ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω ότι ειμαι σαν γυναικα αδυναμη και δεν εχω πυγμη στους αντρες .ενω ειμαι 29 χρονων γαϊδούρα...δεν μπορώ να τους παιξω όπως αλλες γυναικες..φυσικα με τη καλη έννοια βεβαια...αυτο που λεμε λιγη γυναικεία πουτανια..Όλοι μου λένε Πώς ειμαι ψυχουλα....δεν εχει δει ομως καλο αυτη η ψυχουλα...δειχνω την αγαπη μου δίνω τον εαυτο μου και δεν εκτιμανε...τοσες αποτυχημένες σχεσεις και κανενας αληθινα στο πλευρο μου! Ειμαι μια χαρα κοπελα ,αρκετα εμφανισιμη και καλος χαρακτηρας! Σε ολες τις σχεσεις ημουν κυρια απλα πολυ δοτικη!Θέλω να γνωρίσω εναν ανθρωπο και να κατασταλάξω εκει...να με αγαπησει αληθινα.τοσο δυσκολο είναι?

Τον γνωρισα πέρυσι τετοιο καιρο, και τον ερωτευτηκα κεραυνοβολα..αυτος δεν εδειχνε και το τρελο ενδιαφερον αλλα βρισκομασταν σχεδον καθε μέρα! ! Εγω στα 29 αυτος ηταν στην ηλικια των 38..μου λεγε Πώς δεν τον κανω καλα Πώς δεν καλουπωνεται και οτι αμα νιωσει να πιέζεται φευγει..και όπως Και εκανε...το καλοκαιρι εφυγε σεζον σε ενα ξενοδοχειο διπλα απο εκει που μενουμε αλλα δεν μπορουσε να βρει χρονο γιατι μονο δουλευε..δεν ηθελε λεει να με ταλαιπωρησει..εγω ηρθα ξανα στη πολη του για χαρη του..ενω μπορουσα να βρω δουλεια διπλα στο σπίτι μου.ομως δεν το εκτιμησε.μου ειπε οτι δεν θελει επικοινωνίες..κλπ...γτ εχει ως προτεραιότητα αλλα πραγματα τωρα.Χωρίς να το διευκρινισει. Και εγώ μενω εκει περιμενοντας ενα σημαδι του ενα μηνυμα του ....Αλήθεια ρε παιδια Πόσο δυσκολο ειναι να εχεις κανει το βημα να πας εκει που είναι ο αλλος και αυτος να μην λογαριαζει τιποτα? Να σου λεει οτι τον πιεσες που το έκανες αυτο και οτι σε λιγο όπως παω θα του κρεμασω κουδούνια..και καλα οτι ηθελα να τον παντρευτω...ασχημη συμπεριφορά Όμως ειμαι ακομα ερωτευμένη..με απασχολει το τι κάνει μακριά μου..αυτη η σιγη με πονάει με σκοτώνει..Όμως δεν θα επιδιωξω επαφή.. εφόσον αν μ αγαπούσε θα εμενε.....στη θέση μου τι θα κανατε?νιωθω απογοήτευση .νόμιζα αξιζε πολυ. Αλλα.....

Γεια σας!Πριν κάποιον καιρό γνώρισα έναν τύπο. Είμαι μεγαλύτερή του κατά 7 χρόνια. Εγώ 32 αυτός 25. Δεν φαίνεται εξωτερικά η διαφορά, καθώς εκείνος μεγαλοδείχνει, εγώ μικροδείχνω κάπως. Ταιριάζουμε σε πολλά, μου φέρεται άψογα, καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον και έχει όλα τα προσόντα. Επίσης, δεν δείχνει να φοβάται μια πιο σοβαρή δέσμευση. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι εγώ μάλλον είμαι σε ηλικία που δεν έχω πολύ χρόνο για να περιμένω. Αγχώνομαι για το θέμα της οικογένειας. Οι φίλοι μου λένε να το ζήσω. Κ εγώ θέλω να το ζήσω και πολύ μάλιστα. Μήπως όμως χάνω χρόνο? Και πιστεύω ότι και οι οικογένειές μας θα έχουν πρόβλημα με τη διαφορά ηλικίας.Σας ευχαριστώ!

Δεν μπορω αλλο... Τον θελω τοσο πολυυυ... Ειναι υπεροχος♡♡♡

Ρε παιδιά; τα σιροπιασμένα κρουασανάκια με πραλίνα υπήρχαν από πάντα; Ποιος το σκέφτηκε μιλάμε ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑ; έχω σκάσει με δαύτα!

Όταν ήμουν φοιτήτρια, έλεγα εγώ δεν θέλω παιδιά, δεν θέλω δεσμεύσεις, θα ασχοληθώ με την επιστήμη μου... Κούνια που με κούναγε, αλλά είχα το ελαφρυντικό της ηλικίας.Μετά από δύο υπέροχα πλάσματα που λατρεύω με όλο μου το είναι, θα ήθελα να προσθέσω άλλο ένα στην οικογένειά μας. Με παίρνει χρονικά, είμαι μόνο 32.Και πού είναι το πρόβλημα, θα μου πείτε... Το άτιμο το οικονομικό φυσικά. Από επιλογή δεν εργάζομαι για να μεγαλώσουν τα παιδιά όπως θέλαμε εμείς, χωρίς νταντάδες και παππούδες. Είμαστε πλούσιοι; Όχι. Αλλά τα καταφέρνουμε να ζούμε αξιοπρεπώς και τα παιδιά να μη στερούνται. Και ταυτόχρονα να είμαι κοντά τους. Το "όπου 2 και τα 3" δεν έχει εφαρμογή, τα παιδιά έχουν έξοδα που μόνο μεγαλώνουν με το πέρασμα των ετών. Αλλά το θέλω τόσο πολύ, τα παιδιά φέρνουν τόση μα τόση ευτυχία!! Αυτά. Δεν είναι ότι περιμένω συμβουλές, απλά είναι αυτά που σκέφτομαι τελευταία...

Γενικά είμαι μία αρκετά κοινωνική κοπέλα τόσο στην πραγματική ζωή όσο και στο διαδίκτυο. Είμαι ενεργό μέλος σε διάφορες ομάδες στο fb αλλά και σε forums. Η φύση των παραπάνω είναι τέτοια ώστε να συμμετέχουν περισσότερο γυναίκες. Τρώγονται όλες μεταξύ τους. Σε ομάδα ζήτησε μία κοπέλα βοήθεια και την κράζανε με απαντήσεις του στυλ: ας πρόσεχες. Σε κάποια φάση ανέφερα πως αντιμετωπίζω κάποια προβλήματα λόγω του μεγέθους του στήθους μου και με κράζανε ότι δήθεν θέλω να προβάλω το έχω βυζάρες. Η άλλη ζητάει πληροφορίες για την έκτρωση ενώ έχει αποφασίσει να την κάνει και της λένε πως είναι αμαρτία και τα μωρά είναι δώρο θεου. Βρε πάμε καλά; Για συνέλθετε ορισμένοι. Πόσα κόμπλεξ να χωρέσει πια αυτή η κοινωνία. Προφανώς δεν αναφέρομαι σε τρολοομαδες.

Τον αγαπαω πολυ ..αλλα εκεινος ερχεται και φευγει σαν τον κλεφτη..εικοσι μερες απών και ξαφνικα με θυμηθηκε..εγω δεν εχω παψει να τον σκεφτομαι να τον λατρευω να αναρωτιεμαι τι λαθος εκανα..εκείνος απλα λεει οτι δεν εχει χρονο και πλεον δεν ασχολειται ....οτι καλα κάνω που νιώθω και ας προσεχα... οταν γυρίζει τον δεχομαι οσα και αν εχω περασει ..Όμως Θέλω να δωσω ενα τελος.δεν με παει μπροστά ολο αυτο και η συμπεριφορά του δεν δειχνει οτι με θελει ακομα αλλα για καβαντζα. Αυριο θα ερθει να παρει κατι πράγματα που είχε αφήσει σπίτι μου. Πώς θα κρατηθω και δεν θα βουρκωσω?δεν του αξιζω να δειξω το παραμικρο συναισθήμα γιατι ξεκαθαρα παιζει μαζι μου..πειτε μου τη γνώμη σας.Ευχαριστώ

Βαριέμαι βαριέμαι βαριέμαι.. παλιά την λάτρευα ..τώρα την βαρέθηκα.. ουτε να διαβάζω θέλω ούτε να ψάχνω ούτε να ζορίζω το μυαλό μου.. παλιότερα αν πρόεκυπτε πρόβλημα εκστασιαζόμουν και δεν σταμάταγα μεχρι να το λύσω..Τώρα να.. κάθομαι σαν διαβάζω εδώ και δεν κάνω τίποτα..εχω δουλειά αλλά έχω απλώσει χαρτιά στο γραφείο και όταν με κοιτάζει το αφεντικό κάνω πως δουλεύω… και χτυπώ τα πλήκτρα με ρυθμό ώστε να φαίνεται ότι καταχωρώ τιμολόγια..p.s. σε λογιστικό γραφείο είμαι..

αλλα θέλω να ερωτευτώ!