ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν έχω να σας πω πως υποφέρω πολύ. Είμαι ερωτευμένη με κάποιον που δεν νιώθει το ίδιο και όσο και να κοροϊδεύω τον εαυτό μου, δεν θέλω να τον ξεπεράσω. Θέλω να ξυπνήσω μια μερα και να είμαστε μαζί. Δεν έχει νόημα να συνεχίσω να λεω ποσο τον αγαπάω. Νομίζω όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε για αισθήματα αγνοούμε πως όλοι οι άνθρωποι γύρω μας έχουν νιώσει έτσι. Δεν θέλω να τον ξεπεράσω αλλα πρέπει.

Υπάρχει λέτε, το "υπάρχει κάποιος/α για όλους";Σχεδόν πάντα το πίστευα (Ίσως με βόλευε να το πιστεύω) όμως όσο περνάνε τα χρόνια και καταλαβαίνω-βιώνω πόσες δυσκολίες έχει το να βρεις μια όμορφη συντροφική σχέση, έχω αρχίσει να "φλερτάρω" με την ιδέα ότι μπορεί να μείνω και μόνη μου...

Είναι φυσιολογικό να ζητάς βοήθεια από φίλη ή συνάδελφο για να πάτε στην επιθεώρηση εργασίας γιατί το αφεντικό σας δεν σας πληρώνει δεν κολλάει ένσημα σας κοροϊδεύει και να μην ενδιαφέρετε κανένας? Πώς περιμένουμε να αλλάξει κάτι στην κοινωνία εάν δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για σοβαρά θέματα δικά μας και αργότερα των παιδιών μας? Το μόνο πρόβλημα είναι πως θα βρούμε νύφη ή γαμπρό? Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω και για τους φίλους μου πλέον , δεν θέλουν να ασχολούνται με τα εργασιακά και άλλα σοβαρά θέματα της καθημερινότητάς μας παρά μόνο με γκομενικά ... μόλις πας να μιλήσεις για σοβαρό θέμα αλλάζουν θέμα! Είμαστε κατάντια σαν λαός και σαν χώρα Λυπάμαι

Ή εγώ κάνω λάθος επιλογές και διαλέγω άτομα που δεν είναι ικανά να δοθούν ή ο χαρακτήρας μου τα φταίει που μετά από ένα διάστημα όλοι κουράζονται στη σχέση μας και με παρατάνε. Μπορεί να μην εκτιμάω τον εαυτό μου και να διαλέγω άτομα που ξέρω ότι στο τέλος δεν θα με σεβαστούν.Μπορεί και να είμαι βαρετή.Αλλά ρε γμτ.. δίνω και κάνω πολλά για τον σύντροφό μου. Μήπως αυτό φταίει; Πφφφ... Δεν θα βρω έναν άνθρωπο να τα νιώθουμε όλα αμοιβαία? Νιώθω πως δεν υπάρχουν πιθανότητες..

Αλλο ενα πρωι που το ψευτικο χαμογελο εβαλαΑλλη μια μερα παλευω να δειχνω καλαΞεχασα πως ειναι να χαμογελαςΘυμαμαι μονο πως ειναι ψευτικα να γελας

Γεια σας , Είχα μια περιπέτεια με κάποιον το οποιο ειχε διαρκεια περιπου ενα μήνα , μου άρεσε πολύ απο την πρωτη στιγμη που το γνώρισα αλλά δεν του είχα δειξει ποτέ τίποτα , σιγά σιγά με τον καιρό άρχισε να εκδηλωνεται στην αρχή δεν το πίστευα οτι ένας τέτοιος άντρας και αρκετά μεγαλυτερος μου , με προσέγγιζε ...δεν άργησα να το συνηδειτοποιησω και πετούσα στα σύννεφα, τον ήθελα πολύ ήρθαμε πολύ κοντα, προχωρήσαμε και στον ερωτικό τομέα μέχρι που έτσι όπως πετούσαν στα συννεφα έπεσα απότομα και ατσουμπαλα , μου είπε πως έχει κοπελα..ξενερωσα , θυμωσα με τον εαυτό μου πιο πολυ. Αυτό που ένιωθα ήταν πιο δυνατό έτσι και ξανά ήρθαμε κοντά βέβαια μάταιο γιατί μετα απο λίγο καιρό εξαφανίστηκε τελείως ... Με άφησε έτσι απλα .. Πονεσα , ακόμα ποναω.Μου έλειπε , ακόμα μου λειπει. Αλλά με τον καιρό λένε ξεχνιούνται όλα , ε δεν θα έλεγα οτι κατάφερα να τον ξεχάσω τελείως αλλά προσπαθώ .. Μέχρι που παλι με καταστρέφει χωρίς να είναι κοντά μου. Μου στέλνει μήνυμα για χρόνια πολλά στα γενεθλεια και σήμερα μου έστειλε Χαιρετίσματα μέσω ενος γνωστού μας. Ρε παιδιά ??? Γιατί το κανει αυτό ? Με καταστρέφει ρε και δεν του έχω κανει τίποτα .

Πιστεύεται πως το σεκς μεταξύ δύο αγνωστον, μπορεί να γίνει χωρίς συναίσθημα, και πόσες φορές μπορεί να συμβεί έτσι αδιάφορα, απλά για να ξεκαθαρίσω είμαι 31 ετών και θέλω να κάνω εμπειρίες γιατί δεν είχα και πολλές αλλά νομίζω οι γυναίκες είναι πιο συναισθηματικες και κολλάνε εύκολα.

Να θυμάστε δεν έχετε καλούς φίλους-ες επειδή δεν είστε καλοί φίλοι ...Όσα λεφτά και να μην έχεις δεν έχει σημασία λύσεις υπάρχουν, ο χρόνος που δίνεις στον φίλο -η ειναι το κύριο συστατικό και το ενδιαφέρον!όλα τα άλλα τα λέτε γιατί δεν έχετε ιδέα τι είναι φίλος αλλά τουλάχιστον μην μας πρίζετε εμάς που ξέρουμε :*Υ.Γ φίλοι μπορούν να είναι άνετα και αντίθετα φύλα... :D

Από μικρός είχα βιώσει bullying και βία (σωματική, λεκτική και ψυχολογική) σε γυμνάσιο και λύκειο. Αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων ήταν να μην ασχολούμαι με τα μαθήματα μου και να κάνω λάθος επιλογή στο λύκειο (επέλεξα τεχνικό ενώ ήθελα να περάσω σε σχολές που πέρναγες μόνο από ενιαίο). Αφού απέτυχα στις πανελλήνιες (μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση) ουσιαστικά παράτησα τη ζωή μου και δεν με ενδιέφερε τίποτα. Πήγα σε ΙΕΚ αλλά ήμουν τελείως αδιάφορο, δεν είχα όρεξη. Έβγαλα τη σχολή απλά δεν πήρα πιστοποίηση.Μετά ακολούθησε ο στρατός οπού κάπου εκεί ο χρόνος είχε σταματήσει να δουλεύει σωστά για εμένα. Δεν κατάλαβα πότε μπήκα φαντάρος, θυμάμαι ελάχιστα από όσα πέρασα και όσους γνώρισα στον στρατό.Αφού απολύθηκα ακολούθησε η κατρακύλα.Έχοντας περάσει περιστατικά bullying, προσβολές για την εμφάνιση μου, αποτυχία να εκπληρώσω τα όνειρα μου, ελάχιστες ερωτικές εμπειρίες με κοπέλες κλπ, κλείστηκα στον εαυτό μου.Από τα 21 μέχρι και πέρυσι, στα 29 μου, δεν έβγαινα από το σπίτι. Για την ακρίβεια δεν κατάλαβα πως από τα 21 έχω φτάσει φέτος τα 30. Με φίλους και γνωστούς δεν έχω μιλήσει όλα αυτά τα χρόνια, παρά μόνο μέσω ίντερνετ. Πέρασα ένα διάστημα όπου ο χρόνος σταμάτησε. Στο μυαλό μου είναι σαν να είμαι 23 το πολύ, δεν μπορώ να καταλάβω πότε πέρασαν τόσα χρόνια.Αν δεν έτρωγα ένα γερό χαστούκι από την ζωή πέρυσι θα ήμουν ακόμα σε αυτήν την κατάσταση.Τόσα χρόνια με συντηρούν οι δικοί μου. Δεν ξέρω αν αυτό που πέρασα είναι κάτι ψυχολογικό ή αν απλά φοβόμουν και είχα απογοητευτεί για όσα είχα τραβήξει όμως είμαι πανικόβλητος. Έχω φτάσει 30, δεν έχω δουλέψει ποτέ, δεν έχω κανένα χαρτί τριτοβάθμιας ή αγγλικών και βλέπω τους γονείς μου στεναχωρημένους εξαιτίας μου.Το κεφάλι μου είναι καζάνι, είναι λες και ξύπνησα σε άλλη εποχή και πρέπει να βρω τρόπο να κάνω πράγματα που δεν έκανα όταν έπρεπε.Θέλω να σπουδάσω, να γίνω στη ζωή μου κάτι. Θέλω να κάνω ευτυχισμένους τους δικούς μου.Λεφτά για φροντιστήριο δεν έχω, ώστε να μπορέσω να δώσω πανελλήνιες και να σπουδάσω κάτι. Υποτροφία αμφιβάλω αν μπορέσω να βρω. Δουλειά αποκλείεται να βρω και ακόμα και να βρω, θα είμαι το εύκολο θύμα που θα με πληρώνουν 300 ευρώ για 8 ώρες με μισή ασφάλιση.Το ξέρω πως είμαι καταδικασμένος όμως το μόνο που με νοιάζει πλέον είναι να κάνω περήφανους και χαρούμενους τους δικούς μου. Θέλω να μπω σε μια σχολή τόσο για να εκπληρώσω τα όνειρα μου όσο και για να δώσω στους δικούς μου κάτι που θα τους κάνει ευτυχισμένους.Χρειάζομαι βοήθεια, είμαι αγχωμένος, έχω όλη μέρα πονοκέφαλο και ναυτία, κλαίω, υποφέρω. Τι να κάνω? Δεν αντέχω άλλο.

Έψαξα το ιστορικό στο ίντερνετ του αγοριού μου και είδα ότι έχει παρακολουθήσει πορνό όπου ένας άντρας κάνει έρωτα με 2 ή και παραπάνω γυναίκες... Τι θα πρέπει να πιστέψω εγώ γι'αυτόν τώρα; (Σημειοτέων ότι κάνουμε έρωτα τουλάχιστον 3 φορές τη βδομάδα άρα δεν είναι "πεινασμένος")