ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριζατε παρ'ολα αυτα οτι δεν γεννηθηκε σαν σημερα ο Ιησους Χριστος?

Ξερετε εχω καταληξει σε συμπερασμα σχετικα με τους δυναμικους ανθρωπους-χαρακτηρες.Αυτα τα ατομα εχουν ενα ιδιαιτερο χαρισμα, να μπορουν να σου παιρνουν τη δυναμη...οση εχεις τουλαχιστον. Δεν σου επιτρεπουν να βελτιωθεις και δεν πιστευουν οτι αυτο μπορει να συμβει, συνεχως τονιζουν τα αδυναμα σημεια σου και σε υποτιμαναι μπροστα σε αλλους. Αν καποιο λαθος συμβει...αν το κανεις εσυ εχει σημασια αν το κανουν αυτοι ειναι σα να μη συνεβει ποτε. Σιγουρα δεν αφορα ολους αυτο αλλα μοναχα αυτους που τρεφονται με εγωισμο, με το δικο τους εγωισμο. Ισως κανω λαθος...θα ηθελα να μαθω και απο εσας αν πιστευετε οτι καπως ετσι λειτουργουν αυτα τα ατομα. Ισως να ετυχε σε εμενα ισως οι εμπειριες οι δικες σας να αφεινουν μια τελειως διαφορετικη εντυπωση.Θα ηθελα να μαθω.

Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο πολύ μου λείπεις. Νιώθω ότι διαρκώς μέσα μου γίνεται μια έκρηξη λύπης σε slow motion. Ό,τι και να κάνω, με όποιον και αν είμαι, όλα γίνονται κανονικά, λειτουργώ, αλλά είναι λες και ταπετσαρία στο μυαλό μου είσαι εσύ, και δεν γλιτώνω ποτέ... Μετά από ενάμιση χρόνο που έχω να σε δω, και με τόσο λίγες φορές που σε έχω ακούσει στο μεταξύ. Φοβάμαι ότι έχω συνηθίσει αυτό το συναίσθημα τόσο, που ο εαυτός μου αυτοβούλως αρνείται να το ξεπεράσει. Τι θα κάνω; Πιο πολύ θέλω να σε δώ και να σε αγγίξω ξανά, παρά να σε ξεπεράσω... Ίσως πρέπει να πάω σε ψυχολόγο, δεν αντέχω άλλο...

Να μην τα ζήσει κανείς...

μη μ αφήσεις τώρα που σε έμαθαμη μ αφήσεις τώρα που πάλι δεν μπόρεσα μη μ αφήσεις κι έρθουν πάλι τα κρύα φεγγάρια τα λευκά παγωμένα φεγγάρια που δεν κρύβονται με το κλείσιμο των ματιών μη μ αφήσεις γιατί είμαι μόνος μουείμαι παγωμένα μόνος μου μη μ αφήσεις και με πνίξουν τα δάκρυα γιατί δεν μπορώ άλλο,έχασα τις δυνάμεις μουμη μ αφήσεις για ακομα ένα χειμώνα σε παρακαλώ tesla32

Γνωριστήκαμε σε ένα μαγαζί, φλερτάραμε όλο το βράδυ και στο τέλος μου έδωσε το τηλέφωνο του. Το ίδιο βράδυ του έστειλα μήνυμα και δεν απάντησε. Το επόμενο απόγευμα του ξαναέστειλα (το ξέρω βλακεία μου αλλά επιστράτευσα όσο μπορούσα το χιούμορ μου), μου απάντησε συνεχίζοντας την κουβέντα και μετά δεν έστειλε τίποτα. Έχει περάσει μία μέρα και αυτός εξαφανισμένος. Ξενέρωσε;;; Πότε πρόλαβε ρε παιδιά; Φαινόταν πραγματικά ενθουσιασμένος!! Θέλω γνώμες!!ΥΓ: Καλές γιορτές σε όλους!

θα στα πω όλα εδώ, μας χωρίζουν χιλιομετρα και κυρίως εγωισμοί που δε μπορούν να μας φέρουν κοντά.΄Έμαθα επικοινώνησες μαζί της να περάσεις να τη δεις, δεν έχασες χρόνο..ζηλευω σα τρελη,η σκεψη με αρρωσταινει...ουτε ενα τυπικό χρόνια πολλά δε μου στειλες..Μου ειπαν οτι με ντρέπεσαι όμως πιστεύω δεν εχεις ντροπή μεσα σου..γιατι με αγκαλιασες όταν αποχαιρετηθήκαμε; για να μου αφήσεις καλή ανάμνηση;;αφού δεν ενιωσες τιποτα..ολα για την κα..λα σου και τιποτα αλλο..Μόνο το καλοκαιρι εκεινη τη μερα την ενιωσα την αγκαλια σου σα να με τυλιξε προστατευτικα και ζεστα οπως στεκοσουν πισω μου και δεν ηταν ιδεα μου..Τωρα που τερματιζαμε γιατι με ρωτησες που ημουν, τι περιμενες να σου πω..δε με σεβαστηκες λεπτο κι ας ηξερες οτι ημουν ευαλωτη ,καλα με εκανες..μου ειπες οτι θα καουμε κι εγω σα τη χαζη ειπα δε φοβαμαι..Μη γελιεσαι,δε νικησε κανεις μας,τι πιστευεις;;νιωθεις νικητης οτι επικρατησες και με ταπεινωσες;με λυπαμαι κι εμενα οπως ειπες, κι εσενα γιατι δε θα γινεις ανθρωπος,ουτε καν αρσενικο..Σε σκεφτομαι και κουνω το κεφαλι μου,τα ενιωσα ΟΛΑ...Σα τον Τιτανικο που πλησιαζει το παγοβουνο μα δε μπορω να στριψω..δε το περιμενες αυτο ετσι;Ανθρώπινα θα σου ευχηθώ Χρόνια Πολλά και θα το εννοώ..εγω ξερω τι αξιζει..

Θα τα πω συντομα και περιεκτικα για να μην κουρασω. το 2010 επαθα μια πολυ μεγαλη κριση πανικου οταν ημουν διακοπες, μεχρι το 2013 το προβλημα γενικευτηκε και παθαινα 2-3 κρισεις την ημερα χωρις λογο. Πηγα σε ψυχολογο, δουλεψαμε τα θεματα που με αγχωναν, πηγα διακοπες και ηταν ολα τελεια. την δευτερη φορα που πηγα διακοπες, επαθα παρα πολλες απανωτες κρισεις και αντι να φυγω απ το νησι, εκατσα 3 μερες προσπαθωντας να το πολεμησω και παθαινα την μια κριση μετα την αλλη και ετσι οταν γυρισα τα πραγματα ηταν παλι χαλια. Επειτα πηγα σε ψυχιατρο, μου εδωσε χαπια (οχι ηρεμιστικα, καποια που ανεβαζουν την σεροτονινη) και ολα σιγα σιγα εφτιαξαν. το θεμα ειναι οτι φοβαμαι αφανταστα να παω διακοπες, σε σημειο που εχω να παω 3 χρονια και καθε φορα που πλησιαζει καλοκαιρι εγω τρεμω στην ιδεα. πρεπει να βρω τα @@ να παω εστω καπου κοντα, αλλα τρεμω στην ιδεα του να φυγω μακρια απ την Αθηνα, μακρια απ το σπιτι μου, απ την μητερα μου (και ειμαι 25 χρονων γαιδουρα)δεν ξερω πως να κανω τον φοβο μου στην ακρη. εχω φτασει στο σημειο που δεν θελω να ξαναπαω διακοπες και νιωθω οκ μ αυτο...

Γιατι καθε χρονο τετοιες μερες νιωθω τοσο χαλια?? Δυστυχως κανοντας τον απολογισμο μου απο περσυ μεχρι φετος δεν εχουν συμβει τα περισσοτερα που θα ηθελα... Μερικα εχουν γινει χειροτερα. Τι θλιβερο..

αυτό θα ήθελα μέσα από τα βάθη της ψυχής μου να μου φέρει ο Άγιος Βασίλης.Μία γαμημένη φίλη!!!!