ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό τυχαίνει να διαβαζω ειδήσεις για μωρά τα οποία είχαν την ατυχια να γεννηθουν σε εμπολεμες χωρες.Πριν λίγες εβδομάδες διάβασα ότι ένα μωρό λίγων εβδομάδων πεθανε από ασιτία ζυγιζοντας μόνο λίγα γραμμάρια.Οι εικόνες από το σκελετωμενο του κορμάκι ήταν σοκαριστικες και είναι από εκείνες που σε στοιχειώνουν. Σήμερα πάλι διάβασα για ένα άλλο μωρό επίσης λίγων εβδομάδων που έχασε το ένα του μάτι και υπέστη σοβαρές κακώσεις στο κρανίο από έναν βομβαρδισμό στον οποίο μάλιστα σκοτώθηκε και η μαμά του.Τρέμω με όλα αυτά που ακούω και να φανταστείτε ότι παλιά ήμουν σκληρόπετση.Ημουν του στυλ "Τι κρίμα τα παιδιά "και μετά θα συνεχιζα να ζω τη ζωη μου.Από τότε που απέκτησα και εγώ μωρό όλες αυτές οι άθλιες ειδήσεις πήραν άλλο νόημα για μενα.Τις σκέφτομαι και γίνονται ο χειρότερος εφιαλτης μου.Τρεμω μόνο στην ιδέα να αρρωστήσει από μια ιωσουλα ο μόλις 3 μηνων γιος μου.Πηγαινω πάνω από την κούνια του και έτσι όπως κοιμάται γαλήνια ένα δάκρυ τρέχει στο μάγουλο μου σκεπτόμενη όλα αυτά τα παιδιά που δε πρόλαβαν να χαρούν τη μαμά τους και γνώρισαν μόνο τις πικρές της ζωής.Μέρες που είναι πάνω μια ευχή που όσο κοινή κι αν ακούγεται τόσο πιο αληθινή είναι.Ειρηνη ρε παιδιά να έχουμε σε όλο τον κόσμο.Να μεγαλώνουν τα παιδάκια μας όμορφα και ήσυχα και με τους 2 τους γονείς.Να ακούγονται μόνο γέλια και χαρές και να μη στερούνται τίποτα!

Είμαι 21,δεν εχω σπουδάσει και εχω δουλέψει μονο μια φορα στη ζωη μου.Δε βγαίνω κάθε μέρα,μπορει να κάνω να βγω και πάνω απο μήνα.Δεν έχω γνωστους/γνωστες όπου και να πάω.Δεν εχω καν πολλους φιλους και πανω απο μια παρέα.Δε πηγαινω σε club και δεν ειμαι μαθημένη στο να πίνω.Το πολυ να χω πιει (περα απο κρασι και μπυρα) καμια ρακη η τσιπουρο η ουισκι.Καπνίζω πολυ σπάνια,επαφες με αγορια ειχα μονο τρεις στη ζωη μου οπου η μια ηταν και σοβαρη σχεση,πανω απο 2 χρόνια.Δε βγαζω selfies ουτε εχω πολλα like.Γενικά νιωθω πως είμαι βαρετή η δειχνω περιεργη στον περισσοτερο κοσμο και γιαυτο δεν εχω σχεδον καθολου παρεες και γενικα πιστευω πως θεωρουμαι απ τη πλειοψηφια ως ξενέρωτη.

Δεν έχει να κάνει με αν είσαι ευτυχισμένος, αυτό είναι το θέμα. Προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της κάθε ημέρας. Δεν γίνεται να συνεχίσω να ρωτάω τον εαυτό μου "τώρα είσαι ευτυχησμένος;". Αυτό με κάνει ακόμα πιο μίζερο.

με εχω βαρεθει. μια σχεση της προκοπης δε μπορω να κανω. παντα μου αρεσουν οι τιποτενιοι που κανουν καταχρησεις ή ειναι βλακες. μαλλον και εγω τιποτενια ειμαι. στα 14 ελεγα θα μεγαλωσω και θα αλλαξω αλλα εχω φτασει 20 και δεν αλλαζω. και παλι εμπλεξα.. και δεν ξερω τι θελω απο τη ζωη μου. τα ηρεμα παιδια μου φαινονται φλωροι, δεν εχουν ορεξη για extreme καταστασεις. οι αλλοι παλι μονο απο τετοια ξερουν. παλι αφησα για την επομενη φορα την αληθινη ευτυχια. και τωρα σκεφτομαι ετσι και μετα θα σκεφτομαι ποσο θελω να κανω σεξ με εκεινον το τυπο που δεν μου δινει και πολυ σημασια. τα θελω και τα παθαινω. νιωθω οτι ειμαι αχρηστη και το γεγονος οτι το ξερω και δεν κανω τιποτα με κανει να νιωθω χειροτερα.

Σήμερα ήταν τα γενέθλια του μεγάλου μου γιου. Είναι ο πιο μικρός της τάξης του.. Έπαιρναν και βαθμούς στο σχολείο.Η κυρία του μου είπε, ότι έχει "μεγάλο μυαλό".:') Χρόνια πολλά, μωρό μου!!

Πριν περίπου ένα χρόνο τελείωσα τη σχολή μου. Μια σχολη που έμεινα κυρίως για τους γονείς μου και γιατί δεν εβρισκα ποια ήταν η κλίση μου. Οπότε αποφάσισα να πάρω το πτυχίο. Όταν τέλειωσα είπα ότι θα κάτσω να σκεφτώ ήσυχα τι θέλω από τη ζωή μου. Τελικά σχεδόν ένα χρόνο μετα δεν έχω ιδέα τι θέλω από τη ζωή μου. Το πτυχίο ούτε αποκατάσταση μπορεί να μου προσφέρει ούτε μου αρέσει και το επαγγελμα. Από την άλλη πρέπει να δουλέψω, αρκετά εχω φορτωθεί στους γονείς μου. Όμως οκ βρισκω πχ σε μια καφετέρια όπως πολλοι στην ηλικία μου. Και μετά? Ποιοι θα είναι οι στόχοι μου? Πως θα πληρώνω τη ΔΕΗ? Αφου επαγγελματικά δε θα υπαρχει καποια εξέλιξη. Έχω απελπιστεί με αυτή την κατάσταση. Ολοι, ομως ολοι στις παρεες μου εχουν αποφασισει τι θελουν να κανουν και εγω σαν τον χαζο καθομαι και περιμενω τι? Ουτε και εγω ξερω..

Mε το αγόρι μου μεχρι πριν λιγο καιρο είμασταν μια χαρα. Για εμένα κιόλας, γιατι είχα καταλάβει και είχα αρχισει να δουλευω πάνω σε μια λάθος συμπεριφορά που εβλαπτε την σχέση, ειμάσταν πολυ καλα. Ξαφνικα λοιπόν, απο το πουθενα αρχισε να απομακρυνεται. Ειναι εδω και λιγες μερες στην πολη μας για τις γιορτες ,γιατι σπουδαζει αλλου, και εχει απομακρυνθει πληρως. Δεν παιρνει τηλέφωνο, τα μυνηματα ειναι ψυχρα και ο ποιοτικος χρονος μας μαζί ελαχιστος. Μου λεει οτι νιωθει οτι απομακρυνομαστε και οτι νιωθει συναισθηματικα νεκρος ,oχι μονο με μενα αλλα γενικα. Πριν λιγες μερες ειμασταν και καλα ερωτευμενοι και τωρα ξαφνικα αυτο. Τον ρωτησα αν εκανα κατι, αν υπαρχει καποια αλλη και επιμενει να λεει όχι. Ταυτοχρονα δεν ξερει τι νιωθει για μενα αλλα ταυτοχρονα με θελει λεει. Το κορυφαιο ηταν οταν ειπε οτι νιωθει πιο καλα για την σχεση οταν υπαρχει η αποσταση. Το πως δεν με κερατωνει ειναι το μονο σιγουρο αλλά πολύ κουφη συμπεριφορα. Εν τω μεταξυ με ρωταει τι θα κανουμε για να γινει η σχεση οπως πρωτα. ..Σαν τι να κανουμε δηλαδή? Εγω δεν αλλαξα τιποτα, ισα ισα προς το καλυτερο πηγαινα. Εχω ξενερωσει απειρα. Και μια φαση να είναι που απλα δεν ξερει τι λέει, πως θα τον εμπιστευτω εγω μετα? Tι διακοπτη εχει?

Μία κοπέλα που έχει σχέση γνωρίζει μια παρέα. Στην παρέα αυτή υπάρχει κάποιος ο οποίος την φλερτάρει διακριτικά και με τον οποίο παίρνανε ωραία μαζί σε φιλικό επίπεδο.Η παρέα την προσκαλεί να βγουν όλοι μαζίΤι πρέπει να κάνει η κοπέλα;Να αρνηθεί; Να πάει; Η να πάει και να φέρει μαζί και το αγόρι της το οποίο δεν το ξέρουν καν και πιθανών να μην έχουν και πολλά κοινά;

Φαίνεται ότι αρέσω σε ένα συμμαθητή μου γιατί όταν μιλάμε κάποιες φορές προσπαθεί να με προσεγγίσει. Συγκεκριμένα την τελευταία φορά που τον είδα μου ζήτησε να βγούμε. Όμως αυτό έγινε και μπροστά σε άλλα άτομα(παλιούς μας συμμαθητές) και ήρθα σε αμηχανία. Ετσι ενώ και μένα μου αρέσει κατα κάποιο τρόπο δε μπόρεσα να απαντήσω σοβαρά και του έκανα ότι το πήρα στην πλάκα...τι θα μπορούσα να κάνω για να του δείξω ότι ενδιαφέρομαι χωρίς να του στείλω μήνυμα;

Όλοι είχαμε ένα αγόρι το οποιο μας έχει μείνει ανεξίτηλα στο μυαλο.. Το πρόβλημα μου είναι ότι ο φίλος μου, που μου έχει μείνει ανεξίτηλα, είχαμε μαλώσει πολύ άσχημα. Είχε πει πράγματα που του είχα εμπιστευτεί σε τρίτους. Είχαμε μιλήσει άσχημα. Την τελευταία φορά που μου έστειλε ήταν την πρωτοχρονιά του 2016, αλλά δεν αντέχω άλλο αν δεν μάθω νέα του... παρόλο που φέρθηκε πουστικα, τον έχω συγχωρέσει.. τι να κάνω; Να στείλω ή να βάλω τον εγωισμό μου; (Είχαμε μιλήσει πολύ άσχημα όλες τις φορές και αυτό ίσως με κρατάει που δεν έχει κάνει εκείνος καμία κίνηση για να είμαστε όπως πριν)