ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα μπω κατευθειαν στο θεμα. Ειμαι 19 ετων με υψος 1.70κατι και 72kg. Θελω να αδυνατισω αλλα η λιγουρα για γλυκα δεν εχει τελειωμο, τρωω 2-3 φορες την ημερα γλυκα σε καθημερινη βαση. Εχω προσπαθησει με διαφορες διαιτες να χασω 8-10 κιλα αλλα παντα τη χαλουσα. Δεν μπορω να καταφυγω σε διαιτολογο η γυμναστηριο λογω οικομικων και πλεον εχω απελπιστει.

Μετα απο 2 αποτυχημενες προσπαθειες των προηγουμενων ετων, κατεφυγα σε μια 3η μου προσπαθεια. Ωστοσο τα πραγματα δεν ειναι και τοσο ευκολα, καθως αναγκαστηκα να την κρατησω "μυστικη". Αυτο γιατι οι δικοι μου ανθρωποι ηξερα πως θα γινονταν πιεστικοι, θα με αποθαρρυναν πραγμα το οποιο θα ειχε επιπτωσεις στην ψυχολογια μου διοτι ειμαι ατομο που επηρεαζεται κυριως απο αρνητικα σχολια. Ετσι λοιπον οι μονοι που το ξερουν ειναι σαφως η μητερα μου, η οποια με στηριζει σε ολο αυτο οπως συνεβη και τις 2 προηγουμενες φορες και 2 φιλες μου. Ωστοσο τα προβληματα δεν αργησαν να φανουν απο τοτε που ο θειος μου αρχισε να μου ζητα σχεδον καθε βδομαδα (1-2 φορες) να κραταω τα παιδια του. Πραγμα το οποιο εχει αρχισει να με πιεζει απο αποψη χρονου, και αρχισε να με επηρεαζει ψυχολογικα εφοσον δεν μπορω να αφιερωσω τον απαιτουμενο χρονο διαβασματος για την επιτευξη του στοχου μου που ειναι η ψυχολογια. Και πλεον με τον καιρο ολο και περισσοτερο σκεφτομαι να τα παρατησω, γιατι δεν πιστευω πως θα τα καταφερω.*Να σημειωθει πως και τις 2 προηγουμενες φορες που το ξεραν ολοι η κατασταση με τον θειο συνεχιζοταν. Επομενως το να του μιλησω για την 3η προσπαθεια δε προκειται να αλλαξει τα πραγματα.

Και δεν το ξέρει κανείς

Σπούδαζα σε επαρχιακή πόλη σε πολυτεχνείο. Με το που μπαίνω τέταρτο έτος κόβεται και η λιγοστή "χρηματοδότηση" που είχα από το σπίτι. Δουλειές δεν υπάρχουν εδώ που είμαι. Αναγκάστηκα να γυρίσω πίσω και τώρα με χτύπησε η πραγματικότητα, αφού πλέον είμαι παγιδευμένος στην φτώχεια. Δεν έχω αρκετά λεφτά για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου, και χωρίς σπουδές οι μισθοί είναι πενιχροί στην καλύτερη περίπτωση. Δυστυχώς δεν βλέπω καμία διέξοδο.

Γιαγια μου. Να μας βλεπεις.

Ολα τα ωραια ξεκινανε με ενα: "μαλακια παω να κανω." Αλλα την κανεις. Περιεργο πλασμα ο ανθρωπος.

Και ενώ περιμενω κάθε φορά τα Χριστουγεννα με πολλη ανυπομονισια λες και είμαι ακόμα 10 χρονών, ξαφνικά αυτά τα Χριστουγεννα ένιωσα τόσο άσχημα όσο δεν ένιωσα όλο το '17. Μπορεί να φταίνε και λίγο οι ορμόνες μου γιατί έχω περιοδο και δυστυχώς κάθε μήνα μια φορά με πιανει πολυ έντονη θλίψη, αλλά και παλι η πραγματικοτητα ειναι δυσκολη. 1)Το αγόρι μου λείπει φαντάρος και μου λείπει παρα πολυ. 2) φροντίζω ζωάκια στον κήπο μου όμως η αδυναμία μου, ένας αρσενικός γατος δυστυχώς σήμερα δεν ήταν καθόλου καλά. Πιστευω έχει ενα ανιατο νόσημα που λέγεται "λοιμώδης περιτονιτιδα" αφου έχει πρησμενη κοιλιά κ δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία. Αυτό σήμερα πραγματικα με κατέβαλε παρα πολυ. 3) Σε λίγες μέρες λίγο μετά το νέο έτος κλείνω τα 30 και νιώθω ότι φευγω απο το κλαμπ των νέων. 4) ΔΕΝ έχω φίλους. Μόνο 2-3 άτομα και 2 που υπέρ αγαπώ αλλά μένουν μακρυά. Φέτος που λείπει το αγόρι μου νιώθω ότι με εγκατέλειψαν οι φίλες μου. 5) Ο αδερφός μου με αγνοεί μέσα στο σπίτι. Δεν κάθεται να δουμε μια ταινία παρα μόνο αν τον παρακαλεσω.Εν κατακλείδι πιστευω οτι ειμαι πολυ καλη παρεα για φίλους και συγγενείς αλλά και για αγνώστους. Λυπάμαι τόσο πολυ! Ευχομαι σε εσάς μια γλυκιά και ομορφη χρόνια το '18 και πανω απο ολα με υγεια και την οικογένεια και φιλους.

Για να κανεις εχθρους δεν χρειαζεται να κηρυξεις πολεμο. Αρκει μονο να πεις ανοιχτα αυτο που σκεφτεσαι.

Και τωρα τι? Απλα αγνωστοι?... Αγνωστοι οταν το μονο που θελω ειναι να κοκκινισω τα χειλη μας απο τα φιλια?... Ισως εσυ να μην ενιωσες τιποτα... Αλλα εγω ενιωσα πολλα... Τι να πω...Καποια πραγματα ισως ειναι γραφτο να μην γινουν ποτε...

Έχω σχέση εδώ και 3 χρόνια..όλα στη σχέση μας είναι ρόδινα εντάξει έχουμε τους καβγάδες μας όπως όλα τα άλλα ζευγάρια αλλά ως εκεί..βέβαια εγώ έχω και ένα ακόμη πρόβλημα το οποίο ντρέπομαι να αποκαλύψω στον σύντροφό μου και δεν θέλω να τον στεναχώρησω...απλά δεν ενδιαφέρεται για την δική μου ικανοποίηση στον σεξουαλικό τομέα ..έχω πετάξει πολλά υπονοούμενα αλλά συνεχίζει να μην τον απασχολεί..θέλω γνώμες για το πώς μπορώ με πλαγιο τρόπο να του δώσω να καταλάβει ότι έχω και εγώ σεξουαλικές ανάγκες και απαιτήσεις..