ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε λίγες εβδομάδες κλείνω τα 29. Και κάπως έτσι, άλλο ένα Σαββατόβραδο με έπιασε να κάνω απολογισμό ζωής. Πως περνάνε τα χρονια σαν αστραπή, κλείνεις τα μάτια, τα ανοίγεις ξανά και βλέπεις σε ένα μόνο κλάσμα του δευτερολέπτου όλη τη ζωή σου να περνάει στο άπειρο του ταβανιού. Όλα όσα έκανες. Όσα δεν έκανες. Όσα άφησες πίσω. Οι θυσίες που έκανες. Οι άνθρωποι που αγάπησες. Οι πισώπλατες μαχαιριές. Άξιζαν; Είχες επιλογές. Ίσως άλλες κινήσεις να είχαν αλλάξει τελείως το πεδίο. Ίσως να μην βρισκόσουν μόνη, σε μια ξένη χώρα, Σαββατόβραδο να αγναντεύεις το ταβάνι. Και είναι και αυτό το γαμωτο. Όχι ότι περνάνε τα χρονια. Αλλά ότι ακόμα δεν έμαθα να ζω. Από πείσμα, θα σηκώσω ανάστημα και θα πω πως ήταν επιλογή μου. Κάθε πράξη. Κάθε όχι. Κάθε πρέπει. Ηταν όντως; Πως; Πως θα μπορούσα να επιλέξω την μοναξιά; Τον φόβο την δέσμευσης; Την ανικανότητα να δεθω, να φοβάμαι να δεθω μπας και εξαφανιστεί και αυτός. Δεν γίνεται να τα επέλεξα όλα αυτά. Σκέφτομαι, ξετυλίγω το κουβάρι, μα δεν μπορώ να εντοπίσω σε ποιο σημείο ήρθε η λάθος πορεία, η λάθος επιλογή. Ίσως πάλι να μην είναι επιλογή. Ίσως ορισμένοι άνθρωποι να είναι προορισμένοι να μένουν μόνοι. Μόνα άτομα. Ή καλύτερα, μονά άτομα. Όπως τα απειροελάχιστα εκείνα σωματίδια της ύλης. Που μένουν να έλκουν και να ελκύονται από όλες τις δυνάμεις της φύσης. Μα ποτέ δεν σμίγουν. Περιστρέφονται. Διανύουν κύκλους. Ακολουθούν παράλληλες γραμμές. Μα δεν ενώνονται. Δεν γίνονται ποτέ δυάδα. Μένουν μόνα, άτονα άτομα να χαζεύουν το ταβάνι ένα Σαββατόβραδο. Και περνάνε 29 χρονια, και 39, και 49 και μένουν, εμμένουν άτομα μόνα να αποζητούν τον οδηγό ευτυχίας.

εύχομαι να έρθει να με αγκαλιάσει στο όνειρό μου.Την αγαπάω κι ας ήταν κακιά μαζί μου...

Πάω σήμερα που λέτε σε ένα εστιατόριο και ήθελα να πάρω από ένα τραπέζι μια καρέκλα εκεί δίπλα ήταν κάτι μανάρια παίρνω ύφος θέας και ντιβας Ρίχνω ένα βλέμμα σε αυτούς και καπάκι τρώω τούμπα ρεζίλι έγινα παλι αλλά δεν γαμιεται τους έκανα και γέλασαν

Για τη φιλίαΈχω φίλους και μάλιστα χρόνων με τους οποίους έχω καλη σχέση,Όσο μεγαλώνουμε όμως βλέπω ότι όλοι έχουν την άποψη ότι η σχέση μας θα αλλάξει λόγω οικογενειών και συγκυριών που όντως ισχύει και στην τελική όλοι βάζουν τη σχέση τους πάνω από τη φιλία.Είναι η φυσική ροή των πραγμάτων να αλλάζουν οι προτεραιότητες όσο μεγαλώνεις αλλά το πόσο καλή θα μείνει η σχέση με το φίλο σου εξαρτάται κι από τους δύο .Γιατί είναι όλοι έτοιμοι να πετάξουν υπό μια έννοια τη φιλία στα σκουπίδια;Επίσης αν βαθιά μεσα σου αντιμετωπίζεις τη φιλία ως ένα στάδιο πριν κάνεις οικογένεια μηπως αυτός είναι ο λόγος που χαλάνε οι φιλικές σχέσεις και δεν κρατάνε τόσο;Αυτοί δηλαδή που μένουν μόνοι τους ερωτικά είναι καταδικασμένοι να μην έχουν κανέναν;

Σύμφωνα με τα δεδομένα που επικρατούν κυρίως στα μμε υπάρχει οικονομική κρίση στην Ελλάδα! Μπορώ να πω ότι προσωπικά ταυτίζομαι με την κρίση γιατί νιώθω τη φτώχεια στο πετσί μου(12 ώρα για 500 ευρώ σε μια χώρα πανάκριβη).Απόψε λοιπόν το ποτήρι άλλη μια φορά ξεκίνησε....Βλέπω σε καθημερινή βάση όλα τα μαγαζιά ΓΕΜΑΤΑ(καφετέριες,εστιατόρια,bar και άλλα).Στους δρόμους κυκλοφορούν ποιό πολλές Porsche από ότι huenday και γενικότερα αυτοκινητάρες/μηχανάρες.Στο booking όλα τα δωμάτια κλεισμένα ΟΛΑ!!!! Από ντύσιμο?Τα φιρματα ρούχα πάνε και έρχονται...Πανάκριβα κινητά στο τραπέζι της καφετέριας!Στο μαγαζί που δουλεύω(επώνυμα ακριβά ρούχα)γίνεται χαμός τρέχουμε και δεν φτάνουμε να εξυπηρετήσουμε τους πελάτες που χαλάνε για πλάκα πόσα μεγαλύτερα του μισθού μου για ένα ζευγάρι παπούτσια και μια μπλούζα...Στα γυμναστήρια όλοι φέτες με διατροφές και συμπληρώματα τα οποία κοστίζουν ακριβά.Στο fb πολλοί γνωστοί μου κάνουν τακτικά υπερατλαντικά ταξίδια αναψυχης(Κουβες,τροπικά νησιά,Αμερική και φυσικά Ολλανδία σαν να πάνε για χόρτο στην πλατεία της γειτονιάς τόσο απλά).Καλά κάνουν λοιπόν και τα χαιρόντε αλλά...Που τα βρίσκουν ρε παιδιά?Να κάνω και εγώ την ίδια δουλειά αν είναι...Πληρώνομαι και σκέφτομαι ποιον λογαριασμό θα αφήσω απλήρωτο για να μείνουν λίγες δεκάδες ευρώ να βγάλω τον μηνα και όλα αυτά με σκληρή δουλειά σε καθημερινή βάση.Δεν είναι θέμα ζήλιας..Είναι θέμα αξιοπρέπειας! Πώς υπάρχει τόσο χρήμα μέσα στην κρίση???? Τι κάνουν και έχουν τόσα πολλά?Δεν είναι λίγοι είναι πολλοί!Έχω φίλο ναυτικό που έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και μου λέει ότι σε φτωχές χώρες (Μαρόκο,πακιστάν,Ινδία) είναι όλοι πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση και δεν διακρίνετε πλούτος...Εδώ υπάρχει κρίση και μια βόλτα Σάββατο βράδυ στην παραλιακή θυμίζει Miami!

Λοιπόν... Είναι τρεις τα χαράματα. Το γαμημενο το δυαρι δεν έχει κλιματισμό, η διπλανή μου κάνει σεξ στη διαπασων και διαβάζω παθολογικη ανατομική. Το αγόρι μ είναι μακριά, δεν μπορώ να βγω με κανέναν λόγω διαβασματος. Και σας ρωτώ είναι περίεργο που είμαι ήρεμη και γαληνια ενώ ταυτόχρονα θέλω κρύα φραπέδια, ξαπλωστρα, θαλασσιτσα; Αθήνα είσαι κάτι ωρες τόσο πληκτικα ήρεμη...

Αν είχατε χωρίσει με ένα άτομο το οποίο δεν το θέλατε τόσο ερωτικά αλλά το εκτιμάτε σαν άνθρωπο και δεν μιλάτε πια.θα κάνατε κάτι με έναν φίλο του με τον οποίο μιλάνε αλλά δεν κάνουν παρεα;

Αρκετοί άνθρωποι γύρω μου πιστεύουν σε εμένα, ΕΚΤΟΣ από εμένα! Έχω χάσει την όρεξη μου

Είμαι κοπέλα 19 χρονών και βλέπω anime....το κάνουν και άλλοι ή τρέχει κάτι μαζί μου???

Ειχαμε βγει για τα γενεθλια ενος φιλου και αν και νομιζω δεν ηπια τοσο μεθυσα πιο πολυ απο καθε αλλη φορα και νιωθω οτι ξεφτιλιστηκα. Την επεφτα σε εναν φιλο μου και αφου με απερριψε ευγενικα αρκετες φορες τον εβρισα ετρεξα λιγο στον δρομο πεταξα πραγματα στον δρομο. Εκεινη τη μερα γνωρισα και ενα παιδι συμπαθεστατο που δυστυχως μαλλον με παρεξηγησε.. Τουλαχιστον ο φιλος μου που του την επεφτα δεν ηταν για πολυ θυμωμενος μαζι μου. Του ζητησα και συγνωμη και ειπε οτι δεν παρεξηγει. Γενικα δεν ειμαι τετοιος τυπος και ντρεπομαι για το πως εγινα και επρεπε καπου να το πω μπας και νιωσω καλυτερα.