ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρισαμε με τον πρωην μου πριν απο 2 εβδομαδες υστερα απο δικη του πρωτοβουλια. Ημασταν μαζι 2.5 χρονια.Μου ειπε να γνωστα "ο,τι χρειαστεις ειμαι εδω,θα σε νοιαζομαι παντα κλπ". Απο τοτε εχει τυχει να μιλησουμε ειτε επειδη εχουμε καποια πραγματα να διευθετησουμε, ειτε επειδη εστειλα εγω για να ρωτησω κατι ασχετο(αλλα στην ουσια για να πιασω κουβεντα). Αυτος παντα προθυμος και να βρεθουμε και να μιλησουμε και να μου απαντησει.Ειχαμε πει οτι καλο ειναι να μη μιλαμε για να ξεκοψουμε αλλα εγω δε το τηρησα και αυτος δε το εκοβε. Η συζητηση πηγαινει απο αυτον και στο σεξουαλικο και ειναι τοσο χειριστικος που παντα καταληγει " ε αμα δε θες να μιλαμε γι'αυτο,αστο,δε πειραζει" και εγω απο τον φοβο μου μη πει " καλα ενταξει καληνυχτα ας μη ξαναμιλησουμε" υποκυπτω και εχουμε βρεθει 1-2 φορες χωρις προθεση επανασυνδεσης απο την πλευρα του. Τι να κανω; ξερω οτι με βρισκει αδυναμη και με εκμεταλλευεται εφοσον δε θελει επανασυνδεση. Αν πω δε θελω σεξ, ρισκαρω να τον χασω( εντελως). Ζω με ημιμετρα. Τον θελω δικο μου. Γιατι λοιπον ανεξαρτητα απο το σεξ,μου μιλαει κανονικα; δε με κοβει να παει παρακατω; ή μολις κοψω το σεξ,θα κοψει και αυτο; Μηπως το " αν δε θες να συζηταμε ή να κανουμε σεξ δε πειραζει το σεβομαι,παμε απλα για καφε ", ειναι μουφα; Θα μου πεις δοκιμασε και θα δεις. Φοβαμαι ρε παιδια. Τι ειχα τι εχασα βεβαια... αλλα... πωπω.. τι βλημα ειμαι. Μονη μου τα γραφω,τα διαβαζω και αυτοβριζομαι

Ποτε θεωρειτε οτι ειναι αργα για μια καινουργια αρχη στη ζωη?Ολα αυτα που διαβαζουμε οτι ποτε δεν ειναι αργα,οτι προσπαθεια στην προσπαθεια μπορουμε να τα καταφερουμε,πιστευετε οτι ισχυουν?

Σημερα ηθελα να σου πω αυτα που νοιωθω για σενα. Ημουν αποφασισμενος να σου προτεινω καφε μετα απο το μαθημα για να σου τα εκφρασω επιτελους χωρις να σκεφτω τις συνεπειες μιας πιθανης αρνητικης σου απαντησης. Τοσο καιρο μου εχεις δωσει αρκετες ευκαιριες να σου τα πω και εγω τις εχασα απο δικο μου λαθος, σημερα μου εδωσες κι αλλη ευκαιρια και παλι την εχασα αυτη τη φορα επειδη ανακατευτηκαν τριτοι για να με ριξουν στα ματια σου. Θελω αυριο που θα ειδωθουμε για τελευταια φορα πριν τις γιορτες να μου απαντησεις ξεκαθαρα αν θες η οχι, μετα απο τοσο καιρο το να μου απαντησεις θα το σκεφτω ειναι σαν να μου λες ξεκαθαρο οχι. Οποτε αυριο ειναι η τελευταια μας ευκαιρια... Προς Ε. Ζ. 19

Με αφορμή και το χιόνι που έριξε στην περιοχή μου θέλω να πω ένα κουράγιο σε όσους ανθρώπους δεν έχουν θέρμανση, ρεύμα σε όσους δεν έχουν σπίτι σε όσους θα περάσουν μόνοι τους τις γιορτές σε όσους δεν μπορούν να περάσουν όμορφα τις γιορτές.. Πραγματικά κάποιες φορές είμαστε περισσότερο τυχεροί από όσο νομίζουμε.. Θα ευχηθώ μόνο υγεία για την οικογένειά μου και στον καθένα ξεχωριστά.. Καλές γιορτές

Σε μια εφαρμογή που βάζεις τη φώτο σου και σου λέει με ποιον διάσημο μοιάζεις, μου έβγαλε ότι μοιάζω κατά 52% με τη Bella Hadid (εκεί που αφόδευσε, βγήκα εγώ) και κατά 40% με Sheldon Cooper. Χαχα

Απο μικρη πηγαινα κ εγω οπως ολα τα παιδακια στην εκκλησια με τους γονεις μου..μεγαλωνοντας αρχισα να απομακρυνομαι απο ολο αυτο, να αντιδρω οταν μου ελεγαν "ελα στην εκκλησια" και παει λεγοντας..θυμαμαι οτι οταν ημουν μικρη προσευχομουν καθε μερα και απο καποιο σημειο και μετα αυτο σταματησε.. Γενικα απο την εφηβεια και επειτα(τωρα ειμαι 24) δεν εχω βρει την ηρεμια και τη γαληνη μεσα μου..νιωθω οτι συνεχως πολεμαω τον εαυτο μου..οτι ειμαι απεναντι του αντι να ειμαι διπλα του και με λιγα λογια νιωθω διαρκως μια ανησυχια και ενα αγχος. Τον τελευταιο καιρο ετυχε και πηγα κανα δυο φορες Εκκλησία και ισως για καποιες στιγμές εκει μεσα ένιωσα για λιγο γαληνη η τουλαχιστον ένιωσα οτι ισως το ειχα ανάγκη. Ενω ξερω οτι δεν μπορω να πιστεψω σε κατι που δεν αποδεικνύεται επιστημονικά νιώθω την αναγκη να στραφω σε κατι ανωτερο για να βρω ισως την ηρεμια που αναζηταω..δεν ξερω ίσως έτσι είναι η φύση του ανθρωπου. Πειτε μου οσοι θελετε τη γνωμη σας πανω στο θεμα

Ποοοοτε θα κάνει καμμιά συναυλία ο θανασης παπακωνσταντινου να γουσταρουμεε;;

Τον αγαπαω. Ειναι η πρωτη φορα. Αλλα εκανα σαν ανοριμο παιδάκι και ελεγα μικρα ψεματακια για να φανώ πιο ευγενικη η γλυκια. Δεν ειμαι μικρη, αλλα ειχα επιλέξει για καιρο να ειμαι μονη μου και να αποριπτω καθε, εμπειρία γιατι ηθελα απλα το παραμύθι μου και μονο, μεχρι που απο τη μοναξιά και τη χαμηλή αυτοπεποίθηση πιαστικα απο τα μπαλάκια ενος μαλακα και εγινα σκυλάκι. Θέλαμε μια ειλικρινή σχεση οποτε ειπαμε και οι δυο τα παντα για το παρελθον μας. Και δεν ειναι αγιος αλλα ειναι η πρωτη φορα που και εκείνος αγαπάει και εμπιστεύεται και μετα απο όσα ακουσε δεν μπορουσε. Ημουν κατι αδύναμο και δεν μπορουσε να πιστέψει οτι η δικη του κοπελα ηταν αυτο το πραγμα. Εβγαζε με το μυαλο του πραγματα που δεν ειχαν γίνει και ποτε δεν μπορουσε να με πιστέψει αλλα παντα ηρεμουσε καπως. Μετα απο πολλα μικρά χαζα καθημερινά ψεματακια (γιατι παντα μπορουσε να τα καταλαβει) δεν μπορουσε πια να με εμπιστευτεί καθολου και αρχισε να βαζει με το μυαλο του και αλλα σε αυτα που προτειτερα δεν πίστευε για να καταλήξει πως δεν τον αγάπησα ποτε. Πληγώθηκε παρα πολυ το νιωθω. Προσπαθούσα να τον πείσω πολλες ωρες αλλα απλα πληγονοταν παραπάνω κουραζοταν η θύμωνε. Δεν μπορω να τον πληγωνω. Ζητούσα ξανα και ξανα αλλη μια ευκαιρια αλλα δεν μπορεί να μου τη δωσει. Δεν μπορεί να πιστέψει οτι η κοπελα που αγάπησε ειναι ψευτρα. Και εχει δικιο οταν μου λέει οτι θα έπρεπε να ειχα κανει πραξη αυτο που ελεγα, δλδ τερμα τα μικρα ψεματακια, γιατι μου εδωσε ευκαιρίες. Εχει δίκιο οταν λέει πως εβαλα την αδυναμια μου πανω απο εκείνον. Εχει δικιο να λέει οτι δεν εχω ζησει τιποτα και ζω στον κοσμο μου. Δεν ξερω γιατι το εκανα αλλα δεν μπορω να τον χασω... Σκέφτεται οτι σκεφτομαι και δε χορταίνουμε ποτε ο ενας τον αλλο. Ειναι αληθινός και με αγαπάει και τον αγαπαω. Πως τα σκάτωσα ετσι? Λεει οτι πρέπει να μεινω μονη μου και να σκεφτω πραγματικα για τον χαρακτηρα μου να καταλαβω και να οριμασω. Λεει οτι οταν φυγεις, απο κατι ποτε δεν γυρνας σε αυτο γιατι υπηρχε ενας, λίγος που εφυγες απο την αρχη.. Ειχε πει να μην τον αφησω ποτε... Ειχε πει οτι με αγαπάει τοσο πολυ που θα δεχόταν τα παντα. Τι σκατα να κανω τωρα?

΄Οι ευαισθητοι αμυνονται στη ζωη και αργουν΄ . Οπως εγραψε η Λινα Νικολακοπουλου Και καπως ετσι εχουν κυλησει η εχουν χαθει στιγμες απο τη ζωη μου. Μα η ζωη ειναι στιγμες λενε καποιοι και εγω τη χανω; Καποιοι λενε το καλο πραγμα αργει να γινει.

Και σας στείλει ευχές το πρώην πρόσωπο λόγο χριστουγέννων...πιστεύετε είναι μία αφορμή για να ξαναμιλήσετε;ή είναι καθαρά ανθρώπινο;