ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κουράστηκα να μη λέω όχι ποτέ σε κανέναν...να με εκμεταλλεύονται όλοι, να μου ρίχνουν τις ευθύνες όλοι και γω να τους συγχωρώ και να παλεύω με το άγχος, τα νεύρα και την κούραση. Μου αρέσει να βοηθάω τον κόσμο ακόμα και αν αυτό σημαίνει να μην κοιμάμαι καθόλου για να προλάβω όλο το φόρτωμα και τις δουλειές όμως πλέον κουράστηκα την αχαριστία και την απληστία...καμία συμβουλή που να μη περιορίζεται στην απάντηση "πες τους όχι;" Σας ευχαριστώ.

Όταν τελειώνεις μια σχέση με ένα άτομο που σε αγαπάει και σε θέλει πάρα πολύ αλλά εσένα σου έχει τελειώσει το ερωτικό κομμάτι για τους χψ λόγους.. πως προχωράς μετα από αυτο; με τι καρδιά; τον πληγωσα και το ξερω..το έβλεπα στα μάτια του και δεν μπορω να το ξεχάσω αυτο το βλέμμα.. Πως θα το ξεπεράσω αυτο; Δεν αντέχω άλλο.. Νιώθω ότι του έκανα παρα πολυ κακο αλλά δυστυχώς και δίπλα του δεν μπορούσα πλέον να του προσφέρω κάτι.. Σαν ανθρωπο τον λατρεύω και με σκοτώνει που τον άφησα ετσι και δεν μπόρεσα παραπάνω.. Είναι όμως κάτι που δεν το ελέγχεις και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.. άρχισε να με καταβάλει η δουλειά μου, τα προβλήματα μου στο σπίτι όλα αυτά έπαιξαν μεγάλο ρόλο και πάνω απ όλα οι καβγάδες μας που είχαν γίνει καθημερινοί λόγω αυτών.. Κοντευω να τρελαθω απ τις τύψεις απλα

Ειχα γνωρισει εναν τυπο που μου αρεσε, εγω προσπαθουσα να κανονισουμε να συναντηθουμε κ εκεινος ολο ελεγε οτι εχει δουλεια ή αλλες υποχρεωσεις. Ε και κλασσικα, μονο οταν αρχισα να απομακρυνομαι και να μην του στελνω (επειδη προφανως πηρα το μηνυμα οτι δεν καιγεται) τοτε θυμηθηκε οτι θελει να βρεθουμε κ εστειλε. Ε γιατι να του δωσω ευκαιρια ρε παιδια? Λες και δεν ξερω οτι γυρισε σε μενα επειδη θιχτηκε ο εγωισμος του που τον εγραψα κ οχι επειδη με γουσταρει. Δεν ξερω, μερικες φορες σκεφτομαι οτι ισως ο λογος που δεν βρισκω εναν ανθρωπο ειναι οτι δεν δινω ευκαιριες ευκολα. Απο την αλλη, οταν καποιος μου δωσει λογους να πιστευω οτι δεν ειναι αξιοπιστος ή οτι δεν με βλεπει σοβαρα, ε δυσκολευομαι να του δωσω δευτερη ευκαιρια. Θεωρω οτι δεν την αξιζει. Δεν μπορω να θρεφω τον εγωισμο καποιου δινοντας του την προσοχη μου ελπιζοντας οτι μου εστειλε επειδη ξαφνικα συνειδητοποιησε οτι με γουσταρει κ οχι επειδη εχασε την προσοχη μου! Θεωρω οτι μπορω να αντιληφθω ποτε καποιου το ενδιαφερον ειναι γνησιο κ ποτε καποιος με πλησιαζει για αλλους λογους. Αν γουσταρεις καποιον κ σε γουσταρει κ αυτος ολα πρεπει να κυλουν ομαλα, ολα πρεπει λογικα να ειναι ευκολα. Οτιδηποτε σε κανει να σκεφτεσαι πολυ, να αμφιβαλλεις, να αναρωτιεσαι κλπ, ε μαλλον δεν αξιζει τον χρονο σου. Ετσι πιστευω.

Ολοι σοκαριστηκαμε με το εγκλημα στα Γλυκα νερα που διαπραχθηκε με τοση βια, ποσοι ομως στη ζωη μας υφισταμεθα καθημερινα συμπεριφορες βιας και δεν αντιδρουμε σε αυτες με την πρεπουσα σοβαροτητα? Ποσοι ειμαστε σε σχεσεις που μας κακοποιουν (ψυχολογικα, σωματικα κλπ) και αντι να φυγουμε, παραμενουμε στη σχεση γιατι "νταξει μωρε πανω στα νευρα του το εκανε", "εφταιγα κ γω που τον προκαλεσα", "ε δεν ειναι παντα ετσι" ? Εχουμε φτασει στο σημειο να μην αντιδρουμε σε βιαιες συμπεριφορες και να τις βαφτιζουμε φυσιολογικες ακριβως επειδη τις συνανταμε γυρω μας τοσο συχνα! "Ελα μωρε πανω στον τσακωμο λογικο ειναι να σου χωσει ενα χαστουκι", "ε νταξει πανω στην ενταση μου ειπε και μια κουβεντα παραπανω, σε ολες τις σχεσεις συμβαινουν αυτα". ΟΧΙ!!!Το οτι βλεπουμε καθημερινα γυρω μας τετοιες συμπεριφορες δεν σημαινει οτι ειναι φυσιολογικες. ΟΧΙ, δεν ειναι, ειναι βια!! Οχι, δεν δικαιολογειται ουτε καν στα πλαισια τσακωμου να βριζεις τον αλλον και να τον μειωνεις, αυτο λεγεται λεκτικη βια. ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ πρεπει να δεχεται βια με οποιαδηποτε δικαιολογια. Οποιος πανω σε τσακωμο βριζει, υποτιμα, χτυπαει κλπ εχει ΘΕΜΑΤΑ και πρεπει να τα λυσει με ψυχολογο!!! ΟΧΙ, δεν ειναι υπερβολικος ο χαρακτηρισμος, οποιαδηποτε συμπεριφορα τετοιου ειδους ειναι ΒΙΑ. Οχι, δεν δικαιολογουνται τετοιες συμπεριφορες ακομα και αν ησουν πανω σε ενταση. Αν εισαι σε ενταση, μπορεις να απομονωθεις μεχρι να σου φυγει η ενταση και μετα να μιλησεις ηρεμα οταν εισαι ετοιμος να το κανεις. Αν αδυνατεις να μετριασεις την ενταση που νιωθεις αλλα αντιθετως την ξεσπας αδιακριτα στους αλλους με την επιφαση οτι το εκανες στα πλαισια του τσακωμου ή επειδη ησουν φορτισμενος/πιεσμενος, τοτε να πας σε ενα ψυχολογο. Γιατι σου χω νεα, δεν εφταιγε ουτε η φορτιση ουτε ή πιεση που ειχες για το οτι φερθηκες ετσι, φταις εσυ! Κ το προβλημα διαχειρισης θυμου που εχεις. Και εισαι ενας εν δυναμει επικινδυνος ανθρωπος για τους γυρω σου. Οταν ενας ανθρωπος φερεται ετσι, οφειλουμε να τον παραπεμψουμε σε ψυχολογο για να λαβει τη βοηθεια που χρειαζεται. Οταν τον αφηνεις να πιστευει οτι η συμπεριφορα του ειναι νορμαλ τοτε θα συνεχισει να φερεται ετσι γιατι βλεπει οτι η συμπεριφορα του γινεται ανεκτη απο τους γυρω του. Και στην βια δεν πρεπει να υπαρχει καμια ανοχη. Πρεπει να βαζουμε ενα φρενο στον ανθρωπο που φερεται ετσι βγαζοντας τον απο τη ζωη μας και απομονωνοντας τον μεχρι να λυσει το προβλημα του. Γιατι αν ολοι τον απομακρυνουν απο κοντα τους, μπορει να ξυπνησει και να ζητησει βοηθεια πιο συντομα. Ποτε μη δινετε δευτερες και τριτες ευκαιριες σε ανθρωπους που φερονται ετσι με την ελπιδα οτι θα αλλαξουν ή προσπαθωντας να πεισετε τον εαυτο σας οτι το εκαναν πανω στα νευρα τους. Ποτε μην ριχνετε ευθυνες σε εσας οτι τους προκαλεσατε ή οτι φταιγατε που σας ασκησαν βια! Αναγνωριστε οτι το προβλημα ειναι του αλλου και οχι δικο σας και απομακρυνετε τον ανθρωπο αυτο απο τη ζωη σας. Αν ενας ανθρωπος αποκτα νευρα με το παραμικρο αυτο απο μονο του ειναι λογος για να απομακρυνθεις απο αυτον. Δεν ειναι φυσιολογικο παιδια αυτο, ΟΧΙ. Ολοι εχουμε προβληματα, ολοι εχουμε αγχη, φανταστειτε τι θα γινοταν αν ο ενας ξεσπουσε τα νευρα του και την ενταση του στον αλλον!! Οσο δειχνουμε ανοχη σε τετοιες συμπεριφορες, τοσο αυτες πολλαπλασιαζονται γυρω μας. Κ μην φοβαστε να προτεινετε σε καποιον να δει ενα ψυχολογο. Μπορει καποιος να μην ειναι σε θεση να δει το προβλημα του, οποτε σε αυτη την περιπτωση εχουμε χρεος να το αναγνωρισουμε εμεις και να τον βοηθησουμε να το λυσει. Ετσι προστατευουμε και αυτον και τους γυρω του.

Καλησπερα,κουραστηκα και βαρεθηκα,οπου πηγαινω,σε δουλεια,σε παρεες,πισω απο την πλατη μου να με σχολιαζουν ως περιεργο,ως σαικο,να γελανε μαζι μου λες και ειμαστε στο δημοτικο που κοροιδευαμε ο ενας τον αλλον. Αυτος ειμαι και σε οποιον αρεσω...αλλα πραγματικα με ενοχλει πλεον..

Είμαι 22 χρονών,εκείνος 29,και τον γνώρισα πρίν από 2 μήνες μέσω φιλικής παρέας.Μου έδειξε το ενδιαφέρον του με πολύ όμορφο τρόπο,και μέχρι και τώρα είναι άψογος απέναντι μου.Μου αρέσει πολύ εμφανισιακά αλλά και σαν χαρακτήρας.Δέν έχω κάνει ποτέ σχέση,δέν έχω κάνει κάτι γενικότερα,και εννοείται πως θα του το πώ.Από τη μία με προβληματίζει το πώς θα αντιδράσει,και από την άλλη ότι τώρα που επιτέλους τελείωσα με τη σχολή μου,θέλω λίγο να ηρεμήσω και να χαλαρώσω,γιατί έχω ανηφόρα ακόμα.Έχω φάει και ένα κόλλημα ότι έχουμε διαφορά ηλικίας,και δέν ξέρω άν πρέπει τελικά να προχωρήσω μαζί του.Τον θέλω,και ταυτόχρονα είμαι μπερδεμένη.

Η ζωη κι ο χρονος προχωρανε. Στενοχωριομαστε, δε στενοχωριομαστε. Αυτο δε σημαινει βεβαια οτι δεν πρεπει να στενοχωριομαστε. Καθε αλλο. Κανε αυτο που σου βγαινει, γιατι ουτως ή αλλως ο καιρος θα περασει. Ετσι κι αλλιως.. ουτε ο ιδιος ο Κοτσιρας δεν ακουει τα τραγουδια του :Ρ

Είμαι 21 χρόνων φοιτήτρια και σπουδάζω φιλολογία. Μου συμβαίνει κάτι εδώ κ χρόνια. Μαρεσουν οι μεγαλύτεροι. 30 40 δε ξέρω με ελκύει αυτή η ηλικία. Δεν έχω κάνει κάτι με παιδί της ηλικίας μου αν κ ο πρώτος που γούσταρα ήταν 6 χρόνια μεγαλύτερος. Τον ήθελα τόσο πολύ ήθελα να ναι ο πρώτος μου αλλά... Δεν. Θέλω να μου απαντήσετε σοβαρά. Θεωρείτε το ότι έχω πρόβλημα που δεν εχω κάνει μια σχέση με ένα άτομο της ηλικίας μου. Αναθεωρώντας επιλογές θέλω επιτέλους να βρω έναν άνθρωπο με τον οποίο να έχω ένα μέλλον καλό και να μαι ευτυχισμένη. Να ξεχάσω τα παλιά και τα πάντα και να ζήσω μια υπέροχη ζωή. Ίσως είμαι ιδεαλιστρια αλλά αυτο είναι το όνειρο μου. Θα ήθελα να μου πείτε αν το βρίσκετε παράλογο εγώ τώρα τελευταία δε ξέρω οαραξενευομαι με τον εαυτό μου που δεν έχω βρει ένα παιδί στην ηλικία μου δε με πλησιάζουν αγόρια στην ηλικία μου. Ενώ ειμαι γυναίκα με ιδιαίτερη κάψα και το αναγνωρίζω αυτό χωρίς να το παινευομαι πάντα κάθομαι μόνη μήνες περιμένοντας τον κατάλληλο και πάλι πέφτω εκεί. Έχετε κ σεις ανάλογη περίπτωση κ τι μου προειτενε όχι καζουρα σας παρακαλώ

Την γνώρισα πρίν από περίπου ένα χρόνο,είμαστε συνάδελφοι,και προσληφθήκαμε σχεδόν το ίδιο χρονικό διάστημα.Από την πρώτη στιγμή που την είδα,τρελάθηκα.Τί άλλο να πώ,νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.Άν και ήμασταν σε διαφορετικά τμήματα,κάποια στιγμή συνεργαστήκαμε και τότε εκτός από την εμφάνιση της,με γοήτευσε και ο χαρακτήρας της.Ήρθαμε κάπως πιό κοντά,με την έννοια ότι μιλούσαμε στα social,και στη δεύτερη καραντίνα βγήκαμε κάποιες φορές για περπάτημα.Δέν της έδειξα κάτι με άμεσο τρόπο,αλλά δέν νομίζω να μήν έχει καταλάβει.Το Σάββατο έχει γενέθλια,μου το είχε αναφέρει κάποια στιγμή,και δέν ήταν δυνατόν να μήν το θυμάμαι.Σήμερα στη δουλειά της το ανέφερα,την ρώτησα τί θα κάνει,και μου είπε πως δέν θα κάνει κάτι ιδιαίτερο,απλά θα βγεί με δύο φίλες της.Περίμενα κάτι να μου πεί,με κοίταζε κι εκείνη σάν να περίμενε κάτι να πώ εγώ,αλλά δέν μπορώ και να αυτοπροσκαλεστώ στα γενέθλια της.Της έχω πάρει δώρο,είναι πάλι κάτι που θυμόμουν ότι της άρεσε,αλλά δέν είναι εκεί το θέμα.Ήθελα να μου έλεγε κάτι,ήθελα πολύ να είμασταν οι δυό μας,έστω και για λίγο αυτή την ημέρα.Είμαι 29 χρονών,και πραγματικά πρώτη φορά έχω νιώσει τόσο αμήχανα με μιά κοπέλα.

Είμαι 19 χρονών ποτέ μ δεν είχα σχέση, ποτέ μ δεν έχω κάνει κάτι πάρα πάνω. Δεν μου αρέσει κανένας... Θέλω απλά έναν άνθρωπο να ταιριάζουμε και να ήμαστε χαλαρά, να ήμαστε πρώτα φίλοι κ μετά τα υπόλοιπα... Αλλα όλοι όσοι μ προσεγγίζουν έχουν αλλά στο μυαλό τους.... Λέτε να μείνω μόνη για πάντα? Γιατί όλοι το μόνο π έχουν στο κεφάλι τους είναι το σεξ? Που πήγαν οι σχέσεις με νόημα οι σχέσεις με ουσία? Δεν ξέρω για εσάς αλλά προτιμώ να μείνω για πάντα μόνη και παρθένα πάρα να μπλέξω με μαλακες π με θέλουν για την κα*λα τους...