Είμαι ομοφυλόφιλος και ζω μόνος μου, όταν δεν επισκέπτομαι τους γονείς μου τα Σαββατοκύριακα τα περνάω μόνος μου στο διαμέρισμα και ειλικρινά νιώθω τόσο μόνος και άδειος, καλυτερα να δούλευα αλλά και δουλειά δεν πολυ υπάρχει.Φοβάμαι ότι θα πεθάνω γέρος και μόνος και θα με βρουν πεθαμένο απο τη μυρωδιά οι γειτόνοι. Θα πω κάτι πιο σωστό όμως, το δύσκολο δεν είναι να πεθάνεις μόνος αλλα το να ζεις μόνος.Δεν είναι κανείς εκεί όταν είσαι άρρωστος, κανείς όταν δεν περνάς καλά και θες να το πεις σε κάποιον, κανείς όταν έχεις ανάγκη μια αγκαλιά, μόνο το κενό.Θα'θελα πολύ να παντρευτώ, ναι, να παντρευτώ αυτόν που θα νιώσω άνθρωπο της ζωής μου αλλά δεν έχουμε όλοι το δικαίωμα. Βλέπουμε τόσους ανθρώπους γύρω μας, γέρους, να ζουν μόνοι τους με όλες τις δυσκολίες και λες, γιατί εγώ να είμαι διαφορετικός, ούτε και αυτοί όταν ήταν νέοι θα φανταζόταν ότι τελικά θα πέθανουν μόνοι.Δυστυχώς τελικά δεν θα γλιτώσω απο αυτή τη μοίρα.