ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι γυναίκα λίγο μετά τα τριάντα. Βλέπω πολλές γυναίκες στην ηλικία μου ή και μικρότερες να παντρεύονται και να δηλώνουν: Βρήκα τον άντρα της ζωής μου! Και αναρωτιέμαι: Είναι δηλαδή τόσο σίγουρες ότι με αυτόν τον έναν και μοναδικό άντρα θα θέλουν να είναι μέχρι το τέλος της ζωής​ τους; Εγώ νιώθω ότι ακόμα και αν είχα σχέση και ήμουν σοβαρά ερωτευμένη με κάποιον, δεν θα μπορούσα να εγγυηθώ ότι θα θέλω να είμαι μαζί του για πάντα.

Είμαι με κάποιον εδω κ 1 χρόνο κ τον τελευταιο καιρό μενουμε μαζί αρκετες μερες την εβδομαδα, πριν 4 χρόνια ήταν σε μια πόλη του εξωτερικού οπου έμεινε για δουλειά γ 2 χρόνια κ εκεί εκανε μια σχέση οπου μετά επειδή εφυγε για Ελλαδα την σταμάτησε όχι όμως κ την επικοινωνια το θέμα είναι ακόμα κ τώρα επικοινωνούν μεταξύ τους αραιά τα τυπικα τι κάνεις, σε γιορτές, κ εκείνη εξακολουθεί κ τον αποκαλεί μωρό, του εχω αρκετές φορές εξηγηση οτι με ενοχλεί αυτό κ η επικοινωνία που εχουν,που πιστεύω οτι κ εκεινος επιδιώκει χωρίς να ειναι σε καθημερινή βάση, για καποιους λόγους δεν θέλει να το ξεκοψει ούτε κ εκείνη να μάθει αν εχει σχεση κτλ μου λεει οτι στο μερος που μένει εχουν κοινη περιουσία ενα σπίτι κ του χρωστάει λεφτά, δεν πιστεύω οτι είναι αυτό, εγώ της έστειλα ενα μήνυμα που της ειπα οτι δεν θέλω να τον αποκαλεί ετσι κ οτι είμαστε μαζί,κ φυσικα με μπλοκαρε, απο την μια νοιωθω τρομερή ανασφάλεια, θυμό κ μαλωνουμε συχνα γ αυτό το θέμα, κ απο την άλλη λέω οτι αυτος ο άνθρωπος εινσι μαζί μου, κοιμάται μαζι μου κ μοιραζομαστε πραγματα καθημερινά κ περα απο την δουλειά του που του τρώει πολλες ώρες δεν κάνει κάτι άλλο, έρχεται σπίτι, βγαίνουμε μαζί, όλα τα κάνουμε μαζί αλλα αυτό ειναι αγκάθι, γ ποιο λόγο διατηρει την επικοινωνια κ δεν θέλει να μαθει εκεινη γ μενα..τι θα κανατε??

Όταν ένας άνθρωπος ονειροβατεί ή κρύβει κάποια ''ελπίδα'' στα λόγια του μπορεί να το κάνει και έχοντας πλήρη συναίσθηση της κατάστασής του και της ζωής του.Να θέλει δηλαδή κάποιες φορές να γίνεται αφελής.Αλλά μέσα του ξέρει τα πάντα.Ξέρει ακριβώς τι του γίνεται και μπορεί να προσπαθεί να γλιτώσει κάποιες ανεπανόρθωτες ζημιές στην ψυχή του με αυτόν τον τρόπο.Και κάτι τελευταίο.Τα πάντα υπάρχουν σε αυτή τη ζωή.Και μονόπλευρος έρωτας και ανομολόγητος και τα πάντα. Κι όσο κι αν ξενίζει κάποιους, ναι, μπορεί να δίνει ζωή κι αυτός. Ή έστω παράταση ζωής, ελπίδα ζωής. Αν δεν μπορείς να τον έχεις τον έρωτα αλλιώς.Και παράξενες φιλίες υπάρχουν, και φιλίες που δεν γίνεται να ανθίσουν και φιλίες που υποκρίνονται ότι είναι φιλίες.Τίποτα δεν είναι απίθανο.Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε αναστάσεις, μην μας φαίνονται λοιπόν όλα τα υπόλοιπα παράλογα.

Ρε παιδιά θα τρελαθώ.Στο fb μου εχει συμβει πεντε έξι φορες να μου στειλουν μηνυματα κατι ακυροι τύποι και μου λένε οτι τους ειχα κανει add. Αυτα τα ατομα ουτε καν ηξερα οτι υπαρχουν . Αν ειναι δυνατον.Και επιβεβαιωθηκε οτι όντως τους ειχα κανει add .Ειμαι τοσο αδέξια που πατάω οτι να ναι.στο fb. Εχω πιάσει τον εαυτο μου να πατάει add friend χωρίς να το θελων Σας εχει συμβεί ποτέ ή ειμαι οντως τοσο εξωγήινη??

Κι εξηγούμαι: ο σύζυγός μου είναι ένας άνθρωπος πολύ αρνητικός. Δεν ήταν πάντα έτσι αλλά ύστερα από κάποια γεγονότα στη ζωή του, πήρε μια στάση ζωής απαισιόδοξη. Γκρινιάζει για τα πάντα, για πράγματα ασήμαντα για όλο τον κόσμο. Πχ φτάνουμε στο σούπερ μάρκετ και πρέπει να ψάξεις λίγη ώρα για να παρκάρεις γιατί τυχαίνει να έχει κόσμο. Το βλέπει λες και ήρθε το τέλος του κόσμου, αρχίζει και κατεβάζει χριστοπαναγίες. Μπορεί να τα λέει «απρόσωπα», αλλά εγώ είμαι δίπλα κι ακούω τη γκρίνια του. Με επηρεάζει. Έχει κάποια συνείδηση ότι είναι πολύ αρνητικός, απαισιόδοξος και φέρνει την καταστροφή, αυτό που λέμε τοξικός άνθρωπος, προσπαθεί να αλλάξει...αλλά σιγά-σιγά. Δηλ αν του πάρει δέκα ακόμη χρόνια εγώ θα πρέπει να είμαι εκεί να υπομένω τη γκρίνια πρωί-μεσημέρι-βράδυ μέχρι να αλλάξει.. Αυτό βλέπω. Κι αν καταφέρει να αλλάξει αρκετά ώστε να μη ζω με κάποιον που μου μαυρίζει τη ζωή. Από χαρούμενος άνθρωπος έχω καταντήσει καταθλιπτική. Κλαίω τα βράδυα γιατί δεν ακούω μια καλή κουβέντα ζωρίς να συνοδεύεται από πέντε αρνητικές. Με επηρεάζει πολύ ο αρνητισμός του των τελευταίων χρόνων, είμαστε πολλά χρόνια μαζί και τα πρώτα δεν ήταν έτσι και, παρότι εκτιμώ την προσπάθεια βελτίωσης,..η καθημερινότητά μου μαυρίζει δίπλα σε έναν μίζερο άνθρωπο. Πότε καταλαβαίνει κανείς ότι δεν πάει άλλο παρότι ο άλλος θέλει να αλλάξει αλλά θα του πάρει πολλά χρόνια να αποβάλει αυτή τη στάση ζωής;

Να ξανακάνω βιογραφικό στην παλιά μου δουλειά απο την οποία απολύθηκα πριν από ένα χρόνο.Ο τοτε υπεύθυνος με απέλυσε με τη δικαιολογία ότι έληξε η σύμβαση μου,αλλα αυτος δεν εργάζεται πια έκει.Οταν απολύθηκα ειχα στεναχωρηθεί πολυ γιατι θεώρησα πως τόσοι κόποι πήγαν στον βρόντο.Στην πορεία δεν ηθελα ουτε να ξανακούσω να επιστρέψω οταν κάποιοι συνάδελφοι μου με παρότρυναν να ξανακάνω βιογραφικό μιας και το ατομο που με απέλυσε έφυγε.Ο ίδιος δεν είχε καθόλου καλο όνομα και γενικα λειτουργούσε παρα πολυ με συμπαθείες και αντιπάθειες και ήταν και ο κλασικός γυναίκας.Δυστυχώς μετά από πολυ προσπάθεια δεν κατάφερα να βρω τίποτα αλλο και τώρα σκεφτομαι να ξανά προσπαθήσω.Το ζήτημα είναι πως αυτός μετατέθηκε σε κάποιο αλλο κατάστημα αλλα δεν ξερω κατά πόσο μέτρα η όχι γνώμη του.Εσεις τι θα κάνατε στη θέση μου;Γυναίκα 29 ετών.

Δυο χρόνια δούλευα εκεί και έχουν περάσει αλλα τόσα.Και ακομα πολλές φορες ονειρεύομαι ότι άργησα να πάω στη δουλειά μου ή ότι ειμαι εν ώρα εργασίας και εχω εκεινο το ίδιο άγχος.Ξυπναω τρομαγμένη και κοιτάω αμέσως το κινητό μου κ την ώρα!Λες κ που θα πάω!Αμάν πια!Δηλαδή τι να πουν κι'αλλοι που εργάζονται χρόνια ολόκληρα σε μια δουλειά!Ισως φταίει που αυτό το διάστημα ειμαι άνεργη και εχω πολυ άγχος!Τι να πω!

Γεια σας ειμαι 23 χρονων κ ειμαι σε σχεση 7 χρονια ειμαστε πολυ καλα με τ αγορι μ εχουμε περασει πολλες δυσκολιες γ να μαστε μαζι ομως καθε μερα τον αγαπαω κ ποιο πολυ .. πριν μια βδομαδα εμαθα πως ειμαι εγκυος δεν τ προγραμματιζαμε απλα ετυχε και με τ που τ εμαθα αποφασισαμε να τ κρατησουμε... .δεν το εχω πει ακομα στους δικους μου φοβαμαι πως θα αντιδρασουν ασχημα γτ ειμαστε ανυπαντροι ακομα γτ δεν εχουμε χρηματα το αγορι μ ειναι ανεργο κ η δικη μ δουλεια δεν εχει τοσο υψηλα εσοδα γ να κρατηθει ενα σπιτι ομως το θελω το παιδακι πιστευω πως θα τα καταφερουμε σιγα σιγα κ ασ ξεκιναμε απο το 0 και ας μην ειμαστε τοσο μεγαλοι οσο πιστευουν οι δικοι μ γ να κανουμε οικογενεια... οι δυσκολιες ειναι πολλες δεν λεω πως δεν ειναι ... με τρομαζουν ολα αυτα ειναι ωρες που κλαιω ωρες που φοβαμαι θελω μονο να μαι μαζι τ οταν τον βλεπω μ περνανε ολα.. θα τους το πω μαλλον αυριο ... δεν περιμενω τιπουα απο τους δικους μ μιας κ αυτοι εχουν δυσκολιες οικονομικες ομως την στιριξη τους την χρειαζομαι τιποτα αλλο ...

Ολη μερα σκεφτομαι το σεξ...Γ25

ΕΙΜΑΙ 40...(ΑΝΤΡΑΣ)ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΕΣΗ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ...ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ)... ΤΑ ΕΧΩ ΨΙΛΟΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ....ΙΣΩΣ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ '' ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ.''...