Πριν από μια εβδομάδα η αδερφή, λόγο σοβαρών προβλημάτων υγείας, έκανε ριζική υστερεκτομή (και ωοθήκες, λεμφαδένες) και διπλή μαστεκτομή. Είναι χάλια. Δεν μιλάει, δεν ασχολείται με τίποτα, κοιτά σχεδόν αποκλειστικά τον τοίχο σαν χαμένη. Θα έκανα τα πάντα για να την δω καλύτερα, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Σήμερα με ρώτησε αν θεωρείτε ακόμα γυναίκα. Είναι ένα αδύνατο, θλιμμένο, συντρίμμι, και δεν το κρίνω αυτό απλά θέλω να τη δω καλύτερα. Θέλω να είναι όπως πριν και έτσι όπως τη βλέπω δεν ξέρω αν γίνεται...