ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ερωτευμένος δεν λες ψέμματα.

Εγώ την γυναίκα μου την γνώρισα στο φου μπου η καλύτερη όλων και φίλους έχω που έχουν γνωρίσει έτσι... Ότι είναι έξω οι άνθρωποι είναι και στα social media μην μπαιρδευόμαστε, αρκεί να είναι αληθινό το προφίλ έτσι?Καλές γιορτές και ερωτροπήστε!!

Μακάρι ο Θεός να φωτίσει εκεί που πρέπειώστε να έχω κι εγώ μια αγκαλιά όπως τη χρειάζομαι, αυτή την πρωτοχρονιά...Μία αγκαλιά... Κι ας είναι μόνο την πρωτοχρονιά. Χωρίς αβεβαιότητες και δράμα και δήθεν πάθη και βάσανα...Αυτό θέλω, Άγιε μου Βασίλη...

τόσο απογοητευμένη. Σχεδόν φοβάμαι πως θα μείνω μόνη μέχρι το τέλος της ζωής μου. Έχω προσπαθήσει με κάποιους άντρες, αλλά δεν με κάλυπταν, ειλικρινά, δε ξέρω πως να το δω διαφορετικά. Γύρω μου οι περισσότεροι είναι ευτυχισμένοι με σχέσεις που πάσχουν, στα δικά μου μάτια, ποικιλοτρόπως. Τους ζηλεύω λίγο να σας πω. Ζηλεύω γιατί δεν ελπίζουν κάτι ομορφότερο, ενώ εγώ πνίγομαι μόνο που βλέπω να συμβαίνουν όσα συμβαίνουν.Φαίνομαι σνομπ; Μπορεί και να είμαι. Έναν άνθρωπο που να μου μοιάζει λίγο, μόνο αυτό επιθυμώ. Δεν ντρέπομαι γι'αυτό.Πέρασαν τα Χριστούγεννα, άντε τώρα, Καλή Χρονιά να έχουμε...

Γενικά όλοι οι καθηγητές, οι δάσκαλοι κλπ στο σχολείο και στα φροντιστήρια έλεγαν πόσο πανέξυπνος και χαρισματικός ήμουν, ότι επρεπε να βγω στο εξωτερικό για διεθνη καριέρα, ότι μέσα σε όλα ημουν, κέρδιζα διακρίσεις σε διαγωνισμούς κλπ. Μα εγω ΚΑΘΟΛΟΥ να μην τους πιστεύω όμως...Λίγο αφοτου πέρασα ιατρική με έπιασε μια χρόνια καρακαταθλιψαρα που δεν έλεγε με τίποτα να ξεκουμπιστει. Το ποσο άχρηστος και πανίβλακας και ανόητος κλπ κλπ κλπ (τα γνωστά τροπαρια που όλοι έχετε ακούσει να σκεφτονται και να λένε οι πάσχοντες για τον εαυτό τους) πίστευα ότι ημουν δε λέγεται. Οι δικοί μου εκεί σταθερά να μου τονώνουν το ηθικό... Και πόσο έξυπνος είμαι και πόσο αξίζω και θα ξαναδημιουργήσω μόλις σταθώ στα πόδια μου κλπΕ σιγά σιγά έφυγε το μαύρο τέρας από το κεφάλι μου και άρχιζα να επανακτω την αυτοπεποίθησή μου (αν και αμφιβάλλω κατά πόσο την ειχα πριν την κατάθλιψη).Τώρα που πλέον έχω κάποια αυτογνωσία, βγαζω το συμπερασμα, ή μαλλον παραδέχομαι ότι είμαι πολύ έξυπνος και χαρισματικός. Σίγουρα πάνω από το μέσο όρο σε αρκετούς τομείς.Αλλά έλα που τώρα οι ίδιοι άνθρωποι με κατακεραυνώνουν. Είμαι ψωνάρα, έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, στην πραγματικότητα είμαι κάτω του μετρίου, γιατί "ο χαρισματικός δεν το δηλώνει, αλλά περιμένει οι άλλοι να του το πουν".Τι αντανακλαστικά είναι αυτά; Ρωτώ! Νομίζω ξέρω, απλά θέλω να μου πείτε και εσείς τη γνώμη σας.Γιατί αν κάποιος λέει αρνητικά πράγματα για τον εαυτό του σπεύδουμε να του ανεβάσουμε το ηθικό και αν λέει θετικά σπεύδουμε να τον ξεκαβαλησουμε από το καλάμι; Δεν υπάρχει περίπτωση να λέει απλώς την αλήθεια; Να κάνει απλές ουδέτερες διαπιστωσεις. Είναι τόσο θολωμένη η κρίση του (λόγω κατάθλιψης, λόγω ναρκισσισμου κλπ); Ακόμη και θολωμενη να είναι (που συχνά είναι), αποκλείεται να τυγχάνει να είναι σωστή ως προς το τελικο πόρισμα της;Δηλαδή αποκλείεται ένας καταθλιπτικός όντως να είναι άχρηστος και απλά να έτυχε αυτή η πραγματικότητα να γίνει παραδεκτή έστω και μέσω της στρεβλής του καταθλιπτικής σκέψης; Ομοίως, αποκλείεται ενας νάρκισσος να είναι ταυτόχρονα όντως ταλαντούχος;Και επίσης, γιατί στους άλλους μας ενοχλεί η αυτομομφή και η κομπορρημοσύνη; Και γιατί να πρόκειται ντε και καλα για αυτομομφη ή κομπορρημοσύνη; Δεν είναι δυνατόν κάποιος να είναι αντικειμενικός κριτής του εαυτού του;Καλοδεχούμενες και οι ειρωνίες (τύπου "αφού εσύ είσαι τόσο έξυπνος, πώς δε βρήκες ακόμη την απάντηση;" όπως και τα κραξιματα, τα ακυρα και αλλα. Απλά κάποιος άνθρωπος ας μου απαντήσει επί του προβληματισμού παρακαλω! Ευχαριστώ!

Έχουν περάσει απο τότε που μιλήσαμε.μου έχουν λείψει τα μουσικά ακούσματα σου, το χιούμορ σου.η εικονική καθημερινότητα που ειχαμε και ας κράτησε για λίγο.ήθελες να μάθεις το πρόσωπο που μιλούσες απο την αλλη πλευρά,και μετά τπτ.μπορεί να ήθελες κάτι άλλο ,αλλά εγώ έβλεπα πέρα από αυτό ίσως και μία φιλία.απλά αναρωτιέμαι δεν σ λείπει έστω και λίγο όλο αυτό?πιστεύω ότι σ λείπει αλλά δεν θα το παραδεχτείς ποτέ....

Ναι ακριβως! Το σπίτι μου πια ειναι σκέτη φυλακη! Οκ εχουν δικιο για το πανεπιστημιο, η αληθεια ειναι πως εχω αργησει και ηδη θα πρεπε να το εχω τελειώσει, γι αυτο και πλεον διαβαζω εντατικα, απο το πρωι ως το απογευμα. Αλλα ειναι πια τοσο τραγικο να θέλω να πάω μια βολτα το βραδυ 9 με 12/1 να πάρω λίγο αέρα?! Απο αυτο θα κριθει αν θα περασω αυτα που χρωσταω? Απο αυτες τις λιγες ωρες που εχω αναγκη να ξεφυγω απο το σπιτι? Και να ταν μονο αυτό?! Ζουμε βλεπεις σε κλειστη κοινωνια και αν και 24 χρονων ο πατερας μου μου λεει οτι αν με βλεπουν καθε μερα εξω θα με λεγε πο@@@να, ποια? Εμενα, που εως τωρα δεν εχω κανει αλλο απο δυο σχεσεις και τιποτα αλλο. Πραγματικα βαρεθηκα, δεν εχω αλλες αντοχες να ακουω τη γκρινια τους για κατι που πραγματικα θεωρω τοσο μα τοσο παραλογο.

Είμαι 28 και ειναι 40 χρονών. Εχουμε σχέση 6 χρόνια. Είμαι σε φάση που θέλω εντονα να κάνω παιδί. Μου αρεσουν τα παιδια. Αυτος εχει 1 παιδι. Η μητερα μου λεει να μην κάνω οικογενεια μαζι του γιατι θα εχω υπο την επιβλεψη μου και το παιδι του που ειναι 12 χρονων και μενει με τον πατέρα του.

Δεν ξέρω αν θα αντεξω και για ποσο. Σε θέλω, τι δεν καταλαβαίνεις; Ποναω όταν με διώχνεις.

Είμαι δασκάλα -αναπληρώτρια φυσικά- και προβληματίζομαι πάρα πολύ για το αν θα πρέπει να ξεκινήσω το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό. Είναι εξ αποστάσεως, διετές και τα δίδακτρα στα 5500. Με τα τωρινά δεδομένα ,η απόκτησή του προσφέρει την δυνατότητα ένταξης στον πινακα ειδικής αγωγής άρα και μεγαλύτερες πιθανότητες για πρόσληψη. Δεν ειμαι σίγουρη ομως κατά ποσο αξιζει τα τοσα χρήματα και διάβασμα που θα χρειαστούν καθώς και το αν θα εξακολουθεί να έχει αυτην την αναγνώριση. Το αντικείμενο μου αρέσει και έχω ηδη εμπειρία.