ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λένε ότι υπάρχει Θεός .δεν είμαι πια σιγουρη.Για ποιο λόγο άλλοι να είναι ευτυχισμένοι με τις οικογένειές τους ,φίλους,παιδιά και άλλοι να πεθαίνουν χωρίς να έχουν προλάβει να ζήσουν τίποτα από όσα οι συνομηλικοι τους ζουν .γιατί ;έπρεπε να υπάρχει ισότητα όλοι να ζούσαν ευτυχισμένοι το ιδιο

Σήμερα, μετά από χρόνια, ίσως κάλεσαν εμένα και την αδερφή μου σε ένα τραπέζι. Οι άνθρωποι ήταν φίλοι του μπαμπά μου και γενικότερα με την κόρη του ενός είμαστε φίλες από παιδιά (ήταν κ ο λόγος που μας κάλεσαν). Καθίσαμε λοιπόν αρχικά εγώ, η αδερφή μου, η φίλη μας, οι γονείς της φίλης μας και ένας άλλος γνωστός.. στην πορεία ήρθαν κ αλλα άτομα.Κάποτε πηγαίναμε συνέχεια σε τέτοια τραπέζια με τον μπαμπά μου και πάντα περνούσαμε πολύ καλά. Οι γονείς μ είναι χωρισμένοι κ μας μεγάλωσε ο μπαμπάς οπότε κυρίως αυτός μας κυκλοφορούσε. Να σημειωθεί ότι την μητέρα μου οι άνθρωποι που μας κάλεσαν στο τραπέζι δεν την γνωριζουν πολύ καλά και γενικά δεν κυκλοφορουσε πότε πολύ στην περιοχή πέρα από τη δουλειά της.Μας αντιμετώπισαν πολύ περίεργα, ο μπαμπάς μου πέθανε το 2015 και από τότε έχουν αλλάξει πολλά, όπως και τα οικονομικά μας, αλλά για λύπηση δεν είμαστε.Όλοι μας κοιτούσαν πολύ περίεργα και σε όποιον δεν μας γνώριζε έλεγαν από εδώ τα κορίτσια του Γιάννη και μετά άκουγες ένα άαα κατάλαβα και σιωπή.. ή απλά ένα ξέρω ξέρω πως τα πάτε κορίτσια η μαμά καλά ? Δεν μπορώ να καταλάβω, είμαστε μικρές εντάξει (εγώ 21 κ η αδερφή μου 19), είμαστε κορίτσια και χάσαμε νωρίς τον μπαμπά μας οκ, αλλά δεν είμαστε για λύπηση ! Μπορεί να μν βγαίνουμε ή να μν έχουμε τ χρήματα να αγοράσουμε ακριβά ρούχα και παπούτσια οπως κάποτε αλλά κ οι 2 είμαστε πάντα περιποιημενες και χαμογελάστες.Όλοι ρωτούσαν για το πτυχιο μου λες κ δεν ξέρουν ότι μόλις πέθανε ο μπαμπάς μου σταμάτησα τις σπουδες μου για να δουλέψω και ότι κάνω το κάνω εξ αποστάσεως, και για την αδερφή μου τι κρίμα είναι που δεν σπούδασε κάτι. Ήταν πολύ κακή ιδέα να πάμε, η ψυχολογία μου έγινε χώμα. Δεν χρειαζόμαστε την λύπηση κανενός ! Μας αντιμετώπισαν λες κ δν έχουμε οικογένεια.. δν ξέρω πως να το χειριστω.Οι γονείς της φίλης μου εννοείται δεν είχαν την ίδια στάση άλλωστε μας αντιμετωπιζουν από μικρές σαν δικά τους παιδιά.. αλλά οι υπόλοιποι μόνο που δεν μας έδωσαν τα ψιλά τους.. άνθρωποι της καλής κοινωνίας σου λέει μετά ! Και κάποτε ήμασταν και εμείς μέσα σ αυτούς..

Καπνίζει. Οκ και εγώ κάπνιζα καποτε. Είναι γυναικα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που το ξεκινας, ειτε απο επιλογή ειτε για να είσαι αποδεκτός..κατα πάσα πιθανότητα. Οκ είμαι ο μόνος που δεν το βλέπω για κάτι σοβαρό όταν η αλλη καπνίζει;

Και όλο αυτό γιατί; Για να περνάει την ώρα του; Για να δει αν μου αρέσει; Για να σπάσει πλάκα;Μου έρχεται να τον βρίσω αλλά απλά δεν θα ασχοληθώ καθόλου. Έτσι κι αλλιώς δεν βλεπομαστε πια, όποτε...

Θέλω να βρω το ταίρι μου. Που στο καλό είσαι και που θα σε βρω και ποτε; Ατέρμονες προσπάθειες.. Τυχαία λένε μια μέρα θα σε βρει αλλά αυτή η μέρα δεν έχει ερθει. Δεν ζητάω παπάδες, λαγούς με πετραχιλια. Κάποιον που να με μαθει και να με σέβεται χωρίς να πιέζει. Κάποιος που αγαπάει τα ταξίδια/ εκδρομές. Κάποιος που ξεφεύγει απο τα τετριμμένα..κλαμπ, ποτό. Κάποιος που του αρέσουν τα απλα, μια βόλτα στη φύση, ενα χαζεμα στη θάλασσα, μια ποδηλασια..κάποιος που να τη βρίσκει και με στιγμές ηρεμίας. Θέλω κάποιον αυθόρμητο και με χιούμορ. Όχι να το παιζει ανετος αλλά να είναι. Και φυσικά τα πιο απλα είναι και τα πιο δυσρευτα. Καλη μας τύχη λοιπον.

Σήμερα στο λεωφορείο είχαμε τον εξής ευρηματικό διάλογο: Με συγχωρείται Πετρουπολη πάει; - Δεν ξέρω - Δεν ξέρεις; Εσύ που πας; - Βόλτα - ( καντήλια, πολλά καντήλια)

με κατι αλλο?Ειμαστε μαζι χρονια και ειναι περιεργη ειναι σαν και η συμπεριφορα της και η διαθεση της εξαρταται απο ενα αλλο προσωπο.Ειναι αφηρημενη ακουει μουσικη μονη της και ειναι κλεισμενη στο δικο της κοσμο.Παραπροχτες και ενω ειχε νευρα εκει που βλεπαμε το βραδυ τηλεοραση ξαφνικα εξαφανιστικε απο το σαλονι και οταν περασε ωρα την βρικα στην κρεβατοκαμαρα και εκλαιγε.Οταν την ρωτησα απαντησε οτι κατι θυμηθηκε δεν το πιστεψα για να κλαιει γιατι δεν κλαιει ποτε.Η αληθεια ειναι πως αν συμβαινει αυτο θα φταιω.Εχω παιξει πολλες φορες με την υπομονη της υπαρχουν πολλες φορες που της μιλαω ασχημα ενω εκεινη στους τροπους της ειναι πολυ προσεκτικη δε βριζει ποτε. δεν την βοηθαω ξερω ειμαι μαλακας ενω εκεινη ειναι ανθρωπος που τα εχει αναλαβει ολα και παντα ολα τα χρονια ακουμπας πανω της για ολα.Προχτες τσακωθηκαμε και μου πεταξε οτι της αξιζει κατι πολυ καλυτερο απο εμενα σκατα η ολη φαση και τωρα οταν σκεφτομαι οτι ολα αυτα που εχει σαν ανθρωπος θα τα δωσει αλλου φρικαρω.Η μονη ελπιδα ειναι οτι και να φυγει ισως θα κατσει μονη της καιρο ξερω θα κραξετε γιατι τα ειχα και δεν τα εκτιμησα και τωρα το θυμηθηκα.Σκατα τι κανω αν φυγει οριστικα ξερω θα το κανει το χει ξανακανει αλλη μια φορα με διωξε και με ξαναδεχτηκε μετα απο μηνες αφου της εκανα ψυχολογικο πολεμο καθε μερα χτυπουσα κουδουνια με εβλεπε μπροστα της δεν την αφηνα να ηρεμησει εκεινη με εδιωχνε και εγω πηγαινα συνεχεια και της ζητουσα 2 ευκαιρια.Νιωθω πως εχει φυγει ηδη,οχι πρακτικα ποτε δεν εχει κανει μαλακια να απατησει ειμαι μαλακας ομως την αγαπαω

Θέλω επιτέλους μία σχέση! Δεν έχω κάνει ποτέ. Μόνο εφήμερα και λίγα πράγματα. Αυτό που μου λείπει είναι ένα αγόρι στη ζωή μου όχι απλά σε σεξουαλικό επίπεδο αλλα μία ωραία αντρική αγκαλιά, ένα χάδι και τρυφερότητα. Απλά νιώθω οτι δεν θα μπορέσω να τα εχω αυτα λογω της εμφανισης μου. Αν κανω λαθος διαψευστε με: ολοι τις κουκλαρες κοιτατε; Μόνο το σώμα; Να ξέρω για να μην ελπίζω. Να συμφιλιωθω με την ιδεα οτι θα μεινω μονη. Η ιδέα αυτή με φοβίζει!

Σε γνωρισα σε κοινο τραπεζι στο μοναστηρακι... μολις σε ειδα χαζεψα... με το πρωτο χαμογελο που εσκασες σε ερωτευτικα... προχθες ξαναβγηκαμε με την παρεα καπου στην Αγια Παρασκευη/Χαλανδρι... ησουν τοσο ομορφη... την προηγουμενη φορα φοραγες τα γυαλια σου... προχθες οχι.. και τις 2 φορες σε κοιταγα και ελιωνα.. το γελιο σου.. τα αστεια σου.. ο τροπος που μιλας.. ο τροπος που κινεισαι στο χωρο... σε σκεφτομαι ολη την ωρα.. θελω να σου στειλω αλλα φοβαμαι μην παρεξηγηθω...

αν τις σκεψεις,φαντασιωσεις που κανουμε με το νου μας δεν τις κραταγαμε ΜΟΝΟ για τον εαυτο μας θα ημασταν φυλακη, θα μας λιθοβολουσαν ως ανηθικους