ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είναι μόνο δυσκολίες και σοβαρότητα.Πρέπει κάποιος να μου το υπενθυμίζει κάπου-κάπου.

Γυρισα απο τις σπουδες μου σε επαρχια στην Αθηνα και οπως ειναι λογικο οι παρεες μου εδω εχουν ξεθωριασει. Εχω 1-2 φιλαρακια αλλα νιωθω μονος. Και σαν να μην φτανει αυτο χωρισα και με την κοπελα μου απο τη σχολη, για την οποια ενιωσα πρωτη φορα αληθινα πραγματα. Οποιος διαβαζει αυτη την εξιμιολογηση θελω να ξερει οτι βρισκομαι σε ενα κενο γεματο απαισιοδοξια και απογοητευση. Ξερω οτι ειναι υπερβολικα αλλα για την παρουσα κατασταση αυτα βιωνω. Αμα μπορει καποιος να με συμβουλεψει θα το εκτιμουσα δεοντως!

Νιωθω χαλια για ολα οσα μουν συμβαινουν και φθειρομαι τοσο πνευματικα με τις πολυωρες σκεψεις που με τρωνε οσο και σωματικα απο τις πολλες καταχρησεις,αλκοολ και τσιγαρα... Αυτη η εικονα μου στεναχωρει τους γυρω μου, αλλα κανεις δεν κανει κινηση να με βοηθησει ή οσοι "κανουν" μενουν μονο στα λογια...

Πρέπει να κάνω ένα τηλεφώνημα για δουλειά σε ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο. Αλλά φοβάμαι και ντρέπομαι. Από το πρωί είμαι με το τηλέφωνο στο χέρι,αλλά δεν τηλεφωνώ. Δεν ξέρω τι με έπιασε.Τρεμω..

ήταν όλη η αλήθεια σου, που όσο κι αν θέλω να την ξεχάσω, πάλι σ' αυτήν καταφεύγω για παρηγοριά τώρα που δε γίνεται να σε δω. Μα η ελπίδα δε σβήνει. Μου λείπεις κι ας μη σ'το είπα ποτέ.

αντι σχεση στη φαντασια μου . Ετσι κ αλλιως ποτε δεν σε ειχα.

Ειμαι κοριτσι και φοιτω στο τμημα Ηλεκτρολογων Μηχανικων και Μηχανικων Υπολογιστων. Το ξερω οτι στη σχολη μου υπερισχυει το αντρικο φυλο,αλλα πραγματικα βαριεμαι να ακουω τις βλακειες ορισμενων... "Μα εσυ, μια γυναικα,μηχανικος;", "Φανταζομαι θα εχεις καθε εβδομαδα και αλλον, θα παιζεις με ολους","Και ποιος θα σε προσλαβει;","Να το παλεψεις να γινεις καθηγητρια, μονο εκει θα επιβιωσεις"... Ελεος και ξανα ελεος! Εγραψα τα μορια και μπηκα στη σχολη, διαβαζω σκληρα και θα τη βγαλω, εσεις τι προβλημα εχετε; Κοιταξτε τις ζωες σας, εγω αυτο θελω και αυτο κανω!

Ειμαι 21 και ειμαι σε σχεση εδω και 8 μηνες με ενα παιδι που υπεραγαπω και μου φερεται αψοξα, το θεμα ειναι οτι εκανα μαλακια... Εδω και ενα μηνα με το αγορι μου μενουμε σε διαφορετικες πολεις,βεβαια χωρις αυτο να μας επηρεασει και μετα τα χριστουγεννα θα ημασταν παλι μαζι. Η φαση ειναι οτι το σαββατο βγηκαμε με μια συμφοιτητρια μου και ηπιαμε παρα πολυ.Εν τελει βρεθηκαμε ξημερωματα σε ενα παγκακι να μιλαμε για τη ζωη και τοτε μου αποκαλυψε τον ερωτα της για μενα και με φιλησε, ενεδωσα και συνεχισαμε τα φιλια, τιποτα παραπανω.Την αλλη μερα ειπαμε οτι θα 'ναι απλα σαν να μην εγινε, αλλα εμενα μου εγινε εμμονη ιδεα, ηταν τοσο πρωτογνωρο αυτο,παντα με γοητευαν αντρες,αλλα εκεινη την στιγμη μ'αρεσε τοσο πολυ... Βεβαια δε θελω να αφησω το αγορι μου,γιατι οπως ειπα τον υπεραγαπω, αλλα δε ξερω αν πρεπει να του το πω και ουτε ξερω πως να μην φερθω σκαρτα σε αυτη την κοπελα... Ξερω οτι δεν πρεπει να παιζω με αισθηματα αλλα...

ειμαι 2 χρονια σε σχεση με ενα αγορι και περναμε πολυ καλα...βεβαια οπως ειναι λογικο μετα απο 2 χρονια σχεσης εγω αρχισα να βαριεμαι και νομιζω οτι ο κυκλος με αυτον τον ανθρωπο εχει κλεισει.προσπαθησα να μιλησουμε αλλα καθε φορα που παω να του το πω κομπλαρω...δηλιαζω!!δεν μπορω να του ζητησω να χωρισουμε!!ακομα τον αγαπαω και θα τον αγαπαω για παντα γτ εχουμε δεθει συναισθηματικα παρα πολυ αλλα οσο και να προσπαθουμε να το ξαναβρουμε δεν γινεται.δεν ξερω τι να κανω!!

Αγορια τη γνωμη σας. Και κοριτσια βεβαια. Εχετε μακροχρονια σχεση(2-3) χρονια και χωριζετε γιατι δε μπορειτε αλλο να ειστε χιλιομετρα μακρυα, σας πηγαινουν ολα στραβα και επειδη σας πηγαινουν στραβα, δε θελετε να ταλαιπωρειται και τον ανθρωπο σας(εμενα). Αλλα ειστε εκει κυριολεκτικα σε ο,τι χρειαστει ο αλλος. Αν του ζητησω να τον δω ερχεται(no sex included), αν χρειαστω τη συμβουλη του,ειναι εκει. Δε με αποφευγει. Τι σημαινει αυτο; με ξεπερασε τοσο ευκολα που το κανει σαν αδερφικη αγαπη; το κανει επειδη με λυπαται;Λεει πως με θελει αλλα δε φτανει αυτο γιατι οι συνθηκες δε βοηθανε. Δε συμφωνω αλλα το σεβομαι. Πρεπει να θελουν 2 σε μια σχεση,βεβαια δεν κατανοω πώς δε θες ή δεν μπορεις να εισαι με καποιον που ΘΕΣ. Αυτος λεει πως μου κανει κακο και κανει και σε αυτον με τοση πιεση(οχι απο μενα). Θελει να ηρεμησει. Δε πιστευω πως υπαρχει αλλη..θα μου το ελεγε. Ισως βαρεθηκε και το εχει καμουφλαρει καλα. Σιγουρα βαρεθηκε την κατασταση αλλα ισως και εμενα. Και η ερωτηση: μπορεις να χωριζεις καποιον οταν τον θες αντι να παλεψεις; Μου λεει δεν εχει αλλες αντοχες. Δε θελει επανασυνδεση, αλλα μου ειπε μακαρι να μας βγει σε καλο. Τι μπορει λοιπον να γινει; μπορουν 2 ανθρωποι να ξαναειναι μαζι αφου περασει ο καιρος; δε ξερω αν αξιζει να περιμενω αλλα δε ξερω τι να κανω. Δε θελω να αφησω εναν ανθρωπο που αγαπαω και ξερω οτι νιωθει,επειδη περναει δυσκολα. Να δωσω χρονο ή να δωσω δρομο; Ευχαριστω.