίνησα να ψάχνω το κινητό του κυρίως τα μηνύματα ,πολλές φορές βρίσκω πραγματα που δεν μου αρεσουν (όπως καυλαντισματα κλπ) και τελευταία είδα πρόθεση να βγει με άλλες άσχετα που τελικά δεν βγήκαν .. παρόλα αυτα εχω συναισθήματα για εκείνον και δεν θέλω να φυγω απο την σχέση αυτη. Να παραδεχτώ οτι ψάχνω κινητό και να δω αντίδραση ή να το τελειώσω με διαδικασίες συνοπτικές;

Θελω να εξομολογηθω οτι ειμαι γυναικα straight 26 ετων με μακροχρονιες σχεσεις στο ιστορικο μου, διατηρω ελευθερη σχεση με εναν συναδερφο και αποψε πηγα για πρωτη φορα με γυναικα και μαρεσε και θελω να το συνεχισω..

Πήρα τηλέφωνο μια φίλη μου για να της πω αν θέλει να βγούμε στην καφετέρια τάδε. Μου ειπε " Οχι δεν μπορω γιατι ειμαι άρρωστη με πυρετό και θα μείνω σπιτι" ( Την εχω βοηθήσει άπειρες φορές και ηθικά και οικονομικά , μέχρι και γούρι της με αποκαλούσε) Λοιπόν αποφασίζω να βγω και μια ηλικιωμένη γυναίκα λιποθυμάει στον δρόμο και τρέχω να την βοηθήσω. Της αγόρασα νερό και ένα σάντουιτς γιατι πεινούσε και μετά μου ειπε πως περιμένει την εγγονή της για να έρθει σ την πάρε απο το σημείο που την βρήκα. Περίμενα κι εγώ αλλη μισή ώρα μαζι της και ξαφνικά τι βλέπω;;;; Την και καλά άρρωστη φίλη (?) μου να συνοδεύει την εγγονή της πιασμένες χεράκι χεράκι και χασκογελώντας. Οταν με είδε έμεινε παγωτό, άλλαξε 1000 χρήματα και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Η γυναίκα που βοήθησα με ευχαρίστησε και μου είπε " Να έχεις την ευχή μου κοριτσάκι μου " και αλλα συγκινητικά λόγια. Η φίλη (?) μου λοιπόν ακομα στεκόταν βουβή και με ένα ύφος σαν να λέει " Πως βρέθηκε αυτή τώρα στον δρόμο μου" ;;; Και έφυγα χωρίς να της πω λέξη... Στον δρόμο σκεφτόμουν ότι κάποια δύναμη ήθελε να βρεθεί μπροστά μου αυτή η ηλικιωμένη που την βοήθησα , αλλιώς θα πήγαινα απο άλλο δρόμο και δεν θα είχα μείνει εκεί περιπου τρία τέταρτα και δεν θα είχα δει μπροστά μου την άλλη που μου ορκιζόταν οτι δεν θα βγει λόγω πυρετού κ.α να χασκογελαει μέσα στην καλή χαρά. Στεναχωρήθηκα ομως γιατι την θεωρούσα φίλη μου και δεν της έκανα τίποτα ωστε να με αποφεύγει... Στο τέλος σκέφτηκα πόσο και ηθοποιός ειναι μου εβηχε τόσο πειστικά στο τηλεφωνο και είχε αλλάξει εντελώς την φωνή της. Θα της το πω για να το κάνει επάγγελμα...

Θα σε βάλω κάτω και θα σε φιλάω ώρες! Ίσως και κάτι άλλο. Και ευτυχώς βλέπω και ξέρω πλέον οτι θέλεις το ίδιο.

Εδω και 2χρονια δουλευω σε μια εταιρια και πραγματικα μου βγαζουν το λαδι! Γυρναω σπιτι μου σε εξαλλη κατασταση! Παρουσιαστηκε μια ευκαιρια σε καποιο γραφειο με πολυ λιγοτερα χρηματα ομως θα δουλεψω πανω στν τομεα μ, κατι που δεν κανω στν τωρινη μου δουλεια. Τι να διαλεξω, την ψυχικη μου υγεια και την εξελιξη μου ή τα χρηματα? Ολοι μου λενε να διαλεξω τα χρηματα!

Με χωρισε λεγοντας μου άντε πηδήξου .δεν του μιλησα ποτέ ασχημα τον ηθελα στη ζωη μου και αυτος με εβρισε επειδη τον επαιρνα τηλέφωνο να δω τι κανει..και του ζητουσα να περάσουμε μαζι χρονο.χθες ηρθε Σπίτι και μου είπε Πώς με αγαπαει πολυ και σημερα μου είπε οτι αλλαξε γνώμη.μου είπε οτι την ωρα της δουλειας του τον κοιταζαν κατι μωρα και σημερα. Του λεω οριστε πήγαινε στα μωρά που θες τοσο πολυ. 39ετων παρακαλω.και μου λεει αντε πηδήξου και εσυ και οι μαλακιες σου με μπλοκαρε εντελως! Ποσο ασχημα ξεπεσα στα ματια του..και το μονο που έκανα ήταν οτι τον αγαπησα...δεν το αξιζε! Εσεις στη θεση μου καποια γνώμη?ακομα και ετσι τον αγαπαω σαν χαζη..

Πριν λιγο αρχισα να μιλαω με μια κυρια χωρισμενη στο φβ. Ειχαμε ιδωθει μια μονο φορα και επειδη δεν ειχα αλλο τροπο να την βρω και να την προσεγγισω, της εστειλα εκει. Μετα απο 2-3 φορες πυο μιλησαμε ομως, δνε κρατηθηκα και της την επεσα χυμα. Χωρις να ειμαι χυδαιος παντως. Αμεσως αυτη με μπλοκαρε και ετσι εχασα καθε επαφη μαζι της. Στεναχωρηθηκα που της εδωσα κακη εντυπωση και δεν ειχα την ευκαιρια να την γνωρισω καλυτερα.

η απάντηση είναι πάντα φεύγεις ε?.. ήθελα να ξέρα ποιος έβγαλε τη φράση .. καραμέλα πια αυτή απάντηση για αυτόν που το κάνει και για αυτούς που δεν βρίσκουν κάτι το άσχημο σε αυτό. Εγώ πάλι βρίσκω κάτι άσχημο σε αυτό.. βρίσκω άσχημη την έλλειψη σεβασμού απέναντι μου.. και εντάξει δεν είπαμε να σταματήσει να έχει άποψη περί του ωραίου αλλά όταν έχεις βγει με την κοπέλα σου και κοιτάζεις άλλες μόνο κοπέλα σου δεν την κάνεις να αισθάνεται εκείνη τη στιγμή.. η απάντηση του ήταν εε τι να σου πω κοίτα και εσύ άλλους..πολύ σωστά φίλε μου..θα κοιτάζω και εγώ από σήμερα πλέον αλλά θα είμαι μόνη μου και δεν θα δουλεύω ούτε θα υποτιμάω κανέναν.. αν θέλετε να κοιτάζετε και άλλες κανένα πρόβλημα.. απλά βρείτε κάποια που θα κοιτάζει και αυτή άλλους, έτσι για να είναι δίκαια βρε παιδί μου τα πράγματα.

Είμαι 20 χρονών και δεν έχω προχωρήσει πότε !! Έχω βγει με άτομα κάποιες φορές όμως κανένας μέχρι τώρα δεν μου έβγαζε κάτι παραπάνω ! Πιστεύετε ότι αυτό κάνει αρνητική εντύπωση σε κάποιον αν το μάθει ! Θεωρώ πως είμαι όμορφη κοπέλα αόλα ίσως λίγο περισσότερο μαζεμένη και μαγκωνενη από ότι θα ήθελα ! Δεν θέλω να φαίνομαι ξενερωτη και πιστεύω ότι οι περισσότεροι που θα το μάθουν θα σχηματίσουν αυτή την εντύπωση